Identifying the constraining factors of production and YIELD gap is very important. Therefore; this research was performed to identify the production constraining factors of local rice cultivars. All management practices from nursery preparation to harvesting stages for 100 paddy fields of local rice cultivars were recorded through field studies, in Sari, from 2015-2016. In the CPA, the actual and calculated potential YIELD were 4495 and 5703 kg/ha, respectively and the gap was 1221 kg/ha. The YIELD gap caused by number of top-dressing variables was 324 kg/ha, equal to 27% of the total YIELD gap. The YIELD gap related to previous year of legumes cultivation was 218 kg ha-1, equal to 18% of the total YIELD variation. Among the 10 variables entered in the CPA model, the effects of top-dress fertilizer application and its application frequency and foliar application were remarkable, which could compensate a significant part of the YIELD gap (444 kg/ha, 37% of total) in the farmers’ fields by managing these variables. According to boundary line analysis (BLA) finding, actual YIELD mean on the basis of optimal limit related to 12 variables under study was 5369 kg/ha, with 881 kg/ha YIELD gap . Mean RELATIVE YIELD and RELATIVE YIELD gap for 12 variables (transplanting date, seedling age, number of seedlings per hill, planting density, nitrogen and phosphorous per hectare, nitrogen before transplanting, harvesting date, lodging problem, pest problem, diseases problem and weeds problem) were 83.64 and 16.35 kg/ha, respectively. Based on the finding, it can be stated that the model precision is appropriate and can be applied for both estimation of the quantity of YIELD gap and determining the portion of each restricting YIELD variables.

To investigate the effect of weed interference and weed-free periods on Balangu (Lallemantia royleana Benth. in Wall) and to evaluate the critical period of weed control (CPWC) in this oilseed crop, an experiment was conducted as a randomized complete block design with three replications in Naghadeh region in 2018. Experimental consisted of two groups of treatments; weed infestation treatments (infestation for 144.2, 345.9, 574, 848.2, 1147.6 and 1451.3 growing degree day (GDD) after transplanting and then plots were remained weed-free the rest of the growing season) and weed-free treatments (weeding for 144.2, 345.9, 574, 848.2, 1147.6 and 1451.3 GDD after transplanting and then plots were remained infested until harvesting time). In each block, one weed free and weed infested control was for all the growing season. Results indicated that the density and dry biomass of weeds were increased as weed removal was delayed. In contrast, density and dry biomass of weeds were decreased as weeds establishment was delayed. Height, tetrachenes fruits, ripened achenes, 1000-seed weight and biological, seed and RELATIVE YIELDs of Balangu were decreased and increased as the duration of weed-infested and weed-free period increased, respectively. Also, logistic and Gompertz curves fitted to data showed that the beginning and end of the CPWC based on a 10% YIELD LOSS of RELATIVE YIELD, was estimated to be from 11 to 108 days after transplanting (97 days weed-free period) in order to prevent a noticeable YIELD LOSS.

این آزمایش در سال 1386 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در 4 تکرار اجرا گردید. سه رقم اسپیدفید، جامبو و کیمیاو سه سطح تراکم 130، 150 و 190 هزار بوته در هکتار به صورت فاکتوریل مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که اثر تراکم بر تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و ضریب استهلاک نوری از نظر آماری در سطح %1 معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه 2838 کیلوگرم در هکتار به تراکم کاشت 190 هزار بوته در هکتار تعلق داشت. با افزایش تراکم تعداد دانه در خوشه و وزن هزار دانه به طور معنی داری کاهش نشان دادند. ارقام مورد بررسی از نظر تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و ضریب استهلاک نوری با هم اختلاف معنی داری داشتند. فاصله بیشترین و کمترین تعداد دانه در خوشه به ترتیب در رقم جامبو و کیمیا وجود داشت. بیشترین ضریب استهلاک نوری مربوط به تراکم 190 هزار بوته در هکتار و رقم جامبو به میزان 0.55 و کمترین ضریب استهلاک نوری مربوط به تراکم 130 هزار بوته در هکتار و رقم اسپیدفید به میزان 0.47 می باشد. در نهایت بیشترین عملکرد دانه مربوط به تراکم 190 هزار بوته در هکتار و رقم جامبو بود.

To study the effect of salinity stress on some physiological traits in wheat cultivars (Triticum aestivum L.), a factorial experiment based on randomized complete block design with three replicates was performed at 2017 in the research greenhouse of Agronomy Department, University of Tehran. Salinity treatments at two levels; control (1.2 dS/m) and sodium chloride treatment (16 dS/m) and seven wheat cultivars, Rowshan, Inia-66, Mahdavi, Khazar-1, Karaj-2, Ghods and Shole were the experimental treatments. According to the results, RELATIVE water content, YIELD and its components and potassium/sodium ratio decreased in all genotypes while Na+ content and remobilization of carbohydrates were increased. Salt resistant varieties, Roshan and Inia-66, had the highest level of RELATIVE water content, remobilization of soluble carbohydrates and number of grains per spike. In addition, Roshan cultivar showed the highest potassium concentration and K+/Na+ in the shoots, while Ghods and Sholeh as sensitive cultivars had the highest sodium concentration in the shoots. Findings showed that the ability of a cultivar to remobilize soluble carbohydrates is one of the traits that determine salt stress tolerance, hence, this trait is suitable for evaluating salt tolerance of wheat cultivars in the future investigations.

بمنظور پیش بینی اثرات رقابتی تاج خروس بر عملکرد سورگوم دانه ای با استفاده از سطح برگ نسبی تاج خروس آزمایشی در سال زراعی 1384 در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی بصورت مدل واکنش در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی مشهد انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل تراکمهای 0 ، 2 ، 8 و 16 بوته در مترمربع تاج خروس و تراکمهای 10 ، 15 و 30 بوته در مترمربع سورگوم بودند. برای تحلیل و پیشگویی نتایج حاصل از رقابت و ضریب خسارت، از مدل سه پارامتره کراف و همکاران استفاده شد. نتایج بدست آمده حاکی از حساسیت شدید سورگوم به رقابت تاج خروس بود به طوریکه عملکرد دانه سورگوم درتراکمهای 10 ،15 و 30 بوته در متر مربع سورگوم به ترتیب 11/0، 38/0 و 22/0 کیلوگرم در متر مربع و همچنین عملکرد بیولوژیک سورگوم بترتیب 6/0، 27/1 و 1 کیلوگرم در مترمربع کاهش نشان داد. برآورد مدل از ضریب خسارت نسبی (q) ضمن دلالت بر برتری رقابتی تاج خروس حاکی از گسترش سریع سطح برگ تاج خروس نسبت به سورگوم بود. این نتایج نشان داد استفاده از مدل یاد شده ضمن تعیین ضریب خسارت نسبی می تواند روش خوبی برای توصیف داده های بدست آمده از رقابت سورگوم و تاج خروس با استفاده از سطح برگ نسبی علف هرز باشد.

سابقه وهدف: نخود در ایران در بین حبوبات دارای بیشترین سطح زیر کشت و تولید می باشد. این محصول در رقابت با علف های هرز ضعیف است لذا تشخیص دوره بحرانی کنترل علف های هرز برای تعیین زمان مناسب مدیریت علف های هرز و کاربرد علف کش ها مهم می باشد. هدف از اجرای این آزمایش تعیین دوره بحرانی کنترل علف های هرز نخود در شرایط دیم دشت دهگلان واقع در استان کردستان بود. مواد و روش ها: این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی دانشگاه کردستان در دشت دهگلان واقع در استان کردستان از 29 فروردین تا 30 تیرماه سال 1393 اجرا شد. رقم نخود مورد استفاده در آزمایش ILC482 بود. آزمایش دارای 16 تیمار، شامل 7 دوره عدم وجین (تداخل) علف های هرز و 7 دوره وجین (عاری از علف هرز) بعلاوه دوره های بدون علف هرز(وجین) و تداخل(عدم وجین) تمام فصل به عنوان شاهد بود. تیمارهای تداخل علف هرز و بدون علف هرز به صورت دوره های زمانی صفر، 12، 22، 32، 42، 52، 62، 72 و 92 روز پس از کاشت تنظیم شدند. شروع و پایان دوره بحرانی با برازش معادله به ترتیب به دوره های تداخل علف هرز و دوره های بدون علف هرز تعیین گردید. عملکرد نسبی دانه در تیمارها به صورت درصد از شاهد بدون علف هرز تعیین گردید. معادله چهارپارامتری لجستیک به عملکرد نسبی دوره های تداخل و بدون علف هرز(وجین)، برازش داده شد و سپس دوره بحرانی کنترل علف های هرز براساس 2/5، 5 و 10 درصد افت عملکرد قابل قبول تعیین شد. یافته ها: تراکم علف های هرز درطی فصل رشد در دوره های تداخل از 17/42-9/98 بوته در مترمربع و به طور میانگین 14/82 بوته در مترمربع بود. میانگین تراکم سلمه تره، پیچک صحرایی، گلرنگ وحشی و تاج خروس به ترتیب 8، 4، 1/5 و 0/5 بوته در مترمربع بود که گونه های مهم علف های هرز مزرعه را تشکیل دادند. وزن خشک علف های هرز با افزایش طول دوره های تداخل به صورت خطی افزایش یافت و به 62/13 گرم در مترمربع رسید. اما افزایش دوره های بدون علف هرز موجب کاهش وزن خشک علف های هرز به تبعیت از معادله نمایی شد و در آخر فصل رشد تقریباً به صفر نزدیک شد. عملکرد دانه تیمارهای شاهد بدون علف هرز و شاهد تداخل به ترتیب 106/38 و 68/71 گرم در مترمربع بود. بدین ترتیب تداخل علف های هرز عملکرد دانه را 5/35 درصد در مقایسه با شاهد بدون علف هرز کاهش داد. شروع دوره بحرانی کنترل علف های هرز براساس 2/5، 5 و 10 درصد افت عملکرد قابل قبول 208، 292 و 426 درجه روز رشد (18، 24 و 36 روز پس ازکاشت) معادل 3، 5 و 8 برگی نخود و پایان آن 1234، 969 و 720 درجه روز رشد (79، 67 و 54 روز پس ازکاشت) معادل اواسط پرشدن دانه، انتهای غلاف رفتن و اوایل گلدهی نخود تعیین گردید. نتیجه گیری: دوره بحرانی کنترل علف های هرز بر اساس 5 درصد افت عملکرد 67-24 روز از کاشت (از مرحله 5 برگی تا اواخر غلاف رفتن) تعیین گردید.

به منظور بررسی تاثیر رقابت سلمه تره (Chenopodium album) بر عملکرد ذرت دانه ای، آزمایشی در سال های 1380 و 1381 در کرج انجام گرفت. آزمایش ها در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار و با آرایش فاکتوریل اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل زمان نسبی سبز شدن سلمه تره (سال اول: همزمان با ذرت، در مرحله 3-2 برگی ذرت و در مرحله 5-4 برگی ذرت؛ سال دوم: همزمان با ذرت، در مرحله 3-2 برگی ذرت و در مرحله 6-5 برگی ذرت) و تراکم سلمه تره (سال اول: 2، 5، 10 و 15 بوته در متر مربع؛ سال دوم:6.6، 13.3 و 20 بوته در متر مربع) بود. نتایج حاصل از آزمایش نشان داد که بیشترین کاهش عملکرد مربوط به تیماری است که سلمه تره همزمان با ذرت سبز شد و کاهش عملکردی معادل 85 و 92 درصد را به ترتیب در سال اول و دوم آزمایش باعث گردید. همچنین تاخیر در زمان نسبی سبز شدن سلمه تره سبب کاهش قدرت رقابتی آن در مقابل ذرت گردید. شاخص سطح برگ ذرت نیز در ارتباط مستقیم با تراکم و زمان نسبی سبز شدن سلمه تره بود، بطوری که سبز شدن همزمان سلمه تره با ذرت سبب کاهش شاخص سطح برگ ذرت در سال اول و دوم آزمایش به ترتیب به میزان 73 و 53 درصد شد. بطور کلی مقایسه مدل های مختلف نشان داد که مدل های تراکم - زمان نسبی سبز شدن و سطح برگ نسبی علف هرز (در حالت کلی و مجموع سه زمان سبز شدن) با حداکثر ضریب تبیین، دارای بیشترین کارایی در پیش گویی کاهش عملکرد ذرت می باشند. علاوه بر آن نتایج نشان داد که تاثیر زمان نسبی سبز شدن سلمه تره بر افت عملکرد ذرت، بیشتر از تراکم می باشد، بطوری که مدل تراکم - کاهش عملکرد در حالت تفکیک زمان های نسبی سبز شدن، از توانایی خوبی در پیش گویی افت عملکرد برخوردار بود.

In order to investigate the possibility of quinoa producing in Garmsar, Iran, a factorial experiment conducted in randomized complete block design with three replications in 2018-2019 growing season at Garmsar Agricultural Research Station. The factors were planting date at three levels (March 6th, April 1st and April 6th) and the three genotypes of quinoa (Q26, Q29 and Titicaca). Results showed that the effect of planting date was significant for all studied traits except the harvest index. Also, all studied traits were significantly different in all genotypes. Titicaca planted on March 6th had the highest YIELD (2276 kg.ha-1).The grain YIELD and YIELD components decreased with the delaying the planting date. Compared to early plantings, Latest date, April 6th, led to reduction of all traits, especially grain YIELD (about 50%). The results of simple phenotypic correlation between the studied traits showed that grain YIELD per hectare had the highest correlation with plant YIELD (0.877) and then with leaf area index (0.832), panicle weight (0.815) and number of branches per plant (0.745) that was significant at the 1% probability level.

اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.