ساختمان تشریحی برگ تعدادی از گونه های جنس های مختلف از خانواده Caryophyllaceae از منطقه حفاظت شده ارسباران مطالعه گردید. برگ در این گونه ها دارای صفات جالبی می باشد که نشان دهنده انعطاف قابل ملاحظه این خانواده در مقابل شرایط محیطی است.

در فروردین سال 1373 ضمن بازدید از یک مزرعه گندم در منطقه داراب فارس که به شدت مورد حمله سن Dolycoris baccarum قرار گرفته بود یک دسته تخم این سن از روی علف هرز Silene conoidea L. که به فراوانی داخل زراعت گندم دیده می شد جمع آوری گردید که از آن دو عدد زنبور متعلق به جنس Trissolcus (یک نر و یک ماده) خارج گردید. با توجه به منابع موجود مشاهده شد که این گونه برای دنیا جدید است. از آن تاریخ به بعد تا سال 1378 این زنبور را نتوانستیم در هیچ نقطه دیگری از ایران بیابیم. در اردیبهشت سال 1378 طی بازدیدی از مزارع گندم منطقه تویسرکان در مسیر تویسرکان به کنگاور دو دسته تخم پارازیته شده سن گندم (Eurygaster integriceps) جمع آوری گردید که از آن ها منحصرا زنبور فوق الذکر خارج شد. در فاصله بین دو تاریخ جمع آوری این زنبور توانسته بودیم طی تماسی با موزه بریتانیا دریابیم که این زنبور در مجموعه آن موزه موجود نیست و از طرف دیگر تنها نمونه های موجود نیز به شوروی سابق ارسال شده بودند و لذا نمونه ای برای ارایه توصیف این گونه در دست نبود. در حال حاضر پانزده نمونه از آن به شکل یک ماده (Holotype)، یک نر (Allotype) و سیزده عدد شامل یک نر و دوازده ماده (Paratypes) در کلکسیون بخش حشرات زیان آور گیاهان موسسه تحقیقات آفات و بیماری های گیاهی نگهداری می شوند. این گونه جدید به افتخار دوست فقیدم شادروان دکتر مرتضی اسماعیلی Trissolcus esmailii sp.n. نام گذاری شد.در پایان اضافه می نماید که شواهد و قرائن حاکی از آن است که این زنبور می تواند منطقه انتشار وسیعی به ویژه در مناطق جنوبی ایران داشته باشد که امید است در آینده ای نزدیک سایر مناطق انتشار آن روشن گردند.(توصیف گونه ای این زنبور به زبان انگلیسی ارایه شده است).

در این تحقیق 14 نمونه مربوط به فلور قارچهای ناحیه کرج که طی سالهای 1380-1379 جمع آوری گردیده است، مورد بررسی قرار گرفت. در گزارش حاضر گونه های Diplosporonema delastrei  روی Silene latifolia subsp. Persica و Piggotia ulmi  روی Ulmus sp. با اسامی جدید برای فلور قارچهای ایران معرفی می گردند. برای برخی از گونه ها، میزبان های جدیدی معرفی شده است. علاوه بر این، گونه های Marssonina kriegeriana  روی Septoria polygonorum , Salix sp. روی Stagonospora dolosa, Polygonum  روی Platychora ulmi ,Phragmites communis  روی Polystigmina sp. ,Ulmus sp. روی decipiens Ramularia روی Rumex sp. گزارش شده اند.

در این مطالعه وجود همزیستی میکوریزای آربوسکولار در هالوفیت های جزایر حفاظت شده پارک ملی دریاچه ارومیه مورد بررسی و از نظر کمی و کیفی با گلیکوفیت های این نواحی و با گیاهان سواحل غربی دریاچه مورد مقایسه قرار گرفته است. از ریشه گیاهان و خاک ریزوسفری و غیر ریزوسفری این مناطق نمونه برداری شد. اسپورهای قارچ های میکوریز آربوسکولار در خاک شمارش شدند و وجود اندامهای قارچی در ریشه گیاهان بررسی و درصد همزیستی تعیین شد. همچنین هدایت الکتریکی (EC) محلول خاک بعنوان معیاری از شوری در نمونه های خاک اندازه گیری شد. اسپورهای قارچهای جنس Glomus در خاک مشاهده شد. مقدار آنها در خاک ریزوسفری هر دو ناحیه بیشتر از خاک غیر ریزوسفری بود. اما از نظر کمی بالاترین مقدار متعلق به خاک ریزوسفری گلیکوفیتهای جزایر بود. همزیستی میکوریزایی در گلیکوفیت های جزایر شامل Bromus scoparius و Astragalus sp. در حد بالا، در Stipa barbata، Senecio vernalis، Silene conoidea، Artemisia fragrans، Dipsacus sp. و Echinops orientalis در حد متوسط و در Alyssum linifolium و Descurainia sophia در حد بسیار اندک و غیر قابل شمارش بود. همچنین در سواحل، در Salsola kali و در جزایر در Salicornia europaea و Suaeda crassifolia مقدار کمی همزیستی مشاهده شد. در بین هالوفیت ها، Aeluropus littoralis مربوط به جزایر بیشترین درصد همزیستی را نشان داد. همچنین، در هیچیک از نمونه های Halimione verruciferum همزیستی مشاهده نشد. بررسی آماری داده های شوری خاک در مقایسه با درصد همزیستی نشان می دهد که عدم همزیستی در برخی گونه ها احتمالا ارتباط چندانی با شوری خاک نداشته باشد. این بررسی نشان می دهد که در جزایر پارک ملی، هالوفیتهای فوق قابلیت تشکیل همزیستی با قارچهای میکوریز آربوسکولار را دارا هستند.

به منظور بررسی وضعیت بقا و زمستان گذرانی قارچ Ascochyta rabiei (teleomorph: Didymella rabiei) مقداری از بافت های آلوده و خشک شده نخود با علائم شدید آلودگی به بیماری برق زدگی در کیسه های نایلونی سوراخدار، در ابتدای فصل پاییز در مزرعه و دراعماق مختلف خاک مزارع سه منطقه جغرافیایی مختلف قرارداده شد و اطراف آنها با یک شبکه توری محصور گردید. پس از طی فصل زمستان، در سال بعد این بقایا مورد بررسی قرار گرفته و وضعیت قارچ روی محیط کشت از لحاظ پایداری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی نشان داد که قارچ پس از گذشت فصل زمستان، دوام خود را فقط در سطح خاک (0 سانتیمتری) حفظ می نماید و در اعماق دیگر (10، 20، 30 و 40 سانتیمتری) دوام نمی آورد. همچنین به منظور بررسی و تعیین دامنه میزبانی قارچ عامل بیماری روی گیاهان زراعی و علف های هرز مزارع نخود، تعدادی از گیاهان زراعی منجمله لوبیا، سویا، باقلا، نخودفرنگی، لوبیا چشم بلبلی، ماش، ماشک، عدس، یونجه، شبدر، خیار، کدو، خربزه، چغندر، جو، ذرت، برنج، سورگوم، توتون و یک سری علف های هرز مزارع نخود شامل سلمک، گل دکمه ای، تاج خروس، خرفه، بی تراخ، خردل وحشی، یولاف وحشی، علف هفت بند، تاج ریزی، پنیرک، جغجغک، قلیانک، پیچک، بارهنگ و شلمی با سوسپانسیون اسپور (1x106 spores/ml) عامل بیماری مایه زنی گردید. نتایج نشان داد که در شرایط گلخانه، A. rabiei گیاهان زراعی از قبیل لوبیا، باقلا، نخودفرنگی و سویا و ازعلف های هرز تاج ریزی، پیچک و خرفه را آلوده می کند، بطوریکه از گیاهان مذکور جداسازی و بیماریزایی آنها روی میزبان اصلی (نخود) تائید گردید.

شناسایی و تعیین تراکم علف های هرز غالب مزارع کلزای استان تهران در چهار منطقه اسلام شهر و جنوب تهران، هشتگرد و ساوجبلاغ، نظر اباد، و ورامین در طی سال های 1381 –1380 اجرا شد. با کادر اندازی به روش W و تعیین تراکم نسبی علف های هرز در ابان، اذر، فروردین، اردیبهشت و خرداد، تراکم نسبی علف های هرز سه گروه تیره ی گندمیان، چلیپائیان و سایر علف های هرز دو لپه ای به دست آمد. نتایج نشان داد در صد تراکم نسبی سه گروه مذکور به ترتیب در منطقه اسلام شهر و جنوب تهران 22.61، 46.27 و 31.24، منطقه نظر آباد 4.12، 37.87 و 42.01، منطقه هشتگرد و ساوجبلاغ 15.34، 35.86 و 48.96 و منطقه ورامین 6.22، 20.46 و 73.32 بود. میانگین درصد تراکم نسبی سه گروه فوق الذکر در کل مناطق به ترتیب 12.07، 35.11 و 48.88 به دست آمد. خردل وحشی از تیره ی چلیپائیان فقط در منطقه ورامین با تراکم نسبی 2.4 درصد مشاهده گردید. علف های هرز تیره گندمیان تراکم کمتری در مقایسه با دو گروه دیگر داشتند و علف های هرز دو لپه ای نسبت به دو گروه دیگر غالب بودند. علف های هرز مهم این مناطق عبارت بودند از: Descurainia sophiaخاکشیر , Rapistrum rugosumشلمی , Goldbachia laevigataناخنک , Vicia vilosaماشک , Capsella bursa – pastoriesکیسه کشیش , Lamium amplexicauleغربیلک , Malva neglectaپنیرک , Veronica persicaسیزاب ایرانی , Avena ludovicianaیولاف  وحشی , Galium tricornutumبی تی راخ , Silene conoideaکوزه قلیانی , Fumaria officinalisشاه تره , Convolvulus aevensisپیچک , Erysimum repandumخاکشیر بدل , Sonchus spp. شیر تیغی, Euphorbia helioscopiaفرفیون , Bromus tectorumجو میش , Cardaria drabaموچه , Muscari neglectum.کلاغک

مشاهدات کروموزومی برای 17 گونه متعلق به 9 خانواده ارایه شده است. شمارش کروموزومی برای 6 گونه شامل: Tanacetum polycephalum subsp. duderanum (Asteraceae) (n=18), Cardaria draba subsp. Chalepensis (Brassicaceae) (n=32), Minuartia lineate (Caryophyllaceae) (n=10), Silene latifolia subsp. Persica (Caryophyllaceae) (n=12+1B), Epilobium confusum (Onagraceae) (n=10), and Rumex scutatus (Polygonaceae) (n=15) برای اولین بار گزارش می شود. همچنین سطح دیپلوئیدی n=9 برای گونه Nepeta recemosa نیز برای اولین بار ارایه شده است.