This paper examines in detail the little-known Friday Mosque (masjid-i jāmi‘) of Firdaus, located southwest of the Khurasan, which has had a key role in developing Saljuq Architecture in the area. The original scheme of the mosque was unclear. The lofty īwān and two flanking dome chambers on the west (qibla) side of the courtyard are the central core of the mosque. The main aim of the article is to analyse the Architecture of the mosque and demonstrate its association with the architectural style of the Saljuq mosque in the Khurasan area.  During the conservation and restoration measures in 2006, some fresh materials were unearthed. The new findings shed light on the original features of the mosque and revealed its formation. The paper describes the city's history, defines its architectural characteristics, and then analyses the present information for replying to the research questions. Owing to the outcomes of the archaeological investigation, the study suggests the general scheme of the mosque as a further example of the two- īwān mosque, which may be dated to the late years of the 6th /12th century. Despite the importance of the mosque, no lengthy study has been published about the building. The accurate drawing of the plan and sections of this monument, with the proposal scheme for the reconstruction of the mosque, are being published in this paper for the first time

مخاطبان آثار معماری اسلامی به واسطه حضور در این مکان ها به کیفیتی اذعان می کنند که بی گمان عمق وجود آن ها را نشانه رفته است. اما اگر این تجربه عمیق درونی را که مختص بناهای اسلامی نیز نیست و در اغلب بناهای فرهنگ های سنتی یافت می شود، با نظریه پردازی های رایج در باب فهم معماری مقایسه نماییم کمتر سنخیتی پیدا می کنیم. بر این مبنا اهتمام این مقاله بر آن است که با استعانت از پشتوانه غنی عرفان اسلامی، نکات و ابهاماتی را که درباره مساله کیفیت وجود دارد، تا حدی روشن نموده و نتایج آن را در حد بضاعت خود، در حوزه معماری جاری سازد. در این راستا با ابتنای بر آنچه از قلمرو اندیشه عارفان اسلامی مستفاد می شود، می توان گفت که یک اثر معماری نیز همچون کلیت پدیده های عالم اعم از مصنوع و طبیعی، زنده و ذومراتب بوده و بسطی طولی در نظام هستی دارد: از مرتبه ماهوی یا باطنی تا نمود بیرونی یا ظاهری. اما مبتنی بر قاعده سلسله مراتب وجودی در پدیده ها، زندگی ذاتی مکان های مختلف نسبی است. در این میان کیفیت و کمیت یک مکان نیز دو مولفه اساسی و تعین بخش مرتبه ظاهری آن هستند که میزان هستی ذاتی یک مکان، به آن ها نیز سریان پیدا می کند. نکته مهم تر آنکه در فهم عرفانی از میان دو وجه ظاهری مکان، کیفیات آن تقدم وجودی، مرتبه ای و معرفتی نسبت به کمیت آن داشته و در واقع نسبتی طولی با ذات مکان دارند. پس می توان استنباط نمود تاثیرگذاری عمیقی که به واسطه حضور در آثار معماری اسلامی رخ می دهد، در وهله اول به مناسبت ذات زنده این مکان هاست، که این میزان از زندگی از مجرای کیفیات چندسطحی مکان ها از سوی مخاطبان آن ها دریافت می شود.

امروزه یکی از مهم ترین سنجه ها و معیارهای سنجش اهمیت و تعیین ضریب تأثیرگذاری تحقیقات و پژوهش هایانجام شده در قالب مقالات پژوهشی و کتب تحقیقی، تعیین مقدار رجوع به این آثار است. ایمپکت فاکتورِ 2 یک مجلهآکادمیک، معیاری در جهت ارائه و نمایش میانگین سالانه تعداد ارجاعات به مقالات منتشر شده در آن مجله است وخود عاملی مهم و مؤثر در جهت تبیین دقیق جایگاه و اهمیت تحقیق و پژوهش های آن مرجع.این مرجعیت علمی نشان کامل شایستگی و بایستگی آن مرجع برای رجوع به آن در تبیین و تحلیل مسائل و مهمترکشف راه حل ها در مواجهه با معضلات و چالش هاست؛ امری که در جهان امروز صورتی معقول و مقبول یافته وخود از مهم ترین دستاوردهای بشری در غلبه بر مجهولات و ابهامات است.هنر و معماری جلوه های بی نظیر زیبایی در حیات آدمی هستند. این جلوه ها که قدمتی به بلندای تاریخ انسان دارندهماره در تمدن ها و فرهنگ ها وظیفه انتقال و ترجمه معانی و مفاهیم به فرم و ساختارهای زیبا و جمیل را برعهدهداشته اند. بنابراین هنر و معماری پیش از آن که هویتی صرفاً فرمی و صوری داشته باشند ماهیتی معرفتی و آیینیدارند. در این مقاله با استناد به آرای یکی از بزرگ ترین فلاسفه یونان یعنی ارسطو و با استناد به آثار مهمش چونمابعدالطبیعه و اخلاق نیکوماخس نشان داده ایم چگونه هنر در عداد فلسفه نظری و عملی قرار گرفته و موجودیتیهم پای فلسفه یافته است. این مهم ترین دلیلی است که با صدای رسا اعلام کنیم هنگامی که از هنر سخن می گوییمصرفاً از فرم ها و ساختارهای صوری سخن نمی گوییم بلکه از معانی و مفاهیم مبتنی بر معرفت در قالب آن فرم هاو ساختارها صحبت می کنیم. به زبان ساده هنر را بالاصاله نوعی معرفت می دانیم نه تفنن، و دقیقاً از همین روستکه برای آن مقام مرجعیت قائلیم.این مقاله با روش توصیفی تحلیلی و با استناد به مدارک و قرائن متقن تاریخی تلاش نموده است از مبانیهستی شناختی هنر و معماری و نیز مرجعیت بی نظیر هنر و معماری اسلامی ایرانی در طول تاریخ خویش سخنبگوید. از مقام شایسته و بایسته این هنر که امروزه متأسفانه با چالش هایی جدی روبروست. چالش هایی که البتهمی توان با یک برنامه ریزی دقیق و تلاشی عالمانه و سترگ بر آنها فائق آمد.

تا دهه های اخیر نظام ساخت و ساز ابنیه بر دوش معمارانی بوده که طبق همان روال استاد-شاگردی و در طول زمان، مراتب کمال را طی نموده و پاسخگوی نیازهای روحی و جسمی مردم در قالب تولید ماوا و مسکنی درخور انسان بوده اند. سرشت پاک و کمال یافته این معماران می توانست به شایستگی جواب اعتماد مردم را به صورت ارایه فضاهایی کارا، زیبا و متناسب با شگردهایی که حاصل تجربه استادکاران بود، بدهد. ذهن خلاق و پویای ایشان بافت، کارکرد، روحیات فضاها، مصالح، و روش های اجرا را می شناخت و به بهترین وجه از ابزارهای ساده و دقیق بهره می جست. با فراگیر شدن تولید صنعتی در ایران، نظام های پیشین کم رنگ شدند و تولید انبوه جایگزین ساخت و سازهای انسانی شد. با این همه، روستای لافت به دلیل محدودیت های دسترسی و ارتباطات تاکنون از مواجهه با جاذبه های کاذب زندگی معاصر به دور بوده و به تبع آن، سیمای روستا از تغییرات اساسی مصون مانده و هنوز تداوم معماری بومی منطقه از بین نرفته است. بر این اساس پژوهش حاضر در پی آن است تا با بررسی عوامل دخیل در پدید آمدن ساختارهای بومی دارای ارزش های پایدار، مانند مهارت های ساخت، ابزار کار و نیروی انسانی به پاسخی مناسب برای جنبه های متفاوت و مورد توقع باشندگان آن، از جمله جنبه های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی برسد. چنین معماری موفقی نیز باید پدید آورندگانی توانمند داشته باشد که به خوبی با مسایل بومی آن مکان آشنا بوده و توانایی استفاده از مزایا و توانمندی های آن را داشته باشند. معماری بومی ایران نیز دارای چنین خصیصه هایی است و هنگامی که این معماری غنی در حاشیه ساحل دریا پدیدار می شود، بهترین پاسخ جهت برآورد نیازهای باشندگان را بروز می دهد. در همین راستا پژوهش حاضر به دنبال آن است تا با مطالعه توصیفی از روش تجربی به بررسی نظامات ساختاری بافت موجود، به بازشناخت ویژگی های اصلی معماری بومی لافت برآمده از شرایط خاص اقلیم گرم و مرطوب این منطقه، بپردازد تا بتوان برای باززنده سازی بافت های بومی مشابه آن از این راهکارها بهره جست.

قابلیت مفهومی نوپا در گفتمان معماری است که ضمن پاسخگویی به چالش های مرتبط با مسئله معنا این امکان را فراهم آورده از منظری نو به اثر معماری بنگریم و مبتنی بر اندیشه ای نو درباره آن بیندیشیم. ماحصل این تحول، استحاله نظام مفهومی معماری و زایش و برجسته شدن سلسله ای از مفاهیم دیگر است. تبیین این مفاهیم گام نخست در تضمین کارایی و هوده مفهوم قابلیت در مقام نظر و عمل خواهد بود. این پژوهش با دغدغه بی هوده و ابتر ماندن این مفهوم، متوجه اقتضائات مفهومی حضور قابلیت در گفتمان معماری شده است. بر همین مبنا، ضمن طرح مفهوم قید به عنوان زوج مفهومی قابلیت در تلاش است بستری نظری برای تبیین این مفهوم بگشاید و به ارائه مدلی نظری برای تدقیق فهم آن بپردازد. رویکرد این پژوهش کیفی است که مبتنی بر استدلال منطقی و روش توصیفی_ تحلیلی محقق شده است. در همین راستا نخست برخی اقتضائات نظری مفهوم قابلیت از طریق بسط آن و با تکیه بر مفاهیم کنج و شبکه تعاملی اثر معماری تبیین می شود و مبتنی بر آن وجاهت و اعتبار مفهوم قید معماری عیان می گردد. در ادامه وجوه و حدود قید معماری از طریق ترسیم ساختار مفهومی آن تبیین می شود. این ساختار ماهیتی سه وجهی دارد که با تکیه بر سه مؤلفه مولد، کارکرد و قلمرو قید چارچوب بندی شده است. ساختار ترسیمی مبتنی بر ویژگی هایی طیف گونه همچون همسازی، ماهیت سلسله مراتبی، سختی و حقیقی بودن قیود امکان تمییز گونه های مختلف قید معماری را از یکدیگر ممکن می سازد و بدین طریق فهمی عمیق تر از قید معماری به دست می دهد.

امروزه خانه هوشمند به عنوان یکی از کاربردهای اصلی و رو به رشد اینترنت اشیاء محسوب می شود که راحتی، امنیت، کاهش مصرف انرژی و هزینه های زندگی را به همراه دارد. در کنار مزایا و محاسنی که این فناوری به ارمغان آورده است مسیله امنیت و حریم خصوصی به یکی از نگرانی های عمده تبدیل شده است که نیاز به توجه جدی دارد. معماری مرجع IoT-A باهدف بررسی پروتکل ها و منابع موجود، حصول اطمینان از سازگاری اشیاء و پروتکل های ارتباطی و همچنین ارایه راه کاری جامع برای کاربردهای مختلف اینترنت اشیا پایه گذاری شده است. این مقاله باهدف قرار دادن چالش امنیت در اینترنت اشیا و خانه های هوشمند، با استفاده از معماری مرجع IoT-A سعی در ارایه یک چارچوب کلی جهت بهبود امنیت در کلیه سطوح طراحی، اجرا و استفاده از تجهیزات و پروتکل ها دارد. در این مقاله از اصطلاح چارچوب امنیتی برای شناسایی مجموعه فناوری ها، سازوکارها، نرم افزارها و مولفه های موردنیاز برای تامین مجموعه ای از نیازهای امنیتی استفاده شده است. این مقاله پس از بررسی و نگاشت آسیب پذیری ها و تهدیدات در مدل کاربردی معماری، یک چارچوب امنیتی بهبودیافته نسبت به چارچوب استاندارد معماری مرجع ارایه می کند. بر اساس ارزیابی نظری انجام شده، چارچوب جدید که با اضافه شدن دو مولفه مدیریت تهدیدات و آسیب پذیری ها و مدیریت زمینه و انجام برخی تغییرات در مولفه صدور مجوز شکل گرفته، الزامات امنیتی خانه ی هوشمند را تا حد قابل قبولی برآورده کرده و به میزان مناسبی درجه امنیت و حفظ حریم خصوصی خانه هوشمند مبتنی بر معماری اینترنت اشیاء IoT-A را ارتقاء می بخشد.