در این مطالعه، نتایج منتشر شده آمیخته گری نژادهای گوسفند در ایران طی سال های گذشته و پروژه های در حال اجرا در خصوص سنتز نژادهای ترکیبی مرور و تحلیل شد. نتایج نشان داد که بسیاری از آمیخته گری های انجام شده در گوسفند به دلیل انتخاب نادرست نژادهای آمیزش داده شده، موفقیت آمیز نبوده است. مهمترین نقاط ضعف گوسفندان ایرانی به ترتیب، عملکرد پایین تولیدمثل، عمر اقتصادی کم تا متوسط، ناکافی بودن سرعت رشد و نامناسب بودن ترکیب لاشه و ضریب تبدیل می باشد. در حالی که اغلب طرح های آمیخته گری انجام شده بین گوسفندان ایرانی بر روی بهبود صفات رشد و کاهش وزن دنبه متمرکز شده اند، و بعلت ایجاد تغییرات کم و غیر معنی داری در این صفات، منجر به کاهش بازدهی اقتصادی و ناپایداری پرورش گوسفند در سیستم های نیمه بسته یا روستایی طی سال های گذشته شده است. پایداری تولیدی و اقتصادی در پرورش گوسفند به صورت صنعتی و تجاری می تواند با ترکیب ویژگی های مطلوب نژادهای بومی ( سازگاری و بازار پسندی) با صفات اقتصادی از نژادهای اصلاح شده که ظرفیت ژنتیکی آن ها برای صفات اقتصادی به اثبات رسیده است، حاصل شود. با این حال، یافته های پژوهش نشان می دهد که برنامه هایی برای ایجاد نژادهای ترکیبی (با حداقل 50٪ بومی) با استفاده از نژادهای چند قلوزا با توانایی بالای مادری، سن بلوغ پایین، ترکیب لاشه مناسب و وزن متوسط بدن میش تدوین و تا حدودی اگرچه ناقص اجرا شده است که می تواند بهره وری گوسفند در سیستم روستایی در ایران را افزایش دهد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در این تحقیق عملکرد آمیخته های حاصل از آمیزش گاوهای بومی با دو نژاد هلشتاین و براون سوئیس ارزیابی شد. اطلاعات استفاده شده توسط مرکز اصلاح نژاد دام در طی سال های 1371 تا 1382 گردآوری شدند. تعداد 13910 رکورد آمیخته هلشتاین و 5921 رکورد آمیخته براون سوئیس مورد بررسی قرار گرفت. میانگین تولید شیر در گاوهای بومی، آمیخته های براون سوئیس × بومی و هلشتاین × بومی به ترتیب 1599.15±90.52، 1989.54±110.5 و 2148.94±91.81 کیلوگرم بود. میانگین مقدار چربی در گاوهای بومی 60.71±3.34 کیلوگرم بود در حالی که در گاوهای آمیخته هلشتاین × بومی و براون سوئیس × بومی به ترتیب 85.27±3.42 و 82.26±4.59 کیلوگرم بود. اثر گروه های ژنتیکی، دوره شیردهی، منطقه، سال و فصل زایش بر صفات تولید شیر و مقدار چربی معنی دار بود (p<0.05). تولید شیر در آمیخته های براون سوئیس × بومی به طور معنی داری از عوامل نسبت های مختلف ژنتیکی‏، فصل زایش، منطقه و سال زایش متاثر می شد. همچنین، اثر گروه های ژنتیکی و فصل زایش (p<0.001)، دوره شیردهی، منطقه و سال زایش بر مقدار چربی معنی دار بود (p<0.05). اثر نژاد هلشتاین و براون سوئیس بر تولید شیر به ترتیب 20.9 و 17.25 کیلوگرم و بر مقدار چربی به ترتیب 867 و 692 گرم برآورد گردید. بیشینه مقادیر تولید شیر و چربی در آمیخته های براون سوئیس و هلشتاین به ترتیب مربوط به گاوهای دارای 62.5 و 87.5 درصد ژن های براون سوئیس و هلشتاین و کمترین مقدار آن مربوط به گاوهای بومی بود. نتایج این پژوهش نشان داد آمیخته هایی که بین 50-87.5 درصد ژن نژادهای اروپایی دارند، عملکرد تولیدی مناسبتری داشته و در شرایط محیطی مناسب تولید گاوهای بومی می تواند با استفاده از برتری ژنتیکی اسپرم نژادهای خارجی همرا با برنامه های مدیریت و کنترل بیماری ها بهبود یابد.

دو رگه گیری بین کپور علفخوار ماده (Ctenopharyngodon idella) و کپور سرگنده نر(Hypophthalmichthys nobilis) انجام پذیرفت. تکثیر مولدین به صورت مصنوعی و با تزریق داخل صفاقی هورمون LRH-A صورت پذیرفت. در نتایج دو رگه، میزان لقاح تخم ها، نسبت تفریح و نسبت لارو دارای شنای فعال به ترتیب برابر 88%، 90% و 90% تعیین گردید. این موارد در کپور علفخوار شاهد به ترتیب 70%، 65% و 89% و در خصوص کپور سرگنده شاهد 95%، 95% و 95% به دست آمد. در طول دوره انکوباسیون تکامل جنینی دو رگه ها تقریبا همانند دیگر کپور ماهیان چینی بود و تا روز پنجم، لاروها به صورت طبیعی تکامل یافته و سپس به منظور پرورش به داخل استخرهای خاکی به مساحت 400 متر مربع انتقال داده شدند. در اولین روز پس از شروع تغذیه خارجی، به واسطه عدم تکامل دهان و آبشش برخی لاروها تلفات شدیدی به میزان 60% مشاهده گردید. لاروها در روزهای اول زندگی زئوپلانکتون خوار بوده سپس تغذیه مختلط گیاهی و جانوری داشته و با ادامه رشد پس از 48 روزگی کاملا به رژیم گیاهخواری روی آوردند. نتایج بررسی های مرفولوژیکی بین بچه ماهیان دو رگه و شاهد نشان داد که در رنگ بدن، فلس ها، ساختمان شعاع باله ها، چشم، شکل دهان، طول بدن، استخوان ستون فقرات، نسبت وزن اندامهای مختلف به وزن کل بدن، شکل دندانهای حلقی و نسبت شاخصهای بدن آنها تفاوت وجود دارد. نتایج بررسی گلبولهای قرمز خون بر روی گسترشها نیز نشان داد که گلبولهای قرمز ماهیان دو رگه شکل بیضوی کشیده داشته و حجیم تر بوده ولی در ماهیان شاهد گلبولهای قرمز کوچکتر و کروی تر بودند. نتایج بررسیهای کروموزومی از 15 عدد ماهی دو رگه بیانگر آن است که 60% بچه ماهیان دورگه تریپلوئید و مابقی نیز دیپلوئید بوده و تعداد کروموزومهای آنها به ترتیب 72 و48 عدد میباشد، در حالی که تمامی بچه ماهیان شاهد کپور علفخوار و کپور سرگنده دیپلویید و دارای 48 کروموزوم بودند. ارزیابی نتایج کیفیت گوشت ماهیان دورگه مبین آن است که در برخی صفات مانند میزان پروتئین (13.2%)، رطوبت (8.16%) و چربی (4.02%) به ماهی کپور علفخوار بیشتر شباهت داشته و در میزان خاکستر (1.62%) به کپور سرگنده نزدیکتر است.

1در بین انواع مواد غذایی که جهت رفع نیاز فیزیولوژیک انسان به مصرف می­رسد، پروتئین حیوانی از لحاظ ارزش غذایی و مواد مغذی نسبت به سایر مواد خوردنی با ارزش­تر است. امروزه مصرف­کنندگان در جستجوی غذاهای سالم و با کیفیت مطلوب هستند. بنابراین اطلاع از ویژگی­های کیفی گوشت امری مهم تلقی می­گردد. در بررسی حاضر خواص کیفی و ماندگاری گوشت دو نژاد عربی و عربی- رومانوف طی یک دوره رسانیدن هفت روزه به صورت طرح کاملاً تصادفی مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها از ناحیه فوقانی ران شامل ماهیچه تهیه شد. جهت مطالعه اختلافات بین تیمارها، از روش آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون فیشر در سطح آماری 5% استفاده شد و در نهایت تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از برنامه آماری مینی تب نسخه 16 انجام گردید. مقدار pH برای گوشت نژاد عربی از میانگین 33/6 بلافاصله پس از کشتار به 7/5 و برای گوشت نژاد عربی – رومانوف از میانگین 36/6 بلافاصله پس از کشتار به 05/6 پس از 168 ساعت کاهش پیدا کرد. اختلاف میان مقدار pH در دو نژاد از نظر آماری معنی­دار نبود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که دو نژاد مورد بررسی از نظر ویژگی­های بافتی، حسی و افت پخت اختلاف معنی­داری (05/0P<) داشتند. به طور کلی گوشت نژاد عربی – رومانوف امتیاز پذیرش کلی بیشتری داشته و از نظر ویژگی­های بافت­سنجی نیز مطلوب بود.

Widespread immigrant beekeeping activity, inadequate quality queen bee production and the excess of uncontrolled CROSSBREEDING are great problems for the quality of honey bee races in Türkiye. However, the effects of uncontrolled CROSSBREEDING on the spermatological parameters are not fully known. In this study, samples were analyzed in terms of morphometric parameters such as cubital index, hantel index and discoidal shift. Drones belonging to the same colonies were investigated in terms of spermatological parameters such as total motility, Plasma Membrane Integrity (PMI), Mitochondrial Membrane Potential (MMP) and spermatozoa concentration (SCON). The wing index values of the samples were similar to the wing values of some races. Racial similarities rates were50% Caucasian (A. m. caucacia), 49% Anatolian (A. m. anatoliaca), 24% Brown (A. m. mellifera), 13% Italian (A. m. ligustica) and 8% Carnolian (A. m. carnica). These results showed that the expected Anatolian race in the region had changed greatly and there is a danger of CROSSBREEDING of bee races (Apis mellifera anatoliaca) in Central Anatolia Region. The averages of spermatological parameters were 85% motility, 82% PMI, 78% MMP and 5.9 × 109/ml sperm concentration. In addition, no significant correlative relationship was found between morphometric and spermatological parameters (p˃0.05). In this study, the samples of honey bee colonies in the Central Anatolia Region showed random and uncontrolled CROSSBREEDING among different races. The spermatological parameters were found to be sufficient for fertility but there was no significant relationship detected statistically between the spermatological and morphometric parameters.