هدف: تلاش برای تشخیص یک توده توموری جلدی در سگ.طرح: گزارش موردی. حیوانات: یک قلاده سگ نر 11 ساله از نژاد داشهوند.روش: در مهرماه 1380، حیوان مذکور به دلیل رشد یک توده جلدی سفت در ناحیه پرینه چپ به بیمارستان دامهای کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع گردید. پس از معاینه بالینی دام مبتلا، رادیوگرافی قفسه صدری و اولترا سونوگرافی محوطه بطنی و لگنی انجام شد. توده یاد شده به روش جراحی برداشته شد و بعد از پایدار شدن در محلول فرمالین ده درصد بافر، نمونه های بافتی مناسب از آن اخذ و پس از انجام مراحل آماده سازی بافت، مقاطعی با قطر 5 میکرون تهیه و به روش هماتوکسیلین و ائوزین (H&E) رنگ آمیزی گردید.نتایج: از نظر ظاهری، توده ای سفت و توپر، به ابعاد 1×2.2×2.6 سانتیمتر، بدون پایه با سطح زخمی و نکروزه و سطح مقطعی نسبتا ناصاف به رنگ قهوه ای تیره مشخص گردید در مطالعه ریز بینی، سلولای توموری گرد تا چند وجهی با هسته های گرد و وزیکولر در مرکز سلولها، سیتوپلاسم فراوان ائوزینوفیلیک و حدود سلولی کاملا مشخص، بسیار شبیه به سلولهای کبدی مشاهده شدند. در بیشتر قسمتهای تومور، آرایش غده ای وجود نداشت و نواحی گسترده ای از تجمع سلولهای توموری، با رشد نامنظم و بدون لوبولهای مشخص ایجاد گردیده بود. پلئومورفیسم شدید، اشکال میتوزی فراوان، کانونهای همبندی تومور جلب توجه می کرد. در سونوگرافها و رادیوگرافهای تهیه شده، آثاری از کانونهای مستاستاز دیده نشد.نتیجه گیری: این توده براساس محل، مشخصات ظاهری و بویژه یافته های هیستوپاتولوژیک آن به عنوان آدنوکارسینوم غدد پیرامون مقعدی با درجه تمایز نسبتا خوب تشخیص داده شد. هر چند در کشور ما، هیپرپلازی و آدنوم غدد پری آنال به کرات مشاهده شده است اما براساس اطلاع تاکنون گزارشی از آدنوکارسینوم این غدد منتشر نگردیده است.

در کالبد گشایی یک سر خرگوش 24 ماهه نژاد داچ (Dutch) شاخ های رحم بزرگ و گرهی به نظر رسید. در برش های عرضی رحم و همچنین قلب حیوان توده های سفید رنگی با ظاهری گل کلمی (Cauliflower) جلب توجه کرد. هیچ ضایعه ماکروسکوپیک مهم دیگری در سایر اعضا بدن حیوان ملاحظه نگردید. در بررسی هیستوپاتولوژیک مقاطع رحم ضایعات مشخصه آدنوکارسینوم رحم تشخیص داده شد. بجز در قلب، هیچ کانون متاستاتیک دیگری در ریه، طحال و کبد، حیوان مشاهده نگردید. در قسمت های زیادی از قلب توده سلول های توموری جایگزین سلول های طبیعی میوکارد گردیده بود و بقیه سلول ها دژنره (Degenerative) به نظر رسیدند. مشخصات میکروسکوپیک کانون های متاستاتیک در دیواره قلب حیوان مشابه تومور اولیه در رحم بود.

سابقه و هدف: تومورهای غده بزاقی اخیرا دستخوش تغییر قرار گرفته، انواع جدیدی از آنها شناسایی شده اند. از این میان دو تومور (AdCC) Adenoid cystic carcinoma و (PLGA) Polymorphous low-grade ADENOCARCINOMA دارای شباهت هایی هستند که می توانند سبب اشتباه تشخیصی شوند، به همین دلیل مطالعه حاضر با هدف مقایسه آدنوئید سیستیک کارسینوما و آدنوکارسینوم پلی مورفوس low-grade غدد بزاقی با استفاده صورت پذیرفت.مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی- مقطعی، 10 نمونه AdCC و 8 نمونه PLGA به همراه 5 نمونه از غدد بزاقی مینور طبیعی به عنوان کنترل منفی پس از تایید مجدد توسط دو پاتولوژیست برای IHC با نشانگرهای Tp53-S-100, Vimentin, MSA, EMA, CEA و Ki-67 انتخاب گردیدند. اطلاعات حاصله به وسیله آزمون Mann-whiteny آنالیز شدند.یافته ها: در بررسی حاضر بروز بیشتر Ki-67, MSA, CEA در AdCC نسبت به PLGA مشاهده شد، به طوری که بروز بیشتر CEA در سلول های لومینال (P=0.034) MSA, (P<0.001) در غیر لومینال و (P<0.001) Ki-67 هم در سلول های لومینال و هم غیر لومینال در AdCC مشاهده شد و همچنین بروز بیشتر Vimentin و S-100 در PLGA نسبت به AdCC دیده شد. در این بین بروز نشانگرهای EMA و TP53 بین دو ضایعه دارای اختلاف معنی داری نبودند.نتیجه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر می توان به هنگام اشکال در تشخیص از IHC کمک گرفت. در این میان نشانگرهای Ki-67, CEA و Vimentin از اهمیت بیشتری برخوردارند. نشانگرهای S-100 و MSA دارای حساسیت کمتری بوده، EMA و P53 در این خصوص کارآیی قابل توجهی ندارند.

در دوران جنینی، اوراک ارتباط بین مثانه و آلانتوآ را تشکیل می دهد که قبل از تولد بسته می شود. اگر بقایای آلانتوآ باقی بماند ممکن است ایجاد کیست و یا نئوپلاسم های اپی تلیال نماید. در این مقاله بیماری نادری مربوط به مردی 68 ساله که با توده حجیم شکمی مراجعه کرده بود، گزارش می گردد. بیمار از دوران کودکی وجود توده ای در اطراف ناف را که کوچک بوده و با حرکت و تغییر بیمار به طرفین جابجا می شده، ذکر کرده است. در این بیمار با تشخیص توده حجیم شکمی لاپاروتومی و رزکسیون توده انجام گردید و در گزارش آسیب شناسی آدنوکارسینوم اوراک تشخیص داده شد.

آدنوکارسینوم اوراکوس یک تومور نادر دستگاه ادراری- تناسلی با پیش آگهی ضعیف می باشد که از بقایای آلانتوئیس در خارج مثانه منشا می گیرد. درمان انتخابی آن سیستکتومی رادیکال و رزکسیون اوراکوس به طور کامل می باشد. بیمار حاضر آقای 32 ساله ای است که با هماچوری ماکروسکوپی مراجعه کرده و با این تشخیص معرفی می شود.

هدف: معرفی یک مورد تومور متاستاتیک پلک فوقانی راست با منشا آدنوکارسینوم ریه که فاقد علایم چشمی، سیستمیک یا متاستاتیک دیگر بود.معرفی بیمار: آقایی 68 ساله با توده ای بدون درد در پلک فوقانی راست با رشد تدریجی طی دو ماه گذشته مراجعه نمود. وی بدون هیچ سابقه بیماری چشمی قبل از ایجاد توده، از دو سال پیش به علت ابتلا به سرطان ریه به مدت یک سال تحت شیمی درمانی بوده است. به دنبال تشخیص سرطان ریه، در بررسی های به عمل آمده نتایج دیگر معاینات چشمی و سیستمیک طبیعی بود. توده پلک فوقانی به طور کامل خارج شد. در ارزیابی آسیب شناسی از توده، بافت توده مشابه آدنوکارسینوم ریه بود و تشخیص آدنوکارسینوم متاستاتیک پلک با منشا ریه گزارش گردید.نتیجه گیری: با وجود این که توده متاستاتیک پلک به طور معمول در بیمار با یک بدخیمی پیش رفته شناخته شده مشاهده می گردد ولی می تواند اولین علامت یک بدخیمی سیستمیک یا اولین نشانه متاستاز یک بدخیمی نیز باشد. بنابراین در هر توده مشکوک و راجعه پلک باید بیوپسی برای رد بدخیمی انجام شود.

سابقه و هدف سرطان معده به عنوان پنجمین سرطان شایع شناخته شده و آدنوکارسینوما با بیش از 95 درصد موارد، شایع ترین نوع می باشد. با توجه به محدودیت تاثیر درمان های القایی، رزکسیون جراحی هنوز درمان اصلی آدنوکارسینومای معده محسوب می شود. یکی از مشکلات درمان آدنوکارسینومای معده بازرخداد آن است که از علت های اصلی آن، وجود تغییرات بدخیم و یا پیش بدخیم در باقیمانده بافت معده است که ممکن است در زمان رزکسیون مورد غفلت واقع شود. با شناخت این ضایعات و رزکسیون آنها می توان امید به کاهش بازرخداد بدخیمی داشت. لذا این مطالعه با هدف بررسی ویژگی های بافت غیرتومورال معده از نظر وجود تغییرات بدخیم و یا پیش بدخیم انجام گرفت. مواد و روش ها در این مطالعه مقطعی گذشته نگر، پرونده 112 بیمار که بین سال های 96-1392 در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل به دلیل کانسر معده تحت توتال گاسترکتومی قرار گرفته بودند از نظر سن، جنس، نوع تومور و محل ووو مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها از 112 مورد بیمار مورد مطالعه، 72 نفر (64/3%) مرد و 40 نفر (35/7%) زن بودند. میانگین سنی بیماران 8/6± 64/7 سال بود. پاتولوژی Poorly Differentiated در 60/7% و پاتولوژی Well Differentiated در 39/3% وجود داشت. علاوه بر پاتولوژی اولیه در 64 بیمار (57%) ضایعات سینکرونوس در قسمت های دیگر معده نیز وجود داشت که ارتباط معنی داری با نوع پاتولوژی، مرحله بیماری و جنسیت داشت. نتیجه گیری براساس نتایج این مطالعه می توان نتیجه گرفت که در انجام رزکسیون می بایست به وجود ضایعات همزمان علاوه بر پاتولوژی اولیه نیز توجه داشت که این مساله می تواند دلیلی بر انجام توتال گاسترکتومی به عنوان درمان استاندارد کانسر معده باشد.