سابقه و هدف: در راستای دستیابی به روشی موثر جهت پیش بینی سرنوشت (Outcom prediction) بیماران بدنبال خونریزیهای گوارشی فوقانی و تحتانی و بحرانهای مرتبط همانند خونریزی فعال، افت فشار خون سیستولیکی، افزایش زمان پروترومبین، کاهش سطح هوشیاری و تغییرات رفتاری برآن شدیم تا در دو بخش اورژانس و مراقبتهای ویژه بیمارستان آموزشی درمانی دکتر شریعتی – تهران بیماران پذیرفته شده با خونریزی حاد دستگاه گوارشی را مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی از نوع آینده نگر (Cohort) تعداد 125 بیمار که توسط دستیاران داخلی که از مطالعه فوق اطلاعی نداشتند در بخش اورژانس و مراقبتهای ویژه پذیرش شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بر حسب تعریف، بیماران به دو گروه «با احتمال خطر کم» و «با احتمال خطر بالا» طبقه بندی شدند بیمارانی که که موقعیت فیزیولوژیکی آنها، بواسطه خونریزیهای فعال، فشار سیستولیکی کاهش یافته، افزایش زمان پروترومبین و کاهش سطح هوشیاری در ناپایداری سرمی بوده اند بیماران با «احتمال خطر بالا» در نظر گرفته شدند و بقیه در گروه با «احتمال خطر کم» قرار گرفتند. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه پس از تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که بیمارانیکه که در طبقه بندی با احتمال خطر بالا واقع شدند بوضوح از اختلالات بیشتری رنج برده و در مقایسه با بیماران گروه با احتمال خطر کم موقعیت و سرنوشت فیزیولوژیکی وخیم تری داشتند. نتیجه گیری: واحد خون دریافتی و طول مدت بستری بیماران گروه با احتمال خطر بالا و میزان پذیرش آنها در بخش مراقبتهای ویژه در مقایسه با گروه با احتمال خطر کم بیشتر بود.

آگاهی و مهارت کامل در انجام عملیات احیاء برای کلیه پرسنل پزشکی ضروری است. در بیمارستان های دانشگاهی دستیاران جدید الورود، خصوصاً در ساعات کشیک و در اورژانس بیمارستان ها، در خط مقدم برخورد با بیماران نیازمند به احیاء قرار داشته و میزان آگاهی و مهارت ایشان رابطه مستقیمی با مورتالیتی و موربیدیتی ساعات کشیک دارد این پژوهش ضمن نشان دادن میزان آگاهی ( برای نیاز به برگزاری کارگاه آموزش قبل از ورود به بخش ) و نگرش ایشان در مورد احیاء و ارتباط آن با مشخصات فردی هر دستیار، راهکارهای بهبود کیفیت و لزوم توجه به آموزش احیاء را متذکر می شود. کلیه دستیاران پذیرفته شده در دانشگاه علوم پزشکی تهران در سالهای 77 و 78 ( 506 نفر) در بدو شروع دوره دستیاری با 50 سؤال 4 گزینه ای در 11 مبحث احیاء ( آگاهی) و 8 سؤال چند گزینه ای ( نگرش) بطور همزمان در هر سال آزمون شدند و اطلاعات حاصله با نرم افزارهای SPSS و Epi 6 آنالیز گردید. میانگین پاسخ صحیح به سؤالات %55±11.8 بود، که حداکثر آن مربوط به مبحث آریتمی (%68.6) و برقراری راه هوایی (%63.6) و کمترین آن برقراری راه وریدی (%43.1) و احیاء کودکان (%31.5) می گردید. یافته ها در دو سال مشابه بودند. میزان آگاهی با جنس دستیاران (P=0.002) ، دانشگاه محل تحصیل دوره عمومی (P=0.031) ، رشته پذیرفته شده (P=0.024) و نمره آزمون دستیاری (P<0.001) رابطه داشت. آگاهی مردان بیشتر از زنان بود ( میانگین در مردان %57.4 و زنان %54.4 ) . بیشترین آگاهی در فارغ التحصیلان دانشگاههای کرمان (%62) و شهید بهشتی (%60.5) و کمترین در همدان (%48) و کاشان (%37) بدست آمد. پذیرفته شدگان ارتوپدی (%62.5) و اورولوژی (%61.6) بیشترین و زنان (%53.8) و پزشکی قانونی (%51.4) کمترین را داشتند. میزان آگاهی با زمان فارغ التحصیلی دوره عمومی رابطه ای نداشت. در مورد نگرش ( با پنج گزینه بسیار زیاد تا بسیار ضعیف) ، دستیاران میزان آگاهی خود را اغلب متوسط (%76) ، انطباق عملیات احیاء رؤیت شده با اصول علمی را اکثراً متوسط (%65.8) ، میزان توان عملی خود را اغلب متوسط (%58) ، میزان آموزشی احیاء در دوره پزشکی عمومی را اکثراً کم (%51.5) ، منبع کسب اطلاعات در دوره عمومی را اغلب مطالعات شخصی (%74.6) و آموزش مستقیم در مورد احیاء را اکثراً منفی (%83) ذکر کرده و نوعاً در کارگاه آموزشی احیاء را ندیده اند (%92.7) . میزان آگاهی در افراد مورد مطالعه کم (%55.8) است چرا که این آگاهی باید %100 بوده و هر میزان کاهش آن به معنی عدم انجام صحیح احیاء و فوت بیمار می باشد. لذا در مراکز پیشرفته دنیا، بازآموزی و اخذ تأییدیه احیاء برای کادر پزشکی در دوره های زمانی خاص، ضروری است. دستیاران با آگاهی کمتر، بیشتر در رشته هایی پذیرفته شده اند که با بیمار نیازمند به احیاء برخورد بیشتری دارند. تفاوت در میزان آگاهی فارغ التحصیلان پزشکی دانشگاههای مختلف، با توجه به عدم وجود طرح درس تئوری و عملی و دوره خاص برای احیاء در این دوره، نشان دهنده برنامه های آموزشی و تأکیدات دوران دانشگاهی بوده و نیز عدم ارتباط میزان آگاهی با سال های فارغ التحصیلی هم حاکی از کم بودن میزان آگاهی و آموزشی اولیه می باشد. نگرش دستیاران، نامناسب بودن میزان آگاهی، توان عملی و آموزش در دوره عمومی، عملی نبودن CPR ها و نبودن برنامه و توجه کافی به آموزش را تأیید می کند. آموزش احیاء در دوران دانشجویی بصورت واحد درسی، در انترنی بعنوان کارورزی، برنامه های بازآموزی و کارگاه آموزشی برای پزشکان عمومی، دستیاران، پرسنل و اساتید ولزوم اخذ تأییدیه سالانه، آموزش همگانی، تجهیز مراکز درمانی و تشکیل کمیته های نظارتی، اجرایی و پژوهشی احیاء، نجات بخش بسیاری از نیازمندان به احیاء خواهد بود.

دانش کین آنتروپومتری، دانستنی های ارزشمندی را پیرامون وضعیت ساختاری، گونه پیکر، اندازه و محیط آناتومیکی ارگانیسم زنده در دسترس پژوهشگران علوم تندرستی و مربیان قرار می دهد. ویژگی مهارت های ورزشی، وابستگی اجرا و دستگاه های متابولیک، زمینه مناسب درک خصیصه های فیزیکی ورزشکار را برجسته می سازد. قهرمانان المپیک در هر رخداد ورزشی با سطوح گوناگون اجرای مهارت، احتمالا الگوی یکپارچه ای از اندازه بدن و گونه پیکری را نمایش می دهند. با این حال، به نظر می رسد که هر چه درجه پیچیدگی و ممارست فرآیند مهارت اجرای حرکت افزوده شود، نیمرخ ترکیب بدن ورزشکاران به سوی ناهمگونی گرایش پیدا می کند. شواهد پژوهشی، نقش بارز اندازه های آنتروپومتری را در بازده کار، ظرفیت هوازی، قدرت موضعی و پتانسیل بی هوازی تا حدی روشن کرده است؛ اما شیوه سنجش ترکیب بدن می بایست ثبات و پایایی لازم را دارا باشد. درجه اعتبار آزمون یا انتخاب یک یا چند معادله ریاضی، این امکان را به آزمایشگر می دهد تا مشخص نماید که ابزار اندازه گیری با نوع آزمون تا چه میزان در تامین هدف های اختصاصی توانمند بوده است. در برآورد ترکیب بدن، به کمک تکنیک های آماری تعیین اعتبار همزمان و اعتبار پیشگویی، معادلات همبستگی چند متغیری طراحی می گردد. در این میان، عوامل موثر بر اعتبار آزمون و شیوه اندازه گیری، نوع ابزار و حساسیت تخمین آن، شرایط اجرای آزمون، کالیبراسیون، بهره گیری از دستیاران مجرب، خصوصیات آزمودنی (جنس، نژاد، تجربه حرکتی، دهش ژنتیک، بلوغ، ابعاد بدن، تغذیه، اقلیم و...) و شاخص های آماری R2, TE, DSD, CE, R را می توان برشمرد. با وجود این، پژوهشگران، معادلات رگرسیونی فراگیر را در پیشگویی چگالی بدن (BD) گروه های نامتجانس مرد، زن، جوان، بزرگسال، لاغر، چاق و کم تحرک بکار بسته و به ساخت معادلات همبستگی ویژه رسیده اند. در این پژوهش 114 کشتی گیر جوان سبک آزاد با نشانه های فیزیکی سن 23.4±0.24 سال، قامت 172.8±0.9 سانتی متر، وزن 79.4±2.2 کیلوگرم (X±SEE) و بدون عوارض فیزیولوژیک و اسکلتی در وضعیت هیدراسیون شرکت داشتند. چگالی بدن و توزیع چربی تام (FD) بر پایه گزینش سه رابطه ریاضی اسلوان، جکسون و لوهمن محاسبه گردید. در روش چگالی سنجی و اعتباریابی درصد بافت زیرجلدی به روشهای یاد شده، معادلات زیر به دست آمد: BD1=0.97 (BD3)-0.029[R=0.989, R2=0.978, SEE=0.002, P<0.001] FD1=1.358(FD3)-1.089[R=0.968, R2=0.938, SEE=2.135, P<0.001] به نظر می رسد که معادلات چندمتغیری اسلوان، جکسون و لوهمن جهت تخمین غیرتهاجمی ترکیب بدن کشتی گیران جوان معتبر و مناسب می باشد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع زیاد و اهمیت کشف فشار خون بالا و عوارض شناخته شده عدم اندازه گیری صحیح آن و به منظور تعیین میزان دقت و قدرت اندازه گیری فشار خون به روش غیر مستقیم توسط گروه های مختلف کادر پزشکی، این تحقیق در بیمارستان شهید بهشتی طی سال های 76 – 1375 انجام گرفت.مواد و روشها: پژوهش حاضر با روش کارآزمایی بالینی (Clinical ltrial) از نوع تشخیصی بر روی 157 بیمار داوطلب کاتتریسم قلب که به طور مستمر مراجعه نمودند، صورت پذیرفت. فشار خون داخل آئورت توسط متخصص قلب حین کاتتریزاسیون تعیین و حدود 2 دقیقه بعد فشار خون بیمار توسط یک نفر از کادر پزشکی شاغل که از یکی از گروههای نه گانه دستیار قلب، دستیار داخلی پرستار CCU، پرستار قلب، پرستار داخلی، کارورز، کار آموز دانشجوی پرستاری و بهیار بودند با فشار سنج عقربه ای با کاف استاندارد اندازه گیری شد. تفاوت مطلق اندازه گیری های غیر مستقیم از مستقیم به عنوان مبنای صحیح تعیین و با Paired t-test مورد قضاوت آماری قرار گرفتند و نیز قدرت گروه های کادر پزشکی در تشخیص فشار خون بالا بر مبنای بیشتر از 139.89 میلی متر جیوه تعیین گردید.یافته ها: از مجموع 157 نفر مورد بررسی، 109 نفر (69.4 درصد) مرد و 48 نفر (30.6 درصد) زن در سنین 12.8±48 سال بودند. اغلب گروه ها فشار سیستولی را کمتر و فشار دیاستولی را بیشتر از حد واقعی گزارش نموده اند. فشار خون سیستولی 13 میلی متر جیوه و یا حدود 10 درصد از مقدار واقعی تفاوت داشت (P<0.001)، فشار دیاستولی به میزان 10.7 میلی متر جیوه و یا حدود 14 درصد اختلاف داشت (P<0.001). تفاوت مطلق فشار در هر یک از گروه ها از نظر آماری معنی دار بود و برای فشار سیستولی بیشترین مقدار تفاوت با اندازه 17.4 میلی متر جیوه و یا 13.2 درصد مربوط به گروه دستیاران داخلی و کمترین آن به اندازه 10.3 میلی متر جیوه یا 8.3 درصد مربوط به پرستاران بود و برای فشار دیاستولی بیشترین مقدار تفاوت به اندازه 15.3 میلی متر جیوه یا 20 درصد مربوط به گروه پرستاران قلب و کمترین مقدار تفاوت با اندازه 5.3 میلی متر جیوه یا حدود 7.2 درصد مربوط به گروه دانشجویان پرستاری می باشد.نتیجه گیری: با توجه به محدودیت حساسیت و ویژگی شیوه متداول اندازه گیری فشار خون به روش غیر مستقیم (کاف) انجام چنین تحقیقاتی را در سایر مراکز آموزشی، درمانی برای بررسی بیشتر و اطلاع از علل آن و نیز رعایت اصول علمی و عملی برای اندازه گیری فشار خون و آموزش این نکات به دست اندرکاران امر درمان بیماران توصیه می نماید.

با توجه به شیوع عفونت ادراری و خطر بالای آن برای بروز اسکار کلیه و عوارض شناخته شده آن و نیز هزینه بالای اسکن دی مرکاپتوسوکسنیک اسید (DMSA) و از طرفی در دسترس و ارزان بودن سونوگرافی و تناقضات موجود در مورد قدرت سونوگرافی در تشخیص اسکار کلیه، این تحقیق روی کودکان مبتلا به عفونت ادراری، بستری شده در بخش نفرولوژی کودکان بیمارستان رازی کرمانشاه طی سالهای 76-1375 انجام شد.تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع تشخیصی در روی 141 کلیه مبتلا به پیلونفریت انجام گرفت. تمام نمونه ها با دستگاه سونوگرافی توشیبا با پروب  3.5MHZو توسط متخصصین و دستیاران رادیولوژی و نیز با اسکن DMSA مورد بررسی قرار گرفتند و میزان حساسیت، ویژگی و ارزش پیش بینی کننده مثبت و منفی سونوگرافی در تشخیص اسکار کلیه نسبت به استاندارد طلایی DMSA تعیین شد.از کل 71 بیمار مورد بررسی، 17 نفر پسر و 54 نفر دختر بودند و محدوده سنی آنها بین یک ماه تا 12 سال بود. از مجموع 133 کلیه که در مطالعه قرار گرفتند، 33 کلیه در اسکن DMSA دارای اسکار بود که در سونوگرافی هیچیک از آنان اسکار دیده نشد. بدین ترتیب محاسبه ارزش پیش بینی کننده مثبت مقدور نشد، ولی ارزش پیش بینی کننده منفی معادل 75.2% محاسبه شد. بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که سونوگرافی با ابزار و تخصص فعلی در مرکز آموزشی درمانی رازی کرمانشاه قادر به تشخیص اسکار کلیه نمی باشد و بررسی علل آن توصیه می شود.