To investigate the effect of WEED interference and WEED-free PERIODs on Balangu (Lallemantia royleana Benth. in Wall) and to evaluate the CRITICAL PERIOD of WEED CONTROL (CPWC) in this oilseed crop, an experiment was conducted as a randomized complete block design with three replications in Naghadeh region in 2018. Experimental consisted of two groups of treatments; WEED infestation treatments (infestation for 144.2, 345.9, 574, 848.2, 1147.6 and 1451.3 growing degree day (GDD) after transplanting and then plots were remained WEED-free the rest of the growing season) and WEED-free treatments (WEEDing for 144.2, 345.9, 574, 848.2, 1147.6 and 1451.3 GDD after transplanting and then plots were remained infested until harvesting time). In each block, one WEED free and WEED infested CONTROL was for all the growing season. Results indicated that the density and dry biomass of WEEDs were increased as WEED removal was delayed. In contrast, density and dry biomass of WEEDs were decreased as WEEDs establishment was delayed. Height, tetrachenes fruits, ripened achenes, 1000-seed weight and biological, seed and relative yields of Balangu were decreased and increased as the duration of WEED-infested and WEED-free PERIOD increased, respectively. Also, logistic and Gompertz curves fitted to data showed that the beginning and end of the CPWC based on a 10% yield loss of relative yield, was estimated to be from 11 to 108 days after transplanting (97 days WEED-free PERIOD) in order to prevent a noticeable yield loss.

To evaluate the effect of nitrogen and water withholding in vegetative growth stage of corn on efficacy of nicosulfuron and 2,4-D+ MCPA an experiment was conducted as a factorial arrangement in a randomized complete block design with three replications at Tarbiat Modares University in 2017. The first factor contained four treatments including application of nicosulfuron, 2,4-D+ MCPA, WEED free and WEED infested as CONTROL. The second factor consisted of normal irrigation and water withholding from 4 to 8 leaf stage. Third factor contained either urea application or no fertilizer application. Normal irrigation and nitrogen fertilizer application significantly increased nicosulfuron and 2,4-D+ MCPA efficacy in WEED CONTROL and total WEED dry weight decreased to 341 and 361 g.m-2 respectively compared 1370 g.m-2 as WEED infested. Nicosulfuron and 2,4-D+ MCPA reduced WEED total dry weight significantly under irrigation withholding. Grain yield increased with application of nitrogen and nicosulfuron. Grain yield was higher with application of 2,4-D+ MCPA than nicosulfuron without nitrogen application under irrigation withholding. Application of nicosulfuron with nitrogen application provided satisfactory WEED CONTROL and increased grain yield.

به منظور تعیین مناسب ترین دوره کنترل علفهای هرز زیره سبز، آزمایشی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 84-1383 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمارهای مربوطه شامل 20، 30، 40 و 80 روز وجین در اوایل فصل رشد و 20، 30، 40 و 80 روز بدون وجین در اوایل فصل رشد، در کرتهایی به ابعاد 3´2 متر اعمال شد. فاکتورهایی که اندازه گیری شدند، شامل: عملکرد، اجزا عملکرد، شاخص برداشت، تعداد علفهای هرز و وزن خشک علفهای هرز به تفکیک گونه بود. جهت تعیین دوره بحرانی کنترل، از معادلات گامپرز و لجستیک استفاده شد. نتایج نشان داد که با وجین علفهای هرز زیره سبز از 24 تا 38 روز پس از سبز شدن، عملکرد کاهش نیافت و این موضوع حاکی است که وجین ابتدای فصل موثرتر از حذف علفهای هرز در اواخر فصل رشد می باشد. وجین در اواخر یا اوایل فصل رشد بجز بر تعداد چتر در بوته تاثیر چندانی بر سایر اجزا عملکرد نداشت. وجین در اواخر فصل، باعث افزایش شاخص برداشت نسبت به اوایل فصل شد. با افزایش دوره تداخل علف هرز خواه در اول فصل و یا در آخر فصل، عملکرد اقتصادی کاهش یافت و با طولانی تر شدن دوره وجین بر عملکرد اقتصادی افزوده شد. با این وجود، با افزایش طول دوره وجین در اوایل فصل رشد و یا در طی دوره کامل رشد زیره، از وزن خشک علفهای هرز کاسته شد در حالیکه با کاهش طول دوره وجین در اواخر فصل رشد و یا عدم وجین در طی دوره کامل رشد زیره، وزن خشک علفهای هرز زیاد شد. به طور کلی وجین در اوایل فصل، اثر بیشتری بر عملکرد و اجزا عملکرد زیره سبز داشت.

به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علف های هرز در ذرت، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1386 در دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان اجرا شد. تیمارهای آزمایشی در دو سری تنظیم شدند، سری اول شامل 6 تیمار بود که، از شروع دوره رشد تا صفر، 15، 25، 35، 45 و 55 روز پس از سبز شدن، علف های هرز کنترل شدند و سپس به آنها تا زمان برداشت ذرت اجازه رشد داده شد و سری دوم نیز شامل 6 تیمار بود که، از شروع دوره رشد تا صفر، 15، 25، 35، 45 و 55 روز پس از سبز شدن به علف های هرز اجازه رشد داده شد و سپس تا زمان برداشت، کنترل شدند. هر کرت آزمایشی شامل 4 ردیف کاشت به طول 6 متر و با فاصله ردیف 75 سانتی متر بود. علف های هرز غالب در این آزمایش از 4 گونه شامل تاج خروس ریشه قرمز، تاج خروس خوابیده، پیچک و سلمه تشکیل شده بود. نتایج نشان داد که زمان بحرانی کنترل علف های هرز (شروع دوره بحرانی)، بر حسب 5 و 10 درصد افت عملکرد، به ترتیب، 124 و 204 درجه روز رشد بود که به ترتیب برابر با 8 و 16 روز پس از سبز شدن و معادل 3 و 5 برگی ذرت بود. زمان بحرانی تداخل علف های هرز (پایان دوره بحرانی) نیز بر حسب 5 و 10 درصد افت عملکرد، به ترتیب، 395 و 289 درجه روز رشد بود که به ترتیب برابر 31 و 24 روز پس از سبز شدن و معادل 10 و 7 برگی ذرت بود. افزایش طول دوره تداخل، منجر به افزایش وزن خشک کل علف های هرز و افزایش طول دوره کنترل، منجر به کاهش وزن خشک کل علف های هرز شد. علاوه بر این، افزایش طول دوره تداخل علف های هرز، منجر به کاهش عملکرد ذرت در حالیکه افزایش طول دوره کنترل، منجر به افزایش عملکرد ذرت شد.

به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علفهای هرز در ذرت سیلویی (Zea mays) آزمایشی در سال 1377 در مزرعه تحقیقاتی مجتمع آموزش عالی ابوریحان دانشگاه تهران در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 4 تکرار به مرحله اجرا درآمد. در این بررسی تیمارها شامل دو سری تداخل و کنترل تا مرحله نموی 3 برگی، 6 برگی، 10 برگی، 14 برگی، یک هفته پس از تاسل دهی و برداشت بود. نتایج این بررسی بر اساس معادلات برازش داده شده گامپرتزولجستیک نشان داد که دوره بحرانی کنترل علفهای هرز در ذرت سیلویی برای 5% کاهش عملکرد علوفه از مرحله 5-4 برگی (21 روز بعد از کاشت) تا مرحله 12 برگی ذرت (38 روز بعد از کاشت) است. همچنین مشخص شد که دوره بحرانی کنترل علفهای هرز در ذرت سیلویی برای 5% کاهش عملکرد دانه از مرحله 4 برگی (19 روز بعد از کاشت) تا مرحله 13-14 برگی (41 روز بعد از کاشت) است. بررسی روند تغییرات تعداد علفهای هرز در طول فصل رشد گیاه ذرت نشان داد که در اوایل فصل تعداد علفهای هرز در واحد سطح افزایش می یابد. ولی بعد از آن با گذشت زمان تعداد علفهای هرز در واحد سطح یک روند کاهشی دارد. نتایج این آزمایش مشخص نمود که بین وزن خشک علفهای هرز و وزن خشک ذرت سیلویی یک رابطه خطی معکوس وجود دارد.

به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علف های هرز آویشن باغی (Thymus vulgaris L.) آزمایشی در سال زراعی 1388 در مزرعه گیاهان دارویی دانشگاه شاهد تهران در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 18 تیمار اجرا شد. تیمارها در دو سری شامل کنترل و تداخل علف های هرز به فاصله 15، 30، 45، 60، 75، 90، 105 و 120 روز پس از آغاز فصل رشد در بهار (یکم فروردین) به همراه دو تیمار شاهد (تداخل و کنترل تمام فصل) در نظر گرفته شدند. برای تعیین زمان آغاز و پایان دوره بحرانی کنترل علف های هرز آویشن به ترتیب از توابع غیر خطی نوع لجستیک و ویبول استفاده شد. علف های هرز غالب شامل خاکشیر وحشی (.Descurainia Sophia L)، پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis L.)، کاهوی وحشی (Lactuca scariola L.) و پیرگیاه (Senecio vulgaris L.) بودند. نتایج نشان داد که دوره های تداخل و کنترل علف هرز اثر معنی داری بر وزن خشک و تعداد علف های هرز دارند. دوره بحرانی کنترل علف های هرز بر اساس عملکرد وزن تر پیکره رویشی آویشن با احتساب 5% افت عملکرد مجاز بین 41 تا 90 روز و با احتساب 10% افت عملکرد بین 54 تا 76 روز پس از آغاز رشد رویشی تعیین شد. این دوره بر مبنای وزن خشک آویشن با احتساب 5% افت عملکرد بین 12 تا 94 و با قبول10% کاهش بین 29 تا 78 روز پس آغاز فصل رشد بدست آمد و برای عملکرد اسانس، دوره بحرانی مهار علف های هرز بین 20 تا 105 و 30 تا 86 روز به ترتیب با 5% و 10% افت عملکرد مجاز برآورد شد.

به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علف های هرز در سورگوم (Sorghum bicolor) آزمایشی در سال زراعی 1374، در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار به مرحله اجرا درآمد. تیمارها شامل دو سری تیماری به ترتیب تداخل علف های هرز تا مراحل رشدی 3، 5، 7 و 9 برگی و زمان برداشت سورگوم و سری دوم، کنترل علف های هرز تا مراحل رشدی مذکور بودند. نتایج آزمایش حاکی از وجود یک دوره بحرانی کنترل علف های هرز (با در نظر گرفتن حداکثر 5 درصد کاهش عملکرد مجاز) بین 20 تا 31 روز پس از سبز شدن سورگوم (تقریبا بین مرحله 3 تا 5 برگی سورگوم) بود. با افزایش درصد کاهش عملکرد مجاز از 5 درصد به 8 درصد، به جای دوره بحرانی یک زمان بحرانی برای کنترل علف های هرز در 24 روز پس از سبز شدن سورگوم (تقریبا همزمان با مرحله 5 برگی سورگوم) به دست آمد. یک دوره عاری از علف هرز تا مرحله 5 برگی باعث شد که وزن خشک و تعداد علف های هرز در پایان فصل رشد دچار کاهش قابل توجهی (به ترتیب 92 و 70 درصد نسبت به شاهد و رقابت تمام فصل) شود. تداخل علف های هرز سبب کاهش معنی دار (در سطح 5 درصد) شاخص سطح برگ (LAI) و وزن خشک کل (TDM) سورگوم گردید، در حالی که سرعت جذب خالص (NAR) تحت تاثیر تیمارهای تداخل علف هرز قرار نگرفت. در این آزمایش، علف های هرز تاج ریزی (Solanum nigrum)، تاج خروس وحشی (Amaranthus retroflexus)، سلمه (Chenopodium album) و پیچک صحرایی (Convolvulus arvensis) علف های هرز غالب را تشکیل می دادند.