سابقه و هدف: نقص های مادرزادی در ساختمان بینی یکی از مهمترین عوامل بدشکلی صورت و نقص زیبایی محسوب می گردد. Alar همواره یکی از مشکل ترین محل ها برای ترمیم در صورت بوده و شکست درمانی در آن زیاد است. این مطالعه به اصلاح نقص هیپوپلاستیک alar بینی که دوبار تحت عمل جراحی قرار گرفته و با شکست درمانی همراه بوده است را گزارش می کند.گزارش مورد: دختر 19 ساله ای که با هیپوپلازی alar چپ بینی مراجعه کرده و دوبار با استفاده ازCOMPOSITE graft  تحت عمل جراحی قرار گرفته بود، به علت مناسب نبودن اندازه گرافت و اشکال در تکنیک عمل منجر به شکست درمانی شده بود. بیمار برای بارسوم با استفاده از گرافت مناسب از گوش و با تکنیک مناسب تحت عمل جراحی قرار گرفت و این نقص در حد خوب و قابل قبولی اصلاح گردید.نتیجه گیری: بازسازی هیپوپلازی مادرزادی alar نیاز به برنامه ریزی و اصلاح دقیق دارد. توصیه می شود که جهت جلوگیری از شکست درمانی و برقراری آناتومی صحیح از این روش جراحی استفاده شود.

این مطالعه با هدف و به منظور بررسی مقایسه ای اثر روش COMPOSITE Basing روی مقاومت به شکست دندانهای ترمیم شده با اینله های پرسلن بصورت مطالعه ای In vitro انجام شد.تعداد 40 دندان پرمولر اول فک بالای سالم و با اپکس بسته انتخاب و به طور غیرتصادفی به چهار گروه 10 تایی تقسیم و به صورت زیر آماده گردیدند:گروه الف: نمونه های ترمیم شده با اینله پرسلن بدون استفاده از روش CB گروه ب: نمونه های تراش داده شده ولی ترمیم نشده بدون استفاده از روش CB گروه ج: نمونه های ترمیم شده با اینله پرسلن با استفاده از روش CB گروه د: نمونه های تراش داده شده ولی ترمیم نشده با استفاده از روش CB آزمایش شکست در مورد تمامی نمونه ها با دستگاه اینسترون تحت نیروی فشاری انجام شد.نتایج حاصله نشان داد بین میانگین نیروی مقاومت به شکست دو گروه (الف و ج) و دو گروه (ب و د) تفاوت معنی داری وجود ندارد ولی تفاوت معنی داری در مقایسه میانگین نیروهای دو گروه ترمیم شده دیده می شود. مقایسه نحوه شکست بین دو گروه (الف و ج) و بین دو گروه (ب و د) نتایج مشابهی از نظر آماری نشان داد. لیکن مقایسه نحوه شکست بین دو گروه (الف و ج) تفاوت بارزی را نشان نداد.

زمینه و هدف: با توجه به استحکام خمشی کامپوزیت تقویت شده با فایبر (FRC) و نیز نقش حفره های محافظه کارانه در حفظ پنج سالم دندان های پایه، این مطالعه با هدف ارزیابی میزان مقاومت به شکست بریج های قدامی بالا و خلفی پایین در شرایط in vitro انجام شد.روش بررسی: این پژوهش به روش تجربی در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. از 44 دندان تازه و سالم کشیده شده انسان برای ساخت 22 اینله بریج ثابت، شامل 11 اینله بریج سه واحدی قدامی بالا با مدل کلینیکی جایگزینی سانترال و 11 اینله بریج خلفی پایین با مدل کلینیکی جایگزینی مولر اول استفاده شد. نمونه های فوق از کامپوزیت تقویت شده با فایبر تهیه شدند. بریج های ثابت قدامی و خلفی مذکور به همراه PDL مصنوعی در آکریل خود پخت مانت شدند، سپس توسط دستگاه شبیه سازی دهان مصنوعی load cycle گردیدند و بعد در دستگاه Instron با سرعت 1mm/min تحت نیروی نهایی قرار گرفتند، تا شکست در تمام نمونه های قدامی بالا و خلفی پایین روی داد و منحنی اعمال نیرو ثبت گردید. آنالیز آماری اعداد بدست آمده توسط آزمون های Kolmogorov-Smirnov و Independent Sample و Kaplan-Meier انجام و P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: با توجه به آزمون آماری، اعداد به دست آمده از شکست بریج های قدامی بالا و خلفی پایین از توزیع نرمال تبعیت می کردند. حدود اطمینان 95% میانگین مقاومت به شکست برای بریج قدامی بالا 562N-450N و برای بریج های خلفی پایین 1761N-450N بود. مقاومت به شکست در نمونه های هر دو گروه (قدامی و خلفی) در برابر نیروهای جویدن بالا بود. همچنین شکستگی در هر دو گروه در پوشش سطحی کامپوزیت، بدون آسیب به فریم ورک صورت گرفت. بیشترین درصد شکستگی در نمونه های خلفی از میانه پونتیک به سمت کانکتور دیستالی و در نمونه های قدامی در کانکتور لترالی (بین پونتیک سانترال و اباتمنت لترال) مشاهده شد. بین دو گروه بریج های قدامی بالا و خلفی پایین، اختلاف آماری معنی داری دیده شد (P<0.001). بدین صورت که مقاومت به شکست در نمونه های قدامی کمتر از نمونه های خلفی بود.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن نتایج مطالعه حاضر، مبنی بر بالا بودن مقاومت به شکست نمونه های قدامی (500N£) و نمونه های خلفی (1600N£) دربرابر نیروهای جویدن در هردو ناحیه، می توان به کارگیری اینله بریج های FRC قدامی بالا و خلفی پایین را به صورت کلینیکال توصیه نمود. تردیدی نیست که مطالعات بیشتر تجربی و کلینیکی در این مورد ضروری است.

سابقه و هدف: علیرغم تقاضای روز افزون جهت استفاده از کامپوزیت ها، هنوز شواهد علمی متناقضی در خصوص کارایی طولانی مدت آنها در نواحی خلفی وجود دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین استحکام خستگی و نحوه شکست در دندان های پره مولردرمان ریشه شده به روش ترمیم غیر مستقیم کامپوزیتی انجام شد.مواد و روش ها: :در این مطالعه تجربی، 84 دندان پره مولر انسانی سالم انتخاب و بصورت تصادفی در 7 گروه 12 تایی قرار گرفتند. گروه اول دندان های سالم ، گروه دوم دندان هایدرمان ریشه شده دارای ترمیم غیرمستقیم با کامپوزیت Z-250، گروه سوم و چهارم نیز همانند گروه دوم تهیه شده بودند با این تفاوت که به آنها به ترتیب یک میلیون و دو میلیون سیکل نیرو وارد شد. گروه پنجم دارای ترمیم غیر مستقیم با کامپوزیت Tetric ceram بود. گروه ششم و هفتم نیز همانند گروه پنج تهیه شدند با این تفاوت که به آنها به ترتیب یک میلیون و دو میلیون سیکل نیرو وارد شد. سپس نمونه ها توسط universal testing machine تحت نیروی فشاری شکسته شدند. آنالیزهای آماری با استفاده از آزمون هایKruskal-Wallis ،Two way ANOVA و Chi-Square انجام پذیرفت.یافته ها: تمام نمونه های مورد آزمایش، نیروی fatigue را در دستگاه مقلد جویدن تحمل کردند و هیچ شکستگی مشاهده نشد. میانگین مقاومت به شکست در نمونه های گروه 1 تا 7 به ترتیب 92/1276، 05/1269، 8/1217، 13/1188، 97/1228، 86/1127 و 58/1105 بود، اما اختلاف معنی دار آماری بین 7 گروه آزمون از نظر مقاومت به شکست و نحوه شکست دیده نشد. مقایسه مقاومت به شکست در دو نوع کامپوزیت در زمان های صفر، 4 و 8 سال اثر معنی داری برای متغیرهای نوع کامپوزیت (P=0.203) و سیکل نیرو(P=0.298)  نشان نداد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که دندان های پرمولر ترمیم شده با انله های کامپوزیتی غیرمستقیم می توانند تا 8 سال پس از ترمیم مقاومت به شکستی معادل دندان دست نخوره دارا باشند. از سوی دیگر، طی دوره های 4 و 8 ساله سیکل جویدن، فقدان اختلاف آماری نشان می دهد که نوع ماده ترمیمی استفاده شده در این بررسی (Tetric Ceram, Z-250) اثری در مقاومت به شکست دندان ندارد. بیشتر شکست های مشاهده شده در انله های کامپوزیتی غیرمستقیم در زیر CEJ و از نوع غیرقابل ترمیم می باشد.

زمینه و هدف: استفاده از طرحهای محافظه کارانه تراش برای جایگزینی دندانهای قدامی از دست رفته از اهداف نوین دندانپزشکی می باشد. به همین جهت هدف از این مطالعه اندازه گیری و مقایسه مقاومت به شکست در FRC بریج های قدامی پایین برای جایگزینی دندان لترال با دو روش فایبرگذاری مستقیم و انحنادار با دو طرح تراش باکس و شیار می باشد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد چهل دندان تازه خارج شده سالم فک پایین انسان شامل (بیست دندان سانترال و بیست دندان کانین) برای تهیه و ساخت بیست عدد بریج اینله در دو گروه انتخاب شدند. در یک گروه تراش به صورت باکس همراه با فایبر مستقیم و در گروه دوم تراش شیار همراه با فایبر انحنادار انجام گرفت. پس از تراش دندانها، نمونه ها در رزین اکریلی خود پخت با فاصله 6.5 میلی متری از یکدیگر مانت شده و توسط ماده پلی اتر لیگامان پریودنتال باسازی گردید. سپس قالب گیری با پلی اتر انجام و قالبها با گچ استون ریخته شدند. دو گروه بریج ساخته شده و سپس با پاناویا F2 به دندانها باند شدند. نمونه هادر معرض نیروی سیکلیک با زاویه صد و سی درجه قرار گرفتند و در ادامه در آب 37 درجه سانتی گـراد برای مدت هفت روز نگهداری شده و پس از آن ترموسایکلینگ دو هزار دور در درجه حرارت بین 5 و 55 سانتی گراد انجام گرفت. آزمایش استحکام شکست به وسیله دستگاه اینسترون 1195 با سرعت یک میلی متر در دقیقه انجام شد. با استفاده از استریومیکروسکوپ نوع شکست مشاهده شد. داده ها با آزمون Independent Sample t test مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: میانگین مقاومت به شکست در نمونه های تراش باکس و فایبر مستقیم 1141.07 نیوتن و در نمونه های با شیار و فایبر انحنادار 377.33 نیوتن و اختلاف بین دو گروه معنی دار بود. (p=0.012)نتیجه گیری: طرح تراش باکس و فایبر مستقیم در برابر شکست مقاومت بیشتری در مقایسه با گروه شیار و فایبر انحنادار داشت.

زمینه و هدف: انطباق کامپوزیت‎های خلفی به دیواره دندان به دلیل انقباض ناشی از پلیمریزاسیون و ویسکوزیته بسیار بالایی که دارند، مورد سوال است. روش‎های مختلفی برای کاهش این مساله ارایه شده است. هدف از این تحقیق ارزیابی اثر کامپوزیت‎های flowable همراه با کامپوزیت های قابل تراکم در تطابق و کاهش میکرولیکیج ترمیم های خلفی می‎باشد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی حفرات کلاس  MO IIبر روی 40 دندان کشیده شده سالم انسان به نحوی تراش داده شد که مارجین ژنژیوالی1 میلی‎متر بالاتر از CEJ ختم گردید. سپس دندان ها به طور تصادفی در 2 گروه مختلف قرار گرفتند. در گروه اول بعد از استفاده از عامل اتصال دهنده عاجی کامپوزیت (Filtek Flow) Flowable به ضخامت 1-0.5 میلی‎متر در کف حفره قرار داده شد و بعد از عمل کیور، بقیه حفره با کامپوزیت p60 condensable پر شد. در گروه دوم بعد از استفاده از عامل اتصال دهنده عاجی کامپوزیت flowable به ضخامت 1-5.0 میلی‎متر در کف حفره قرار گرفت و بدون انجام عمل کیور بقیه حفره با کامپوزیت condensable پر شد. تمام دندان ها بعد از ترمیم، ترموسیکل شدند و سپس نمونه‎ها در محلول فوشین %0.3 و در دمای 37 درجه به مدت 48 ساعت قرار گرفتند. سپس نمونه‎ها در درون آکریل شفاف خود سخت شونده قرار گرفتند. بعد از برش و تهیه مقطع نمونه‎ها با استرومیکروسکوپ با بزرگنمایی 40 از نظر نفوذ دای مورد بررسی قرار گرفتند. برای آنالیز آماری از آزمون Mann-Whitney U با p<0.05 بعنوان سطح معنی داری استفاده گردید.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که اکثر ترمیم‎ها دارای درجاتی از میکرولیکیج بودند. طبق آنالیز آماری بین دو گروه مورد مطالعه با دو روش مختلف تفاوت آماری وجود نداشت.نتیجه گیری: عدم وجود تفاوت آماری بین روش‎ها نشان دهنده این مساله است که هنوز هیچ روش یا ماده ترمیمی نمی‎تواند میکرولیکیج در مارجین ژنژیوالی را به طور کامل حذف کند. استفاده از کامپوزیت flowable سخت شده و سخت نشده قبل از کامپوزیت قابل تراکم تفاوت معنی‎داری در میزان میکرولیکیج ایجاد نمی کند.

سابقه و هدف: آلودگی بزاق حین ترمیم های کامپوزیتی موجب کاهش استحکام باند و در نهایت شکست درمان های ترمیمی می گردد. نظر به افزایش تقاضا برای ترمیم های کامپوزیتی، همچنین با توجه به اینکه درصد کمی از دندانپزشکان حین درمان از رابردم استفاده می نمایند، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر آلودگی بزاق بر استحکام ریزبرشی باند میان سطوح کامپوزیت رزین، همچنین تعیین بهترین روش از بین بردن آلودگی جهت دوباره برقرار کردن استحکام باند کامپوزیت به کامپوزیت انجام گرفت.مواد و روشها: در مطالعه آزمایشگاهی حاضر، نمونه های ساخته شده از کامپوزیت Z100 به 7 گروه 15 تائی تقسیم شده، به صورت زیر آماده گردیدند: گروه 1- گروه کنترل (بدون هیچ گونه آلودگی)، گروه 2- آلودگی بزاق + خشک کردن، گروه 3- آلودگی بزاق + شستشو + خشک کردن، گروه 4- آلودگی بزاق+ شستشو + خشک کردن + اچ، گروه 5- آلودگی بزاق + شستشو+ خشک کردن+ اچ کردن+ باند، گروه 6- آلودگی بزاق + استفاده از الکل و گروه 7- آلودگی بزاق + برداشت حدود 0.5 میلی متر + شستشو + خشک کردن. سپس کامپوزیت Z100 در لوله هایی به ابعاد 0.7×1 میلی متر روی سطوح آماده شده گروه ها باند گردیده، میزان استحکام باند ریزبرشی آنها تعیین شد. داده های به دست آمده با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه ANOVA و آزمون تعقیبی Tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: میانگین و انحراف معیار استحکام باند ریزبرشی در گروه 1 برابر 3.60±23.0، در گروه 2 برابر 2.49±11.71، در گروه 3 برابر 4.25±17.60، در گروه 4 برابر 6.34±21.84، در گروه 5 برابر 7.58±21.25، در گروه 6 برابر 5.53±21.65 و در گروه 7 برابر 5.95±17.34، مگاپاسکال بدست آمد. اختلاف میان گروه های  1و  2((P<0.0001،  2وP<0.0001) 4 )، 2 و 5 (P<0.001) و 2 و 6 (P<0.0001) از لحاظ آماری معنی دار بود.نتیجه گیری: در شرایط مطالعه اخیر خشک کردن بزاق روی نمونه ها استحکام باند ریزبرشی را به طور معنی دار کاهش داد. تمامی روش های از بین بردن آلودگی بزاقی در مطالعه حاضر توانستند استحکام باند ریزبرشی نمونه ها را تا حد گروه شاهد افزایش دهند.

زمینه و هدف: در اینله های کامپوزیتی، بیشتر پلیمریزاسیون کامپوزیت خارج از دهان بیمار اتفاق می افتد. هدف مقایسه دو روش ترمیم دندان به منظور رسیدن به حداقل ریزنشت می باشد.روش بررسی: 34 دندان پره مولر به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند.در گروه ترمیم کامپوزیت مستقیم حفرات مزیواکلوزال تراشیده شدند. بعد از اچینگ و باندینگ 1 میلیمتر از کف حفره با کامپوزیتF2  و مابقی آن با کامپوزیتNulite F ترمیم شد. در گروه اینله مستقیم حفراتی با ابعاد مشابه ولی با دیواره های متباعد (6 - 5 درجه) تراشیده شدند. سپس کامپوزیت Tetric ceram مستقیما درون حفرات شکل داده شده و درمان شد. بعد از خروج اینله ها در آب جوش برای مدت 7 دقیقه قرار داده شدند. سطح داخلی اینله ها با ذرات اکسید آلومینیم هواسایی شد و توسط سمان Rely X درون حفرات چسبانده شدند. پس از ترموسایکلینگ ترمیم ها در فوشین 2 درصد قرار گرفتند. درجه ریزنشت در زیر استریومیکروسکپ با بزرگنمایی40 بررسی گردید. آنالیز داده ها به وسیله تست من ویتنی انجام شد.یافته ها: تمام نمونه ها در این مطالعه از لحاظ درجه ریز نشت در رتبه صفرو رتبه یک قرار گرفته بودند. آنالیز داده ها نشان داد که اختلاف معنی داری بین دو گروه دیده نمی شود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که علیرغم اینکه در ترمیم های اینله مستقیم بیشتر پلیمریزاسیون در محیط خارج از دهان اتفاق می افتد ولی ریزنشت کاملا حذف نمی شود. با این وجود این نوع ترمیم از لحاظ بالینی مشابه ترمیم های مستقیم کامپوزیتی قابل قبول می باشند.