هدف از این پژوهش بررسی اثر کیتوزان، تیمول و اتمسفر تغییر یافته بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی، حسی و میکروبی خربزه تازه برش خورده بود. بدین منظور، برش های خربزه در محلول حاوی درصدهای مختلف کیتوزان (صفر، 1 و 2%) و تیمول (صفر، 25/0 و 5/0%) به مدت 2 دقیقه غوطه ور شدند. برش های تازه میوه پس از پوشش دهی و حذف محلول های اضافی و نمونه شاهد (پوشش داده نشده) در اتمسفر تغییریافته (10% دی اکسید کربن) و اتمسفر طبیعی بسته بندی و به مدت 8 روز در دمایC ͦͦ 4 نگهداری شدند. نتایج بیانگر افزایش میزان دی اکسید کربن و کاهش اکسیژن در بسته بندی تحت اتمسفر اصلاح شده و اتمسفر طبیعی همگام با افزایش دوره ماندگاری بود. اما در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول شدت کاهش اکسیژن و افزایش دی اکسیدکربن کمتر از نمونة شاهد بود. در پایان 8 روز نگهداری، افت وزنی در نمونه های پوشش دهی شده با کیتوزان و تیمول و نگهداری شده تحت اتمسفر تغییر یافته بسیار کمتراز نمونه شاهد بود (34/0% در مقایسه با 60/13%). افزایش غلظت کیتوزان و بسته بندی تحت اتمسفر تغییر یافته سبب افزایش حفظ میزان مواد جامد محلول، اسید قابل تیتراسیون، اسید اسکوربیک و سفتی بافت برش های خربزه شد، اما افزایش غلظت تیمول تاثیر معنی داری بر این ویژگی های کیفی نداشت. شاخص-های رنگی میزان سبزی- قرمزی (a*)، میزان آبی- زردی (b*)، میزان روشنایی (L*) و شاخص قهوه ای شدن (BI) نیز تحت تاثیر نوع بسته بندی و غلظت کیتوزان قرار گرفتند، اما، تیمار با تیمول بر شاخص های رنگی برش خربزه تاثیر معنی داری نداشت. اثر متقابل غلظت کیتوزان و غلظت اسانس نشان داد که برش های خربزه تیمار شده با غلظت 1% کیتوزان و غلظت های 25/0 و 5/0% تیمول دارای کمترین میزان بار میکروبی بودند. پوشش دهی با کیتوزان و تیمول و هم چنین نوع بسته بندی بر همه صفات حسی برش های خربزه (تاثیر معنی داری داشت (05/0 P<)؛ و ارزیابان در پذیرش کلی، غلظت 1%کیتوزان را بر غلظت 2% ترجیح دادند.

زمینه و اهداف: موی سر علاوه بر نقش پوششی، اهمیت زیادی در زیبایی انسان ها بویژه خانم ها داشته و ریزش آن گاه موجب انواع بیماری های روانی می گردد. ریزش موی آندروژنیک نیز از علل ریزش مو است که در بسیاری از درمان های موضعی آن گاه موجب عوارض شدید نظیر تحریک پوست می گردد، لذا انتخاب یک درمان کم عارضه که بهبودی قابل توجهی نیز ایجاد کند همیشه مورد توجه بوده است. مطالعه حاضر در نظر داشته اثرات درمانی محلول ماینوکسیدیل 2% را با محلول موضعی پروژسترون 2% در ریزش موی آندروژنیک خانم ها مقایسه نماید.روش بررسی: پژوهش، به صورت آینده نگر و در مدت پنج سال انجام گرفت. هفتاد بیمار مونث مبتلا به آلوپسی آندروژنیک تیپ زنانه درجه یک انتخاب شدند. 35 نفر به مدت یک سال تحت درمان موضعی با ماینوکسیدیل 2% (روزانه 2 میلی متر) و 35 نفر دیگر تحت درمان با پروژسترون 2% (روزانه 2 میلی متر) قرار گرفتند. تمام بیماران به مدت یک سال ماهانه پیگیری شدند. در هر نوبت علاوه بر پرسش از خود بیمار، تعداد مو های منطقه در یک سانتی متر مربع بررسی می شد.یافته ها: از 35 بیمار که تحت درمان با محلول موضعی ماینوکسیدیل 2% بودند 30 نفر (85.7%) توقف ریزش و رویش مجدد را داشتند. در 35 بیمار تحت درمان با محلول پروژسترون 2%، در 25 نفر (71%) توقف ریزش و رویش مجدد موی سر مشاهده شد. (p=0.145) نتیجه گیری: اثرات درمانی محلول موضعی ماینوکسیدیل 2% با پروژسترون 2% تقریبا مشابه است. از آنجا که عارضه خاصی برای پروژسترون موضعی ثابت نشده به نظر می رسد شاید یک داروی موثر در درمان ریزش مو باشد لذا مطالعات بیشتر در افراد زیادتری توصیه می شود.

1مقدمه: بیماری های تحلیل برنده عصبی سبب اختلالات متعدد در عملکرد نورونی در مغز می شوند که منجر به اختلالات شناختی و ناتوانی در نورون حرکتی می شود. اگرچه فاکتورهای متعددی در گسترش این بیماری ها نقش دارند، مواد غذایی توانسته اند در پاتوژنز این بیماری ها ایفای نقش کنند. کمبود های تغذیه ای یا عدم تعادل در تنظیم ویتامین ها ممکن است بر متابولیسم نورونی اثر گذاشته و منجر به عملکرد های غیر طبیعی در مغز مانند تولید استرس اکسیداتیو، اختلال عملکرد میتوکندری، تجمع پروتئین ها (سینوکلین، پلاک های بتا آمیلوئید) شوند. این مساله در نهایت منجر به بیماری تحلیل برنده عصبی می شود. ویتامین های محلول در آب و محلول در چربی نه تنها می توانند از ابتلا به بیماری های پارکینسون و آلزایمر جلوگیری کنند بلکه با فعالیت آنتی اکسیدانی و ضد التهابی خود بر روی این بیماری ها اثر درمانی دارند. البته لازم به ذکر است نتایج برخی از مطالعات هیچ ارتباطی را بین عملکرد ویتامین و پیشگیری از بیماری های تحلیل برنده عصبی نشان نمی دهند. نتیجه گیری: با توجه به نقش محافظت کننده عصبی ویتامین های محلول در آب و چربی، در این مقاله مروی اثرات این ویتامین ها بر روی بیماری های تحلیل برنده عصبی را  مورد بحث قرار داده ایم.

در این کار تحقیقاتی، رفتار محلول لوکوی رنگزای خمی به کمک داده های جذب سنجی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور محلول لوکوی رنگزای خمی با مقادیر مختلف سود و هیدروسولفیت سدیم تهیه گردید. سپس طیف جذبی محلول های تهیه شده توسط دستگاه اسپکتروفوتومتر اندازه گیری شد. ارتباط بین طیف جذبی و رنگ محلول رنگزای خمی با مقادیر سود و هیدروسولفیت سدیم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می دهد که رنگ و طیف جذبی محلول لوکو بستگی به مقدار سود و هیدروسولفیت سدیم دارد. همچنین قدرت احیا کنندگی هیدروسولفیت سدیم تابع مقدار سود مصرفی می باشد. در ادامه از قوانین اختلاط کاهشی رنگ ها جهت مدل سازی رفتار محلول لوکو استفاده گردید.

در این مطالعه، فرآیندهای استخراج حلالی و سمنتاسیون ایندیم جهت بازیابی ایندیم از محلول سولفاته مورد مطالعه قرار گرفته است. در مرحله استخراج ایندیم، مقادیر بهینه عوامل موثر شامل pH محلول آبی، زمان تماس بین فازها، غلظت استخراج کننده در فاز آلی و نسبت حجمی فاز آبی به آلی به ترتیب 0.8، 5 دقیقه، 30% وزنیD2EHPA  در فاز آلی و 3 به دست آمد. در مرحله استریپینگ، اسید سولفوریک به عنوان عامل استریپ انتخاب شد و مقادیر بهینه پارامترهای عوامل موثر شامل غلظت 5 مولار اسید سولفوریک، زمان تماس 5 دقیقه و نسبت حجمی فاز آلی به آبی 4 به دست آمد. فرآیند سمنتاسیون ایندیم از محلول استریپینگ با پودر روی انجام شده است. مقادیر بهینه عوامل موثر بر فرآیند سمنتاسیون شامل: مقدار پودر روی 2 برابر نسبت استکیومتری با ایندیم، زمان 6 ساعت، دما 25°C و pH محلول 3 به دست آمد. بازیابی کل ایندیم حداقل 90% بدست آمد.

به منظور ارزیابی تاثیر محلول پاشی و محلول دهی فسفر بر رشد، عملکرد و کیفیت میوه توت فرنگی آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با دو فاکتور محلول پاشی فسفر (F) ( mg/L10، 5، 0) و محلول دهی فسفر (N) ( mg/L20، 10، 5) از منبع منوپتاسیم فسفات با سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که خصوصیات رشدی، عملکردی و کیفی گیاه بطور معنی داری تحت تأثیر تیمار ها قرار گرفت. اثر متقابل محلول دهی و محلول پاشی فسفر بر روی عملکرد در سطح 05/0 p≤ معنی دار شد. عملکرد کل در واحد گرم در تیمار (mg/L)10N10 Fنسبت به شاهد حدود 34/847 گرم افزایش داد. بطور کلی خصوصیات رشدی گیاه شامل وزن تر برگ، سطح برگ و حجم ریشه با افزایش سطح در هر دو روش افزایش معنی داری نشان داد. اثرات متقابل محلول پاشی و محلول دهی فسفر بر ویتامین ث و آنتوسیانین کل در سطح 05/0 p≤ معنی دار شد، و تیمار (mg/L)20N10 Fمیزان ویتامین ث و آنتوسیانین کل را نسبت به شاهد 71 و 30 درصد افزایش داد. بیشترین اسیدیته قابل تیتر میوه با مقایسه میانگین 95/1% در تیمار (mg/L) 10N0F اندازه گیری شد.