اکثر بیماریهای پالپ و پری آپیکال، در نتیجه درگیر شدن مستقیم یا غیرمستقیم این بافتها توسط باکتری های محیط دهان به وجود می آیند و عفونت کانال ریشه، Multibacterial بوده و گونه های مختلفی از باکتری ها در ایجاد آن نقش دارند. لذا اطلاع داشتن راجع به نوع و خصوصیات گونه های باکتریایی که در پاتوژنز بیماریهای پالپ و پری آپیکال نقش دارند، ضروری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فلور باکتریایی 3/1 اپیکالی دندانهای دارای ضایعه پری آپیکال می باشد.  در این مطالعه از چهل دندان دارای ضایعه پری آپیکال که مربوط به همین تعداد بیمار بوده و با توجه به طرح درمان کشیده شده بودند، استفاده شد. در یک محیط بسته تحت شرایط تقریباً بیهوازی و در مجاورت جریانی از گاز نتیروژن، با استفاه از دیسک الماسی استریل، ریشه ها از فاصله پنج میلی متری آپکس قطع گردید. بعد از قطع ریشه، با استفاده از یک فایل استریل محتویات موجود در کانال ریشه بر روی دو محیط Blood agar قرار گرفت. یک محیط در شرایط هوازی و محیط دیگر در شرایط بیهوازی (هیدروژن 5%، دی اکسیدکربن 10% و نیتروژن 85%) قرار گرفت. ده دندان نیز که فاقد هر گونه پوسیدگی و یا بیماریهای پریودنتال بوده و به علت درمانهای ارتودنسی کشیده شده بود به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد و محتویات کانال آنها به ترتیب ذکر شده بر روی محیط Blood agar قرار گرفت.  بعد از پیدایش کلنی ها در محیط کشت، نوع گونه های باکتری ها با توجه به خصوصیات مورفولوژیکی کلنی های کشت شده، فنون رنگ آمیزی Gram و استفاده از میکروسکوپ و آزمونهای بیوشیمیایی مشخص شد. از چهل نمونه مورد مطالعه، در 39 نمونه رشد مثبت مشاهده گردید و در تمام 39 نمونه، حداقل یک گونه بیهوازی (اختیاری یا اجباری) رشد کرده بود. در 36 نمونه بیش از یک گونه باکتریایی مشاهده شد که خود تأییدی بر Mix بودن عفونتهای کانال ریشه می باشد. مجموعا 126 باکتری از 17 گونه مختلف، جدا شدند. از این تعداد 62 باکتری بیهوازی اجباری و مجموع باکتری های بیهوازی اختیاری و اجباری 118 عدد (94%) بود. گونه های استرپتوکوک شایعترین باکتری ها بودند.  26 نمونه (65% نمونه ها) حداقل دارای یک گونه باکترویید بودند که خود بیانگر اهمیت باکتروئیدها در ایجاد عفونتهای کانال ریشه می باشد. نکته حائز اهمیت در این مطالعه، تعداد زیاد باکتری های بیهوازی در مقایسه با باکتری های هوازی بود. مقایسه مطالعات انجام شده هم موید این مطلب است. از سوی دیگر، در هیچ یک از دندانهای کنترل، رشد باکتری مشاهده نشد. براساس نتایج حاصل از این مطالعه باکتری ها نقش اساسی در ایجاد عفونت کانال ریشه دارند و عمده باکتری های درگیر باکتری های بی هوازی می باشند.   

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پروبیوتیک ها مکمل های میکروبی هستند که با بهبود تعادل جمعیت میکروبی روده میزبان به آن سود می رسانند. پروبیوتیک باکتوسل حاوی یکی از انواع باکتری های اسید لاکتیک بنام Pedicoccus acidlactici می باشد. به همین دلیل در این تحقیق اثر این زیست یار حیاتی بر فاکتورهای رشد، و فلور باکتریایی روده ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور در سه تیمار (100، 200، 300 گرم پروبیوتیک به ازاء هر تن غذا) و یک شاهد آزمایش ها انجام پذیرفت. به طوری که 3600 قطعه ماهی قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 3.5 تا 4 گرم در 12 حوضچه بتونی رهاسازی و به مدت 2 ماه پرورش داده شدند. پس از اتمام دوره با توجه به بیومتری های انجام گرفته و فرمول های مختلف رشد و تغذیه مشخص شده که اگرچه بین تیمارها اختلاف معنی داری از لحاظ فاکتورهای مختلف وجود ندارند، اما بیش ترین افزایش طول (21.17 سانتی متر) و وزن (48.9 گرم) مربوط به تیمار 300 گرم به ازاء هر تن غذا بوده است و تیمار شاهد دارای کمترین مقادیر بوده است. همچنین بالاترین میزان توتال کانت باکتری های اسید لاکتیک (پروبیوتیک) روده ماهیان قزل آلادر تیمار 3 (300 گرم به ازاء هر تن غذا) (36366.67 CFU/g) به دست آمد، در حالی که کم ترین مقدار مربوط به تیمار شاهد (6000CFU/g) بود. همچنین مقادیر توتال کانت باکتری های اسید لاکتیک در غذاهای تحت تیمار در روز اول و هفتم نشان داد که تیمار 3 دارای بیش ترین مقدار (به ترتیب75334CFU/g و 326667CFU/g) و تیمار شاهد (به مقدار صفر) کم ترین میزان را به خود اختصاص داده بود. بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت که پروبیوتیک باکتوسل با دوز 300 گرم به ازاء هر تن غذا می تواند در افزایش وزن ماهی قزل آلا رنگین کمان موثر باشد. ضمن اینکه طبق این بررسی در غذا و روده ماهیان قزل آلای تحت تیمار نشان داد که مقدار 300 گرم به ازاء هر تن غذا بهترین اثر را در بهبود فلور باکتریایی داشته و به عنوان دوز مناسب پیشنهاد می گردد.

با وجود پیشرفت های قابل ملاحظه در شناخت و درمان بیماری کرون علت این بیماری تحلیل برنده همچنان نامعلوم است. مطالعات مختلف موید این فرضیه است که در بیماری های التهابی روده (IBD) اختلالات سویی در تنظیم واکنش سیستم ایمنی بدن در قبال فلورباکتریایی روده بیمار وجود دارد . در حال حاضر دو نوع مشخص از بیماری های التهابی روده به نام کولیت اولسروز و بیماری کرون شناخته شده اند ولی این نامگذاری اطلاعی درباره کیفیت فیزیوپاتولوژیک بیماری ها نمی دهد. با روشن شدن جنبه های بالینی و ایمن شناسی و همچنین تفاوت های ژنتیکی در بیماران مبتلا به IBD به نظرمی رسد که با این اسم با طیف گسترده ای از بیماری های التهابی روده روبرو هستیم که به صورت ویژه در یک طرف آن نوع تیپیک کولیت اولسروز و در طرف دیگر آن نوع تیپیک بیماری کرون قرار دارد. در عمل، تقسیم بندی به این دو بیماری، اساسا بر مبانی بالینی، اندوسکوپیک، آسیب شناسی و پرتونگاری استوار است ولی امروزه پیشرفت های جدید این امکان را در اختیار پزشکان قرار داده است که با استفاده از آزمون های تازه کشف شده سرولوژیک با دقت بیشتری به تشخیص و درمان این بیماری ها بپردازند.

مقدمه: خوکچه هندی بر عکس جوندگان دیگر، گیاه خوار می باشد و دستگاه گوارش این حیوان شبیه اسب، خرگوش و چینچیلا است. فلور باکتریایی دستگاه گوارش این حیوان برای هضم گیاهان مناسب است. آگاهی از فلور طبیعی دستگاه گوارش خوکچه هندی از نظر بهداشت عمومی و کاربرد این حیوان در پژوهش های آزمایشگاهی بیماری های عفونی حایز اهمیت است. در این بررسی نقش باکتری های خانواده انتروباکتریاسه آ در دستگاه گوارش خوکچه های هندی کوه کرکس تعیین گردید.روش ها: دو گروه از خوکچه های هندی وحشی اطراف پناهگاه کوه نوردی کرکس انتخاب شدند و فلورباکتریایی مدفوع آن ها از نظر باکتری های خانواده آنتروباکتریاسه آ با روش های باکتری شناسی بررسی شد.یافته ها: هیچ کدام از نمونه های مدفوع جمع آوری شده دارای باکتری های بیماری زای سالمونلا نبود. از مدفوع خوکچه های هندی گروه اول، که از بالای پناهگاه کوه نوردی انتخاب شدند، باکتری اشرشیا کلی جدا نشد. مدفوع خوکچه های هندی گروه دوم (پایین پناهگاه کوه نوردی) در نوبت اول نمونه برداری، 12 درصد و در نوبت دوم تنها 4 درصد دارای باکتری اشرشیا کلی بودند.نتیجه گیری: اغلب باکتری های دستگاه گوارش از طریق غذا و آب آلوده باعث عفونت در انسان می شوند؛ در حالی که در این بررسی باکتری های فلور طبیعی دستگاه گوارش کوه نوردان باعث آلودگی خوکچه های هندی به باکتری اشرشیا کلی شده و برای مدتی این باکتری از طریق مدفوع این حیوان دفع شده بود.

با توسعه پرورش ماهیان خاویاری در کشور می­توان بروز و افزایش انواع بیماریهای عفونی را در مزارع پرورشی انتظار داشت و دراین راستا مصرف پروبیوتیک­های اختصاصی در ارتقای سلامت این ماهیان حائز اهمیت است. در این تحقیق که در موسسه تحقیقات بین­المللی تاسماهیان دریای خزر (گیلان-رشت) انجام گردید مجموعاً 500 عدد ­تاسماهی سیبری با میانگین وزنی 12/3 ± 08/84 گرم به صورت تصادفی در 12 وان فایبرگلاس با حجم کلی 500 لیتر و حجم آبگیری 300 لیتر معرفی شدند. در این مطالعه 4 تیمار آزمایشی (هر تیمار با سه تکرار) شامل گروه شاهد ( تیمار1، جیره پایه بدون باکتری­های پروبیوتیک)، 150 میلی­گرم (تیمار 2)، 300 میلی­گرم (تیمار 3) و 450 میلی­گرم (تیمار 4) پروبیوتیک اختصاصی به ازای هر کیلوگرم غذا به مدت. 10 هفته در نظر گرفته شد. اثر افزودن ترکیب دو سویه پروبیوتیکی (Weissella confusa و Lactococcus lactis) جدا شده از روده تاسماهی سیبری بر شاخص های رشد، آنزیم های کبدی و شاخص­های ایمنی تعیین گردید. نتایج این پژوهش نشان داد با افزودن پروبیوتیک بومی و اختصاصی در غلظت­های مختلف به جیره غذایی، اختلاف معنی­داری در ضریب تبدیل غذایی مشاهده گردید (05/0p<). بطوریکه افزایش رشد روزانه، نرخ رشد ویژه، درصد افزایش وزن بدن و ضریب چاقی بین تیمارها و گروه شاهد فاقد اختلاف معنی دار بود (05/0p>). بیشترین و کمترین مقادیر ایمنوگلوبین M و لیزوزیم نیز با اختلاف معنی­دار به ترتیب در تیمارهای 1 و 2 مشاهده گردید (05/0p<). بر اساس نتایج این پژوهش می توان بیان داشت که بهینه تراکم کلنی­های فلورباکتریایی اختصاصی مورد استفاده در جیره غذایی ­تاسماهی سیبری به منظور بهبود شاخص­های رشد و ایمنی معادل 300 میلی­گرم در کیلوگرم غذا می­باشد.