بیماری خال زدگی باکتریایی گوجه فرنگی ناشی از Pseudomonas syringae pv.tomato در سال 1373 از ورامین گزارش شه است. در بازدیدهای به عمل آمده از مزارع ورامین در سالهای 75-1374 مشخص گردید که تفاوت هایی از نظر نوع و شدت علائم در بین این مزارع وجود دارد. علائم بیماری به صورت لکه های گرد و یا نامنظم قهوه ای تا سیاه با کلروز گسترده و یا محدود روی برگها و لکه های بیضوی کشیده روی دمبرگ، کاسبرپ، دمگل، شاخه و ساقه مشاهده گردید. علائم روی میوه به صورت خالهای سیاه پراکنده، سطحی و گاه با هاله کلروتیک روی میوه های رسیده بود. پنجاه و سه استرین باکتری از بوته های آلوده در نواحی مختلف ورامین انتخاب و خصوصیات فنوتیپی و الکتروفورزی پروتئینهای سلولی آنها مقایسه شد. استرینها همگی متعلق به جنس Pseudomonas بودند ولی در دو گروه قرار گرفتند. اکثر استرینهای گروه اول (51 استرین، عامل خال زدگی باکتریایی گوجه فرنگی (P.syringae pv. Tomto از لحاظ خصوصیات فنوتیپی بسیار مشابه یکدیگر بوده و فقط در فعالیتهایی مانند هیدرولیز اسکوین، تحمل نمک طعام، تایروزیناز و استفاده از لاکتات، هیستیدیت، آدنین و تولید یا عدم تولید لعاب روی YDC تفاوت نشان دادند. نقوش الکتروفورزی پروتئین های سلولی آنها مشابه بوده ولی موقعیت و ضخامت نسبی بعضی باندها در بعضی استرینها متفاوت بود. استرینهای گروه دوم (دو استرین P.syringae pv. Syringae عامل لکه برگی سرینگیایی) همگن بوده و سرینگومایسین تولید نکردند. نقوش الکتروفورزی آنها یکسان و مشابه استرین عامل شانکر درختان میوه هسته دار (هلو) بود.

مطالعه روند پیشرفت بیماری لکه گرد برگ چغندرقند ناشی از Cercospora beticola با ایجاد اپیدمی مصنوعی، در یک رقم مقاوم خارجی و لاینهای 7112، 261، 191 و 236 در قالب یک طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهارتکرار درمنطقه صفی آباد دزفول و در دو سال زراعی متوالی 80-1379 و 81-1380 انجام شد. مقایسه برازش مدلهای شناخته شده در اپیدمیولوژی بیماریهای گیاهی با استفاده از مدلهای تک مولکولی، لوجستیک، گومپرتز، لوگ – لوجستیک و ویبول صورت گرفت. نتایج برازش داده های مربوط به پیشرفت بیماری در رقم و لاینهای مذکور نشان داد که در سال اول مدل های لوجستیک و لوگ لوجستیک بیشترین برازش را با داده های واقعی مربوط به پیشرفت بیماری نشان دادند. در سال دوم مدل های لوجستیک، لوگ لوجستیک و گومپرتز کارآیی بیشتری در توصیف پیشرفت بیماری داشتند. در تجزیه و تحلیل داده های مربوط به هر سال مدل لوگ لوجستیک در مقایسه با سایر مدل ها بیشترین کارآیی را در توصیف مراحل پیشرفت بیماری نشان داد و مدل های تک مولکولی و ویبول فاقد کارآیی لازم در این زمینه بودند. طی دو سال تحقیق حاضر مشخص شد که بیماری از اواسط اسفند ماه ظاهر شده و تا اواسط خرداد پیشرفت می کند. با توجه به اینکه برداشت چغندرقند در خوزستان همه ساله از اوایل اردیبهشت ماه شروع می شود، به منظور کاهش میزان خسارت بیماری تاریخ برداشت مزارع آلوده بایستی در اولویت قرار گیرد.

به منظور بررسی عوامل باکتریایی ایجادکننده ی بیماری کله برگی کیوی در ایران نمونه برداری گسترده ای در دو سال متوالی از مناطق کیوی خیز استان های شمالی کشور انجام شد. از برگ درختان آلوده با علائم مختلف لکه زاویه ای قهوه ای رنگ، لکه ی سفید با حاشیه ی قهوه ای، لکه نارنجی رنگ و لکه ی آبسوخته با هاله ی زرد رنگ در اطراف آن، بیش از 400 جدایه باکتریایی جدا و خالص سازی گردید. پس از انجام آزمون بیماری زایی به روش های مختلف، 130 جدایه به عنوان بیمارگر شناسایی شد. سپس از میان آن ها، بیست و پنج جدایه مشکوک به جنس Pseudomonas بر اساس ویژگی های مورفولوژیکی نظیر رنگ و شکل کلنی انتخاب شده و مورد بررسی های فنوتیپی و مولکولی قرارگرفت. تمامی جدایه ها در آزمون القای واکنش فوق حساسیت در توتون و شمعدانی نتایج مثبت ولی در سایر آزمون های فنوتیپی و بیوشیمیایی نتایجی متفاوت نشان دادند. این نتایج نشان داد، نیمی از جدایه های مورد بررسی، بیشترین شباهت را به گونه ی P. syringae دارند. همچنین استفاده از دو جفت آغازگر اختصاصی طراحی شده بر اساس توالی rRNA (ITS) 16S–23S به نام PsaF1⁄R2 و PsaF3⁄R4، نشان داد که جدایه های 20،86،101،138،132،117،194 و 230 به پاتووار P. syringae pv. actinidiae تعلق دارند. بررسی ترادف توالی ژن rpoD در 17 جدایه ی دیگر و عدم شباهت آن با هیچ کدام از توالی های ژن rpoD، متعلق به گونه های موجود از جنس سودوموناس در بانک ژن نشان داد که احتمالاً این جدایه ها گونه های ناشناخته ای از این جنس بوده که تعیین جایگاه دقیق تاکسونومیکی آن ها مستلزم بررسی های بیشتر می باشد.

این تحقیق به منظور شناسایی قارچ های مولد لکه برگی درختان پهن برگ در استان گیلان انجام شد. بین قارچ های شناسایی شده، گونه های Sphaeropsis mespili  (روی Mespilus germanica)،Seiridium unicorne  (روی Crataegus melanocarpa)،Septoria cornina  (روی Cornus sanguinea)، Tubakia dryina (روی Quercus castaneaefolia) و گونه های نامشخصی از جنس های Cylindrogloeum از روی زبان گنجشک و Monostichella sp.  از روی فندق، به عنوان آرایه های جدید برای میکوبیوتای ایران گزارش می شوند. همچنین گونه های گیاهی Acer cappadocicum  و Pterocarya fraxinifolia به عنوان میزبانان جدید برای قارچ هایPhloeospora aceris  و Marssonina juglandis در استان گیلان گزارش می شوند.

لکه مغولی یکی از شایعترین نشانه های زمان تولد است. این لکه ها به رنگ آبی، آبی مایل به خاکستری ، آبی مایل به سبز یا آبی تیره با حاشیه نامنظم و موج دار مشاهده میشوند . انتشار: لکه های مغولی بیش از همه در نواحی ساکرال، قسمت تحتانی پشت و باسن مشاهده میشود. این لکه ها می توانند در شانه، قسمت فوقانی پشت، بازوها، مچ دست، مچ پا، پا و قسمت جانبی شکم دیده شوند. این لکه ها معولا در کف دست و پا، صورت و سر وجود ندارند. پاتوفیزیولوژی: این لکه ها مادرزادی بوده و منحصرا پوست را گرفتار می کنند. لکه های فوق حاصل به دام افتادن ملانوسیت ها در درم هنگام مهاجرت از نورال کرست به اپیدرم در زمان جنینی میباشند. مهاجرت ملانوسیتها از هفته 5/2 حاملگی شروع شده و ملانوسیتها تا هفته 8 به اپیدرم میرسند. مهاجرت طبیعی ملانوسیتها به میزان فاکتورهای رشد پپتیدی نیز بستگی دارد. فاکتورهای رشد عصبی(ngf) می توانند باعث توقف مهاجرت ملانوسیتها به سمت اپیدرم شوند. از نظر میکروسکوپی ملانوسیتهای درمال صرف نظر از نوع نژاد در تمام نوزادان دیده می شود و لیکن تفاوت در تعداد ملانوسیتها باعث اختلاف بروز آن در نژادهای مختلف میشود. درمال ملانوسیتوز نام دیگری است که برای لکه های مغولی ذکر می گردد. شیوع: شیوع لکه های مغولی در بین نژادهای مختلف و بر اساس شدت پیگمانتاسیون پوست متفاوت است. این لکه ها در بیش از 90% شیرخواران نژاد منگلوئید مثل آسیای شرقی و اسکیموها و در نژاد قفقازی کمترین شیوع لکه های مغولی دیده می شود. درصد بروز در نژادهای مختلف به صورت زیر است: آسیایی 100%-95 آفریقای شرقی 95%-90 بومیهای آمریکا 90%-85 نژاد هیسپانیک70%-50 و قفقازی 10%-1 تفاوت عمده ای بین دختران و پسران در بروز این لکه ها وجود ندارد. پیش آگهی: لکه های مغولی نیاز به درمان نداشته و تنها بایستی باکبودی پوست افتراق داده شوند. این لکه ها معمولا بین 13-4 سالگی کاملا ناپدید می شوند. واریانهای لکه مغولی:1-  لکه مغولی اکتوپیک یا نابجا: این لکه ها در نواحی غیر معمول از قبیل صورت یا اندامها وجود دارند. 2-  لکه مغولی آبی تیره: این لکه ها با رنگ تیره تر و حاشیه واضح تر هستند که ممکن است مدتهای طولانی تر باقی بمانند. 3-  لکه مغولی مداوم: لکه های بزرگتر و با حاشیه واضح تر هستند و ممکن است مدتهای طولاتی تر و سالهای متمادی باقی بمانند. 4-  لکه مغولی منتشر (extensive): این لکه ها از ابتدای تولد وجود داشته و بصورت منتشر گاه با رنگ تیره تر مشاهده میشوند. در برخی از موارد لکه ها در ابتدای تولد کمرنگ نبوده و به مرور تیره تر میشوند. همراهی لکه های مغولی منتشر با تعدادی از بیماریهای متابولیک ارثی بخصوص بیماریهای لیزوزومال شامل موکوپلی ساکاریدوزها (هورلروهانتر) – gm1 گانگیوزیدوز ژنرالیزه، نیمن پیک و آلفا مانوزیدوز گزارش شده است. اهمیت لکه های مغولی منتشر در تشخیص زودرس بیماری های لیزوزومال و پیشگیری از عوارض غیر قابل برگشت عصبی میباشد. همراهی لکه های مغولی با شکاف لب، تومور مننژه اسپینال، ملانوما و فاکوماتوز پیگمنتو واسکولاریس نیز گزارش شده است. مواردی از لکه های مغولی منتشر بصورت فیلم و اسلاید نشان داده خواهد شد.

به منظور مطالعه اجزای مختلف مقاومت به بیماری لکه برگی سرکوسپورایی، سیزده رقم چغندرقند با درجات مختلف مقاومت نسبت به این بیماری، تحت شرایط کنترل شده در گلخانه مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این مطالعه، پنج صفت شامل طول دوره نهفتگی بیماری، درصد برگهای آلوده، تعداد لکه های آلوده در واحد سطح، قطر لکه ها و تعداد اسپورهای تولید شده در سطح یک لکه، مورد مقایسه قرار گرفت. دوره نهفتگی بیماری به دو روش محاسبه گردید که در هر دو روش به دلیل تغییرات دمایی در گلخانه به جای زمان از روز – درجه جهت تعیین دوره نهفتگی استفاده گردید. به این ترتیب، در روش نخست مجموع روز - درجات بالاتر از 5 درجه سانتیگراد از زمان مایه زنی تا شروع آلودگی در پنجاه درصد گیاهان هر تکرار به عنوان دوره نهفتگی در تکرار مربوطه در نظر گرفته شد و در روش دوم، زمان ظهور پنجاه درصد تعداد نهایی لکه های آلوده به عنوان دوره نهفتگی بیماری در تکرار مربوطه منظور گردید. نتایج این مطالعه نشان دارد که همه صفات مورد بررسی در مقاومت دخیل بوده و جز در موارد استثنایی، در مجموع با افزایش درجه مقاومت طول دوره نهفتگی فزونی یافته و تراکم لکه در واحد سطح، قطر لکه، درصد برگهای آلوده و تعداد اسپور تولید شده در سطح لکه کاهش می یابد. 

تجزیه ژنتیکی مقاومت به عامل بیماری لکه برگی با استفاده از روش تلاقی دی آلل کراس در شش رگه منوژرم دیپلوئید چغندرقند انجام گرفت. والدین و 15 هیبرید نسل اول (F1) در قالب یک طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مرکز تحقیقات کشارزی صفی آباد - دزفول مورد ارزیابی قرار گرفتند. کرت ها پس از آلودگی یکنواخت به عامل بیماری، بر اساس معیار، یک (بسیار مقاوم) تا پنج (بسیار حساس) رتبه بندی شدند. تجزیه دی آلل به دو روش گریفینگ و جینکزوهیمن انجام شد. نتایج نشان داد که اثرات افزایشی و غیر افزایشی ژن ها در بروز حساسیت به سر کسپورا نقش دارد ولی سهم اثرات افزایشی ژن ها در توارث این صفت از اثرات غیر افزایشی بیشتر است و ژن ها باغلبه نسبی در کنترل ژنتیکی بیماری لکه برگی دخالت دارند. درصد وراثت پذیری عمومی و خصوصی مقاومت به بیماری لکه برگی به ترتیب 99% و 79% برآورد شد و با توجه به سهم عمده اثرات واریانس افزایشی و قابلیت توارث خصوصی بالا، بازدهی گزینش برای افزایش مقاومت به بیماری لکه برگی سریع می باشد. نتایج نشان داد که مقاومت به بیماری لکه برگی توسط ژن های مغلوب کنترل می شود. رگه های 7617 و 261 با شدت آلودگی کمتر (مقاومت بیشتر) ترکیب پذیری عمومی (GCA) بیشتری را نسبت به سایر رگه ها برای مقاومت به بیماری نشان دادند و در نتیجه به عنوان رگه های مناسب برای افزایش سطح مقاومت به بیماری لکه برگی قابل استفاده می باشند.

گیاهان دارویی از دیرباز ارتباط نزدیکی با زندگی انسانی داشته و برای درمان برخی بیماری های انسانی استفاده شده اند. گیاه آقطی با نام علمی Sambucus ebulus (Caprifoliaceae) از گونه های ارزشمند و دارویی از زمان قدیم است و بومی مناطق جنوبی و مرکزی اروپا، شمال غربی آفریقا و جنوب غربی آسیا (به ویژه شمال ایران) می باشد (Westwood 1985; Jabbari et al. 2017). این گونه نقش مهمی در طب سنتی بسیاری از کشورها در مناطق مختلف دنیا دارد (Jabbari et al. 2017). در تابستان سال 1393 بیماری لکه برگی روی گیاهان آقطی در استان های گیلان و مازندران مشاهده شد. علائم بیماری بر روی برگ های آلوده به صورت لکه های نکروزه، قهوه ای رنگ با هاله قهوه ای تیره و به شکل دایره ای تا نامنظم مشاهده گردید. در تابستان سال 1393 و 1394 از گیاهان دارای علائم بیماری در استان های گیلان و مازندران نمونه برداری صورت پذیرفت و جداسازی قارچ ها در محیط کشت های آب آگار 2% (WA 2%) و سیب زمینی دکستروز آگار (PDA) انجام گرفت. خالص سازی جدایه های قارچی به روش برداشتن نوک ریسه در محیط کشت PDA انجام شد. به منظور بررسی ریخت شناختی، جدایه ها روی محیط سیب زمینی-هویج-آگار (PCA) کشت و در شرایط نور سفید فلورسنت با دوره روشنایی/ تاریکی 8/16 ساعته و دمای 25 درجه سلسیوس به مدت 7 روز قرار گرفتند (Simmons 2007). پرگنه روی محیط PCA به رنگ سبز زیتونی تیره تا قهوه ای و قطر رشد آن پس از 7 روز برابر با 70-65 میلی متر اندازه گیری شد. کنیدیوفورهای اولیه اغلب به صورت منفرد و به طول 70 میکرومتر می باشند و زنجیره های کنیدیومی بلند و فاقد انشعاب از کنیدیوم های را تولید می کنند. کنیدیوم ها اغلب به صورت تخم مرغی یا گرزی شکل حاوی 5-3 دیواری عرضی و 1-2 دیواره طولی بوده و به ابعاد 54-20×12-8 میکرومتر می باشند (شکل 1، A-D). بر اساس خصوصیات ریخت شناسی قارچ های جدا شده به عنوان گونه A. tenuissima شناسایی شدند (Simmons 2007). در مطالعات انجام شده توسط ودنبرگ و همکاران (2015) این گونه در حال حاضر تحت نام A. alternata نامگذاری شده است.