مقدمه و هدف: گر چه خوددرمانی همواره همراه بشر بوده است و مسئله ای اجتناب ناپذیر است، ولی در کشورها به صورتی درآمده است که یکی از علل عمده مصرف بی رویه دارو گردیده است. لذا در این مطالعه سعی شده است چگونگی انجام خوددرمانی در افراد ساکن شهر رشت بررسی شود.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی در سال 1379 از نقاط مختلف شهر رشت 1200 نفر به صورت تصادفی برای پژوهش گزینش شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از پرسشنامه توام با مصاحبه بدست آمده پس از تکمیل پرسشنامه توسط افراد مورد مطالعه اطلاعات به روش کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: خوددرمانی در زنان بیشتر از مردان مشاهده شد. افراد با تحصیلات دانشگاهی و یا متوسطه نسبت به سطوح پایین تر بیشتر دست به خوددرمانی زده بودند (P<0.001). در صورتی که در افراد دارای درآمد کمتر انجام خوددرمانی بیشتر بود (P<0.001). بیماریهای مورد خوددرمانی شامل سردرد، سرماخوردگی، درد عضلانی و استخوانی، درد شکمی، اسهال، تب و گلودرد بودند. در رابطه با مصرف خودسرانه داروها بیشترین فراوانی مربوط به مسکنها (%23.3) بود و آنتی بیوتیک ها در ردیف چهارم (%14.9) قرار داشت. از میان علل روی آوردن به خوددرمانی بیشترین فراوانی معادل %27.37 افراد، تحت پوشش بیمه خدمات درمانی نبودن و کمترین فراوانی معادل %8.68 به علت عدم اطمینان به طبابت پزشکان، مطرح گردید. %82.17 افراد مورد مطالعه، آموزش در این زمینه را ضروری دانسته و رسانه های جمعی را مناسب ترین وسیله در این رابطه مطرح کردند.نتیجه گیری: شیوع بالای خوددرمانی در جمعیت مورد مطالعه ایجاب می کند که راهکارهای مناسب بخصوص آموزش از طریق رسانه های جمعی در این رابطه صورت گیرد و با توجه به اینکه تحت پوشش بیمه خدمات درمانی نبودن یکی از علل اصلی اقدام به خوددرمانی مطرح شد بیمه نمودن همه افراد جامعه در اولویت قرار گیرد.

مقدمه: سبک فرزندپروری والدین در دوران مختلف کودکی به منظور تعلیم و تربیت فرزندان برچگونگی تکامل شخصیت آنان تاثیرگذار می باشد. ارتباط مناسب والد با کودک علاوه بر فراهم نمودن آسایش و تقویت احساساتی از قبیل اعتماد، اطمینان، امنیت و استــقلال، زمینه ساز رشد و بلوغ جسمی، روانی و به خصوص اجتماعی در سنین نوجوانی و بعد از آن می گردد.هدف: مطالعه حاضر با هدف تعیین سبکهای فرزند پروری والدین شهر رشت انجام شده است.روش کار: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی است که درآن 150 نوجوان 16-14 ساله (سن اواسط نوجوانی) با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از دبیرستانهای شهر رشت انتخاب شده و در پژوهش شرکت نمودند. پرسشنامه مشتمل بر دو بخش اطلاعات دمــوگرافـیک نوجوان و خانواده و ابزاری که کیفیت ارتباط پدر و مادر را بطور جداگانه مورد سنجش قرار می داد (PBI) Parental Bonding Instrument توسط نوجوانان تکمیل شده و پس از جمع آوری به کمک نرم افزارآماری 15 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایچ: یافته های پژوهش نشان می دهد میانگین و انحراف معیار میزان مراقبت و حمایت بیش از حد در پدران بترتیب (3.68±15.39) و (4.22±16.63) و این مقادیر در مادران بترتیب (4.22±13.45) و (4.81±14.40) می باشد که پدران و مادران بر اساس درجه بندی در ابزار در دسته محبت کم و حمایت زیاد (کم محبت) قرارمی گیرند.نتیجه گیری: پدران و مادران شهر رشت نشان دادند که با کودکان سرد بوده وآنان را طرد می کنند و نیز با حمایت بیش از حد ازفرزندان خود مانع استقلال و پیشرفت آنان می گردند. این امر قویا می تواند ناشی از عدم آگاهی از نحوه برخورد صـحـیح والدین با فرزندان در مراحل مختلف رشد و تکامل و عواقب جبران ناپذیر بر زندگی آینده جوانان باشد که خود لزوم آموزشهای همگانی بر اساس برنامه های ساختار یافته برای والدین قبل از تولد فرزندان را مطرح می نماید.

خوددرمانی در کشور ما یکی از علل عمده مصرف بی رویه دارو می باشد که با داروهای پیچیده امروزی علاوه بر اینکه ممکن است بیماری فرد را درمان نکند، باعث هدر رفتن پول و حتی جان بیمار شود. لذا در این بررسی چگونگی انجام خوددرمانی در افراد ساکن در شهر رشت در سال 79 و 80 مورد بررسی قرار گرفت. تحقیق به روش توصیفی، مقطعی و از نقاط مختلف شهر 1200 نفر بطور تصادفی گزینش شدند، اطلاعات گردآوری شده با استفاده از پرسشنامه توام با مصاحبه جمع آوری گردید. نتایج این بررسی نشان داد که انجام خوددرمانی با متغیرهای دموگرافی چون جنس، میزان تحصیلات، وضعیت اقتصادی افراد رابطه معنی داری دارد (P<0.001). یعنی خوددرمانی در زنان نسبت به مردان بیشتر مشاهده می گردد و با افزایش میزان تحصیلات خوددرمانی در افراد بیشتر می شود در حالی که با افزایش درآمد آنان میزان خوددرمانی کاهش یافته بود. همچنین نتایج نشان داد که بترتیب بیماریهایی از قبیل سردرد (25%)، سرماخوردگی (21%)، دردهای عضلانی و استخوانی (19%)، دردهای شکمی (14%)، اسهال (11%) و تب و گلودرد (7%) بیشتر مورد خوددرمانی قرار می گیرند. در رابطه با مصرف انواع داروها بدون دستور پزشک توسط افراد مورد مطالعه بترتیب اولویت مصرف شامل، داروهای مسکن (23%)، ویتامین ها (20%)، شربت سرفه (15%)، آنتی بیوتیک ها (14%)، داروهای اسهال و استفراغ (13%) و آنتی ساید (11%) می باشد. همچنین تجزیه و تحلیل یافته نشان داد که مردم بعلل گوناگون چون داشتن تجربه در درمان بیماریها (از طریق ابتلاء قبلی خود یا اطرافیان به آن نوع بیماری) (24%)، عدم دسترسی به پزشک بخاطر فقر مالی و گران بودن ویزیت پزشکان (21%)، تحت پوشش بیمه درمانی نبودن (27%)، عدم اطلاع صحیح از اثرات داروها (موارد مصرف، تاریخ مصرف و عوارض داروها) (17%)، عدم اعتماد به طبابت پزشکان (8%) خوددرمانی می نمایند. با توجه به نتایج این پژوهش آموزش در مورد مضرات خوددرمانی برای ارتقا سطح آگاهیهای افراد جامعه ضروری بوده و بهترین روش برای دادن این اطلاعات و آگاهیها آموزش از طریق صدا و سیما می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پژوهشِ حاضر از منظرِ روش شناسی کیفی به بررسی تفاوت‎های موجود در نوعِ موسیقی مصرفی جوانان شهر تهران و تفسیر ایشان از آن می‎پردازد. جهتِ فهمِ جامعه شناسانۀ تفاوت‎های مصرفِ موسیقی جوانان این موضوع از رهگذرِ سرمایۀ فرهنگی_ مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به داده‎های متنی پژوهش، پژوهشگران از میان روش های کیفی روشِ تحلیلِ محتوای کیفی را انتخاب کرده‎اند. داده های پژوهش از طریقِ مصاحبۀ نیمه ساخت یافته با مشارکت کنندگانِ پژوهش گردآوری شده است. با توجه به اهدافِ پژوهش جریانِ انتخاب مشارکت کنندگان بر مبنای نمونه گیری هدفمند صورت یافته است. پژوهشِ حاضر تفاوت‎هایی که میان کنشگرانِ جوانِ با سرمایۀ فرهنگی متفاوت در حوزۀ مصرفِ موسیقی و تفسیر آن وجود دارد را در قالبِ مفاهیم و مقولاتی نشان داده است. این مفاهیم و مقولات عبارت‎اند از: 1. ذائقۀ تربیت شده و ذائقۀ حسی 2. هارمونی و شوریدگی 3. رهنمون‎های مذهبی: مواجۀ نقدآمیز و مواجۀ طردآمیز 4. شنیدن ناشنیدنی ها و دیدن نادیدنی ها و 5- بخشی از ما. نتایج پژوهشِ حاضر نشان می‎دهد، مادامی که کنشگرانِ اجتماعی در سطحِ بالایی از سرمایۀ فرهنگی قرار دارند، در زمینۀ مصرفِ موسیقی به سمت نوعی فرهنگ گرایی رغبت و گرایش دارند. اما در نقطۀ مقابل کسانی که سرمایۀ فرهنگی به میزان اندکی در اختیار دارند به طبیعت نزدیکتر هستند. به عبارتی، ایشان قادر نیستند خود را وارد کدهایی کنند که با آن بتوانند موسیقی هایی نظیر سنتی، کلاسیک غربی یا موسیقی باروک را بازشناسی کنند. بنابراین از دو مفهومِ محوری فرهنگ‎گرایی و طبیعت‎گرایی جهت صورت‎بندی کردند،تفاوت های موجود در مصرف و تفسیر موسیقی در نزد جوانان می‎توان استفاده کرد.

شهر صنعتی رشت در استان گیلان یکی از قدیمی ترین شهرهای صنعتی ایران می باشد، بیش از انقلاب و در سال 1353 تاسیس شده است. این شهر صنعتی که بزرگ ترین شهرک صنعتی فعال استان می باشد، در فاصله 18 کیلومتری جنوب غربی شهر رشت قرار دارد. در این مقاله مدیریت پسماندها به عنوان یکی از معضلات آن مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار در این مقاله بر اساس مشاهده و تکمیل پرسشنامه های موضوعی در 61 درصد واحدهای فعال صنعتی بوده است. بررسی یافته ها نشان می هد که اکثر صنایع شهر صنعتی مورد مطالعه رویکرد منفعلانه ای نسبت به ملاحظات حفاظت محیط زیست، جذب کارشناس محیط زیست و مدیریت علمی پسماندها دارند. در این راستا تنها 13.4 درصد از واحدها دارای کارشناس محیط زیست می باشند، 14.9 درصد از واحدهای صنعتی اقدام به مطالعه پسماندهای خود نموده اند. از این رو 2 واحد توانسته اند به عنوان واحد سبز در سطح استان گیلان انتخاب شوند. گروه های صنایع کانی فلزی و غیرفلزی به ترتیب با 26.80 درصد و 20.72 درصد بیشترین میزان پسماندهای صنعتی و گروه های صنایع فلزی با 19 درصد و نساجی با 15.23 درصد نیز بیشترین میزان پسماندهای شبه خانگی را در سال تولید می نمایند. حدود 4.54 درصد از واحدها مبادرت با بازیافت پسماندهای خود می نمایند و 21.20 درصد از واحدها بازیافت را به همراه دیگر فعالیت های مدیریتی نظیر کاهش از مبدا، سوزاندن و دفن بهداشتی انجام می دهند. حدود 1.51 درصد از واحدها نیز اقدام به سوزاندن پسماندهای خود می نمایند که هیچ گونه نظارت دقیق بر کنترل آلودگی هوا در آنها وجود ندارد. در مجموع، واحدهای صنعتی مورد مطالعه در شهر صنعتی رشت سالانه 3903.8 تن پسماند صنعتی و 217.2 تن پسماند شبه خانگی تولید می نمایند. طبق نتایج به دست آمده، با توسعه فعالیت های صنعتی در کارخانه ها و افزایش تعداد پرسنل، حجم پسماندهای تولیدی در آینده افزایش خواهد یافت. تجمع این زایدات در شهر صنعتی باعث ایجاد اثرات ناسازگار محیط زیستی و مصرف بیشتر منابع خواهد شد. با اعمال سیستم جامع مدیریت پسماند در شهر صنعتی رشت، در ضمن کاهش تولید پسماند روند رو به رشد توسعه صنعتی نیز حفظ می گردد.

مقدمه: خشونت علیه زنان در خانواده متداول ترین شکل خشونت است که غالبا توسط نزدیک ترین افراد خانواده خصوصا شوهر بوقوع می پیوندد که ویژگی های آن در جوامع مختلف متفاوت است. همچنین، این معضل یکی از مهم ترین و جدی ترین مسائل سلامت عمومی در هر جامعه ای است که به طور فزاینده روبه افزایش است.هدف: بررسی ویژگی های فردی و خانوادگی در قربانیان همسرآزاری در شهر رشتمواد و روش ها: در این پژوهش توصیفی-مقطعی تمام زنانی که بدلیل صدمه و خشونت فیزیکی بدست همسر خود، از ابتدای دی 86 تا پایان اسفند 87 به سازمان پزشکی قانونی رشت مراجعه کرده بودند بررسی شد و متغیرهای پژوهش همچون سن زوج ها، میزان تحصیلات و شغل آن ها، علل بروز خشونت و الگوی آسیب در فرمی دموگرافی ثبت شد. سرانجام داده های حاصل با استفاده از نرم افزار آماری  SPSS(ویرایش شانزدهم) تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: میانگین سنی این زنان و همسرانشان به ترتیب 8.4±31.5 و 8.8±36.3 سال بود. بیشتر زنان دارای تحصیلات زیر دیپلم و خانه دار بودند ولی بیشتر همسرانشان دارای دیپلم دبیرستان و شغل کارگری بودند که البته درصد قابل توجهی از آن ها اعتیاد به مواد مخدر نیز نداشتند. 80.3% خانواده ها در مناطق شهری زندگی می کردند. بیشترین وقوع همسر آزاری در سال اول بعد از ازدواج رخ داده بود. اکی موز به عنوان شایع ترین علامت در زنان مراجعه کننده بود.نتیجه گیری: با توجه به تفاوت با نتایج تحقیقات مشابه و این نکته که آزار جسمی زنان کماکان وجود دارد نیاز به صرف هزینه و زمان برای پیشگیری توجیه می شود.