تحقیقات تولیدات دامی
سال:1403 | دوره:12 | شماره:1 |تعداد مقالات:7

هدف از این مطالعه، بررسی آثار تزریق درون تخم­­مرغی عصاره­های گزنه، قارچ دکمه­ای و مخلوط آن­ها بر قابلیت جوجه­ درآوری، درصد جوجه­های نر تولیدی و برخی فراسنجه­های روده­ای جوجه­های گوشتی بود. تعداد 500 عدد تخم­مرغ نطفه­دار به پنج تیمار و چهار تکرار (25 عدد تخم­مرغ در هر تکرار) تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- عصاره هیدروالکلی گزنه (حاوی 300 میکروگرم ماده خشک به ازای هر 1/0 سی سی عصاره هیدرو الکلی گزنه)، 2- عصاره هیدروالکلی قارچ دکمه­ای (حاوی 500 میکروگرم ماده خشک به ازای هر 1/0 سی سی عصاره هیدروالکلی قارچ)، 3- مخلوط عصاره­های قارچ و گزنه ( حاوی 400 میکروگرم ماده خشک به ازای هر 1/0 سی سی مخلوط عصاره­های قارچ و گزنه)، 4- شاهد مثبت (آب مقطر) و 5- شاهد منفی (تخم­مرغ بدون تزریق) بودند. در روز پنجم انکوباسیون، مواد آزمایشی با استفاده از سرنگ انسولین به داخل کیسه هوای تخم­مرغ­ها تزریق شدند. پس از هچ، جوجه­ها بر اساس پر تعیین جنسیت شده، و بلافاصله به سالن پرورش منتقل شدند. جوجه­ها بر اساس جنسیت در 40 جایگاه جداگانه به تفکیک تیمار­ها و جنسیت پرورش یافتند. تعداد جوجه­ها در هر تکرار  بر حسب درصد هچ بین نه تا 13 قطعه متفاوت بود. طرح آماری آزمایش، طرح بلوک کاملاً تصادفی بود. نمونه­ها در پنج تیمار و هر تیمار به چهار تکرار با احتساب تفکیک جنسیت پرندگان به نر و ماده تقسیم شدند. نتایج نشان داد که تعداد جوجه­های نر تولیدی، شاخص­های عملکرد دوره­ای و فراسنجه­های روده­ای تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P>).  عامل جنسیت سبب ارتقای افزایش وزن روزانه جنس نر نسبت به ماده (10/61 در مقابل 41/52 گرم در روز) و بهبود ضریب­ تبدیل (68/1 در مقابل 74/1) شد (05/0P<).  استنتاج نهایی این است که اگر چه در این مطالعه، افزایش قابل ملاحظه­ای در تعداد جوجه­های نر هچ شده مشاهده نشد، اما توصیه می­شود با بهینه­سازی شرایط تهیه و عمل­آوری عصاره گیاهی حاوی آنتی آروماتاز با تاکید بر استخراج ماده موثره خالص می­توان به درصد بالاتری از جوجه­های نر در گله دست یافت.

این پژوهش به منظور بررسی اثر تغذیه سطوح مختلف زائدات پنبه به جای یونجه خشک بر عملکرد، تجزیه پذیری، فراسنجه های تخمیر، پروتئین میکروبی و جمعیت میکروبی شکمبه در بره های نر پرواری انجام شد. در این پژوهش از تعداد 24 رأس بره نر نژاد افشاری با میانگین وزن 7/0±30 کیلوگرم و میانگین سن چهار ماه در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و شش تکرار به مدت 90 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره بدون زائدات پنبه (شاهد)، 2) جیره حاوی 33/33 درصد زائدات پنبه جایگزین یونجه، 3) جیره‎ حاوی 66/66 درصد زائدات پنبه جایگزین یونجه و 4) جیره حاوی 100 درصد زائدات پنبه جایگزین یونجه بر اساس ماده خشک بودند. نتایج نشان داد که جایگزین کردن 100 درصد زائدات پنبه به جای یونجه سبب افزایش معنی دار مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه و کاهش ضریب تبدیل خوراک شد (05/0P<). جایگزینی 66/66 درصد و 100 درصد زائدات پنبه به جای یونجه سبب بیشترین غلظت کل اسیدهای چرب فرار، اسید استیک و نیز نسبت استات به پروپیونات شد (05/0P<). تفاوت معنی داری بین تیمارها در مقادیر دفع مشتقات پورینی ادرار و ساخت پروتئین میکروبی وجود نداشت. استفاده از 66/66 درصد جایگزینی زائدات پنبه به جای یونجه در جیره باعث افزایش معنی دار جمعیت کل باکتری های مایع شکمبه شد (05/0P<)، ولی بر جمعیت پروتوزوآ تأثیر معنی داری نداشت. فراسنجه های تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی، تفاوت معنی داری بین تیمارهای آزمایشی نداشتند. به­طور کلی، این تحقیق نشان داد که جایگزین کردن زائدات پنبه  تا 100 درصد به جای یونجه در جیره سبب بهبود عملکرد رشد و غلظت کل اسیدهای چرب فرار شکمبه بره های پرواری شد و قابل توصیه است.

مطالعه حاضر جهت بررسی تأثیر استفاده از شکل­های مختلف کروم بر مصرف خوراک، فراسنجه­‫های شکمبه­ای و متابولیت­‫های خونی میش­های افشار در دوره انتقال و بره­های آن­ها در شرایط تنش گرمایی انجام شد. تعداد 40 رأس میش افشاری آبستن از 5±42 روز پیش از زایش مورد انتظار در قالب طرح کاملأ تصادفی به چهار تیمار با 10 تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه بدون مکمل کروم (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم معدنی به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره، 3) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم به شکل کروم-متیونین به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک و 4) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم به شکل نانو ذرات کروم به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره بودند. نتایج نشان داد که از هفته سوم تا ششم پس ­از زایش، ماده خشک مصرفی در میش های دریافت کننده کروم-متیونین و نانوذرات کروم در مقایسه با دو تیمار دیگر، یک روند صعودی داشت (05/0>P). افزودن کروم به جیره میش ها، تأثیر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت اسیدهای چرب فرار و نیتروژن آمونیاکی شکمبه نداشت. افزودن مکمل کروم به جیره میش­ها سبب کاهش معنی دار جمعیت پروتوزوآی شکمبه نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). افزودن شکل­های مختلف کروم به جیره میش ها سبب کاهش غلظت گلوکز و افزایش غلظت کروم، انسولین، پروتئین تام، آلبومین و گلوبولین سرم نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). اختلاف معنی داری بین غلظت کلسترول، تری گلیسرید، اوره و کراتینین خون در تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. همچنین، شکل­های مختلف کروم، تأثیر معنی داری بر فراسنجه های خونی بره های متولد شده ایجاد نکرد. به طورکلی، استفاده از کروم به ویژه به شکل­های کروم-متیونین و نانوذرات کروم در دوره انتقال میش­ها در شرایط تنش گرمایی توصیه می­ شود.

به­منظور مطالعه اثر تزریق ویتامین AD3E بر کیفیت آغوز میش های افشاری و جذب ایمیونوگلوبولین در بره های آنها از 40 رأس میش بالغ افشاری با میانگین وزن بدن 45 کیلوگرم استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- میش های تیمار شاهد (بدون تزریق ویتامین های AD3E)، 2- میش های دریافت­کننده 10 میلی لیتر محلول تزریقی حاوی AD3E در چهار هفته قبل از زایش، 3- میش های دریافت­کننده 10 میلی لیتر محلول تزریقی حاوی AD3E در دو هفته قبل از زایش و 4- میش های دریافت­کننده پنج میلی لیتر محلول تزریقی حاوی AD3E در چهار و دو هفته قبل از زایش بودند. بیشترین غلظت گلوکز و مالون دی آلدئید در یک هفته قبل از زایش در پلاسمای میش های گروه شاهد مشاهده شد (05/0>P). تزریق ویتامین AD3E در مقایسه با عدم تزریق آن باعث افزایش پروتئین کل و شاخص بریکس پلاسمای میش ها در یک هفته قبل از زایش و در بره های آنها شد (05/0>P). کمترین شاخص بریکس در آغوز میش های گروه شاهد مشاهده شد (05/0>P). درصد پروتئین آغوز میش های گروه شاهد در مقایسه با دیگر گروه ها تمایل به کاهش داشت (08/0=P). تزریق 10 میلی لیتر محلول ویتامین AD3E در دو هفته قبل از زایش باعث افزایش فعالیت گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دسموتاز و ظرفیت آنتی اکسیدانی کل در پلاسمای میش ها در یک هفته قبل از زایش و بره های آنها شد (05/0>P). به­ طور کلی، تزریق 10 میلی لیتر ویتامین AD3E در دو هفته قبل از زایش باعث افزایش غلظت پروتئین کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسمای میش ها، افزایش درصد پروتئین آغوز و به دنبال آن، افزایش غلظت پروتئین کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی پلاسمای بره های آنها شد.

این تحقیق به­منظور بررسی اثربخشی و صرفه اقتصادی روش آمونیاکی کردن کاه با استفاده از گاز آمونیاک و استفاده از محصول آمونیاکی در جیره گوساله­های پرواری اجرا شد. در ابتدا، آمونیاکی کردن کاه گندم با استفاده از گاز آمونیاک به مقدار سه درصد وزن ماده خشک کاه همراه با 30 درصد رطوبت به­روش پشته­سازی انجام شد و ترکیب شیمیایی، گوارش­پذیری و تولید گاز محصول آمونیاکی تعیین شد. در مرحله دوم، به­منظور بررسی آثار استفاده از کاه آمونیاکی در جیره گوساله های پرواری، تعداد 30 راس گوساله پرواری دورگ سیمنتال با وزن اولیه 9/8±5/249 به دو گروه شاهد و آزمایشی تقسیم شدند و برای هر گروه، سه تکرار پنج راسی در نظر گرفته شد. در جیره گروه شاهد از کاه معمولی استفاده شد و در جیره دام­های گروه آزمایشی، کاه آمونیاکی جایگزین کاه معمولی شد. مصرف ماده خشک، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و هزینه افزایش وزن گوساله ها طی مدت هشت ماه بررسی شد و بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. آمونیاکی­ کردن کاه باعث افزایش مقدار پروتئین خام آن از 78/4 درصد به 65/12 درصد شد. همچنین، مقدار الیاف نامحلول در شوینده خنثی و همی­سلولز در کاه آمونیاکی کاهش یافت (به­ترتیب از 33/71 به 80/66 درصد و از 75/30 به 25/26 درصد)، در حالی­که مقدار الیاف نامحلول در شوینده اسیدی افزایش یافت (از 7/38 به 20/41 درصد). آمونیاکی کردن سبب بهبود گوارش­پذیری ماده خشک (از 45 به 75/78 درصد) و ماده آلی کاه (از 35/42 به 27/80 درصد) شد. جایگزینی کاه آمونیاکی در جیره گوساله­های پرواری با کاه معمولی سبب افزایش مصرف ماده خشک روزانه در کل دوره (01/0P<)، بیشتر شدن افزایش وزن روزانه و میانگین وزن پایان دوره دام­ها (01/0P<) و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد (01/0P<). همچنین، استفاده از کاه آمونیاکی سبب کاهش قیمت جیره و هزینه خوراک برای هر کیلوگرم افزایش وزن دام شد.

توسعه دامپروری نقش مهمی در برقراری امنیت غذایی، بهبود رفاه جامعه، بهبود بهره وری در بخش کشاورزی، ایجاد فرصت های شغلی و توسعه روستایی دارد. استان گیلان دارای ظرفیت بالایی برای توسعه دامپروری است و برنامه­ریزی مناسب جهت رفع موانع و مشکلات به­منظور توسعه این رشته­ فعالیت می­تواند رونق اقتصادی و اجتماعی را در مناطق روستایی و بخش کشاورزی این استان ایجاد نماید. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی و اولویت­بندی موانع و مشکلات توسعه دامپروری در استان گیلان است. ابزار جمع­آوری داده ها، پرسشنامه مقایسه­های زوجی معیارها و زیرمعیارهای درخت تصمیم است. به منظور تعیین وزن معیارها و زیرمعیارهای لحاظ شده در درخت تصمیم، نظر 10 نفر از کارشناسان و خبرگان این حوزه در استان گیلان جمع­آوری شد و با کاربرد فرآیند سلسله مراتبی فازی (FAHP)، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. درخت تصمیم پژوهش دارای پنج معیار شامل موانع نهادی، محیطی، اجتماعی- فرهنگی، ساختاری و اقتصادی و 31 زیرمعیار مختلف بود. نتایج این پژوهش نشان داد که از دیدگاه کارشناسان و خبرگان، موانع نهادی و اقتصادی به­ ترتیب با وزن های 71/29 و 23/19 درصد، از مهم­ترین موانع توسعه دامپروری در منطقه مورد مطالعه محسوب می­شوند. با توجه به رتبه نخست معیار نهادی در بین موانع و مشکلات توسعه این رشته فعالیت در استان گیلان پیشنهاد می­شود بسته سیاستی رونق دامپروری با مشارکت سازمان­ها، نهادها و ذی­نفعان تهیه شود و بستر قانونی مناسب برای بهبود جایگاه دامپروری در استان گیلان فراهم شود.

روش یادگیری ماشین، رویکرد قدرتمندی برای مطالعات ژنومی است. هدف تحقیق حاضر، استفاده از روش یادگیری ماشین (جنگل­ تصادفی) برای پویش ژنومی پیشنهادی صفات تولیدمثلی شامل سن در زمان اولین زایش (AFC)، روزهای باز (DO)، فاصله گوساله­زایی (CI) و نرخ آبستنی دختران (DPR) در گاوهای هلشتاین ایران بود. اطلاعات لازم از مرکز اصلاح نژاد و بهبود تولیدات دامی کشور اخذ شد. اطلاعات ژنوتیپی شامل نشانگرهای چند شکلی تک نوکلئوتیدی (SNP) مربوط به 2419 رأس گاو هلشتاین نر بود. فایل داده مشتمل بر رکوردهای ثبت شده سال­های 1360 تا 1398 شامل 2774183 رأس دام بود. با توجه به تفاوت تراکم در اطلاعات ژنومی گاوهای نر، تعداد نشانگرهای آن ها نیز با یکدیگر متفاوت بود. برای یکسان­سازی نشانگرها از نرم افزار FImpute برای جانهی ژنوتیپ استفاده شد. در این تحقیق با استفاده از الگوریتم جنگل تصادفی که نمونه ای از الگوریتم های با نظارت و از نوع رگرسیونی است، در مجموع، 21 نشانگر با میزان اهمیت بالا برای صفات مختلف تولید­مثلی مشخص شد. سپس، با استفاده از روش هستی­شناسی ژن، ژن­های پیشنهادی مهمی برای این صفات شناسایی شدند. ژن­های MPZL1 و CD247 شناسایی شده روی کروموزوم 3 در ارتباط با صفت AFC و ژن­های RPS6KC1 و FAM170A در ارتباط با صفت DPR برای بهبود عملکرد تولید­مثلی گاوهای شیری، مهم بوده و می­توانند مورد استفاده قرار گیرند. نشانگرها و ژن­های شناسایی شده در این تحقیق می­توانند اطلاعات جدیدی را در مورد معماری ژنتیکی صفات تولید­مثلی برای بهبود ژنومی آن­ها ارائه دهد و در طراحی تراشه­ها برای ارزیابی صفات تولید­مثلی مورد استفاده قرار گیرد.