دانش سرمایه گذاری
سال:1391 | دوره:1 | شماره:2 |تعداد مقالات:8

تحقیق حاضر به بررسی تاثیر سرمایه گذاران نهادی بر کاهش احتمال ریسک ریزش (سقوط) قیمت سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می پردازد. ریزش قیمت سهام پدیده ای است که در آن قیمت سهام دچار تعدیل شدید منفی و ناگهانی می گردد (چن و هانگ، 2001). یکی از مهمترین روش های دستکاری اطلاعات حسابداری تسریع در شناسایی اخبار خوب در مقابل به تاخیر انداختن شناسایی اخبار بد در سود می باشد (کالن و فانگ، 2011). اما همواره یک سطح نهایی برای انباشته ساختن اخبار بد در شرکت وجود دارد، و با رسیدن به آن سطح نهایی به یک باره این اخبار بد منتشر خواهد شد و این قضیه باعث سقوط قیمت سهام شرکت می شود. در این پژوهش از مدل محاسبه تعداد دفعات ریزش قیمت سهام هاتن (2009) به منظور اندازه گیری ریزش قیمت سهام برای 56 شرکت از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی سال های 1380 الی 1389 استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که وجود سرمایه گذاران نهادی احتمال رخ دادن سقوط قیمت سهام را به صورتی معنادار کاهش می دهد.

هدف از مقاله حاضر، بررسی اثرات روزهای هفته بر بازده شاخص کل قیمت سهام بورس تهران، طی سال های 1383 تا 1388 و 1389 است. در این مطالعه از رویکرد «فیلترهای وفقی با روش جستجوی الگوریتم حداقل میانگین مربعات (LMS)، جهت تغییرات ضرایب فیلتر در مدل رگرسیون» استفاده شده و نتایج آن با مدل های گارچ مقایسه شده است. با استفاده از الگوریتم رگرسیون حداقل میانگین مربعات از طبقه بندی متغیرهای مجازی به صفر و یک، که در روش های آمار و اقتصادسنجی سنتی انجام می شود، اجتناب ورزیده و اثرات آرچ و خودهمبستگی های پی در پی نیز حذف می شوند.نتایج نشان می دهد در دوره 1383 تا 1388 بازده روز یکشنبه مثبت و معنی دار است و در دوره 1389 بازده معنی داری وجود ندارد.

این مقاله با هدف شناسایی عوامل موثر بر ریسک اعتباری و ارائه مدلی جهت پیش بینی ریسک اعتباری و رتبه بندی اعتباری مشتریان حقوقی متقاضی تسهیلات یک بانک تجاری، با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها و رگرسیون لجستیک و شبکه عصبی و مقایسه این سه مدل انجام گرفته است. بدین منظور بررسی های لازم بر روی اطلاعات مالی و غیر مالی با استفاده از یک نمونه 146 تایی تصادفی ساده از مشتریان حقوقی متقاضی تسهیلات، صورت گرفت. در این پژوهش، 27 متغیر توضیح دهنده شامل متغیرهای مالی و غیر مالی مورد بررسی قرار گرفت که از بین متغیرهای موجود نهایتا با استفاده از تکنیک تجزیه و تحلیل عاملی و قضاوت خبرگان (روش دلفی)، 8 متغیر تاثیرگذار بر ریسک اعتباری انتخاب گردید که وارد مدل تحلیل پوششی داده ها شده و امتیازات کارایی شرکت های حقوقی با استفاده از آنها بدست آمد. همچنین متغیرهای انتخابی به عنوان بردار ورودی شبکه عصبی پرسپترون 3 لایه وارد مدل شد و در نهایت با استفاده از رگرسیون لجستیک نیز اطلاعات مربوطه پردازش گردید. نتایج حاصل از مدل تحلیل پوششی داده ها و شبکه عصبی و رگرسیون لجستیک در برآورد ریسک اعتباری و رتبه بندی اعتباری در مقایسه با نتایج واقعی حاکی از آنست که مدل شبکه عصبی در پیش بینی ریسک اعتباری مشتریان حقوقی و رتبه بندی اعتباری از کارایی بیشتری برخوردار است.

این مقاله به بررسی عملکرد پیش بینی مدل های ARIMA و ARFIMA با استفاده از داده های روزانه بازده شاخص کل سهام تهران در بازه زمانی 04/09/1380 تا 09/09/1390 می پردازد. در این راستا جهت تخمین پارامتر d و دیگر پارامترها، از روشNLS  در بسته نرم افزار Oxmetric/pcgive استفاده شد و پس از مقایسه نتایج مدل های تحقیق؛ مدل ARFIMA بر اساس معیار AIC مدلی برتر در مدل سازی TEPIX مشخص گردید. همچنین از میان براوردهای پیش بینی، روش های پیش بینی ساده را برای تخمین پیش بینی آزمون می کنیم. از مقایسه دقت پیش بینی مدل های مذکور توسط معیارهای پیش بینی مانند MAPFE و RMSFE و فواصل اطمینانی که ارزش های واقعی در آن جای گرفته اند، می توان استنباط کرد که اولا، تفاوت عملکرد بهتر پیش بینی مدل حافظه بلندمدت ARFIMA نسبت به مدل ARIMA بسیار جزئی است و ثانیا، ناکارامدی مدل ARFIMA در پیش بینی بازار سرمایه تهران کاملا مشهود است.

این مقاله سعی دارد تا به ارزیابی نقش کنترلی سهام داران عمده و ارتباط آن با فرصت های سرمایه گذاری و مدیریت سود در کشور ایران بپردازد. این موضوع بر گرفته از یک تحقیق با همین موضوع است که در کشور تایوان و در سال 2008 انجام شده است و با توجه به شباهت های موجود در ساختار مالکیت شرکت های ایرانی با شرکت های منطقه جنوب شرق آسیا و همچنین کشور تایوان، بررسی فرضیه های آن و نتایج حاصل از آن در شناخت بهتر اطلاعات مفید در تصمیم گیری از میان انبوه اطلاعات و نیز برآورد اهمیت نقش سهام داران عمده به عنوان یک عامل بازدارنده یا محرک مدیران در بروز رفتارهای فرصت طلبانه از ناحیه آنها موثر خواهد بود. در این مقاله سعی خواهد شد تا ضمن ارزیابی فرضیه های ارایه شده در تحقیق، و در جهت توسعه آن و به دلیل ارتباط تنگاتنگ موضوعی، به بررسی اهمیت برخورداری از نظام راهبردی شرکتی در کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و بلطبع کاهش رفتارهای فرصت طلبانه مدیران بپردازیم.در تحقیقات انجام شده نتایج نشان داد که شرکت های برخوردار از فرصت های سرمایه گذاری رو به رشد، تمایل بسیاری به اعمال مدیریت سود دارند. همچنین نشان داد که در شرکت هایی که دارای سهامدار عمده هستند مدیریت سود اتفاق می افتد. نتایج بدست آمده نشان دهنده نقش بازدارندگی سهام داران عمده (بازدارندگی در مقابل افزایش ارزش شرکت به دلیل اهمیت دادن به منافع شخصی) و تاکید بر مدیریت سود است. این مقاله یک مشاهده تجربی است در مورد تاثیرگذاری سهام داران عمده بر کیفیت گزارشگری مالی در زمینه رشد فرصت های سرمایه گذاری.

یکی از معیارهای اساسی برای تصمیم گیری در بورس، بازده سهام می باشد. بازده سهام خود به تنهایی دارای محتوای اطلاعاتی است و بیشتر سرمایه گذاران بالفعل و بالقوه در تجزیه و تحلیل مالی و پیش بینی ها از آن استفاده می نمایند. مطالعات زیادی در مورد رابطه بین ریسک و بازده انجام شده است. در این میان مدل سه عاملی فاما و فرنچ در زمره مهمترین مدل های ارائه شده قرار دارد. در پژوهش حاضر به بررسی مدل سه عاملی فاما و فرنچ بعلاوه معیار ریسک نقدشوندگی بازار پاستور و استامبا (2003) و مقایسه آن با مدل سه عاملی فاما و فرنچ می پردازیم. بر خلاف عمده مطالعات گذشته، در مدل چهار عاملی بتای بازار متغیر و عاملی از اندازه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار است. داده های سری زمانی به صورت ماهانه برای سال های 1380 تا 1389 از شرکت های نمونه بازار بورس و اوراق بهادار تهران جمع آوری شده و توسط نرم افزار Eviews به روش داده های ترکیبی (تابلویی) مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از معنی داری اثرات مازاد بازده بازار، اندازه شرکت و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار و عدم معنی داری عامل نقدشوندگی بازار است. بتای بازار نیز تنها تابعی از متغیر اندازه می باشد. همچنین نتایج نشان می دهد عامل نقدشوندگی بازار پاستور و استامبا و بکارگیری بتای بازار متغیر سبب افزایش قدرت تبیین مدل سه عاملی فاما و فرنچ می شود.

صنعت صندوق های مشترک اخیرا رشد قابل توجهی داشته و به یکی از روش های مهم سرمایه گذاری در بازارهای مالی تبدیل شده است. عملیات این صندوق ها اغلب ریسکی است زیرا برای کسب بازده بالاتر آنها اغلب مبادرت به انتخاب شرکت های رو به رشدی می کنند که انتظار دارند در آینده قیمت سهام شان افزایش چشمگیری را تجربه کند. در اقتصاد مالی شاخص های مختلف سنتی برای ارزیابی رابطه بین ریسک و بازده صندوق های مشترک وجود دارد. این شاخص ها از ضعف تک بعدی بودن برخوردارند. این مقاله قصد دارد یک روش نوین چند بعدی مرزی را که بر مبنای روش تحلیل چند جهتی داده ها تعریف شده است، برای ارزیابی رابطه ریسک و بازده در صنعت صندوق های مشترک معرفی و به کار برده و مقادیر مازاد ریسک سیستماتیک و غیر سیستماتیک را بر روی داده های صندوق های مشترک ایران برای سال 1389، محاسبه و تحلیل نماید. نتایج این مطالعه نشان می دهد که صندوق های مشترک به طور متوسط تنها با 66 درصد از ریسک نامطلوب و 64 درصد از ریسک سیستماتیک تقبل شده در سال 1389 و هزینه کمتر می توانند به همان سطح از بازده کسب شده دست یابند.

هدف اصلی این مقاله بررسی تاثیر ساختار سرمایه بر بازده غیر عادی انباشته در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. درباره ساختار سرمایه تاکنون تحقیقات زیادی صورت گرفته است، اما درباره نحوه تامین مالی شرکت ها و اینکه این نحوه چگونه بر بازده غیر عادی تاثیر می گذارد، اطلاعات کمی در دست می باشد. در مجموع 44 شرکت از صنایع مختلف بین سال های 1376-1386 انتخاب شدند. به منظور آزمون فرضیه ها از رگرسیون چند متغییره (روش گام به گام) استفاده شد و معنی دار بودن آنها با استفاده از آماره t و F صورت گرفت؛ همچنین برای آزمون خودهمبستگی مدل از آزمون دوربین - واتسون استفاده شده است. نتایج بدست آمده حاکی از این است، که اهرم مالی بر بازده غیر عادی انباشته تاثیر معناداری ندارد. دیگر یافته ها حاکی از آنست که، ریسک سیستماتیک، P/E، نسبت BM و اندازه شرکت بر بازده غیر عادی انباشته تاثیر مثبت و معناداری دارد.