در اکثر نظام های قانونی هدف از تفسیر، کشف قصد و اراده مشترک طرفین است. اما گاهی عبارات متن قرارداد گویای قصد مشترک طرفین نبوده وگاه مفهومی را به ذهن متبادر می کندکه با قصد مشترک طرفین مغایرمی باشد. گاهی نیز شرایط حاکم براجرای قرارداد، به حدی تغییر میکند که متن قرارداد را نمی توان ترجمان اراده طرفین دانست. در هرمنوتیک شیوه های تفسیری مبتنی برسه محورمی باشند؛ متن محور، مولف محور، مفسر محور. از این میان حلقه طلایی دررویکردهای تفسیر هرمنوتیکی با تیوری های مطرح در حقوق مدرن قراردادها و حقوق قراردادهای ایران، منطبق تر است: دراین شیوه، مفسر با درنظرگرفتن تمامی مولفه ها و پیش فرض های ذهنی طرفین قرارداددرزمان تنظیم متن، با عنایت به شروط ضمنی، مرتکزات ذهنی طرفین و عرفهای مسلم، دست به بازتولید قرارداد می زند. این شیوه تفسیری نسبت به شیوه های سنتی از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار است و با فاصله گرفتن از تقدس متن و جمود بر اراده ظاهری، به دلیل حاکم کردن معیارهای اراده باطنی بر روابط قراردادی با معیارهای عدالت و انصاف انطباق بیشتری دارد. در این مقاله ضمن بررسی شیوه های تفسیری مطرح در مکتب هرمنوتیک و برشماری مزایا و معایب هریک، و بررسی تیوری های مطرح در حقوق مدرن قراردادها همچون نیوفرمالیست و تیوری تفسیربرمبنای رابطه قراردادی، در نهایت روشی متعادل و به دور از هرگونه افراط و تفریط بر پایه مقتضیات روز و اصول مطرح در حقوق مدرن قراردادها مطرح شده است.