سابقه و هدف: امروزه با ساخت دندانهای مصنوعی پلاستیک جدید بسیاری از عیوب این نوع دندانها مانند سایش، ترک و رنگ برطرف گردیده است، اما مشکل جداشدن آنها از بیس های رزینی به دنبال اعمال نیروهای اکلوزالی نامطلوب و یا اشکالات مربوط به مراحل لابراتواری همچنان وجود دارد. تاکنون روشهای مختلفی برای افزایش استحکام باندینگ دندانهای مصنوعی پلاستیک به بیس های رزینی پیشنهاد شده و نتایج متناقضی بدست آمده است. با تولید دندانهای مصنوعی رزینی و آکریل های بیس در داخل کشور، چنین تحقیقی بر روی محصولات داخلی ضروری به نظر می رسد. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر روشهای مختلف آماده سازی سطح ریجی دندان برلیان بر استحکام اتصال آن به آکریل آکروپارس بوده است. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی 84 دندان پرمولر برلیان انتخاب و بر اساس اصلاحات انجام شده در سطح ریجی آنها (شاهد، افزودن منومر، ایجاد شیار عمودی، برداشتن گلیز) به 4 گروه تقسیم شدند (در هر گروه 21 دندان). دندانها بر روی مدلهای مومی به شکل استوانه قرار داده شدند و طی عملیات مفل گذاری و پخت به آکریل آکروپارس متصل گردیدند. نمونه ها با دستگاه اینترون تحت بارگذاری قرار گرفته و نیروی شکست ثبت شد. جهت آزمون نتایج از آنالیز واریانس استفاده گردید. یافته ها: نتایج حاصل نشان داد که افزودن منومر به سطح ریجی دندان برلیان باعث افزایش استحکام باند بین این دندان و آکریل آکروپارس می گردد، اما ایجاد شیار عمودی و برداشتن گلیز از سطح ریجی دندان اختلاف معنی داری را نشان نداد. بیشترین نیروی شکست در کلیه گروهها در محل اتصال دندان و آکریل و کمترین آن مربوط به شکست در داخل دندان ثبت گردید. نتیجه گیری: از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که کاربرد منومر در سطح ریجی دندان برلیان روش مناسبی جهت افزایش استحکام اتصال این دندان به آکریل آکروپارس می باشد.

هدف: بدلیل تماسهای مکرر پرسنل دندانپزشکی با عواملی مانند خون و بزاق بیماران و امکان ابتلا به بیماریهای عفونی از این طریق، احتمال وقوع بیماریهای عفونی در میان پرسنل دندانپزشکی نسبت به سایر افراد جامعه بیشترمی باشد. ضرورت رعایت اصول کنترل عفونت برای جلوگیری از انتقال عفونت از بیمار به دندانپزشک یا به سایر بیماران از آن جا بیشتر می گردد که شناسایی بیماران مبتلا در اکثر موارد امکان پذیر نمی باشد. هدف از اجرای برنامه کنترل عفونت شکستن چرخه عفونت و حذف عفونت متقاطع می باشد و هدف از اجرای این تحقیق بررسی نحوه اجرای اصول پیشگیری از انتقال عفونت توسط همکاران دندانپزشک می باشد. مواد و روشها: این تحقیق از نوع توصیفی است که به روش مقطعی (CROSS-Sectional) انجام گرفت. تکنیک جمع آوری اطلاعات به دو طریق مشاهده و استفاده از پرسشنامه کتبی بود. بدین ترتیب که با مشاهده دندانپزشکان در حین درمان بیماران، مواردی مانند استفاده از پوششهای محافظ فردی و اطلاعات مربوط به طراحی و دکوراسیون مطبها جمع آوری گردید. سایر اطلاعات از طریق پرسشنامه کتبی که شامل 50 عنوان پرسش می شد بدست آمد. جامعه مورد بررسی شامل 118 دندانپزشک عمومی شاغل در مطبهای خصوصی شهر تهران می باشد. روش نمونه گیری در این مطالعه Stratified Random Sampling بود که نمونه ها در هر طبقه به روش Systematic Random Sampling انتخاب گردیدند. این مطالعه در زمستان سال 1380 انجام گرفت. یافته ها: از مهمترین نتایج بدست آمده در این بررسی می توان به موارد ذیل اشاره کرد: - 97.5% دندانپزشکان مورد مطالعه و 56.4% پرسنل شاغل در مطب آنها در برابر هپاتیت B واکسینه شده بودند. - 75.4% دندانپزشکان از دستکش، 61% از ماسک و 53% از عینکهای محافظ در حین درمان بیماران استفاده می کردند. - 62.7% دندانپزشکان زباله های نرم و تیز و برنده آلوده را همراه با هم و بدون در نظر گرفتن ملاحظات خاص دفع می کردند. - 7.7% دندانپزشکان از سرساکشن پلاستیکی بعد از ضدعفونی آن استفاده مجدد می کردند. آمار مربوطه استفاده مجدد از سر وزن تزریق، کارپول بی حسی، تیغ جراحی و نوار ماتریکس به ترتیب 2.6%، 5%، 4.2% و 6% می باشد. - تنها 18.7% دندانپزشکان بوسیله حرارت هندپیسهای خود را برای درمان هر بیمار استریل می کردند و 42.3% افراد نیز فرزهای خود را با حرارت استریل می کردند.- 87.4% دندانپزشکان هیچگونه اقدامی جهت ضدعفونی و تمیز نگهداشتن دستگاه رادیولوژی خود انجام نمی دادند. - تنها 49.5% از دندانپزشکان کارهای فرستاده شده از لابراتوار را قبل از تحویل آن به بیماران ضدعفونی می کردند. نتیجه گیری: نتایج بدست آمده در این مطلعه نشان می دهد که روشهای بکار گرفته شده در مطبهای خصوصی دندانپزشکی شهر تهران با روشهای استاندارد توصیه شده مراجعی مانند ADA و CDC هم از نظر کیفیت و هم از نظر کمیت فاصله زیادی دارد. لذا آموزش بیشتر دندانپزشکان و توصیه به کاربرد وسایل و تجهیزات لازم در این امر و همین طور نظارت بیشتر و دقیق تر مسیولان می تواند راهکارهای مناسبی در مواجهه با خطر انتقال عفونت در جامعه باشند.

عفونت هایی مانند هپاتیت B و C و نیز عفونت HIV که عامل مولد آنها در خون وجود دارد، ممکن است در جریان درمان های دندانپزشکی از فرد آلوده به فرد سالم منتقل شوند. از این رو، رعایت اصول استریلیزاسیون و حفاظت فردی در مطب های دندانپزشکی از اهمیت خاصی برخوردار است. ما در تحقیق حاضر، با تهیه پرسشنامه مناسب به بررسی عملکرد 450 تن از دندانپزشکان شرکت کننده در سی و هشتمین کنگره انجمن دندانپزشکی ایران پرداخته ایم. نتایج این تحقیق نشان داد که بیش از 69.4 درصد از دندانپزشکان همیشه در هنگام درمان دندانپزشکی از دستکش استفاده می کنند. این رقم در خصوص ماسک 82.1 درصد بود. استفاده از فور متداول ترین روش استریلیزاسیون در تحقیق حاضر بود. شایان ذکر است که فقط 10.4 درصد از کسانی که از فور استفاده می کردند، از زمان و دمای لازم برای استریلیزاسیون توسط این دستگاه آگاهی داشتند.

اسپکتروگرام بر اساس تبدیل فوریه پنجره شده متداول ترین روش تحلیل زمان - فرکانس است که هنگام آنالیز سیگنال های غیرایستا با محدودیت رزولوشن مواجه است. توزیع ویگنرویل در هر دو حوزه زمان و فرکانس رزولوشن ماکزیمم دارد اما وجود ترم های تداخلی، بکارگیری این توزیع را محدود کرده است. توزیع MP بر اساس اتم های گوسی اولا همواره مثبت است، ترم تداخلی نداشته، و رزولوشن مناسب دارد. در این مقاله نشان داده ایم که علاوه بر ویژگی های گفته شده که برتری این روش آنالیز را نسبت به دو روش مذکور روشن می کند، توزیع زمان - فرکانس بر اساس تجزیه وفقی سیگنال در مقابل نویز افزوده شده به سیگنال نیز مقاوم است. مقاومت در برابر نویز از ویژگی های ذاتی این توزیع است. به عبارت دیگر بدون پرداخت هزینه و تنها با محدود کردن تعداد مراحل تکرار الگوریتم تجزیه وفقی موفق به حذف و یا کاهش نویز می شویم. علیرغم آنکه توزیع MP بر اساس اتم های گوسی همواره مثبت است و رزولوشن مناسبی دارد، اما از توزیع زمان - فرکانس بدست آمده نمی توان کناری زمانی و کناری فرکانسی را بدرستی استخراج نمود. در این مقاله نشان داده شده است که با بکارگیری تکنیک MCE با استفاده از توزیع MP بعنوان تابع توزیع مثبت اولیه، می توان به توزیع زمان - فرکانس جدیدی رسید که از یک طرف حداکثر شباهت را به توزیع MP داشته باشد و از طرف دیگر مقادیر درستی برای کناری زمانی و فرکانسی از آن استخراج شوند.

مقدمه: حذف موثر پلاک، یک فاکتور مهم در موفقیت بالینی طولانی مدت ایمپلنت های دندانی است. هدف از این پژوهش، مقایسه اثر بالینی مسواک برقی Power CROSS-action و مسواک دستیCROSS-action  در کنترل پلاک و التهاب بافت نرم اطراف ایمپلنت هایی که اوردنچر مندیبل را حمایت می کنند، بود.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت کارآزمایی بالینی متقاطع انجام شد. نمونه ها شامل 10 فرد بدون دندان 72-47 ساله دارای اوردنچر مندیبل بود که با دو ایمپلنت غیر اسپلینت حمایت شده و همه آنها از دنچر کامل ماگزیلا استفاده می کردند. مطالعه شامل دو دوره 4 هفته ای بود که توسط یک دوره فاصله 2 هفته ای از هم جدا می شد. هر فرد در هر دوره به طور تصادفی از یک نوع مسواک استفاده می کرد. دو روز قبل از شروع هر دوره ایمپلنت ها پالیش شدند. شاخص پلاک و شاخص خون ریزی قبل و بعد از مسواک زدن ثبت شد و داده ها در نرم افزار SSPS و با آزمون t-test آنالیز شدند (a=0.05).یافته ها: هر دو مسواک باعث کاهش شاخص ها شدند. میانگین کاهش شاخص پلاک در مسواک دستی 0.5 و در مسواک برقی 0.44 بود و میانگین کاهش شاخص خون ریزی در مسواک دستی 0.27 و در مسواک برقی 0.3 بود. بین دو نوع مسواک در تغییر شاخص پلاک (p value=0.88) و تغییر شاخص خون ریزی (p value=0.91) تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: هر دو نوع مسواک مورد مطالعه در کنترل پلاک اطراف ایمپلنت های حمایت کننده اوردنچر مندیبل به طور موثری عمل کردند و بین آنها تفاوت معنی داری دیده نشد و هر فرد با توجه به راحتی و ترجیح خود می توانست از یک مسواک استفاده کند.