«بث الشکوی» از نوع ادبیات غنایی است که در آن سراینده می کوشد تا ناملایمات و اندوه خود را برای مخاطب بازگو کند و شامل انواع مختلفی است. در این پژوهش اوضاع روحی و روانی عرفی شیرازی شاعر توانای قرن دهم در ارتباط با امور ناسزاوار زندگی عینی و ذهنیش، تبیین نحوه تقابل و عملکرد وی، در برخورد با نابسامانی ها و ناهنجاری های موجود در جامعه آن دوره بررسی شده است. در این راستا پژوهشگران، شواهد گلایه آمیز شعر وی را در پنج مقوله اجتماعی، سیاسی، عرفانی، فلسفی و شخصی برگزیده اند و با توجه به سبک خاص وی در شاعری بیشترین نوع گلایه را از نوع شخصی یافتند. روش تحقیق اسنادی و به گونه تحلیل محتواست.