یکی از معضلات به وجود آمده امروزه بحران افزایش استفاده از انرژی های فسیلی می باشد . در این راستا بخش ساختمان بیشترین مصرف انرژی را به خود اختصاص داده است . ساختمان های طراحی شده معاصر به پیروی از دنیای مدرن غالبا دارای فرم ها مشابه می باشند , در حالی که با بررسی به عمل آمده در معماری سنتی ایران مشاهده می نمائیم , با هنرمندی خاص بر اساس تکنولوژی بومی ( با در نظر گرفتن زیر معیارهای فرهنگ و اقلیم ) شکل گرفته است , لذا باید تدابیری اندیشه شود تا با دستیابی به اصول و فنون گذشته و تطابق آنها با معماری امروزه بتوان به سمت کیفیت مطلوب با استفاده حداقل از انرژی فسیلی , در ساختمان های معاصر رسید بدین منظور در این پژوهش مصرف انرژی در قسمت های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است و در ادامه پتانسیل های معماری بومی و تاثیر آن بر معماری معاصر و چگونگی تطابق پذیری آن مورد کنکاش قرار گرفته است . هدف از انجام این پژوهش ارائه روش هایی می باشد تا معماران بتوانند با طراحی مناسب اقلیمی , انرژی مصرفی تجدید ناپذیر را به حداقل برسانند و به الگوهای طبیعت در راستای تامین آسایش حرارتی استفاده کنندگان پاسخگو باشند . روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش روش توصیفی -تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و میدانی می باشد , در گام اول اقلیم مشهد مورد مطالعه قرار می گیرد . در گام دوم معماری بومی مشهد بررسی می شود , که از تکنیک مقایسه تطبیقی و راهبرد استدلال منطقی در این زمینه استفاده خواهد شد و در گام سوم به ارائه راهکار در جهت طراحی ساختمان های اداری منطبق با اقلیم مشهد می پردازد , نتایج حاکی از آن است که با به کارگیری عوامل اقلیمی و الهام از معماری بومی مشهد می توان نسبت به کاهش مصرف انرژی اقدام نمود که در این راستا پیشنهاداتی ارائه گردیده است .