رفتار حرکتی
سال:1397 | دوره:10 | شماره:34 |تعداد مقالات:7

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش و تمرین شنا بر حس حرکت پسران با اختلال بینایی بود. پژوهش حاضر ازنوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. شرکت کنندگان پسران با اختلال بینایی عضو انجمن نابینایان شهرستان اراک بودند. تعداد 20 پسر سالم نابینا به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. برای ارزیابی حس حرکت از آزمون تنظیم زاویة دست برتربهرامی (1389) استفاده شد. برای هر دو گروه پیش آزمون اجرا شد. گروه تجربی در جلسه های تمرین به مدت 10 هفته (دو جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه) شرکت کردند؛ اما برای گروه کنترل تمرین خاصی درنظر گرفته نشد. پس از اتمام دورة تمرینی، پس آزمون های حس حرکت در همان محیط اندازه گیری شدند. برای تعیین طبیعی بودن داده ها از آزمون شاپیرو-ویلک، برای محاسبة میانگین و انحراف استاندارد از آمار توصیفی و برای تعیین اختلاف درون گروهی و بین گروهی پیش آزمون و پس آزمون، به ترتیب از آزمون های تی همبسته و تی مستقل در سطح معناداری (0. 05 ≥ P ) استفاده شد. آزمون تی همبسته اختلاف معنادار متغیرهای حس حرکتدر گروه تجربی را نشان داد (0. 05 ≥ P )؛ درحالی که نمرات حس حرکت گروه کنترل اختلاف معناداری را نشان نداد (0. 05 ≥ P). همچنین، در پیش آزمون های حس حرکت بین دو گروه تجربی و کنترل اختلاف معناداری مشاهده نشد؛ اما در پس آزمون، گروه تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشت (0. 05 ≥ P). نتایج پژوهش حاضر بیانگر این بود که تمرین شنا بر بهبود حس حرکت پسران با اختلال بینایی تأثیر دارد؛ بنابراین، به نظر می رسد استفاده از آموزش و تمرین شنا در برنامه های ورزشی و توان بخشی افراد با اختلال بینایی می تواند فواید بسیاری داشته باشد.

هماهنگی اندام های بدن درطول اجرای مهارت پرتاب بیسبال و زمان بندی اجرای فازهای مختلف حرکت، به طورکامل شناخته شده نیست. هدف پژوهش حاضر، توصیف هماهنگی درون عضوی و زمان بندی اجرای مهارت پرتاب بیسبال با تأکید بر فازهای شش گانة آن در پرتابگر ماهر و مقایسة آن ها با پرتابگران مبتدی بود. شرکت کننده های پژوهش شامل هشت پرتابگر مبتدی و یک پرتابگر ماهر بودند. هماهنگی درون عضوی شامل هماهنگی بین مفاصل شانه و آرنج بود که با استفاده از نمودارهای زاویه-زاویه نمایش داده شد. نقاط شروع و پایان پرتاب ها با استفاده از روش درون یابی خطی یکسان سازی شدند و به 250 نقطة زمانی نرمالیزه شدند. زمان بندی، زاویة ابتدا و انتهای هر فاز و حداقل و حداکثر زاویة مفاصل شانه و آرنج در هر فاز، در پرتابگران مبتدی با ماهر مقایسه شدند. نتایج نشان داد که تفاوت نسبتاً آشکاری بین پرتابگران ماهر و مبتدی در هماهنگی درون عضوی مفاصل شانه-آرنج به خصوص در فازهای ابتدایی آغاز و گام وجود دارد. همچنین، تفاوت قابل ملاحظه ای بین پرتابگران مبتدی با پرتابگر ماهر در زوایای ابتدایی، انتهایی و حداقل و حداکثر زاویة ایجادشده در مفاصل شانه و آرنج در فازهای مختلف حرکت وجود دارد. همچنین، پرتابگران مبتدی کل مهارت و فازهای اول، چهارم و پنجم را در زمان کمتری نسبت به پرتابگر ماهر اجرا می کنند. دربارة نتایج پژوهش با توجه به ویژگی های فضایی-زمانی اجرای مهارت پرتاب بیسبال در پرتابگران ماهر و مبتدی و ملاحظات کاربردی آن درزمینة بهبود مهارت و جلوگیری از آسیب بحث شده است.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر محتوای بازخورد افزوده بر اکتساب، یادداری، انتقال مهارت حرکتی و انگیزش درونی و رابطه ی ادراک-عمل با سطح عملکرد در کودکان و نوجوانان بود. تعداد 50 کودک (میانگین سنی 5/1 ± 23/10 سال) و 50 نوجوان (میانگین سنی 15/1 ± 36/15 سال) به صورت نمونه گیری دردسترس و هدفمند از مدارس پسرانه ناحیه ی دو مشهد انتخاب شدند و به تفکیک عامل سنی، به صورت تصادفی طبقه ای (ماهر و مبتدی) در گروه بازخورد عمومی یا غیرعمومی جای گرفتند. تکلیف شامل مهارت ضربه ی فوتبال به اهداف ازپیش تعیین شده بود. دقت اجرا در آزمون های اکتساب (مرحله های یک و دو)، یادداری فوری، یادداری تأخیری و انتقال اندازه گیری شد. از پرسش نامة انگیزش درونی رایانبرای سنجش انگیزش درونی شرکت کننده ها بعد از مراحل اول و دوم اکتساب استفاده شد. ادراک-عمل افراد مبتدی و ماهر نیز بعد از مرحله ی اول اکتساب سنجیده شد. یافته ها نشان داد که تفاوت بین گروه های بازخورد در مرحله ی اول اکتساب معنادار نیست؛ اما در آزمون های مرحله ی دوم اکتساب، یادداری فوری، تأخیری و انتقال معنادار است. نتایج سنجش انگیزش درونی نشان داد که تفاوت بین گروه های بازخورد معنادار است. برای سنجش ادراک-عمل از همبستگی بین امتیازات و تخمین اندازه ی ادراک شده ی هدف استفاده شد که نتایج نشان داد که رابطة بین ادراک و عمل افراد مبتدی و ماهر معنادار است. نتیجه گیری پژوهش حاضر این است که استفاده از محتوای بازخورد غیرعمومی نسبت به بازخورد عمومی باعث یادگیری حرکتی و انگیزش درونی بیشتر در کودکان و نوجوانان می شود.

هدف این پژوهش، مقایسة مهارت های بینایی در داوران کم اشتباه و پراشتباه فوتبال بود. این پژوهش ازنوع علی-مقایسه ای و به لحاظ هدف، کاربردی بود. شرکت کنندگان 30 داور مرد استان فارس بودند که به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و براساس میانگین نمرات نظارت، به دو گروه داوران کم اشتباه (17 داور) و داوران پراشتباه (13 داور) تقسیم شدند. برای ارزیابی مهارت های بینایی داوران از آزمون بینایی ویلسون و فالکل (2004) استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس یک طرفه نشان داد که اختلاف معناداری میان دو گروه در مهارت های بینایی وجود دارد و داوران کم اشتباه در تمامی خرده آزمون های بینایی-ادراکی و بینایی-حرکتی عملکرد بهتری نشان دادند(P ≤ 0. 05). به نظر می رسد که توجه بیشتر به عملکرد بینایی داوران فوتبال نقطة عطفی در ارتقای سطح داوری فوتبال باشد.

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطة بین سطح هدایت الکتریکی پوست به عنوان شاخص انگیختگی و آهستگی بعد از خطا به عنوان شاخص نظارت بر عملکرد، در داوران فوتبال انجام شد. تعداد 43 داور بین سنین 20 تا 30 سال در این پژوهش شرکت کردند. سطح هدایت الکتریکی در حالت پایه و در حالت اجرای تکلیف سیمون ارزیابی شد. سپس، ویژگی های دقت عملکرد، زمان واکنش در پاسخ های صحیح، زمان واکنش در پاسخ های بعد از خطا و تفاضل زمان واکنش کوشش های بعد از خطا نسبت به کوشش های بعد از صحیح (آهستگی بعد از خطا)، به عنوان شاخص واکنش به خطا بررسی شدند. نتایج نشان داد که بین سطح هدایت الکتریکی، درصد پاسخ های صحیح و میانگین زمان واکنش رابطة معنا داری مشاهده نشد. همچنین، رابطة معنا داری بین سطح هدایت الکتریکی در حالت پایه با زمان واکنش در کوشش های بعد از خطا و آهستگی بعد از خطا مشاهده شد. این نتایج حاکی از وجود تفاوت های فردی در نظارت بر عملکرد است و براین اساس، واکنش داوران فوتبال به خطا از روی مقادیر سطح هدایت الکتریکی در حالت پایه قابل پیش بینی است.

حافظة کاری موتور جست وجوی ذهن است. حافظة کاری کارکردی شناختی است که مسئول حفظ اطلاعات آنی، دستکاری واستفاده از آن در تفکر است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر برنامه های ادراکی-حرکتی بر حافظة کاری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص با مشکل ریاضی بود. پژوهش حاضر تجربی ازنوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی موردمطالعه شامل دانش آموزان پسر پایه های سوم تا پنجم مقطع ابتدایی بود. همه ی آزمودنی ها به صورت نمونه گیری تصادفی به دو گروه تجربی (21 نفر) و کنترل (20 نفر) تقسیم شدند. 16 جلسه تمرین ادراکی حرکتی به صورت دو بار در هفته برای گروه کنترل اجرا شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تجدیدنظرشدة هوش وکسلر برای کودکان، آزمون کی مت و پرسش نامة علائم مرضی کودکان بودند. داده های پژوهش با استفاده ازروش تی مستقل و تحلیل کوواریانس تجزیه وتحلیل آماری شدند. نتایج نشان داد که پس از مداخلة تمرینی، گروه تجربی نمرات بهتری در آزمون حافظة کاری کسب کردند (P = 0. 001)؛ اما بعد از پس آزمون، تغییری در نمرات حافظة کاری گروه کنترل مشاهده نشد. با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود از تمرینات ادراکی-حرکتی برای ارتقای عملکرد حافظه ای کودکان با اختلال ریاضی استفاده شود.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دست برتری و دشواری تکلیف بر مؤلفه های رفتاری و عصبی تکلیف مبادلة سرعت-دقت بود. پژوهش ازنوع نیمه تجربی و به لحاظ هدف، بنیادی بود. شرکت کنندگان 20 دانش آموز 14 و 15 ساله بودند. ابزارها شامل EEGچهارکاناله، قلم نوری و حسگر، لپتاپ، مترونوم و نرم افزارTarget-Tapping-Test بود. شرکت کنندگان براساس نمراتپرسش نامة دستبرتریادینبررگ، به دو گروهچپ برترو راست برتر تقسیم شدند و در مدت زمان 30 ثانیه تکالیف سرعت-دقت ساده و دشوار را با دست برتر و غیربرتر انجام دادند؛ به طوری که خروجی رفتاری از قلم نوری و پد لمسی (خطاهای فضایی و زمانی) و داده های EEG از نواحی مغزی ثبت شد. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری در سطح معناداری05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که دست غیربرتر بیش از دست برتر تحت تأثیر دشواری تکلیف قرار گرفت و خطای فضایی بیشتری داشت. دست برتری و دشواری تکلیف بر پهنای مؤثر هدف تأثیر معناداری نداشت. میانگین وقفة زمانی در اندام غیربرتر برای تکلیف دشوار بیش از تکلیف آسان بود. در ناحیة C3، توان موج گاما در تکلیف دشوار بیشتر و در افراد راست دست در دست غیربرتر بالاتر بود. در ناحیة F4، توان موج آلفا برای افراد چپ دست درهنگام انجام حرکت دشوار بالاتر از تکلیف آسان بود. به نظر میرسد که در تکالیف نیازمند دقت و سرعت، خطاهای فضایی و زمانی تحت تأثیر دشواری تکلیف قرار می گیرند؛ ولی خطای زمانی بیش از خطای فضایی تحت تأثیر دشواری تکلیف است تا دست برتری. همچنین، نواحی حرکتی نیمکرة چپ و فورنتال نیمکرة راست مهم تر از سایر نواحی در اجرای تکلیف هستند.