طب جنوب
سال:1401 | دوره:25 | شماره:2 |تعداد مقالات:7

زمینه صرع دارویی می تواند بر اثر برخی از داروها و عوامل شیمیایی ایجاد گردد. مواد اکسید کننده از جمله ترکیبات شیمیایی ایجاد کننده صرع محسوب می گردند. هدف از این بررسی اثرات ضد تشنجی و آنتی اکسیدانی آمی تریپتیلین در موش های صحرایی نر القاء شده با پنتیلن تترازول (PTZ) می باشد. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی 28 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 250-200 گرم مورد استفاده قرار گرفت. موش ها در 4 گروه 7 سری به طور تصادفی تقسیم شدند: کنترل بکر (5/0 میلی لیتر نرمال سالین)، گروه کنترل تشنج (PTZ، 60 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، گروه تجربی 1 (PTZ+ آمی تریپتیلین، 10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن)، گروه تجربی 2 (PTZ+ آمی تریپتیلین، 20 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن). تمامی تزریقات به صورت داخل صفاقی انجام شد. در پایان آزمایش، موش ها توسط کتامین و زایلازین بیهوش گشته و بطور مستقیم نمونه های خون تهیه و سپس سرم آن ها جدا گردید. نشانگرهای استرس اکسیداتیو مانند GPx، MDA، NO و GSH اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده آزمون ها با استفاده از تست آماری ANOVA یک طرفه و آزمون Tukey برای بررسی تفاوت بین گروه ها استفاده شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که تاخیر در حرکات میوکلونیک در گروه های درمان شده با آمی تریپتیلین نسبت به گروه PTZ افزایش پیدا کرد. همچنین تاخیر تشنج عمومی تونیک کلونیک در گروه های درمان شده نسبت به گروه PTZ افزایش پیدا کرد. علاوه بر این، سطح سرمی GSH و GPx در گروه PTZ نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد. سطح سرمی MDA و NO در گروه PTZ نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان دادند. نتیجه گیری: آمی تریپتیلین قادر است میزان تشنجات ناشی از تزریق PTZ در موش ها کاهش دهد. همچنین این دارو تاثیر مثبتی بر جلوگیری از عوامل اکسید کننده در موش ها دارد.

زمینه با توجه به اهمیت تشخیص افتراقی بین انواع کارسینومای پاپیلاری یورتلیال مثانه، بیان و شدت رنگ پذیری و توزیع مارکر p53 در انواع سرطان های مثانه به روش ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. مواد و روش ها: بررسی در یک مطالعه گذشته نگر نمونه های بایگانی شده از بیماران با تشخیص انواع تومورهای پاپیلاری مثانه در آزمایشگاه بیمارستان شهدای خلیج فارس بوشهر انتخاب شدند، و بر اساس تشخیص درج شده در پرونده به تومور پاپیلومای مثانه، تومور پاپیلاری مثانه با پتانسیل بدخیمی پایین، کارسینوم پاپیلاری گرید پایین، و کارسینوم پاپیلاری گرید بالا تقسیم شدند. بلوک های پارافینی این نمونه ها با متد ایمونوهیستوشیمی برای مارکر p53 رنگ شدند. یافته ها: بیشتر نمونه ها با تشخیص انواع سرطان های پاپیلری مثانه برای مارکر p53مثبت بودند، در حالی که سرطان های مختلف مثانه از نظر میزان بیان (001/0>p) و توزیع بیان (01/0>p) با یکدیگر متفاوت بودند. نمونه های با تشخیص سرطان مثانه با پتانسیل بدخیمی پایین یا بدخیم با گرید پایین که برای مارکر p53 مثبت بودند بیان ضعیفی از این مارکر داشتند، در حالی که نمونه های با بدخیمی با گرید بالا بیان قوی از این مارکر را نشان دادند. مقایسه توزیع بیان نشان داد که در مارکر p53 در بیماران با پتانسیل بدخیمی پایین بیشتر به صورت کانونی بیان می شود، در حالیکه در سرطان بدخیم مثانه به صورت گسترده بیان می شود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه رنگ پذیری پروتیین p53 و میزان رنگ پذیری و توزیع آن را به عنوان یکی از روش های تشخیص و افتراق بین انواع سرطان های مثانه و همچنین طراحی درمان مناسب پیشنهاد می کند.

زمینه اختلال عملکرد جنسی بر کیفیت زندگی و بسیاری از مشکلات اجتماعی تاثیرگذار است، مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع اختلال عملکرد جنسی و ارزیابی اثر پیشگویی کنندگی برخی عوامل جمعیت شناختی مرتبط با آن، در زنان سنین باروری شهر بوشهر انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر، از نوع مقطعی است که بر روی 548 زن متاهل 15 تا 49 سال ساکن شهر بوشهر به صورت آنلاین انجام شد. نمونه گیری به صورت تصادفی طبقه بندی متناسب از بین تمامی ده مرکز جامع سلامت شهر بوشهر بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر مشخصات فردی و شاخص عملکرد جنسی زنان بود که عملکرد جنسی زنان را در شش حوزه می سنجد. تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش 22 با استفاده از آزمون های کای-دو و مدل رگرسیون لجستیک انجام گردید. سطح معنی داری برای تمام آزمون ها کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه 548 نفر شرکت نمودند که از این تعداد 267 نفر (7/48 درصد) اختلال عملکرد جنسی داشتند. از میان متغیرهای جمعیت شناختی، سطح تحصیلات (001/0>p)، سطح درآمد خانواده (014/0=p)، اختلاف با همسر (001/0=p)، سابقه اختلال عملکرد جنسی (001/0>p) و وضعیت عملکرد جنسی (001/0>p) عوامل پیشگویی کننده معنادار اختلال عملکرد جنسی بودند. نتیجه گیری: شیوع اختلال عملکرد جنسی در زنان متاهل شهر بوشهر نسبتا بالا می باشد. از آنجا که وضعیت عملکرد جنسی پیشگویی کنندگی قوی در بروز اختلال عملکرد جنسی است، می توان از این عامل جهت شناسایی افراد دارای اختلال عملکرد جنسی استفاده نمود. جهت پیشگیری از این اختلال، نیاز به بستر مناسب جهت تشخیص و درمان اختلالات جنسی در زنان است. طراحی و اجرای برنامه های مداخله ای جهت بهبود عملکرد جنسی زنانی که با همسر خود اختلاف داشته و سطح درآمد ناکافی دارند، ضروریست.

زمینه گرایش های اخیر به غذاهای عملگرا و ترکیبات غذا-دارویی، بیانگر نقش مهم مولکول های زیست فعال در درمان بیماری های انسانی است. در مطالعه اخیر، برخی خصوصیات فیتوشیمیایی و غذا-دارویی عصاره میوه زیزیفوس نومولاریا برداشت شده از جنگل های پشت پر دشتستان مورد ارزیابی قرار گرفت. مواد و روش ها: فعالیت آنتی اکسیدانی با روش 2، 2-دی فنیل-1-پیکریل هیدرازیل (DPPH) و محتوای فنلی کل عصاره میوه زیزیفوس نومولاریا با اسپکتروفتومتری مورد بررسی قرار گرفتند. متابولیت های ثانویه آن با روش GC-MS شناسایی گردیدند. فعالیت ضدمیکروبی عصاره آبی آن با استفاده از روش میکرودیلوشن در برابر باکتری های گرم مثبت استافیلوکوکوس اوریوس و باسیلوس سریوس، باکتری های گرم منفی اشریشیا کلی و سالمونلا تیفی، قارچ آسپرژیلوس نایجر و مخمر کاندیدا آلبیکنس، مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: آنالیز GC-MS نمونه، تعداد 51 ترکیب شیمیایی با ساختارهای شیمیایی و زیست فعال مختلف مانند آلکالوییدها، ترپن ها و استروییدها را نشان داد. براساس نتایج، عصاره زیزیفوس فعالیت مهاری و کشنده قابل توجهی را در برابر سویه های میکروبی مورد مطالعه نشان داد و عصاره، دارای بیشترین فعالیت ضدمیکروبی در برابر مخمر کاندیدا آلبیکنس بود. وجود ترکیبات ضد میکروبی شناسایی شده توسط GC-MS، نتایج فعالیت ضد باکتریایی عصاره را تایید نمود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، عصاره زیزیفوس نومولاریا می تواند منبع زمینی مناسبی از ترکیبات ضدمیکروبی با عملکرد قابل توجهی در برابر پاتوژن های غذایی باشد. براساس مطالعات، متابولیت های ثانویه عصاره زیزیفوس، دارای اثرات نوتریسیتیکال و بیولوژیکی بالقوه ای هستند که به مطالعات آزمایشگاهی بیشتری نیازمند است.

زمینه استفاده گسترده از سیستم های اطلاعات بیمارستانی نیاز به ارزیابی آن ها را ناگزیر کرده است. مواد و روش ها: مطالعه مقطعی حاضر، در دوره زمانی خرداد تا اسفند 1397، در بیمارستان های دانشگاهی استان بوشهر که مجهز به نرم افزار اطلاعات بیمارستانی بودند انجام گرفت. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش استاندارد ایزو110/9241 و توزیع آن میان 568 کاربر نرم افزار در بیمارستان های استان بوشهر انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش 18 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه انجام شد. یافته ها: از دید کاربران، دو حیطه مناسب برای انجام وظایف و مناسب برای یادگیری بیشترین تطابق و حیطه مناسب برای شخصی سازی کمترین تطابق را داشتند. مقایسه سه شرکت نرم افزاری A، B و C نشان داد که از دید کاربران، سطح تطابق شرکت C در تمامی حیطه ها و در کل، بیشترین است. سطح تطابق از دید کاربران گروه پرستاری در همه حیطه های مورد بررسی پایین تر از سایر کاربران بالینی بود. همچنین سطح تطابق از دید گروه های کاربری بیمارستان های شهر بوشهر، در همه حیطه های مورد بررسی به جز حیطه " مناسب برای شخصی سازی" پایین تر بود. نتیجه گیری: راه اندازی نرم افزار شرکت C برای سایر بیمارستان ها به دلیل انطباق بیشتر از نظر کاربران و یا ارتقاء نرم افزار شرکت A در خور توجه می باشد. حیطه مناسب برای شخصی سازی و خود توصیف کنندگی بیشترین حیطه های نیازمند توجه بیشتر توسط طراحان نرم افزار می باشند.

کارسینوماتوز لنفانژیتی ریوی، گسترش تومور به ریه ها از راه سیستم لنفاوی است که از تظاهرات نادر و نهایی سرطان می باشد و پیش آگهی ضعیفی دارد. علامت اصلی آن، تنگی نفس تدریجی و پیشرونده می باشد. روش انتخابی برای تشخیص، HRCTاست که شایع ترین یافته افزایش ضخامت سپتوم بین لوبولی به صورت نودولار و نامنظم با تشکیل شبکه ای از چندضلعی های متراکم می باشد. یافته های بافت شناسی، تاییدکننده تشخیص است. در اینجا یک مورد بیمار مبتلا به کارسینوماتوز لنفانژیتی در شهر بوشهر معرفی می شود.

زمینه میکروپلاستیک ها، آلاینده های نوظهور و پایداری هستند که در همه بخش های محیط زیست پراکنده هستند و می توانند به عنوان تهدیدی برای محیط زیست و انسان محسوب شوند. مواد و روش ها: این مقاله مروری به بررسی مقالات منتشر شده در خصوص فراوانی میکروپلاستیک ها در آب، رسوبات و آبزیان خلیج فارس می پردازد و همچنین روش های نمونه برداری، آماده سازی نمونه ها و تشخیص آن ها در مقالات مختلف ارایه و جمع بندی شده است. یافته ها: نتایج نشان داد که کشورهای مختلف، سهم بسیار متفاوتی در آلودگی میکروپلاستیکی خلیج فارس دارند؛ به طوری که نتایج گزارش شده از بخش ایران (به خصوص رسوبات ساحلی) چندین برابر بیشتر از کشورهای عربی می باشد. به طور کلی فیبرهای آبی و سیاه فراوانترین میکروپلاستیک های خلیج فارس هستند. میکروپلاستیک های کم چگال بیشتر در آب دریا شناسایی شده و میکروپلاستیک های با چگالی بیشتر در رسوبات تشخیص داده شده اند. حال آنکه نوع پلاستیک های شناسایی شده در بدن آبزیان به محل زندگی آن ها وابسته است. نتیجه گیری: آلودگی میکروپلاستیک به شدت محیط زیست خلیج فارس را تهدید می کند. با اینحال، نبود دستورالعمل یکسان برای انجام مراحل مختلف و ارایه گزارش، مقایسه نتایج به دست آمده از مطالعات متفاوت را پیچیده می کند. به طور مثال، در چهار مطالعه انجام شده در آب های خلیج فارس، تعداد میکروپلاستیک ها با سه واحد مختلف گزارش شده است. به طور مشابه در مورد رسوبات و آبزیان نیز واحد یکسانی وجود ندارد. بنابراین، پیشنهاد می شود که مطالعات بیشتری با استفاده از روش های یکسان و بهینه در خلیج فارس انجام شود تا نتایج گزارش شده قابل بحث و مقایسه باشند.