آزمایش کردن یکی از راه های آموختن اصول و نتایج کلی علم است که دانش آموزان را وادار به تفکر و در نهایت یادگیری مطلوب می کند. آموزش مبتنی بر آزمایش روشی مستحکم برای حفظ فرایند بصری تدریس و اصولی برای پیشبرد هرچه عمیق تر اهداف آموزشی در علم شیمی محسوب می شود. آزمایشگاه، بخش مکمل و نقطه تمرکز آموزش علوم تجربی است که برای دانش آموزان، زمینه مشارکت در فعالیت های مرتبط با علم و یادگیری روش علمی را فراهم می کند. از آنجایی که بخش اعظم یافته های علوم تجربی از راه مشاهده و اجرای آزمایش به دست می آید، لذا بهترین راه یادگیری مؤثر این علوم، انجام آزمایش و مشاهده مستقیم پدیده های علمی است. در پژوهش پیش رو ابتدا به بررسی و نقش آزمایشگاه در آموزش علوم تجربی از جمله علم شیمی پرداخته می شود، اهداف و رویکرد اجرای این روش مطرح می گردد، دیدگاه چند متفکر و صاحب نظر در رابطه با اهمیت تدریس آزمایشگاهی، مراحل روش تدریس آزمایشگاهی و همچنین به تفکیک، شیوه های ارائه فعالیت های آزمایشگاهی، محاسن و محدودیت های این روش مورد بررسی قرار می گیرد و در پایان ساخت بلورهای رنگی توسط دانش­آموزان متوسطه اول به عنوان یک آزمایش اکتشافی شرح داده می­شود.

تاکید بر اهمیت «پژوهش در آموزش شیمی» پاسخی به دغدغه اساسی همه پژوهشگران آموزش شیمی است که معتقدند "یادگیری شیمی برای فراگیران مشکل است". این ادعا مبتنی بر مطالعات نویسنده در آموزش شیمی و بر اساس نتایج پژوهشهای انجام شده توسط محققان برجسته جهانی می باشد. این موضوعی قدمتی نزدیک به یک قرن دارد و در طول سالهای گذشته تلاشهای زیادی برای غلبه بر مشکلات یادگیری شیمی انجام شده است. محققان قدیمی چون اوتو و محققان معاصری چون جانستون و نخله با طرح این سوال که چرا یادگیری شیمی مشکل است تلاش کرده اند این موضوع را از زوایای مختلف بررسی کنند. اما با گذشت نزدیک به یک قرن از طرح موضوع مشکلات یادگیری شیمی در منابع علمی، بازهم مشکل یادگیری شیمی موضوع مورد علاقه پژوهشگران آموزش شیمی است و این مسئله اهمیت پژوهش در آموزش شیمی را دوچندان می کند. به نظر می رسد علاقمندان آموزش شیمی در ایران نیز برای پر کردن این فاصله زیاد با جهان توسعه یافته نیازمند تلاش مضاعف و ازخودگذشتگی بیش از حد هستند.