چکیده:این متن به توضیح رابطه طیف جماعتگرایان و اندیشه سیاسی در دوران ایران معاصر پرداخته است. جماعتگرایی به عنوان یکی از رویکردهای انتقادی قرن اخیر نسبت به فرهنگ سیاسی لیبرالی بر اصلاح نگاه ابزاری و اتمیستی در جامعه پرداخته و اصولاَ بر کلیدواژه جماعت با مختصات مشخص تاکید دارد. از طرف دیگر نگاه اندیشمند سیاسی مسلمان شیعه ایرانی در دوره معاصر با تاکید بر مقوله فطرت، درکی مشابه با جماعتگرایان در تعریف مفاهیمی چون خیر و جماعت ارائه میکند، اما دارای نقاط افتراق اساسی در خصوص منشا انسان و تعریف ماهیت سعادت میباشد. علاوه بر نتایج فرعی، مدعای اصلی این مقاله آن است که علی رغم هم راستایی انتقادات به فرهنگ دنیای مدرن و لیبرالیسم مسلط در غرب، حتی اندیشه جماعتگرایی به دلیل تولد آن از درون دنیای مدرن و نگاه غیر فطری به مسائل مورد انتقاد، امکان ارائه راه حل و عبور از مشکلات پیش روی دنیای مدرن را نخواهد داشت.