پیش زمینه: واسپین، یک آدیپوکاین مترشحه از بافت چربیست که تأثیر مهمی بر بافت چربی، عضله، کبد و التهاب دارد. اهداف: هدف از پژوهش حاضر، تأثیر8 هفته تمرین ترکیبی(مقاومتی و استقامتی) بر سطح سرمی واسپین در دختران چاق بود. روش شناسی: آزمودنی های پژوهش شامل 25 نفر دانشجوی چاق دختر (30 p درنظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که به دنبال 8 هفته تمرین ترکیبی سطوح واسپین، BMI، WHR، و درصد چربی در گروه تمرینی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش داشته است (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به کاهش معنادار واسپین در این مطالعه، بنظر می رسد تجویز تمرینات ترکیبی-(مقاومتی و استقامتی) برای افراد چاق و دارای اضافه وزن سودمند باشد.متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مقدمه: گابا یک توروترانسمینر مهاری است که با غلظت زیاد در سیستم عصبی وجود دارد برخی از مطالعات نشان داده اند غلظت گابا در نمونه های دیابتی کاهش می یابد. در رابطه با اثر گابا بر روی ترشح انسولین و گلوکاگن گزارشات ضد و نقیضی وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی اثرات درمانی گابا در موش های دیابتیک NOD است و این که نشان داده شود آیا گابا می تواند ترشح انسولین را در موش های دیابتی به سطح نرمال باز گرداند؟ و برخی از علایم دیابت را بهبود بخشد.روش ها: در این مطالعه از 20 سر موش نر نژاد NOD (Non obese diabetic mice) با سن هفت چهار استفاده شد دو ماه پس از القای دیابت حیوانات به دو گروه تقسیم شدند. یک گروه روزانه 200 میکرومول گابا که در (Phosphate Buffer Solution) PBS حل شده بود (حجم 0.1 سی سی) به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت نمودند و گروه دیگر به صورت تزریق داخل صفاقی هم حجم گابا از محلول PBS به مدت یک ماه دریافت کردند و به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شده.یافته ها: تجویز گابا توانست غلظت گلوکز و گلوکاگن پلاسما را کاهش دهد همچنین میزان چربی در نواحی شکم و مزانتر و میزان مصرف آب و حجم ادرار نیز کاهش یافت. در حالیکه میزان C-Peptide پلاسما افزایش یافت. تجویز گابا تاثیری بر میزان مصرف غذا نداشت.نتیجه گیری: با توجه به اینکه موش های نژاد NOD به دلیل دستکاری ژنتیکی با افزایش سن در بدنشان مشابه افراد دیابت نوع یک، نوعی آنتی بادی بر علیه پانکراس ساخته می شود که سبب تخریب پانکراس می شود و تجویز گابا توانست سبب بهبود برخی از علایم دیابت در آنها شود بنابراین به نظر می رسد شاید بتوان در آینده از گابا جهت درمان دیابت نوع یک استفاده نمود.

اهداف: پوکی استخوان معضل عمده ای برای زنان محسوب می شود که به سادگی بعد از آسیبی ناچیز باعث شکستگی های استخوانی می شود. در طولانی مدت، ورزش می تواند موجب کاهش خطر پوکی استخوان شود. هدف این مطالعه، بررسی اثر برنامه پیاده روی بر چگالی استخوانی دختران چاق و لاغر در پیشگیری از کاهش توده استخوانی و پوکی استخوان بود.مواد و روش ها: 40 دانشجوی دختر چاق و لاغر غیرورزشکار دانشگاه گیلان که داوطلب شرکت در مطالعه بودند به روش تصادفی به 4 گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. اندازه گیری چگالی استخوانی (ران و ستون فقرات)، ترکیب بدن (وزن، توده چربی، درصد توده چربی، توده بدون چربی) و متغیرهای خونی (فسفر، کلسیم، استروژن سرم) قبل و بعد از مداخله انجام گرفت. گروه های آزمون برنامه تمرینی شامل 30 دقیقه پیاده روی با شدت 50 تا %75 ضربان قلب و 3 جلسه در هفته را به مدت 2 ماه انجام دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.یافته ها: چگالی استخوانی آزمودنی ها در هر دو گروه آزمون بعد از 2 ماه کلی افزایش یافت، اما این افزایش معنی دار نبود (P>0.05). همچنین، تغییر معنی داری در فاکتورهای خونی دختران جوان نسبت به مقدار پایه مشاهده نشد (P>0.05). اما، برنامه پیاده روی بر تمام اجزای ترکیب بدنی دختران چاق و لاغر اثر معنی داری داشت (P<0.05).نتیجه گیری: پیاده روی طولانی مدت با شدت زیاد، تاثیر مثبت بر چگالی استخوان و عوامل موثر بر آن در دختران جوان دارد.

سابقه و هدف: چاقی به طور بالقوه با افزایش عوامل التهابی از جمله فیبرینوژن و سلول های سفید خون همراه می باشد. از طرفی افراد فعال از لحاظ بدنی دارای سطح پایین تر عوامل التهابی هستند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر میزان فیبرینوژن و تعداد سلول های خونی دختران چاق بود. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت نیمه تجربی در سال 1396 و در دانشگاه حکیم سبزواری انجام شد و آزمودنی ها که شاخص توده بدنی بیشتر از 30 داشتند )30BMI>)، به دو گروه تمرین هوازی(12 نفر) و کنترل(12 نفر) تقسیم شدند. گروه تمرین هوازی هشت هفته(4 جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه با حداکثر ضربان قلب 75%-65%) تمرینات هوازی انجام دادند. خونگیری قبل و بعد از برنامه تمرینی انجام شد. از آزمون t مستقل برای مقایسه گروه ها (با استفاده از نرم افزار آماری 16 SPSS و سطح معناداری 05/0p<) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد برنامه تمرین هوازی تاثیر معنا داری بر میزان فیبرینوژن در هر دو گروه تمرین(46/2 ± 19/29) و کنترل(59/2 ± 08/28) و سلول های خونی نداشت. البته اسمولالیته در گروه تمرینی کاهش معنادار داشت(05/0 p<). تجزیه و تحلیل ریز مغذی ها و درشت مغذی های رژیم غذایی نشان داد که بین دو گروه کنترل و تجربی در سرتاسر دوره تمرینی تفاوت معنا داری وجود نداشت. نتیجه گیری: هشت هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطح پلاسمایی فیبرینوژن و سلول های خونی دختران چاق تاثیر معناداری ندارد. به نظر می رسد برنامه تمرینات ورزشی بایستی با کاهش وزن و توده چربی همراه باشد تا باعث بهبود شاخص های التهابی همراه با چاقی شود.

هدف این پژوهش مقایسه عادت های غذایی سال های اولیه زندگی و سبک های دلبستگی دو گروه از دختران چاق و دارای وزن عادی 9 تا 11 سال بود. بدین منظور 150 دانش آموز چاق و 150دانش آموز دارای وزن عادی ساکن شهرستان رفسنجان با استفاده از روش نمونه برداری هدفمند انتخاب شدند و به پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه روش های جامع تغذیه شدن (ماشر-ایزنمن، 2007) و سیاهه دلبستگی به والدین (گالون و رابینسون، 2005) پاسخ دادند. نتایج آزمون t مستقل نشان داد در زیرمقیاس های روش های تغذیه شدن (مانند استقلال عمل کودک، نظم جویی هیجانی با مواد غذایی، تشویق به تعادل و تنوع، استفاده از غذا به عنوان پاداش، مشارکت کودک در برنامه ریزی غذایی، اجبار به خوردن، ایجاد محدودیت با هدف سلامتی و با هدف کنترل وزن) بین دو گروه تفاوت معنادار وجود دارد. بین سبک های دلبستگی دو گروه تفاوتی مشاهده نشد. همچنین نتایج، تفاوت میان وزن هنگام تولد دو گروه و شاخص توده بدنی بیشتر والدین گروه دختران چاق را نشان داد. یافته های این پژوهش در شناخت علل چاقی دوران کودکی، پیشگیری از چاقی و طراحی مداخله برای درمان آن کاربرد دارد و می توان با آموزش های مناسب برخی از عادت های غذایی را در بستر فرهنگ تعدیل کرد.

مقدمه: روند رو به رشد چاقی سنین نوجوانی در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران نگران کننده است و مهم ترین راه برای پیشگیری و کنترل آن، شناخت زمینه و عوامل موثر در چاقی می باشد. پژوهش حاضر با هدف تبیین پدیده چاقی و عوامل موثر بر آن از دیدگاه دختران نوجوانان چاق شهرستان همدان اجرا شد.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع مطالعه کیفی و با روش بحث گروهی متمرکز انجام گرفت. جمع آوری داده ها از راه برگزاری 10 جلسه بحث گروهی با 32 دختر 16-12 ساله که مشکل چاقی داشتند، انجام گرفت. تمام بحث های گروهی ضبط، و بلافاصله پس از اتمام مورد تجزیه، تحلیل و دسته بندی قرار گرفتند.یافته ها: یافته ها نشان دهنده عدم رضایت نوجوانان از وضع فعلی وزن و چاقی بود. با وجودی که به برخی گروه های اصلی غذایی و فعالیت بدنی نگرش مثبت داشتند، ولی انگیزه و خودکارآمدی لازم را برای کنترل وزن نشان نمی دادند. از نظر آن ها والدین، آموزگاران، همسالان و رسانه های گروهی در اتخاذ رفتارهای غذایی نقش موثری داشتند.نتیجه گیری: با استفاده از روش بحث گروهی و از راه شناخت واقعیت های موجود می توان قدرت برنامه های آموزش بهداشت برای تغییر رفتار و ارتقای سلامت را توسعه داد، و یافته های پژوهش حاضر می تواند در زمینه طراحی مداخله های اصلاح شیوه زندگی و پیشگیری از چاقی در سنین نوجوانی موثر باشد.

چاقی، مشکل مهم سلامت عمومی در سراسر جهان است. اضافه وزن در نوجوانی، اثرات زیادی بر سلامتی می گذارد. 80 درصد از نوجوانان چاق تبدیل به بالغان چاق می شوند. ارتباط بین وزن و اختلالات خلقی کمتر شناخته شده است.همه گیری چاقی، نیاز به تلاش های پیشگرانه و مداخله ای با هدف قرار دادن جوانان و کودکان دارای اضافه وزن دارد. در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 837 دانش آموز نوجوان دختر سنین 13 تا 18 سال، در 4 دبیرستان شهر تهران (منطقه 13) بر اساس نمونه گیری خوشه ای شرکت داشتند. ابزار گرد آوری داده ها سه پرسشنامه شامل: پرسشنامه اطلاعات فردی- اجتماعی شرکت کنندگان، پرسشنامه روابط چند بعدی بدن (The Multidimensional Body-Self Relations Questionnaire-MBSRQ) و پرسشنامه استاندارد افسردگی، اضطراب و تنش (Sepression Anxiety and Stress Scale-DASS 21) بود.یافته های حاصل از پژوهش نشان داد بین تصویر بدنی دختران نوجوان چاق با افسردگی، اضطراب و تنش ارتباط آماری معنی دار و منفی وجود دارد؛ به عبارت دیگر با کاهش امتیاز تصویر بدنی، امتیاز افسردگی، اضطراب و تنش دانش آموزان دختر نوجوان چاق در حد معنی دار افزایش می یابد.چاقی علاوه بر مشکلات جسمی، مشکلات روحی را نیز به همراه دارد؛ بنابراین توجه و درمان مشکلات روحی، علاوه بر مشکلات جسمی چاقی دارای اهمیت است.