مقدمه: استفاده از شاخص دقیق، معتبر و تکرارپذیر، برای بررسی اپیدمیولوژیک پوسیدگی دندان ضروری می باشد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت دندانی دانشجویان سال اول و آخر دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشجویان دانشگاه اصفهان با استفاده از شاخصICDASII (International Caries Detection and Assessment System) بود. مواد و روشها: در این مطالعه ی توصیفی-مقطعی، 70 نفر از دانشجویان سال اول دندان پزشکی، 70 نفر از دانشجویان سال آخر دندان پزشکی و 70 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان (در مجموع 210 نفر) به صورت تصادفی انتخاب شدند. دانشجویان با استفاده از یونیت دندان پزشکی، پروب و آینه مورد معاینه قرار گرفتند. وضعیت سطوح دندان ها با استفاده از ICDASII در حالت مرطوب و خشک در فرم های مربوط وارد شد و برای آنالیز داده ها از آزمون های 2χ ، همبستگی پیرسون، من ویتنی، کروسکال والیس، و مدل خطی تعمیم یافته GLM (Generalized Linear Model) استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در هیچ یک از افراد، تمام سطوح دندان ها سالم نبودند و فقط 19 نفر دارای کدهای 00 تا 02 (پوسیدگی جزیی در مینا) بودند. بیشترین کد پوسیدگی در افراد 01 و در سطح اکلوزال دندان ها بود. کمترین سطوح درگیر، سطوح باکال و لینگوال و شایع ترین کد پوسیدگی در پوسیدگی های عاجی کد 04 بود. مدل خطی تعمیم یافته، نشان داد که پوسیدگی در دانشجویان دانشگاه اصفهان، سپس دانشجویان سال اول و در آخر دانشجویان سال آخر دندان پزشکی بیشتر بود (p value = 0/001). همچنین با افزایش تحصیلات مادر، میزان پوسیدگی در دانشجویان کاهش داشت (p value < 0/001). نتیجه گیری: ارزیابی پوسیدگی با سیستم ICDASII، اطلاعات دقیقی را برای پیشگیری و درمان صحیح ارائه می دهد. پوسیدگی با گسترش در حد مینا، بیشترین وضعیت پوسیدگی در دانشجویان بود. شدت و وسعت پوسیدگی در دانشجویان دانشگاه اصفهان بیشتر و در دانشجویان سال آخر دانشکده ی دندان پزشکی، کمتر مشاهده گردید. تدوین و طراحی واحدهای درسی یا فوق العاده جهت آموزش سلامت دهان و دندان به منظور ارتقای سلامت دانشجویان پیشنهاد می گردد.