این پژوهش با هدف ارائه پروتکل استاندارد غنی سازی Artemia urmiana با روغن کلزا انجام شد. غنی سازی ناپلی A.urmiana در سه تراکم ناپلی و با سه غلظت روغن کلزا صورت گرفت که اثرات آن بر درصد بقا، طول کل و میزان اسیدهای چرب ناپلی A.urmiana در زمان های 6، 9، 12، 15 و 18 ساعت بعد از غنی سازی مورد ارزیابی قرار گرفت. سیست های A.urmiana طبق روش استاندارد تخم گشایی شدند و ناپلیوس های حاصله با تراکم های 50000، 100000 و 200000 ناپلی در لیتر به زوک های هفت لیتری منتقل شدند. امولسیون روغن کلزا در غلظت های 0.1، 0.2 و 0.3 گرم در لیتر در دو زمان صفر و 12 ساعت پس از شروع غنی سازی به زوک های حاوی آرتمیا افزوده شد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر استفاده از غلظت 0.3 گرم در لیتر روغن کلزا تحت تراکم 100000 ناپلی در لیتر به مدت 18 ساعت، بهترین روش برای غنی سازی A.urmiana بود. ناپلی آرتمیا غنی شده تحت این تیمار، از لحاظ میزان اسیدهای چرب (n-3)PUFA و درصد بقا به طور معنی داری بیشتر و از لحاظ رشد به طور معنی داری کمتر از تیمار شاهد و اکثر تیمارهای آزمایشی بودند. همچنین این تیمار از لحاظ میزان اسیدهای چرب (n-6)PUFA به طور معنی داری نسبت به همه تیمارها به جز تیمار با تراکم 50000 با غلظت 0.1 گرم در لیتر روغن کلزا به مدت 18 ساعت غنی سازی بیشتر بود.

0

امروزه بیس فنا آ (BPA) به طور گسترده ای در تولید پلاستیک های پلی کرناته و رزین های اپ.گسی به کار می ورد. حضور این ماده در فاضلاب شهری و پساب های صنعتی و ورود به اکوسیستم های آبی تاثیر زیان باری برروی موجودات آبرزی می گذارند. در این مطالعه، اثر BPAبر القای ناهنجاری های هسته ای (روش تست MN) و تخریب DNA کبدی (روشDNA Unwinding Assay ) در جنس نر ماهی شانک زردباله (Acanthopagrus latus) مورد بررسی قرار گرفته است. ماهیان طی دو هفته و به صورت تزریق درون صفاقی، غلظت های 10، 50، 100 و 150 میکروگرم بر گرم وزن بدن ماهیان از BPA را به صورت محلول در روغن نارگیل دریافت نمودند. گروه کنترل حلال، تنها روغن نارگیل را دریافت کردند در حالیکه برروی ماهیان کنترل هیچگونه تزریقی صورت نگرفت. از ماهیان در روزهای 0، 7 و 14 نمونه برداری به عمل آمد. جهت بررسی سمیت سلولی BPA، تعداد ناهنجاری های هسته ای موجود در اریتروسیت های خون ماهیان شانک زردباله مورد ارزیابی قرار گرفت. BPA باعث القای میکرونوکلئوس در اریتروسیت های ماهیان تیمار شده در مقایسه با گروه کنترل و در روندی وابسته به دوز گردید. بعلاوه، میزان آسیب DNA کبدی ماهیان شانک زردباله به روش واسرشته کردن DNA تحت محیط قلیایی بررسی گردید. نتایج حاصل نشان دهنده کاهش میزان یکپارچگی DNA کبدی ماهیان تیمار شده با غلظت های مختلف BPA پس از 7 و 14 روز از در معرض قرار گیری در مقایسه با ماهیان کنترل بود. این روند معنی داری در هفته دوم آزمایش نیز به طور چشمگیری ادامه یافت. نتایج مطالعه حاضر موید پتانسیل بالای ژنوتوکسیک BPA می باشد. علاوه بر آن می توان اذعان نمود که تستهای بکار رفته در مطالعه اخیر (آزمایش میکرونوکلئوس و شکستگی رشتهDNA ) بیومارکرهای سلولی و مولکولی حساس و مناسبی جهت سنجش BPA محسوب می شوند.