زمینه: در سراسر دنیا سالانه بیش از یک میلیون مورد جدید ابتلاء به سرطان تشخیص داده می شود که میزان بقا این بیماران حدود 89% می باشد. معمولا برای رفع نیازهای این بیماران علاوه بر نظام های رسمی خدمات بهداشتی، اعضاء دائمی خانواده و دوستان نزدیک وظیفه خدمت رسانی و مراقبت از بیماران را به عهده می گیرند. باابتلا به سرطان پستان خانواده و مراقبین خانگی شرایط خاصی را تجربه می کند که ممکن است امادگی قبلی برای ان وجود نداشته باشد. وجود تغییرات ناگهانی زندگی مراقب را از روند عادی خارج می کند. در اثر مراقبت برخی مراقبین دچار مشکلات روحی، جسمی، فردی و اجتماعی می شوند. روش مطالعه: این یک مطالعه مقطعی بوده جمعیت مورد مطالعه مراقبین بیمارانی بودند که تمامی درمانهای متداول را انجام داده بودند. روش نمونه گیری در دسترس بوده و قبل از ورود به مطالعه رضایت آنان برای شرکت در مطالعه گرفته شد. اطلاعات توسط پرسشنامه محقق ساخته ودر محل کلینیک بیماریهای پستان جهاددانشگاهی در شهر تهران جمع آوری شد. داده ها توسط SPSS ثبت و سپس تجزیه تحلیل شد. نتایج: جمعیت مورد مطالعه 250 نفر از مراقبین خانوداگی بیماران مبتلا به سرطان پستان بودند. میانگین سنی (13.1) 42.3 رنج سنی 15-78سال بود. از نظر شغلی 40% بازنشستگان و 24% شغل آزاد و 21% کارمند و 76% متاهل بودند. از نظر تحصیلات 43% دانشگاهی و 41% متوسطه و دیپلم داشتند. بیش از 40% مراقبین را همسران بیماران تشکیل میدادند. در بین نسبت های فامیلی همسر بیماران نسبت به سایر مراقبین مشکلات جسمانی و فردی اجتماعی بیشتری داشتند (به ترتیب (p=0.005) و (p=0.03) بازنشستگان نسبت به سایر گروههای شغلی مراقبین مشکلات فردی اجتماعی بیشتری داشتند (p=0.002). مراقبین با مدت مراقبت 6 ماه تا 12 ماه نسبت به زیر شش ماه و بالای 2 سال بیشترین مشکلات فردی- اجتماعی داشتند (p=0.002). در گروه تحصیلات دیپلم و بالاتر مشکلات فردی- اجتماعی بیشتری داشتند (p=0.02). بحث: این مطالعه اشاره دارد به اینکه برای ارائه مراقبت باکیفیت تر به بیمار باید توجه کافی به مراقبان بیماران داشت. به نظر میرسد بیشترین نیازمراقبین کمبود اطلاعات تخصصی در مورد سرطان پستان و نحوه مراقبت است. چنانچه سیستم های بهداشتی به رفع مشکلات اطلاعاتی، جسمانی، فردی- اجتماعی مراقبین بپردازند. موجب اسایش روانی مراقبین شده که نه تنها مراقبین بلکه بیماران هم از مزایای آن برخوردار می گردند. از طرف دیگر توجه به مشکلات اقتصادی بیماران و خانواده آنان ارائه حمایتهای اجتماعی اقتصادی موجب تطابق بهتر در بیماران و مراقبین آنان با مشکلات خواهد شد.

زمینه و هدف: سرطان پستان به عنوان رایج ترین سرطان در میان زنان در تمام نژادهای دنیا به حساب می آید دهه ها تحقیق از این تئوری پرده برداشت که سلول های سرطانی اپیتلیالی تحت تاثیر محیط اطراف تومور قراردارند، که شامل Mscها، فاکتورهای رشد، شبکه سایتوکین ها، عروق تومورو ماتریکس خارج سلولی می شود ما دو ژن STK15به عنوان ژن تکثیر کننده وsurvivinبه عنوان ژن ضد آپاپتوزی در سرطان پستان را برای بررسی الگوی بیانشان مورد هدف قرار دادیم. مواد و روش: هدف این تحقیق روشن کردن هرچه بیشتر تاثیر Mscها بر فرایند های تکثیر، چرخه سلول و آپوپتوز در سرطان پستان به وسیله آنالیز بیان ژن ها در سل لاین های انسانی سرطان پستان در محیط کشت مربوط بهMsc ها میباشد. الگوی بیان دو ژن شامل surviving به عنوان ژن ضد آپاپتوزی ویک سرین /ترئونین کیناز به عنوان ژن تکثیر کننده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: ژن های ضد آپاپتوزی و تکثیر کننده در هم کشتی سلول های سرطانی پستان در محیط کشت مربوط به Msc ها افزایش بیان نشان می دهند که این امر سبب پیشرفت تومور و ضعف در تشخیص می شود نتیجه گیری: نتایج ما و یافته های دیگر نشان می دهند تعامل سلول های پستان با Mscها فاکتورهای پاراکینی است. همچنین میتوان از ئMscها به عنوان ابزارهای درمانی برای مواجهه با نگرانی های جدال آمیز بهره برد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: با کمک روشهای غربالگری و تشخیص زودرس و ارتقای روشهای درمانی بقای بیماران سرطان پستان افزایش یافته است. روشهای جراحی رایج سرطان پستان شامل جراحی حفظ پستان و ماستکتومی هستند. بر اساس مطالعات گذشته، بقای بیماران بعد از این دو روش جراحی یکسان است. اما توجه به جنبه های کیفیت زندگی بیماران در کنار بقا اهمیت زیادی دارد. تغییر در ظاهر به عنوان یک ترومای روحی روانی می تواند زندگی روزمره، فعالیتهای اجتماعی، ارتباطات و بلاخره کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه مقایسه دو گروه بیماران بعد از "جراحی حفظ پستان" و "بازسازی بعد از ماستکتومی با پروتز" از نظر رضایتمندی از عمل جراحی و تصور تصویر بدنی در بیماران پژوهشکده سرطان پستان جهاد دانشگاهی و بیمارستان امام خمینی بود. روش مطالعه: بیماران مبتلا به سرطان پستان مرحله 0, I, II که حداقل سه ماه از پایان درمان آنها گذشته بودو برای آنها جراحی حفظ پستان یا بازسازی پس از ماستکتومی با پروتز انجام شده بود در صورت رضایت وارد مطالعه شدند. برای بررسی تصویر بدنی از گونه فارسی پرسشنامه BICI که 19 گزینه ای است و توسط خود بیماران پاسخ داده می شود و برای سنجش رضایتمندی نیز از یک پرسش 4 گزینه ای استفاده شد. اطلاعات دموگرافیک به همراه نمره های اختصاص داده شده به پرسش ها وارد نرم افزار SPSS شدند. از انالیزهای اماری t-test, One way Anowaو k2 برای تحلیل نتایج استفاده شد. یافته ها: در مجموع در فاصله زمانی شهریور 95 تا پایان مهر ماه 96، 70 بیمار مبتلا به سرطان پستان با سابقه جراحی حفظ پستان و 43 بیمار با سابقه بازسازی با پروتز بعد از ماستکتومی وارد مطالعه شدند. میانگین زمان سپری شده از جراحی، 43. 5 ماه (3-288 ) بود. میانگین سنی بیماران 44. 3 سال، بیماران جراحی حفظ پستان 43. 8 و باز سازی 40. 6 سال بود. دو گروه از نظر سنی تفاوت معنی دار نداشتند. همچنین تفاوت معنی داری از نظر شغل، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل بدست نیامد اما از نظر وضعیت اقتصادی تفاوت معنی دار وجود داشت به نحوی که در گروه بازسازی 49% درآمد ماهانه بالای 30 میلیون ریال داشتند. ( در مقابل 9. 5% برای جراحی حفظ پستان). ارتباط معنی داری بین نمره تصویر بدنی و متغیرهای زمینه ای یافت نشد. تصویر بدنی بین دو گروه حفظ پستان و بازسازی اختلاف معنی دار نداشت. بین دو گروه جراحی حفظ پستان و بازسازی از نظر میزان رضایت از عمل جراحی اختلاف معنی دار وجود نداشت هر چند میزان رضایت عالی در گروه بازسازی کمتر از حفظ پستان بود( 76. 2% در مقابل 91. 4%). میانگین نمره رضایتمندی از عمل جراحی بین دو گروه حفظ پستان و بازسازی اختلاف معنی دار داشت. (0. 036) نتیجه گیری: جراحی حفظ پستان و باز سازی بعد از ماستکتومی با پروتز از نظر تصویر بدنی اختلاف معنی داری ندارند اما میزان رضایتمندی بیماران بازسازی از نتیجه جراحی خود کمتر از حفظ پستان است. علیرغم تمایل جراحان و بیماران به ماستکتومی و بازسازی با پروتز، روش ارجح جراحی سرطان پستان در صورت عدم وجود کنتراندیکاسیون، با در نظر گرفتن رضایتمندی بیمار، جراحی حفظ پستان است.

مقدمه: نکروز چربی درپستان پدیده نه چندان شایعی است که ممکن است تشخیصی بحث برانگیز برای رادیولوژیست و پزشک درمانگرایجاد کند یافته های نکروز چربی در ماموگرافی و سونوگرافی می تواند از یک یافته کاملا خوشخیم تا یک یافته کاملا با نمای مشکوک به بدخیمی تظاهر کند. هدف ما در این مطالعه گذشته نگر این است که فراوانی تشخیص نکروز چربی در پستان را در ماموگرافی و سونوگرافی بیماران مراجعه کننده به کلینیک تصویربرداری پژوهشکده سرطان پستان در مقطع زمانی یکساله تعیین نماییم و مواردی که منجر به نمونه برداری شده اند را از نظر نتیجه پاتولوژی و خصوصیات تصویربرداری بررسی کنیم. روش مطالعه ابتدا با مراجعه به بخش تصویربرداری پژوهشکده سرطان پستان، کلیه نتایج ماموگرافی و سونوگرافی در یک مقطع یک ساله از اول دی 93 لغایت آذر 94 استخراج شده و تشخیص نکروز چربی در این جوابها جستجو شد. سپس با بررسی نتایج پاتولوژی در همین مقطع زمانی در بخش پاتولوژی فراوانی نکروز چربی در بافت پستان در پاتولوژی تعیین شد. نتایج تصویربرداری و پاتولوژی در بیماران مقایسه شد. اطلاعات درنرم افزار spss وارد و مورد تجزیه و تحلیل اماری قرار گرفت. نتایج: در مجموع در مقطع زمانی تعیین شده 181 مورد نکروز چربی دربافت پستان نتایج تصویربرداری و پاتولوژی تشخیص داده شد. میانگین سنی گروه بیوپسی نشده 48 سال و گروه بیوپسی نشده 42. 6 سال بود. در این مدت 9512 مورد سونوگرافی انجام شده بود که از این تعداد 103 مورد تشخیص نکروز چربی در پستان داشتند (08/1٪ ). همچنین در 7116 مورد ماموگرافی انجام شده 43 مورد نکروز چربی در پستان یافت شد (6/0%) در گروهی که بیوپسی نشده بودند شایعترین یافته سونوگرافی کلسیفیکاسیون + توده هایپواکوبا فراوانی 7/30% و در گروه بیوپسی شده شایعترین یافته سونوگرافی کلسیفیکاسیون با توده هایپواکو بافراوانی 4/29% و سپس توده مخلوط سیستیک و توپربا فراوانی (26. 5%) بود. شایعترین یافته ماموگرافی در گروه نمونه برداری نشده، کلسیفیکاسیون با فراوانی 20% و سپس کلسیفیکاسیون با به هم ریختگی بافتی با فراوانی 7/13% و در گروه نمونه برداری شده شایعترین یافته ها کلسیفیکاسیون با فراوانی (8/15%) و کلسیفیکاسیون +_ دانسیه غیر قرینه (8/15%) بود. در کل بیماران، سونوگرافی در 74. 3% موارد نکروز چربی درپستان را گزارش کرده بود و ماموگرافی در 45% موارد تشخیص نکروز چربی را مطرح کرده بود. در گروهی که نمونه برداری نشده بودند 122 مورد ( 83%) سابقه جراحی قبلی داشتند ولی در گروه نمونه برداری شده 11 مورد ( 31. 4%) سابقه جراحی داشتند. . نتیجه گیری: نکروز چربی در پستان پدیده شایعی نیست ولی به دلیل اهمیت تشخیصی ان در جهت افتراق از سرطانو جلوگیری از تشخیص بیش از حدویا کمتر ازحداشنایی با نماهای ان در مدالیته های تصویر برداری شامل ماموگرافی وسونوگرافی ضروری است. این یافته نماهای بسیار متغیری در ماموگرافی و سونوگرافی از بایرادز 2 تا 4 دارد. در میان مدالیته های تصویربرداری به نظر می رسد سونوگرافی حساسیت بیشتری از ماموگرافی در تشخیص ضایعات دارد ولی اختصاصیت ماموگرافی بیشتر است. ولی هر دوی این نتایج نیاز به مطالعات تکمیلی با تعداد کافی از موارد نکروز چربی دارد و تدوین یک پروتکل تشخیصی دقیق ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: سروما شایعترین عارضه بدنبال اعمال جراحی در سرطان پستان می باشد. به منظور کاهش احتمال ایجاد این عارضه از وسیله ای بنام درن استفاده می شود که در زمان جراحی در محل عمل قرار گرفته و منجر به تخلیه ترشحات از محل جراحی می شود. به تجمع مایع غیر چرکی در محل عمل پس از خروج درن سروما گفته میشود که در صورت نیاز توسط جراح با سوزن تخلیه میشود. با توجه به شیوع بالای ایجاد سروما در جراحی سرطان پستان و نیاز به مراجعات مکرر بیماران، مطالعه ای مقدماتی برای امکان سنجی طراحی و ساخت درن اینترنال جهت تخلیه سروما و بررسی کارائی آن بصورت اکسترنال در فاز اول طراحی شد. روش مطالعه: مطالعه مورد نظر طبق مراحل زیر انحام شد:-	 ساخت درن مورد نظر توسط گروه پژوهشی بیومتریال در پژوهشکده سرطان پستان جهاد دانشگاهی -	 تایید کارایی درن از نظر تخلیه سروما. * عبور سوسپانسیون سلولی حاوی سلول های سرطان پستان از درن جهت تایید فیلتراسیون مناسب * عبور خون سالم حاوی سلول از درن جهت تایید کارایی درن از نظر عبور مایع باسهولت کافی * عبور مایع سرومای بیمار از درن: جهت تاییدکارایی درن، سرومای 5 بیمار گرفته شد و سپس از درن عبور داده شد. * در مرحله آخر استفاده از درن بصورت اکسترنال در بدن 10 بیمار ماستکتومی شده نتایج: . در تمامی مراحل مطالعه کارایی درن از نظر عبور سروما و عدم عبور سلول سرطانی مورد ارزیابی قرار گرفت و اشکالات موجود رفع شد و در نهایت درن با کارایی مناسب در عبور سروما و فیلتراسیون صد در صد در عدم عبور سلول های سرطانی ساخته شد. نتیجه گیری: تایید کارایی درن در عبور سروما و عدم عبور حتی یک سلول سرطانی بیانگر قابلیت استفاده آن در بدن بیمار است میکرو فیلتر قرار داده شده در درن توسط تازه ترین روش های تکنولوژی ساخته شده و در فاز بعدی این مطالعه از درن ساخته شده در محل جراحی استفاده خواهد شد.

مقدمه: با افزایش روز افزون استفاده از نمونه برداری سوزنی(CNB ) تحت هدایت تصویر برداری، استفاده از نمونه برداری به روش جراحی کاهش یافته و امکان تشخیص بافتی ضایعات پستان را فراهم کرده است. در بسیاری از موارد این ضایعات خوش خیم و در بعضی موارد به عنوان ضایعات پیش سرطانی گزارش می شوند. در این موارد پس از برداشت ضایعه بروش جراحی احتمال افزایش وخامت یا upgrade شدن به سرطان وجود دارد. این مطالعه با هدف بررسی میزان upgrade شدن این ضایعات و عوامل مرتبط با آن طراحی شده است. روش مطالعه: در یک مطالعه گذشته نگر اطلاعات پرونده بیمارانی که از ابتدای سال 93 تا انتهای سال 95 در بخش رادیولوژی کلینیک پستان جهاد دانشگاهی تحت انجام CNB قرار گرفته بودند و گزارش پاتولوژی آنها مبین یکی از ضایعات پیش سرطانی, FEA, ADH SAوPL بوده و تحت انجام جراحی قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفت. میزان upgrade شدن و عوامل مرتبط با آن مثل اندازه ضایعه، سن بیمار، سابقه فامیلی سرطان پستان و روش انجام CNB درنرم افزار spss وارد و مورد تجزیه و تحلیل اماری قرار گرفت. نتایج: در مجموع 208 بیمار با گزارش پاتولوژی ضایعات پیش سرطانی وارد مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 6/44 سال بوده و در آنالیز انجام شده بیشترین میزان upgrade شدن درPL و ADH به ترتیب 4/20 % و 25 % بوده و در ضایعات SA و FEA این میزان صفر بوده است. در آنالیز چند متغیره عوامل مستقل در ارتباط با upgrade شدن ضایعات سن بیمار ( p= 038/0 ) و اندازه ضایعه (001/0 p= ) می باشد. نتیجه گیری: یافته های این مطالغه مبین این است که با افزایش سن بیمار و اندازه ضایعه احتمال upgrade شدن به سرطان افزایش می یابد و در ضایعات PL و ADH این احتمال بسیار بالاتر از ضایعات SA و FEA است. بنابراین در این بیماران توصیه به برداشتن کامل ضایعه با حراحی جهت پیشگیری از ابتلا به سرطان منطقی بنظر می رسد. البته انجام مطالعات با حجم نمونه بیشتر نتایج قطعی تری را بدنبال خواهد داشت.

از میان درمان های سیستمیک سرطان پستان که عوارض جانبی زیادی را به دنبال دارند، درمان آنتی هورمونال از سایرین ایمن تر می باشد. در حدود 70% بیماران بیان کننده ΑER در تومور اولیه می باشند و نشان دهنده این است که رشد سلول های تومورال در این بیماران وابسته به هورمون بوده و این بیماران از درمان اندوکراین سود می برند و در اکثریت موارد تاموکسیفن انتخاب استاندارد در بیماران با ΑER+ می باشد، با اینحال پروگنوز بیماران با ΑER+ متفاوت می باشد و در اکثریت مواقع پس از یک دوره درمان متغیر مقاومت به درمان ایجاد می شود. معیارهای پیش آگهی کنونی در شناسایی بیمارانی که از این درمان ها سود می برند ناکافی به نظر می رسد و لزوم یافتن مارکرهای بیشتر و روش های مطمئن تر برای سنجش آنها ضروری می باشد. از آنجایی که روش ایمونوهیستوشیمی در تشخیص محدودیت هایی دارد، در این مطالعه بیان ژن های ΑER، ERΒ، PR، SCUBE2، BCL2، IGFR1 و HER2 در بیماران مبتلا به سرطان پستان با روش REAL-TIME PCR اندازه گیری شد سپس ارتباط آن ها با خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک بررسی شد. بر این اساس بین بیان BCL2 وگرید، سایز تومور، مرحله (STAGE) و پیش آگهی ارتباط معنی داری وجود دارد. بیان ژنIGFR1 با گرید، اندازه تومور، STAGE و پروگنوز در ارتباط است. از طرف دیگر ارتباط بین بیان ERΑ وPR باSCUBE2 معنی دار است. همچنین بین بیان ژن ERΒ و اندازه تومور ارتباط معنی داری دیده شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.