مطالعات پوشش گیاهی نقش اساسی در رصد کردن دینامیک پوشش های گیاهی و نتیجه در مدیریت برنامه های زیست محیطی و حفاظت از تنوع زیستی گیاهان یک منطقه دارد. در این مطالعه فلور، فرم رویشی و کوروتیپ منطقه ای کوهستانی به مساحت 105 کیلومتر مربع در منطقه رشته کوه سهند واقع در استان آذربایجان شرقی تبریز-بین سال های 1387-1391 بررسی شد. شناسایی نام علمی گونه های گیاهی براساس سیستم رده بندی تبارزایشی نهاندانگان یعنی APGIII انجام و شکل زیستی عناصر گیاهی با استفاده از روش رانکیه تعیین شد. در منطقه مذکور 403 گونه، متعلق به 242 سرده از 50 تیره شناسایی شدند. بیشترین گونه های منطقه به تیره های Asteraceae و Poaceae تعلق داشتند. همی کریپتوفیت ها با 44% و فانروفیت ها با 6% به ترتیب بیشترین و کمترین پوشش گیاهی منطقه بودند. تروفیت ها با داشتن 33% مقام دوم را از نظر تعداد گونه ها را داشت. تقریبا"61% گونه چندساله 39% گونه های یکساله بودند. عناصر رویشی ایرانی تورانی با تشکیل 44% گونه های منطقه، بشترین سهم و عناصر رویشی صحاری سندی با 1% کمترین نقش در پوشش گیاهی منطقه داشتند. فراوانی همی کریپتوفیت ها با در نظر گرفتن اقلیم منطقه مورد انتظار بود اما تروفیت ها با 33% فراوانی بیانگر خشکی منطقه مورد مطالعه هستند. رویشگاه کوهستانی سهند از نظر پوشش گیاهی بسیار متنوع بوده و حفاظت همه جانبه و اصولی آن برای حفظ تنوع زیستی منطقه اهمیت دارد.

منطقه سلمان به وسعت 6877 هکتار در 35 کیلومتری غرب قم قرار دارد. هدف اصلی این پژوهش، شناسایی گونه های گیاهی و معرفی فلور سلمان است. به این منظور نمونه های گیاهی از زیستگاه های مختلف منطقه طی سال های 1386-87 جمع آوری و با استفاده از فلورهای مختلف شناسایی شدند. شکل های زیستی گونه های شناسایی شده تعیین گردید و طیف زیستی منطقه ترسیم شد. بر اساس اطلاعات به دست آمده از پراکنش جغرافیایی گونه ها و منابع موجود، جایگاه منطقه از نظر جغرافیای گیاهی ایران مورد بررسی قرار گرفت. از 169 گونه و تقسیمات تحت گونه ای شناسایی شده از منطقه، 1 گونه بازدانه، 150 گونه نهان دانه دو لپه ای و 18 گونه نهان دانه تک لپه ای هستند. این گیاهان به 49 تیره و 128 جنس تعلق دارند. بیشترین غنای گونه ای در تیره هایAsteraceae ،Fabaceae ،poaceae ،Boraginaceae ،Apiaceae ،Lamiaceae ، دیده می شود. در بین گیاهان منطقه، تروفیت ها با 36.6 درصد، فراوانترین شکل زیستی منطقه هستند. پراکنش 125 گونه (73.9 درصد) به ناحیه ایرانی تورانی منحصر می گردد که از این تعداد 13 مورد (10.4 درصد) اندمیک (بومی) ایران هستند.

منطقه حفاظت شده گنو به وسعت حدود 43000 هکتار در 30 کیلومتری شمال غربی بندرعباس از ارتفاع حدود 50 تا 2347 متر از سطح دریا واقع شده است. تیپ واحدهای اراضی منطقه شامل کوه ها، تپه ها، فلات ها و تراس های فوقانی، واریزه های سنگ ریزه دار و مجموعه تیپ واحدهای اراضی می باشد. به طور کلی کوه های نسبتا مرتفع تا مرتفع و تپه ها با بیرون زدگی سنگی زیاد و قلل اغلب تیز از ویژگی های واحدهای اراضی غالب منطقه است. براساس آمار اقلیمی یازده ساله (1371-81) در ایستگاه های باران سنجی گنو در 2300 و دزک در 400 متری از سطح دریا، متوسط بارندگی سالانه به ترتیب 348.7 و 290.3 میلی متر اندازه گیری شده است که دارای تغییرات سالانه و ماهانه قابل ملاحظه ای است. به منظور معرفی فلور منطقه نمونه های گیاهی در دو فصل رویش سال های 1382 و 1383 جمع آوری و با استفاده از فلورهای مختلف شناسایی شدند. با تعیین شکل های زیستی گونه ها، طیف زیستی آن ها ترسیم گردید و براساس پراکنش جغرافیایی گونه ها در منابع مختلف، جایگاه منطقه از نظر جغرافیای گیاهی ایران بررسی شد. از مجموع 516 گونه شناسایی شده از منطقه 6 گونه از نهان زادان و 510 گونه از پیدازادان می باشد که از این تعداد 5 گونه به بازدانگان و 505 گونه به نهان دانگان تعلق دارند. در میان نهان دانگان 84 گونه تک لپه ای و 421 گونه دو لپه ای است. این گونه ها به 72 تیره و 317 جنس تعلق دارند. تیره های Compositae و Gramineae و جنس های Astragalus و Silene دارای بیشترین غنای گونه ای می باشند. در میان گیاهان منطقه 44 گونه انحصاری ایران (اندمیک) وجود دارد. تروفیت ها با 223 گونه 43.3) درصد(، فراوان ترین شکل زیستی گونه های منطقه می باشند. از نظر پراکنش جغرافیایی 123 گونه با بیشترین فراوانی 23.9) درصد) به ناحیه ایرانی- تورانی منحصر می گردند.

دخیر ه گاه بیوسفر کویر به وسعت حدود 686598 هکتار در حاشیه شمال غربی دشت کویر و شرق دریاچه نمک قرار دارد. این ذخیره گاه بیوسفر انواعی از زیستگاه ها شامل صخره ها و برون زدگی های سنگی، دشت های دامنه ای، بیابان های سنگ ریزه ای، بیابانهای شنی، (نبکا و ارگ) ، حوضه های انتهایی (دشت شور ، کویر و سبخا)، وادی ها ، چشمه ها و برکه ها را دارا می باشد. هدف اصلی این پژوهش ، شناسایی گونه های گیاهی و معرفی فلور ذخیره گاه بیوسفر کویر است. به این منظور نمونه های گیاهی از زیستگاه های مختلف منطقه در طی سه فصل رویشی بین سالهای 1378-1373 جمع آوری و سپس با استفاده از فلورهای مختلف شناسایی شدند. شکل های زیستی گونه های شناسایی شده از این ذخیره گاه تعیین گردید و طیف زیستی منطقه ترسیم شد.بر اساس داده های به دست آمده از پراکنش جغرافیایی گونه ها و منابع موجود، جایگاه منطقه از نظر جغرافیایی گیاهی ایران مورد بررسی قرار گرفت. از 359 گونه و تقسیمات تحت گونه ای شناسایی شده از منطقه ، 3 گونه بازدانه، 312 گونه نهاندانه دو لپه و 44 گونه نهاندانه تک لپه هستند. این گیاهان به 43 تیره و 224 جنس تعلق دارند. بیشترین غنای گونه ای در تیره های Asteraceae,Chenopodiaceae, Brassicaceae, Poaceae, Boraginaceae,Fabaceae دیده می شود . در بین گیاهان منطقه، تروفیت ها با 198 گونه (55.1درصد) فراوان ترین شکل زیستی منطقه هستند . پراکنش 245 گونه (68.3 درصد) به ناحیه ایرانی - تورانی منحصر می گردد که از این تعداد، 30 گونه (12.2 درصد) اندمیک ایران هستند.

منطقۀ بوزداغی با مساحت 62000 هکتار در 47 کیلومتری شهرستان مانه و سملقان قرار دارد. ترکیب فلوریستیکی و طیف شکل زیستی و فیتوجغرافیایی این منطقه ازطریق چندین جمع آوری تصادفی در رویشگاهها و تیپ‏های رویشی مختلف و همچنین از 220 پلات استقراریافته در اجتماعات گیاهی منتخب طی فصل رویشی سال 1400 بررسی شد. درمجموع 252 گونۀ گیاهی آوندی متعلق به 173 جنس و 53 تیره ‏در جایگاه گیاهان بومی از منطقۀ بوزداغی گزارش می‏شود. غنی‏ترین تیره‏ها Asteraceae (31)، Poaceae (25)، Lamiaceae (22) و Fabaceae (21) هستند. جنس‏های Astragalus L. (10 گونه) و Allium L.، Convolvulus L. و Stachys L. (هریک با پنج گونه) غنی‏ترین جنس‏ها هستند. شکل زیستی غالب منطقه، همی‏کریپتوفیت‏ها (3/31 درصد) و تروفیت‏ها (8/29 درصد) است. تعداد چشمگیری از گونه‏ها (5/63 درصد) به ناحیۀ رویشی ایران-تورانی تعلق دارند. نتایج این پژوهش نشان داد منطقۀ بوزداغی از فلوری به نسبت غنی برخوردار است و به توجه ویژه و برنامه‏ریزی مناسب برای حفاظت از تنوع زیستی آن نیاز دارد.

در این تحقیق فلور، شکل های زیستی و کوروتیپ های گیاهان منطقه گرمسار در قالب طرحی مورد بررسی قرار گرفته است. در منطقه مورد مطالعه 54 خانواده، 160 جنس و 336 گونه وجود دارند. بزرگترین خانواده از لحاظ تعداد گونه ها به Chenopodiaceae با 56 گونه 9% و  Poaceaeبا 52 گونه %11 کل گونه ها را تشکیل می دهند. گونه ها از نظر شکل زیستی شامل: %50.29 تروفیت، %10.77 همی کریپتوفیت، %18.57 کامفیت، %9.89 فانروفیت، %10.48 ژئوفیت هستند. گونه ها از نظر عناصر رویشی شامل: %55.9 عنصر ایران - تورانی، %3.17 عنصر جهانی، %5.2 عنصر ایران - تورانی و مدیترانه ای، %11.95 ایران - تورانی و صحرا سندی، %11.68 عنصر ایران تورانی و اروپا سیبری، %5 عنصر ایران - تورانی و مدیترانه ای و اروپا - سیبری، %2.8 عنصر ایران - تورانی، صحرا - سندی و مدیترانه ای و %4.3 عنصر ایران تورانی، صحرا – سند ی و اروپا - سیبری می باشند .

پارک جنگلی سد تاریک رودبار با وسعت 614.85 هکتار در جنوب شرقی شهرستان رشت قرار دارد. هدف از این تحقیق، بررسی ترکیب فلوریستیک، تعیین شکل های زیستی و کوروتیپ گونه های گیاهی این منطقه است. برای بررسی فلوریستیک منطقه از روش پیمایش زمینی استفاده شد و گونه های گیاهی منطقه به تفکیک گونه و جنس شناسایی شدند. نتایج این بررسی نشان داد که در این پارک 90 گونه گیاهی متعلق به 46 خانواده و 81 جنس وجود دارد. Asteraceae با 11.1 درصد (10 گونه)، Rosaceae با 8.9 درصد (8 گونه) و Apiaceae با 6.7 درصد (6 گونه) از مهم ترین خانواده های منطقه هستند. بررسی شکل زیستی گیاهان به روش رانکایر نشان داد که همی کریپتوفیت ها با 43.3 درصد (39 گونه) و فانروفیت ها با 30 درصد (27 گونه)، اشکال رویشی غالب منطقه را تشکیل می دهند. فراوانی حضور فانروفیت ها و همی کریپتوفیت ها در منطقه معرف وجود شرایط اقلیمی مناسب برای رویش های مناطق معتدله است. از نظر کوروتیپ گونه های گیاهی، بر اساس روش زهری، بیشترین غنای گونه ای (32 گونه، 35.6 درصد) به ناحیه رویشی اروپا- سیبری تعلق دارد. با توجه به اینکه از نظر جغرافیای گیاهی این ناحیه در حوزه هیرکانی قرار دارد، درصد بالای عناصر ناحیه اروپا- سیبری در منطقه توجیه پذیر است.

این مطالعه به منظور بررسی فلور، شکل زیستی و پراکنش جغرافیایی گونه های گیاهی منطقه حفاظت شده شلم در غرب ایران انجام شد. این منطقه دارای شرایط فیزیوگرافی مختلف است و گونه غالب درختی آن بلوط ایرانی (Quercus brantii L. ) می باشد. گونه های گیاهی بامطالعه صحرایی در اردیبهشت و خرداد 1395 جمع آوری شدند. گونه ها شناسایی و پراکنش جغرافیایی، فرم رویشی و شکل زیستی بر اساس منابع تاکسونومی شناسایی شد. نتایج این بررسی نشان داد که در فلور این منطقه 129 گونه متعلق به 34 خانواده و 101 جنس وجود دارد. خانواده Poaceae (20 گونه)، Papilionaceae (18 گونه)، Asteraceae (15 گونه) و Lamiaceae (12 گونه) فراوان ترین خانواده های گیاهی بودند. در طبقات ارتفاعی مختلف، تعداد گونه های گیاهی در جهت دامنه جنوبی بیشتر از دامنه شمالی بود. بر اساس طبقه بندی شکل زیستی رانکایر، تروفیت ها و همی کریپتوفیت ها، غالب ترین شکل های زیستی در منطقه موردمطالعه بودند. به علاوه، فورب های یک ساله و چندساله در هر دو جهت دامنه غالب بودند (شمالی و جنوبی). ازنظر پراکنش جغرافیایی، عناصر ایران-تورانی و ایران تورانی-مدیترانه ای در همه شرایط فیزیوگرافی بیشترین پراکنش را داشتند.

شناخت گیاهان موجود در هر منطقه به عنوان مطالعه زیر بنایی برای سایر طرح های تحقیقاتی محسوب می گردد. برای اولین بار فلور خانواده نعناع(Lamiaceae) در استان قزوین با توجه به موقعیت جغرافیایی آن که از تنوع آب و هوا و پوشش گیاهی برخوردار است، در قالب طرح ملی جمع آوری فلور کشور در سال های 1373 تا 1385 جمع آوری، شناسایی و از لحاظ فلورستیکی و ویژگی های رویشی موردبررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادکه خانواده نعناعیان در استان قزوین شامل 30 جنس و 84 گونه می باشد. جنس های Salvia، Stachys, Nepeta به ترتیب با 17، 10 و 8 گونه از مهم ترین جنس های این خانواده از نظر تعداد گونه شناسایی شده بودند. از لحاظ شکل زیستی 5/ 63 درصد گونه ها همی کریپتوفیت، 4/ 22 درصد تروفیت و 4/ 9 درصدکامفیت و بقیه ژئوفیت بودند. از نظر عناصر رویشی 88/ 45 درصد عنصر ایران – تورانی، 40 درصد عنصر ایران - تورانی واروپا – سیبری، 41/ 9 درصد عنصر ایران - تورانی واروپا - سیبری و مدیترانه ای ، 52/ 3 درصد عنصر ایران - تورانی و مدیترانه ای و 17/ 1 درصد عنصر جهانی می باشند. حدود40 درصد گونه های این خانواده در استان به عنوان گیاهان دارویی معطر می باشند که جنس های Thymus، Ziziphora، Melissa و Dracocephalum از مهم ترین آن ها هستند. گونه Molucella laevis به عنوان گیاه نادر استان می باشد که فقط در یک محل آن هم به صورت محدود پراکنش دارد.