مقدمه: زایمان زودرس یکی از شایع ترین علل مرگ میر پری ناتال در سراسر جهان است. هدف این مطالعه تعیین تاثیر کرم واژینال کلیندامایسین در پیشگیری از زایمان زودرس بود.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک کار آزمایی بالینی است که بر روی 236 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مطب خصوصی همکار پژوهشی که سن حاملگی بین 20-13 هفته داشتند انجام شد. نمونه اسمیر واژینال تهیه و درصورتی که نتیجه غیرطبیعی بود فرد به طور تصادفی در یکی از دو گروه شاهد یا مورد قرار می گرفت. گروه مورد تحت درمان با کرم واژینال کلیندامایسین به مدت سه شب نوبت اول و هفت شب نوبت دوم قرار می گرفتند و جهت گروه شاهد مطابق روتین درمانی صورت نمی گرفت. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه گرد آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان بروز زایمان زودرس در گروه شاهد بیشتر از گروه تحت درمان با کلیندامایسین (12% در مقایسه با 7%) ولی این تفاوت در حدی نبود که از نظر آماری معنی دار گردد. علاوه بر بروز بیشتر زایمان زودرس در گروه شاهد سن ختم بارداری نیز پایین تر و مرگ و میر پری ناتال نیز در گروه شاهد به طور معنی داری بیشتر از گروه مورد بود.بحث و نتیجه گیری: باوجود اینکه تفاوت معنی داری در میزان بروز پره ترم لیبر بین دو گروه مشاهده نشد ولی میزان بروز پره ترم لیبر در گروه شاهد بیشتر، سن بارداری کمتر و میزان مرگ و میر بیشتر بود. به نظر می رسد کلیندامایسین می تواند در کاهش مرگ میر پری ناتال ناشی از زایمان زودرس موثر باشد.

مقدمه: واژینیت باکتریایی از شایعترین عفونت های زنان می باشد. آنتی بیوتیکهای مختلفی برای درمان این عفونتها مورد استفاده قرار گرفته اند. هر چند مترونیدازول به عنوان موثرترین دارو پیشنهاد شده اما هیچکدام از آنتی بیوتیکها به طور کامل در درمان بیماری موثر نبوده اند.هدف: مقایسه کلیندامایسین و مترونیدازول خوراکی در درمان واژینیت باکتریایی زنان است.مواد و روش ها: تعداد 60 زن 16 سال و بالاتر که واژینیت باکتریایی آنها توسط ویژگی های استانداردAmsel  و رنگ آمیزی گرم تشخیص داده شده بود با روش کار آزمایی بالینی دو سو کور به صورت راندوم تحت درمان با یکی از داروهای کلیندامایسین خوراکی mg 300 دوبار در روز برای 7 روز یا مترونیدازول خوراکی 500 mg دوبار در روز برای 7 روز قرار گرفتند. بیمارانی که همزمان عفونت قارچی یا تریکومونایی داشتند از مطالعه خارج شدند. جهت بررسی میزان بهبودی، کلیه معاینه ها و آزمایش ها 7 الی 14 روز بعد از درمان تکرار شدند. همچنین علایم واژینال، شکایات و عوارض جانبی داروها در بیماران مورد توجه قرار گرفتند.نتایج: اختلاف معنی دار آماری ما بین میزان بهبودی در مصرف کنندگان کلیندامایسین خوراکی (93.3%) و مترونیدازول خوراکی (86.6%) مشاهده نشد. واکنشهای نامطلوب در هر دو گروه به صورت خفیف بود. چهار بیمار که کلیندامایسین خوراکی دریافت کرده بودند دچار اسهال غیرخونی شدند و در چهار بیمار که مترونیدازول خوراکی دریافت کرده بودند واژینیت کاندیدیایی علامت دار پیشرفت کرد.نتیجه گیری: کلیندامایسین را می توان برای درمان واژینیت باکتریایی در زنان مصرف کرد.

زمینه و هدف: کلیندامایسین موضعی یک درمان موثر و رایج برای آکنه به شمار می آید و از سال 1981 محلول کلیندامایسین فسفات برای این منظور در دسترس می باشد. محلول الکلی کلیندامایسین هیدروکلرید از دیرباز به شکل داروی جالینوسی در درمان آکنه مصرف شده است. ما در این مطالعه بر آن شدیم که کلیندامایسین هیدروکلرید را به فرم ژل تهیه کنیم.روش ها: 8 فرمولاسیون مختلف از ژل %1 کلیندامایسین هیدروکلرید در پایه هیدروکسی اتیل سلولز تهیه شد. به بعضی از فرآورده ها آلانتوئین نیز بعنوان ترمیم کننده سلولی اضافه گردید. مطالعات پایداری به روش سیلندر پلیت با استفاده از سوش میکروبی میکروکوکوس لوتئوس به طریق ادواری انجام گرفت. در مطالعات بالینی 2 فرمولاسیون، یکی با آلانتوئین و دیگری بدون آلانتوئین به روش دوسوکور روی 3 گروه از بیماران انجام گرفت و با ژل %2 اریترومایسین مقایسه گردید.یافته ها: بیمارانی که فرمولاسیون کلیندامایسین حاوی آلانتوئین را مصرف کردند نسبت به بیمارانی که فرمولاسیون کلیندامایسین بدون آلانتوئین را مصرف کردند میزان بهبودی بیشتری در تعداد پاپول، پاسچول، کمودون سر سیاه و سر سفید داشتند. هر دو فرمولاسیون فوق نسبت به اریترومایسین اثر بهتری از خود نشان دادند. فرآورده های تهیه شده پس از 8 ماه %97 فعالیت فارماکولوژیک خود را حفظ کردند و بر این اساس می توان تاریخ انقضای 2 سال را برای ژلهای تهیه شده در نظر گرفت.نتیجه گیری: نتایج مطالعات بالینی حاکی از این است که ژلهای %1 کلیندامایسین هیدروکلرید در مقایسه با ژل اریترومایسین %2 اثرات ضد آکنه مطلوبی دارا می باشند. اگرچه معمولا ژل کلیندامایسین از استر فسفات آن تهیه می شود ولی استفاده از ملح هیدروکلرید نیز از نظر فارماکولوژیکی فعال و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه تر می باشد.

زمینه و اهداف: از آنجایی که روند میزان بروز عفونت های مختلف ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس در حال افزایش می باشد، استفاده از آنتی بیوتیک های موثر مانند کلیندامایسین برای درمان عفونت های سیستمیک و موضعی ناشی از این ارگانیسم های بیماریزا رو به گسترش است. ارگانیسم های مقاوم به آنتی بیوتیک در جوامع امروزی به دلیل استفاده نادرست از آنتی بیوتیک ها و درمان ناقص در حال ظهور و گسترش هستند و به چالشی جدی برای سیستم بهداشت و درمان کشورها حتی در کشورهای پیشرفته تبدیل شده اند. بنابراین، این مطالعه با هدف بررسی شیوع استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به کلیندامایسین ناشی از مقاومت به ماکرولیدها انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی مقطعی، 117 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه های بالینی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان جمع آوری شد و پس از آزمایش های تشخیصی، میکروبیولوژیکی، بیوشیمیایی و انتشار دیسک هویت آنها تأیید شد. سپس داده های تست آنتی بیوگرام جمع آوری و با نرم افزار SPSS-20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که 47 درصد نمونه های جدا شده به اریترومایسین و 43 درصد به کلیندامایسین مقاوم بودند. شیوع ایزوله های دارای مقاومت به اریترومایسین و مقاومت القایی به کلیندامایسین تقریباً 38 درصد و مقاومت القایی کل به کلیندامایسین 12 درصد بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آزمایش های آنتی بیوگرام برای شناسایی مقاومت القایی به کلیندامایسین و آگهی بخشی به پزشکان در مورد نحوه تجویز آنتی بیوتیک در درمان عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس مورد نیاز است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

زمینه و اهداف: واژینوز باکتریایی یکی از شایعترین عفونتهای زنان است. آنتی بیوتیک های مختلفی برای درمان این عفونت ها مورد استفاده قرار گرفته اند. هر چند مترونیدازول به عنوان موثرترین دارو پیشنهاد شده اما هیچ آنتی بیوتیکی در درمان و پیشگیری از بیماری به طور کامل موثر نبوده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی و ایمنی کلیندامایسین و مترونیدازول خوراکی در درمان واژینوز باکتریایی است.روش بررسی: در این مطالعه تعداد 60 زن 16 سال و مسن تر که واژینوز باکتریایی شان از طریق "ملاک های تشخیصی آمسل" و رنگ آمیزی گرم تشخیص داده شده بود، با روش "کارآزمایی بالینی دوسوکور" به صورت تصادفی تحت درمان با کلیندامایسین خوراکی 300 mg) دوبار در روز برای 7 روز) یا مترونیدازول خوراکی 500 mg) دوبار در روز برای 7 روز( قرار گرفتند. بیمارانی که همزمان دچارعفونت قارچی یا تریکومونایی نیز بودند، از مطالعه خارج شدند. جهت بررسی میزان بهبود، کلیه معاینات و آزمایش ها 7 الی 14 روز بعد از درمان تکرار شدند و همچنین علایم واژینال، شکایات و عوارض جانبی داروها مورد توجه قرار گرفتند.یافته ها: هیچ گونه اختلاف معنی دار آماری مابین میزان بهبود در مصرف کنندگان کلیندامایسین خوراکی (%93.3) و مترونیدازول خوراکی (%86.6) مشاهده نشد(p>0.05) . واکنشهای نامطلوب در هر دو گروه قابل اغماض بود. چهار بیمار که کلیندامایسین خوراکی دریافت کرده بودند، دچار اسهال غیرخونی شدند و در چهار بیمار نیز که مترونیدازول خوراکی دریافت کرده بودند، واژینوز کاندیدیایی علامت دار پیشرفت کرد.نتیجه گیری: یافته های حاصل از این تحقیق نشان می دهد که کلیندامایسین خوراکی جایگزین مناسبی برای مترونیدازول خوراکی در درمان واژینوز باکتریایی زنان به شمار می رود.

سابقه و هدف: واژینوز باکتریایی یکی از شایعترین عفونتهای زنان می باشد. آنتی بیوتیکهای مختلفی برای درمان این عفونتها مورد استفاده قرار گرفته اند. گرچه مترونیدازول به عنوان مؤثرترین دارو پیشنهاد شده است اما هیچ کدام از آنتی بیوتیکها به طور کامل در درمان و ممانعت از بیماری مؤثر نبوده اند. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی و ایمنی کلیندامایسین و مترونیدازول خوراکی در زمان واژینوز باکتریایی زنان است. مواد و روشها: تحقیق به روش کارآزمایی بالینی دو سوکور بر روی 60 زن با سن 16 سال و بالاتر که واژینوز باکتریایی آنها توسط ویژگیهای استاندارد Amsel و رنگ آمیزی گرم تشخیص داده شده بود انجام گرفت. بیماران به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان با یکی از کلیندامایسین خوراکی 300mg دوبار در روز برای 7 روز و گروه دوم تحت درمان با مترونیدازول خوراکی 500mg دوبار در روز برای 7 روز قرار گرفت. بیمارانی که همزمان عفونت قارچی با تریکومونایی داشتند از مطالعه خارج شدند. جهت بررسی میزان بهبودی، کلیه معاینات و آزمایشات 7 الی 14 روز بعد از درمان تکرار شد. همچنین علائم واژینال، شکایات و عوارض جانبی داروها در بیماران بررسی و مورد قضاوت آماری قرار گرفت. یافته ها: اختلاف معنی دار آماری از نظر میزان بهبودی در مصرف کنندگان کلیندامایسین خوارکی (93.3 درصد) و مترونیدازول خوراکی (86.6 درصد) مشاهده نشد. واکنشهای نامطلوب در هر دو گروه به صورت خفیف بود. چهار بیمار که کلیندامایسین خوراکی دریافت کرده بودند دچار اسهال غیرخونی شدند و در چهار بیمار که مترونیدازول خوراکی دریافت کرده بودند واژینوز کاندیدیایی علامت دار پیشرفت کرد. نتیجه گیری: کلیندامایسین میتواند جایگزینی مؤثر و ایمن برای درمان واژینوز باکتریایی در زنان باشد.

مقدمه: ایجاد گونه های مقاوم پروپیونه باکتریوم آکنه از مشکلات فزاینده درمان آکنه است. آزالئیک اسید به دلیل عدم ایجاد مقاومت باکتریایی، درمان جایگزین مناسبی در درمان موضعی آکنه می باشد. هدف این مطالعه بررسی پاسخ به درمان و عوارض جانبی آزالئیک اسید و مقایسه آن با کلیندامایسین موضعی در درمان آکنه می باشد.روش کار: این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 100 بیمار مبتلا به آکنه خفیف ایجاد شد. بیماران به 2 گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان موضعی با کرم آزالئیک اسید 20% و گروه دوم تحت درمان باژل کلیندامایسین 1%، روزی 2 بار به مدت 4 هفته قرار گرفتند.یافته ها: هر دو دارو کاهش معنی داری در ضایعات التهابی و همچنین ضایعات غیر التهابی (در گروه دوم (P=0.033 ایجاد کردند. در مقایسه میانگین کاهش ضایعات التهابی و غیر التهابی در دو گروه، تفاوت ملاحظه ای وجود نداشت. (در بررسی میانگین کاهش، پاپول و پوستول P=0.864 و در بررسی میانگین کاهش کومدون (P=0.239 بوده است. بنابراین دو دارو اثری معادل هم داشتند. در مقایسه عوارض ایجاد شده، میزان بروز اریتم به دنبال مصرف آزالئیک اسید به طور معنی داری بالاتر بوده (P=0.031) و خشکی پوست در پی مصرف کلیندامایسین به طور معنی داری بیشتر دیده شد.نتیجه گیری: کرم آزالئیک اسید 20% به اندازه ژل کلیندامایسین 1% در درمان آکنه خفیف موثر می باشد.

زمینه و هدف: ماکرولیدها، لینکوزامیدها و استرپتوگرامین (MLSB) B در درمان عفونت های استافیلوکوکی استفاده می شوند. این داروها سنتز پروتئین را با اتصال به 23 SrRNA مهار می کنند. هدف از این مطالعه بررسی مولکولی مقاومت القایی به کلیندامایسین در سویه های استافیلوکوکوس جداشده از نمونه های بالینی است.روش کار: در کل 200 نمونه استافیلوکوکوس از بینی و حلق بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه و عفونی بیمارستان های توحید و بعثت سنندج جمع آوری شد. حساسیت آنتی میکروبی با روش دیسک دیفیوژن، مقاومت به متی سیلین با روش Screen Agar و بررسی فنوتیپی مقاومت القایی با روش D-Test ارزیابی شد. همچنین جهت اثبات ژن های erm (A, B, C, TR) یک multiplex PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی انجام شد.یافته ها: در بررسی 200 نمونه، %18.5 MRSA و %32 MRCNS به دست آمد. در کل از 80 نمونه بالینی (48 استافیلوکوکوس کواگولاز منفی و 32 استافیلوکوکوس اورئوس) استافیلوکوکوس مقاوم به اریترومایسین جدا شد. از 48 ایزوله استافیلوکوک کواگولاز منفی (CONS) مقاوم به اریترومایسین،%11.63 iMLSB ،%5.41 ermA ،%5.41 ermB ، %3.13 ermC و %0 ermTR به دست آمد. از 32 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به اریترومایسین، %9.38 iMLSB،ermA ، ermB،ermC  وermTR  هر کدام %2.22 به دست آمد.نتیجه گیری: این مطاالعه برای اولین بار وجود ژن erm و مقاومت القایی به کلیندامایسین را در نمونه های بالینی جداشده از بیماران در سنندج نشان می دهد و همچنین فراوانی ژن های erm در سویه های CONS نسبت به S. aureus بالا بود که نشان دهنده انتقال ژن توسط سویه های غیربیماری زا به سویه های بیماری زا می باشد. لذا توصیه می شود برنامه های کنترلی و پیشگیری مداوم جهت ایجاد سویه مقاوم انجام شود.

زمینه و اهداف: استفاده از ترکیبات آنتی بیوتیک سیستمیک و موضعی در درمان آکنه ولگاریس التهابی از مدتها قبل متداول می باشد ولی با توجه به کاربرد گسترده این مواد و وجود میکروارگانیسمهای پاتوژن و مقاوم ، لزوم استفاده از ترکیبات غیرآنتی میکروبیال که بتوانند در درمان آکنه ولگاریس موثر باشند، بیش از پیش احساس می شود.ژل نیکوتینامید خاصیت ضدالتهابی قوی دارد در حالی که ریسک ایجاد ارگانیسمهای مقاوم نیز موجود نیست.روش بررسی: در این مطالعه که به صورت کارآزمایی بالینی دو سو کور انجام شد ، کارایی ژل نیکوتینامید%4  با ژل کلیندامایسین %1 در مصرف موضعی برای درمان بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس التهابی مورد مقایسه قرار گرفت . در این بررسی 80 بیمار مبتلا به آکنه ولگاریس التهابی که 30 نفر مرد و 50 زن بوده اند مورد مطالعه قرار گرفتند. اکثر بیماران در گروه سنی 20ـ 16 سال قرار داشتند. برای 40 نفر از بیماران درمان با ژل نیکوتینامید 4% و برای 40 نفر دیگر درمان با ژل کلیندامایسین%1  شروع شد که روزی 2 بار مصرف کردند. میزان پاسخ دهی به درمان توسط پزشکی که از ماهیت داروها اطلاعی نداشته و داروها فقط با نامهای B ,A مشخص بوده است ، مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در شروع درمان میانگین شدت ضایعات آکنه در گروهی که تحت درمان با ژل کلیندامایسین بودند، 1.45 ± 5.75 بوده و در گروهی که تحت درمان با ژل نیکوتینامید بودند، میانگین شدت ضایعات 1.19 ± 6.1 بود. پس از 4 هفته درمان ، میانگین شدت ضایعات در گروهی که تحت درمان با ژل کلیندامایسین بودند به 3.4 و در گروه دوم به4.05  تقلیل یافت. پس از 8 هفته درمان ، میانگین شدت آکنه در بیمارانی که با ژل کلیندامایسین درمان شدند به 2.05 ± 1.72 و در گروه دوم که تحت درمان با ژل نیکوتینامید بودند، میانگین شدت آکنه به 1.39 ± 2.05 رسید، درحالی که P=1  بود. پس اختلاف معنی داری پس از 8 هفته درمان بیماران با این دو ترکیب وجود نداشته و هر دو درمان موثر بوده اند. هر دو درمان کاهش قابل توجهی در تعداد پاپول و پوستول نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده ژل نیکوتینامید می تواند دردرمان بیماران مبتلا به آکنه ولگاریس التهابی مورد استفاده قرار گیرد، بخصوص که امکان ایجاد میکروارگانیسمهای مقاوم نیز در این مورد، وجود ندارد.

با توجه به گسترش و اهمیت نانوفیبرها در زمینه علوم دارویی و قابلیت استفاده از آن ها به عنوان پچ های پوستی حاوی داروهای موضعی، در این پژوهش، با افزودن کلیندامایسین به بسپارهای پلی وینیل الکل/پلی وینیل پیرولیدن و سپس الکتروریسی محلول بسپار، نانوفیبرهای حامل کلیندامایسین به دست آمد. نانوفیبرهای به دست آمده با طیف سنجی فروسرخ تبدیل فوریه (FTIR)، میکروسکوپ نیروی اتمی (AFM)، میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FESEM)، طیف¬سنجی تفکیک انرژی (EDS)، نگاشت عنصری و آزمون زاویه تماس بررسی شدند. ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﭘﯿﻮﻧـﺪ بین داروی کلیندامایسین با بستر پلی وینیل الکل/پلی وینیل پیرولیدن با نظریه کوانتومی اتم در مولکول (QTAIM) انجام شد. اثرهای پادباکتری محلول بسپار الکتروریسی نشده و نمدهای نانوفیبری به دست آمده بر سویه های استاندارد باکتری های سودوموناس آئروجینوزا، آسینتوباکتر و استافیلوکوکوس اورئوس بررسی شد. برپایه نتیجه های به دست آمده باکتری سودوموناس آئروجینوزا در برابر محلول بسپار الکتروریسی نشده و نیز نمد نانوفیبری کلیندامایسین مقاوم است. باکتری آسینتوباکتر در برابر محلول بسپار مقاوم است، ولی نانوفیبر کلیندامایسین بر آن اثر متوسطی دارد. نمد نانوفیبری کلیندامایسین و محلول بسپار الکتروریسی نشده بر باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بسیار موثر هستند. بنابراین، نمد نانوفیبری کلیندامایسین به عنوان چسب پوستی برای درمان عفونت های ناشی از باکتری استافیلوکوکوس ارئوس و آسینتوباکتر می تواند به کاررود. همچنین، محلول بسپار به عنوان یک محلول دارویی در درمان موضعی عفونت ناشی از باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس می تواند مفید واقع شود.