هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر رفتارهای مربی گری بر کارایی مربی گری و پویایی تیمی تیم های حاضر در لیگ برتر والیبال کشور در سال 87-88 بوده است. روش پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش مربیان و ورزشکاران تیم های حاضر در لیگ برتر والیبال مردان، یعنی 13 تیم، و نمونه آماری نیز برابر با جامعه آماری است. ابزار جمع آوری داده ها عبارت بودند از پرسش نامه اطلاعات فردی ورزشکاران و مربیان فلتز، مورتیز، چیس و سالیوان (1999)، پرسش نامه انسجام تیمی کارن، براولی ویدمایر (1985)، پرسش نامه کارایی مشارکتی فلتز و لیرج (1998)، پرسش نامه رفتار مربی گری مارتین و بارنز (1999)، پرسش نامه کارایی مربی گری فلتز، مورتیز، چیس و سالیوان (1999). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندمتغیره در سطح آلفای 0.05 حاکی از آن بود که رفتارهای مربی گری یک مربی بر کارایی مربی گری تاثیر دارد و کارایی مربی گری به نوبه خود بر پویایی تیمی (انسجام تیمی) تاثیر می گذارد. ضمن اینکه رفتارهای مربی گری نیز بر کارایی مربی گری و انسجام تیمی تاثیرگذار است. به طور کلی مشاهده شد که رفتارهای مربی گری توان پیش بینی کارایی مربی گری و پویایی تیمی (انسجام تیمی و کارایی مشارکتی بازیکنان) را دارد. همچنین کارایی مربی گری نیز توان پیش بینی پویایی تیمی (انسجام تیمی) را دارد. نتایج پژوهش نشان می دهد که برخی از عناصر دوازده گانه مربی گری همچون تقویت، آموزش فنی اقتضایی اشتباه، و روابط عمومی و سازماندهی توان پیش بینی کارایی مربی گری و پویایی تیمی را دارند و هرچه بر میزان استفاده از این نوع الگوهای رفتاری افزوده می شود، بهبود بیشتری در میزان کارایی مربی گری مربی و پویایی تیمی مشاهده می گردد. از طرف دیگر، به کارگیری الگوهای رفتاری منفی همچون تنبیه و آموزش فنی تنبیهی تاثیر منفی بر میزان کارآمدی مربی دارد.