فرسودگی یک اصطلاح کلی برای تغییرهایی است که در خواص مواد در طی نگهداری های طولانی مدت و بدون تأثیر مواد شیمیایی رخ می دهد و سبب می شود مواد به طور جزئی یا به طور کامل تخریب شوند. این تغییر ها می تواند به شکل فرایند های تخریب، فرایند های شکستگی ، پوسیدگی ، نرم شدن و خستگی و نیز تشکیل ترک استاتیکی و مشابه این ها ایجاد شود. لاستیک های پخته شده و آمیزه های لاستیکی پخت نشده به طور ویژه در مقابل اثر های چنین فرسودگی هایی مستعد هستند. ممکن است در الاستومرهای دی انی، گروه های غیر اشباع با گوگرد پخت شوند اما در همان زمان، نسبت به اکسیژن، ازن و سایر مواد فعال حساسیت (واکنش) نشان می دهند. این واکنش ها سبب تغییراتی در لاستیک می شود. از آن جایی که لاستیک های نرم بر پایه الاستومرهای دی انی دارای پیوند دوگانه آزاد ساخته می شوند، حتی بعد از ولکانیزاسیون نیز نسبت به عامل هایی که در بالا گفته شد حساس اند. درجه حرارت های بالاتر، اثر این مواد را بیشتر و قابل توجه می کند. در حضور کاتالیزورهای اکسیداسیون (سم-های لاستیک ) مثل ترکیب های مس و منگنز، پدیده فرسودگی سریع تر روی می دهد. هنگامی که پخت بیش از حد (بازگشت ) رخ می دهد این اثرها بیشتر ظاهر می شوند. از آن جایی که پیوندهای دوگانه واکنش نداده در لاستیک وجود دارد، امکان واکنش بیشتر با گوگرد (ادامه پخت) وجود دارد که سبب سخت شدن لاستیک می شود. در این تحقیق به تشریح مکانیزم های فرسودگی، انواع محافظت کننده های لاستیک و تست های بررسی عملکرد محافظت کننده ها در لاستیک پرداخته شده است.

سابقه و هدف: تامین نیازهای گاوهای شیری در اوایل دوره شیردهی که مصرف ماده خشک کمی دارند و نیاز پروتیینی آنها بالااست، حایز اهمیت می باشد. گروه های متیل در بدن موجودات زنده سنتز نمی شود، بلکه از طریق منابع غذایی از قبیل بتایین، کولین، پیریدوکسین و متیونین تامین می گردد. از سه منبع (کولین، بتایین و متیونین) که دارای گروه متیل در ساختمان خود می باشند، فقط بتایین می تواند به طور مستقیم به عنوان دهنده گروه متیل در سیکل انتقال این گروه در کبد دخالت داشته باشد و بسیاری ازعملکردهای کلیدی بدن مانند رشد، سلامت کبد (نقش موثری در متابولیسم چربیها و محافظت از کبد) و شیردهی را تحت تاثیرقرار می دهد. بنابراین در مطالعه حاضر اثرات تغذیه ای بتایین محافظت شده در یک سطح و غیر محافظت شده در دو سطح بر روی فراسنجه های پلاسمای گاوهای شیری هلشتاین مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: از 40 راس گاو شیری هلشتاین (میانگین تولید 1 / 2 ± 38 کیلوگرم و روزهای شیردهی 5 تا 35 روز) دو شکم به بالا به صورت تصادفی در 5 تیمار هشت راسی استفاده گردید. مدت انجام آزمایش یک ماه (14 روز اول دوران عادت پذیری و16 روز بعدی دوران اصلی آزمایش) بود. جیره های آزمایشی اختصاص یافته به هرگروه عبارت بودند از: 1-جیره شاهد بدون افزودن مکمل بتایین 2-جیره حاوی 50 گرم مکمل بتایین محافظت نشده به ازای هر راس گاو در روز 3-جیره حاوی 50 گرم مکمل بتایین محافظت شده خارجی 4-جیره حاوی 100 گرم مکمل بتایین محافظت نشده 5-جیره حاوی 50 گرم بتایین محافظت شده تولیدی بود. گاوها جیره پایه کاملا مخلوط همراه با افزودنی های فوق الذکر بتایین در 2 وعده (ساعت 10 صبح و 22 بعدظهر)دریافت نموده اند. مقدار ماده خشک مصرفی هر تیمار روزانه اندازه گیری شد و همچنین نمونه گیری خون در اول و آخر دوره آزمایش انجام گرفت. تجزیه و تحلیل داده های خوراک مصرفی و فراسنجه های پلاسمایی توسط نرم افزار SAS و رویه Mixed انجام شد. یافته ها: در این آزمایش اختلاف معنی داری (05 / 0 < P) در میزان گلوکز، کلسترول، تری گلیسیرید، کلسیم، فسفر و منیزیم مابین گروه های آزمایشی مشاهده نگردید. میزان اسیدهای چرب غیراستریفه (0/576mmol/l) و بتاهیدروکسی بوتیرات (0/428mmol/l) علاوه براین میزان آنزیم های کبدی مثل آسپارتات آمینوترانسفراز (5/11IU/L)، آلانین آمینوترانسفراز (1/56IU/L) و آلکالین فسفاتاز (0/396IU/L) در تیمار پنجم نسبت به سایر گروه ها کاهش داشت (05 / 0 > P). نتیجه گیری: نتایج آزمایش حاضر نشان داد، کاهش معنی داری (05 / 0 > P) در میزان اسیدهای چرب غیر استریفه، بتاهیدروکسی بوتیرات و میزان آنزیم های کبدی پلاسما در اثر مصرف بتایین محافظت شده تولیدی نسبت به گروه شاهد در گاوهای شیری وجود داشت. که بیانگر کاهش اختلالات متابولیکی می باشد، لذا استفاده از میزان 50 گرم بتایین محافظت شده تولیدی در اوایل دوره شیردهی توصیه می گردد.

لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

داروهای محافظ پرتو (Radioprotectors یا Radioprotective agents) ترکیباتی هستند که وقتی قبل از اشعه تجویز شوند، آسیب و مرگ ناشی از پرتوهای یونیزان را کاهش می دهند. این ترکیبات می توانند قبل از پرتوگیری در بیماران تحت پرتو درمانی، کارکنان مشاغل مرتبط با پرتو و افراد جامعه در مواقع حوادث ناشی از پرتو کاربرد داشته باشند. اولین دسته داروهای محافظ پرتو که مورد ارزیابی قرار گرفت، ترکیبات سنتتیک حاوی گوگرد بود. یکی از این ترکیبات آمیفوستین است که در پیشگیری از عوارض مخاط دهانی ناشی از پرتو درمانی مورد تایید قرار گرفته است، اما به دلیل عوارض جانبی شدید مانند تهوع، استفراغ و افت فشار خون، مصرف آن محدود می باشد. لذا دستیابی به داروی کم عارضه تر اهمیت بسزایی دارد. در این راستا فراورده های طبیعی بخصوص گیاهان دارویی می توانند به عنوان داروی مناسب، مورد بررسی قرار بگیرند. فراورده های طبیعی مطالعه شده عمدتا از گیاهان منطقه آسیا می باشند که عصاره تام مورد ارزیابی قرار گرفته اند. مهم ترین مکانیسم پیشنهادی برای آنها خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد، هر چند اثر محرک سیستم ایمنی با تاثیر بر تکثیر سیستم خونساز نیز از آنها گزارش شده است. این فراورده ها در قیاس با ترکیبات سنتتیک مانند آمیفوستین اثر محافظتی کمتری دارند، ولی عوارض جانبی شان نیز کم تر است. این مقاله به مروری بر تحقیقات انجام شده در خصوص این دسته از ترکیبات می پردازد و مزایا و معایب آنها را ارزیابی نموده است.

انگور (Vitis vinifera L.) یکی از گونه های مهم درختان میوه است که در اغلب شرایط اقلیمی قابل پرورش می باشد. کشت این محصول به صورت گلدانی و حتی در روش هیدروپونیک (کشت بدون خاک) امکانپذیر است. محصول انگور عمدتاً در دوره کوتاهی از سال که تقاضای محدودی برای آن وجود دارد، به بازار عرضه می شود و بنابراین، اغلب با قیمت نازلی به فروش رسیده و سود چندانی عاید تاکدار نمی شود. با کشت این محصول در محیط های محافظت شده نظیر گلخانه و پوشش پلاستیکی می توان ضمن بهبود عملکرد تاک، حفظ کیفیت محصول و کاهش ضایعات آن، زمان برداشت انگور را 2 الی 4 ماه جلو کشیده یا به تأخیر انداخت و بدین ترتیب، آن را در خارج از فصل و به صورت نوبرانه با قیمت مناسب تری به بازار عرضه نمود. علاوه بر این، کشت گلخانه ای انگور یکی از راهکارهای پیشنهادی جهت صرفه جویی و بهبود بهره وری مصرف آب، بویژه در مناطق خشک و نیمه خشک کشور می باشد. با این حال، به دلیل تنوع ارقام، شرایط اقلیمی مناطق انگورکاری و نیز مسایل اقتصادی از جمله هزینه های احداث، گرمایش و غیره، انجام پژوهش های علمی بیشتر برای توصیه و ترویج کشت محافظت شده انگور ضروری است. همچنین، مطالعه واکنش ارقام مختلف در مناطق جغرافیایی متفاوت ضروری می باشد. به طور کلی، برای توسعه پرورش میوه در محیط های محافظت شده هنوز در ابتدای راه هستیم و نیاز به بومی سازی تجربه سایر کشورها و انجام پژوهش های هدفمند می باشد.

با توجه به کاربرد قابل ملاحظه پرتودرمانی در درمان و تشخیص بیماری های مختلف و حتی در جنگ های هسته ای، محافظت افراد و بافت های سالم در معرض خطر از این پرتوها حایز اهمیت می باشد. از آنجا که در حال حاضر هیچ محافظ پرتو ایده آل و بی خطری در دسترس نیست، شاهد تلاش زیادی برای یافتن و استخراج آن ها از منابع طبیعی و گیاهی هستیم. ترکیبات فنلی از جمله فلاونوییدها به طور گسترده ای در گیاهان به عنوان متابولیت ثانویه ارایه می شوند و برای سلامتی انسان، پیشگیری و درمان بسیاری از اختلالات مورد بررسی قرار گرفته اند. از قابلیت های زیستی مهم فلاونوییدها می توان به اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، ضدتومور، ضد پیری، ضدباکتری و ویروس، حمایت کننده عصبی و محافظت کننده پرتویی اشاره نمود. سمیت کم و قابلیت مصرف خوراکی آن ها برای بیماران رادیوتراپی، افراد در معرض اشعه، نیروهای نظامی و حتی عموم مردم، نقطه قوت این ترکیبات است. این مطالعه تلاش می کند خلاصه ای از مکانیزم های مولکولی اصلی در اثرات محافظتی پرتو توسط فلاونوییدها و مروری از نتایج مطالعات جدید ارایه دهد. یافته های این مطالعات چشم انداز جامعی از کاربردهای آتی فلاونوییدها در اختیار ما می دهند و می توانند به بهینه سازی اثرات آن ها در روش های حفاظت از پرتوهای سمی کمک کنند.

گرفتگی زیستی، فرایند چسبندگی ریزسازواره ها و تکثیر آن ها روی سطوح است. گرفتگی زیستی، مشکل ایجاد شده توسط لایه نازک زیستی است. این گرفتگی در طیف گسترده ای از فرایندهای صنعتی اتفاق می ­ افتد و در همه آن ها به ویژه برخی از تجهیزهای گران مشکل­ هایی ایجاد می کند. در صنایع گوناگون به صورت جداگانه برای مقابله با این موضوع کار شده است و در همه آن ها اصلی ترین مشکل تشکیل لایه زیستی است. امروزه شبکه های نظارتی محیط های دریایی بسیاری در سراسر جهان کار گذاشته شده اند. با توجّه به گسترش روزافزون فناوری در سامانه های نظارتی، مشکل گرفتگی زیستی برای چنین سامانه هایی به یک مشکل فنی تبدیل شده که نیاز به حل دارد. چنین سامانه هایی، بدون محافظت مؤثر از گرفتگی زیستی کارآمد نخواهند بود. حفاظت از گرفتگی زیستی توسط سامانه های کلرزنی الکتریکی موضعی، راه حلی امیدوارانه و پیشرفته برای حسگرهای ساحلی است. چرا که نتیجه­ های موفّقیت آمیز زیادی با این روش به دست آمده است و تولیدکنندگان حسگرها با تغییر در سامانه هایشان می توانند یک سامانه ی قوی، ساده و کم انرژی ایجاد کنند. این حفاظت باید برای حسگرها و تجهیزهای ارتباطی زیر دریا و براساس فناوری های آکوستیک (صدایی) صورت گیرد. این مقاله ارایه کننده ی نتیجه­ های به دست آمده در آزمایشگاه و دریا با ابزار گوناگونی است که به وسیله ی سامانه ی کلرزنی موضعی محافظت شده اند.