سابقه و هدف: لپتوسپیروز یک بیماری مشترک انسان و حیوان است که توسط گونه های لپتوسپیرا از خانواده اسپیروکت ها ایجاد می شود. درگیری ریوی در این بیماران شایع بوده ولی اغلب نشانه های بالینی کمی دارد. با این وجود در مواردی لپتوسپیرز درگیری شدید تنفسی با مورتالیتی بالا ایجاد می کند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی درگیری ریوی بیماران مبتلا به لپتوسپیروز است. مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، پرونده بیماران مبتلا به لپتوسپیروزیس که از اردیبهشت 1388 تا اردیبهشت 1389 در یک بیمارستان سطح سه بستری بودند، بررسی گردید. تشخیص لپتوسپیروز بر اساس علائم بالینی و سرولوژی مثبت (IFA>1¤180) بود.یافته ها: 107 بیمار مبتلا به لپتوسپیروز با تشخیص قطعی وارد مطالعه شدند. 64.7 درصد مرد و 82.4 درصد کشاورز بودند. شکایت اصلی در 105 بیمار تب و در 2 بیمار زردی بود. 15.9 درصد گرافی قفسه سینه غیرطبیعی داشتند. شایع ترین نمای رادیوگرافیک، انفیلتراسیون رتیکولر دو طرفه بود. میانگین سنی بیماران با درگیری ریوی بالاتر از افراد مبتلا به لپتوسپیروز گرافی نرمال بود (p<0.05) ولی از نظر جنسیت، شغل، یافته های آزمایشگاهی (بجز CPK) اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت (p>0.05) سطح CPK در افراد با درگیری ریوی به طور معنی داری بیشتر از بیماران با گرافی نرمال بود (p<0.05).استنتاج: در بیماران لپتوسپیروز، درگیری ریوی به طور ناشایعی می تواند با علائم تنفسی شدید همراه باشد، که این درگیری در سنین بالاتر بیشتر است.

سابقه و هدف: لپتوسپیروزیس از جمله شایع ترین بیماری های زئونوزی است که توسط انواع لپتوسپیراهای بیماریزا ایجاد می گردد. این باکتری از راه آب و مواد غذایی آلوده و گاهی نیز از طریق غشاهای مخاطی و خراش های پوستی وارد بدن می شود و عفونت ایجاد می کند. به واسطه اندمیک بودن لپتوسپیروزیس در استان گیلان امکان آلوده شدن روستاییان اعم از دامداران و شالی کاران وجود دارد. هر دو دسته مذکور به علت تماس مستقیم با حیوانات و همچنین کار در مزارع به ویژه در فصول گرم سال با پای برهنه و بدون رعایت موازین بهداشتی از جمله گروه های پرخطر می باشند. این بررسی با هدف شناسایی روستاییان آلوده و تعیین میزان تیتر سرمی آن ها در مناطق آلوده استان گیلان انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی بر روی 552 نفر از ساکنین روستاهای گیلان که دامدار و شالی کار بودند و داوطلب همکاری برای انجام این مطالعه بودند، انجام گرفت. ابتلای این دسته از افراد به عفونت لپیتوسپیرایی با بررسی نمونه های سرمی این افراد به روش آزمون آگلوتیناسیون میکروسکوپی (MAT) مورد مطالعه قرار گرفت.یافته ها: از تعداد 552 نفری روستاییان مناطق مورد مطالعه، 117 نفر از آن ها دارای واکنش سرمی مثبت بودند. همچنین شیوع در افرادی که در سن 50-30 سال قرار داشتند، بیش از سایر افراد بود. بیشترین سویه جدا شده را نیز Leptospira icterohaemorrhagiae با 67 نمونه به خود اختصاص داد. کمترین تیتر سرمی 1:100 و بیشترین تیتر سرمی نیز 1:3200 بود. بیشتر مبتلایان (63 نفر) دارای عیار 1:100 بودند.بحث: استان گیلان دارای آب و هوایی معتدل و ملایم خصوصا در فصل کشت و کار می باشد و به دلیل وجود محیطی مرطوب برای حداقل 10 ماه از ایام سال، محیطی مناسب برای بقای لپتوسپیرا در این محیط فراهم است. بنابراین به نظر می رسد که تحقیقات جامعی در نقاط مختلف استان در این خصوص انجام پذیرد.

زمینه مطالعه: لپتوسپیروز یک بیماری مشترک با گسترش جهانی است که از دو جهت، یکی نگرانی های بهداشتی در جوامع انسانی و دیگری خسارات اقتصادی به علت ایجاد سقط و مرده زایی، تولد گوساله های ضعیف، سندروم کاهش شیر و ورم پستان و مرگ در جمعیت های دامی دارای اهمیت فراوانی است. میزان شیوع یک عفونت در سطح گله، موضوع کلیدی است که تعیین می کند وضعیت عفونت باید مهم در نظر گرفته شود و چه تصمیمات و سیاست هایی باید در این رابطه گرفته شود و به اجرا در آید. هدف: هدف از انجام این مطالعه فراتحلیل (متا آنالیز) میزان شیوع لپتوسپیروز و سرووار های آن در جمعیت دامی کشور است. روش کار: این پژوهش، با جستجوی مقالات مربوط به سال های 1376 تا 1396 با استفاده از واژه های ایران، لپتوسپیرا، گاو، گوسفند، بز، گاومیش و شتر و ترکیبی از آن ها در پایگاه های دادهMagiran، SID، Irandoc، Pub Med و Google Scholar انجام گرفت. در این بررسی 39 مقاله با کیفیت پذیرفته شدند. جهت انجام تحلیل های آماری، مقادیر شیوع وارد نرم افزار Comprehensive Meta-Analysis (CMA) شدند. نتایج: شیوع ظاهری لپتوسپیروزیس در جمعیت به ظاهر سالم نشخوارکنند گان 5/21 درصد (فاصله اطمینان 95 درصد: 8/8-25/17) بود و سرووار های گریپوتیفوزا، پومونا و کانیکولا بیشترین شیوع را داشتند. نتیجه گیری نهایی: با توجه به شیوع بالای سرووار پومونا در مطالعات چند سال گذشته در ایران، استفاده از این سرووار در واکسن های تولید شده در داخل کشور، اعمال روش های پیشگیرانه برای کنترل عفونت در سگ های گله و دریافت سهمی از بودجه نظام سلامت، می تواند به کنترل هرچه بهتر بیماری لپتوسپیروز بیانجامد.

سابقه و هدف: لپتوسپیروزیس انسانی در حاشیه ساحلی دریای خزر به ویژه در استان مازندران وگیلان که آب و هوای معتدل و مرطوب و شرایط اکولوژیکی مناسب برای شیوع آن دارند، شایع و آندمیک است. این مطالعه با هدف بررسی ویژگی های اپیدمیولوژیک و سرولوژیک لپتوسپیروزیس در منطقه ای از شمال کشور در استان مازندران انجام شده است.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در تابستان سال 1394 با روش نمونه گیری در دسترس روی 272 فرد شالیکار سالم ا سه روستای قراخیل، قاسم خیل و ارطه از توابع شهرستان قائم شهر که در ریسک کسب عفونت بودند، انجام شد. پس از ثبت اطلاعات اولیه دموگرافیک، سرم افراد با آزمون الیزا برای سنجش مقدار IgG مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: 272 نفر از شالیکاران مناطق ذکر شده با میانگین سنی 42.3 سال شامل 184 مرد (67.5 درصد) و 88 زن (32.5 درصد) مورد بررسی قرار گرفتند. 265 نفر (98.1 درصد) از آن ها کشاورز بودند. محل فعالیت 254 نفر (93.4 درصد) از آن ها در شالیزار بود. 49 نفر (18 درصد) از افراد تست IgG مثبت (بیش تر از 0.3) داشتند. بر خلاف سابقه کار در شالیزار (0.043=p)، رابطه معنی داری بین جنسیت، سن وسابقه تماس با دام با نتایج آزمون های سرولوژیک مشاهده نشد (به ترتیب p=0.699، p=0.32، p=0.092).استنتاج: با توجه به درصد قابل توجه سرولوژی مثبت از نظر لپتوسپیروزیس و اشتغال درصد بالایی از جمعیت منطقه به امر شالیکاری و وضعیت اکولوژیکی استان، اتخاذ رفتار زراعی مناسب به منظور کاهش تماس مستقیم پوست از جمله پوشش مناسب پا می تواند نقش مهمی در جهت کنترل بیماری داشته باشد.

سابقه و هدف: لپتوسپیروزیس (تب هفت روزه یا بیماری ویل) یک بیماری زئونوتیک اسپیروکتی است که افراد در معرض خطر آن کارکنان مشاغلی نظیر کشاورزی، دامداری، کشتارگاهها، صیادان و کارکنان معادن هستند. با توجه به گزارش موارد متعددی از این بیماری در استان مازندران و اینکه مشاغل ذکر شده از اصلی ترین مشاغل این استان می باشد مطالعه حاضر با هدف سرواپیدمیولوژی لپتوسپیروز در آنها انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه بر روی افراد شاغل در پنج شغل از مشاغل در معرض خطر بیماری لپتوسپیروزیس (کشاورزان، دامداران، کارکنان کشتارگاه، کارکنان معادن و ماهیگیران) (به صورت توصیفی - مقطعی و با روش نمونهگیری طبقه بندی شده)، انجام شد. در هر کدام از مشاغل مذکور از 100 نفر 5 سیسی نمونه خون گرفته شد و پس از جدا نمودن سرم تحت آزمایشIFA  (تیترآنتی بادی 1/10 £) قرارگرفت. پرسشنامه حاوی اطلاعات در زمینه های سن، جنس و شغل توسط فرد نمونه گیر در جدول مادر تکمیل شد و نتایج بوسیله نرم افزار SPSS مورد پردازش قرار گرفت.یافته ها: نتایج بررسی سرولوژیک روی نمونه سرم آزمودنی ها نشان داد که شیوع عفونت لپتوسپیرا در گروه کشاورزان 29.5 درصد، گروه دامداران 6 درصد، گروه کارکنان کشتارگاه 4 درصد، گروه کارکنان معادن 12.5 درصد و گروه ماهیگیران 18 درصد می باشد (تیترآنتی بادی£ IFA  1/10).استنتاج: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که در بین گروه های شغلی در معرض خطر، کشاورزان بیشترین درصد ابتلا به لپتوسپیروز و کارکنان کشتارگاه کمترین درصد ابتلا به این بیماری را داشتند.

لپتوسپیروز از بیماری های شایع مشترک بین انسان و دام است که عامل آن باکتری لپتوسپیرا اینتروگانس است. لپتوسپیراها در شرایط آب و هوایی معتدل و مرطوب دوام بیشتری داشته و در صورت انتقال به میزبان مهره دار می توانند منجر به بروز بیماری بالینی تا تحت بالینی با طیف وسیعی از علائم از جمله تب، زردی، خون شاشی، سقط و گاهی مرگ شوند. گوسفندان از میزبانان مهم لپتوسپیرا هستند که با توجه به شیوع بیشتر فرم تحت بالینی بیماری در این گونه، کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه، تعیین میزان شیوع سرولوژی لپتوسپیروز در گوسفندان استان خوزستان با استفاده از تست استاندارد آگلوتیناسیون میکروسکوپی (Microscopic Agglutination Test,MAT) است. بدین منظور، 261 نمونه خون از گوسفندان 10 شهرستان استان خوزستان در طی پاییز و زمستان سال 1400 اخذ گردید. تمامی نمونه ها با روش MAT و با استفاده از پنج سروتیپ لپتوسپیرا گریپوتیفوزا، پومونا، ایکتروهموراژیه، کنیکولا و هارجو مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج آزمایشMAT نشان داد 12 رأس (5/4 درصد) واجد آنتی بادی ضدلپتوسپیرایی بودند که از این میان، 4 نمونه با سروتیپ گریپوتیفوزا، 4 نمونه با سروتیپ ایکتروهموراژیه، 3 نمونه با سروتیپ هارجو و 1 نمونه نیز با سروتیپ پومونا دارای واکنش مثبت MAT بودند. تیتراسیون نمونه های مثبت نشان داد که 10 نمونه تیتر 1: 100 و 2 نمونه واجد تیتر1: 400 بودند. نتایج این مطالعه حاکی از کاهش میزان شیوع سرولوژیک لپتوسپیروز در گوسفندان استان خوزستان در مقایسه با مطالعات قبلی است. به نظر می رسد روند تغییرات آب و هوایی، کاهش بی سابقه بارش ها در طی سالیان گذشته و افزایش رعایت پروتکل های بهداشتی، نقش موثری در کاهش شیوع بیماری داشته است.

مقدمه: لپتوسپیروزیس یک بیماری مهم در انسان است که انواع گوناگونی از باکتری لپتوسپیرا در بروز آن نقش دارند. این بیماری در زنان باردار ممکن است با پیامدهایی چون مرگ داخل رحمی جنین، سقط و تولد نوزاد مبتلا به لپتوسپیروزیس مادرزادی همراه باشد. همچنین به سبب غیراختصاصی بودن علایم و نشانه های لپتوسپیروزیس اغلب افتراق آن از سندرم HELLP و کبد چرب حاد در بارداری مشکل است. از این رو، شناخت تاثیر این بیماری بر پیامدهای بارداری در انسان ضروری به نظر می رسد.هدف: هدف از این مطالعه مروری بر مقالات مربوط به لپتوسپیروزیس و پیامدهای آن در بارداری است.روش کار: این مقاله با استفاده از پژوهش های انجام گرفته محققان و مطالعات کتابخانه ای و اینترنتی گردآوری شده است.نتایج: لپتوسپیروزیس شایع ترین بیماری منتقله از حیوان به انسان در دنیاست. این عفونت در مناطق گرمسیر به صورت آندمیک رخ می دهد، در حالی که در کشورهای صنعتی شایع نیست. تشخیص لپتوسپیروزیس از بسیاری بیماری های دیگر در انسان مشکل است. این عفونت در انسان ممکن است تحت بالینی باشد و یا با طیف وسیعی از نشانه ها تظاهر کند. نشانه های معمول آن در انسان شبیه آنفلوانزاست و شامل سردرد، درد عضلات و مفاصل، ناراحتی گوارشی، تهوع، استفراغ، تعریق و تب بالا می باشد. محققان چندین مورد لپتوسپیروزیس در بارداری و اثرات آن بر پیامد پری ناتال را گزارش کرده اند که شامل مرگ داخل رحمی جنین، سقط، تولد نوزاد مبتلا به لپتوسپیروزیس مادرزادی و ناهنجاری های تکاملی بوده اند. این ارگانیسم از طریق جفت و شیرمادر منتقل می شود و در مایع آمنیوتیک و بند ناف قابل شناسایی است. احتمالا" اثر سیتوتوکسیک لپتوسپیرا در مادر مبتلا به بیماری شدید همراه با هموراژی و تب و ایسکمی جفت، عامل اولیه مرگ جنین می باشد.نتیجه گیری: لپتوسپیروزیس در حاملگی نادر است و در صورت بروز اختلال حاد عملکرد کبد یا عفونت حاد بدون تب در زنان باردار علاوه بر سندرم HELLP یا کبد چرب حاد حاملگی بایستی این بیماری را نیز در نظر گرفت.

لپتوسپیروزیس یکی از بیماری های اسپیروکتی حاد می باشد که به لحاظ گسترش جهانی اهمیت ویژه ای دارد همچنین به عنوان یک بیماری زئونوز در سراسر جهان مطرح است. سرووارهای درگیر کننده جمعیت های گاوی درسراسر جهان معمولا شامل ایکتروهموراژیه، هارجو، پومونا و گریپوتیفوزا می باشد. در مطالعه حاضر، 200 نمونه سرمی از گوساله های نر 8-2 ماهه در در دو ماه اردیبهشت و مهر 1388 جمع آوری گردید. نمونه های سرمی با کمک روش آزمایشگاهی MAT (تست آگلوتیناسیون میکروسکوپیک) با 6 سرو وار شامل های هارجو، پومونا،کانیکولا، گریپوتیفوزا، ایکتروهموراژیه و بالوم برای جستجوی پادتن مورد بررسی قرار گرفتند. تیترهای MAT بالای 1.100 به عنوان نمونه های سرمی مثبت در نظر گرفته شدند. این مطالعه نشان می دهد که حدود 29 درصد (58 مورد) نمونه های سرمی مثبت بودند و بیشترین آلودگی مربوط به سرووار پومونا بود. همچنین بیشترین شیوع در ماه مهر و اردیبهشت به ترتیب مربوط به سروار پومونا و گریپوتیفوزا بود. هدف از این مطالعه، بررسی و جستجوی پادتن های لپتوسپیروز در سرم گوساله های (بدون علایم کلینکی) و مقایسه میزان شیوع سرووار های لپتوسپیرا در دو ماه مختلف در منطقه مورد مطالعه بود. این مطالعه نشان می دهد که در ماه های پر بارش سال، دامپزشکان و مدیران فارم ها (مزارع، گله داری ها، محل های پرورش موجودات زنده) باید توجه ویژه ای نسبت به امکان ناقل بودن و حامل بودن گاوهای نر تخمی داشته باشند تا از گسترش عامل به گاوداری های دیگر جلوگیری شود.

سابقه و هدف: از آن جایی که لپتوسپیروز از شایع ترین بیماری های زئونوز در سطح جهان می باشد و مسائل بهداشت عمومی و انتشار بیماری ها با جغرافیای منطقه رابطه مستقیم دارند، GIS می تواند نقش به سزایی در مدیریت و برنامه ریزی مسائل بهداشت عمومی و مطالعه انتشار بیماری ها داشته باشد. هدف از این مطالعه تحلیل الگو و پراکندگی فضایی بیماری لپتوسپیروز در استان مازندران طی سال های 1390 تا 1392 بوده است.مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مقطعی به روش تحلیلی از سال 1390 تا1392 بود و جهت گردآوری اطلاعات از سیستم موقعیت یاب جهانی استفاده شد. از آن جا که تقسیمات شهرستانی واحدی مناسب برای تجزیه و تحلیل نبود از روش Modifiable Areal Unit Problem جهت اصلاح واحدهای فضایی بهره گرفته شد. سپس با استفاده از ابزار Spatial Join نقاط مکانی بیماران به کدهای شبکه منتقل گردید.یافته ها: توزیع موارد لپتوسپیروز در استان مازندران خوشه ای می باشد (p<0.05). نتایج آنالیزهای مکانی نشان داد شهرستان ساری به عنوان کانون اصلی بوده و قائم شهر و آمل نیز از کانون های مهم بیماری می باشند. بروز این بیماری در مردان بیش تر از زنان بوده است.استنتاج: کاربرد GIS می تواند در شناسایی خوشه بیماری لپتوسپیروز برای برنامه ریزی در استان مازندران و پیش بینی انتشار بیماری ها، کنترل عوامل و پارامترهای موثر مفید باشد.

سابقه و هدف: لپتوسپیروز یکی از مهم ترین بیماری های مشترک انسان و دام با فراوانی زیاد در سراسر جهان است. عفونت افراد در کشتارگاه تصادفی است و معمولا پس از تماس مستقیم با ادرار یا لاشه حیوانات آلوده اتفاق می افتد. این پژوهش با هدف بررسی میزان آلودگی سرمی به سویه های مختلف لپتوسپیرا اینتروگانس در کارکنان کشتارگاه صنعتی گاو استان زنجان انجام شد.مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی- توصیفی بر روی 98 نمونه سرم جمع آوری شده از کارکنان کشتارگاه صنعتی استان زنجان از بهمن 1389 تا شهریور 1390 انجام شد. تمامی نمونه های سرمی پس از کدگذاری و مشخصات آن ها ثبت گردید. سپس با استفاده از 7 سروتیپ زنده لپتوسپیرا موجود در کلکسیون میکروبی آزمایشگاه رفرانس لپتوسپیرا بخش میکروب شناسی موسسه واکسن و سرم سازی رازی کرج به وسیله ی آزمون آگلوتیناسیون میکروسکوپی (MAT) مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: نتایج حاصل از بررسی 98 نمونه سرمی نشان دهنده واکنش مثبت 34 نمونه (%34.7) با یک یا بیش از یک سرووار بود. همچنین 64 نمونه (%65.3) سرمی از لحاظ سرولوژیکی منفی بودند. شایع ترین سرووارهای مشاهده شده لپتوسپیرا، سرووارهای سرجوهارجو، گریپوتایفوزا و کانیکولا به ترتیب با فراوانی %47.8، %15.2 و %13 بود.نتیجه گیری: شیوع بالای آلودگی در زنجان و مطالعات انجام شده در سایر شهرهای ایران و بالا بودن تیتر سرمی نشان دهنده حضور عفونت لپتوسپیرایی در زنجان می باشد، که این امر منجر به انتقال آلودگی به چرخه مواد غذایی خواهد شد. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق پیشنهاد می گردد که از واکسن های در بردارنده سروتیپ های یاد شده، برای کنترل آلودگی در دام ها استفاده گردد.