زمینه و اهداف: اوتیت خارجی که به نامهای مختلف در تمام دنیا شناخته شده است بیماری دردناکی است که گاهی با تهدید زندگی شخص مبتلا همراه می باشد. علاوه بر انسان سایر پستانداران نیز به این نوع عفونت مبتلا می شوند. به دست آوردن اطلاعات نسبتا کافی از عاملین هوازی اوتیت خارجی و تعیین حساسیت آنها نسبت به آنتی بیوتیکها می تواند در درمان این بیماران موثر باشد. روش بررسی: نمونه حاصل از 75 بیمار مبتلا به اوتیت خارجی با روشهای میکروسکوپی و کشتهای هوازی تحت مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: از کل 79 ارگانیسم جدا شده 65 مورد را باکتریها و 14 مورد دیگر را قارچهای مخمری و میسلیوم دار تشکیل دادند. در میان باکتریهای جدا شده سودوموناسها با 25 مورد (%31.65) و سویه های مختلف انتروباکتریاسه با 19 مورد (%24.08) و استافیلوکوکهای اورئوس با 13 مورد (%16.45) به ترتیب رتبه های اول تا سوم را به خود اختصاص دادند.سفالوسپورینهای نسل سوم بجز در موارد استثنایی صد درصد بر روی انتروباکتریاسه ها موثر می باشند. سفتازیدیم یکی از سفالوسیپورینهای نسل سوم و سیپروفلوکساسین و نورفلوکساسین از کینولونهای جدید بر روی کلیه سودوموناسهای جدا شده موثر بودند. کاربنی سیلین بر روی سودوموناسها و پنی سیلین G بر روی استافیلوکوکهای اورئوس بی اثر بودند. هفت سویه (%53.8) از استافیلوکوکهای اورئوس و هشت سویه (%32) از سودوموناسهای جدا شده تولید پنی سیلیناز کردند.نتیجه گیری: باکتریهای هوازی و هوازی اختیاری ودر میان آنها سودوموناسها وانتروباکتریاسه ها جزو اصلی تری عاملین اوتیت خارجی بوده و به ترتیب نسبت به کینولونهای جدید و سفالوسپورینهای نسل سوم حساس می باشند. کاربنی سیلین اثر خود را بر روی سودوموناسها از دست داده است.

این مطالعه مقطعی، بر روی 180 نمونه بدست آمده از بیماران مبتلا به عفونت بیمارستانی بستری شده در بیمارستان سینا در طی سالهای 1384-1383 انجام شده است. در این مطالعه مقاومت 4 میکروارگانیسم شامل: پسودوموناس آئروجینوزا، آسینتوباکتر، کلبسیلا و Ecoli به آنتی بیوتیکهای ایمی پنم، سفپیم، سفتازیدیم، سیپروفلوکساسین و سفتریاکسون با دو روش دیسک دیفیوژن و E-test بررسی شد.بیشترین نمونه مربوط به خون (66 مورد، 36.7%) و شایعترین ارگانیسم بدست آمده کلبسیلا (46.7%) بوده است. شایعترین عفونتهای بیمارستانی سپتی سمی اولیه (22.8%)، پنومونی (22.2%) و عفونت ادراری (18.3%) بوده است.ایمی پنم بعنوان فعالترین و موثرترین آنتی بیوتیک شناخته شد (83.70%). مقایسه نتایج بدست آمده از دو روش دیسک دیفیوژن و E-test، در تعیین میزان حساسیت و مقاومت تمام ارگانیسمها نسبت به تمام آنتی بیوتیکهای مورد مطالعه نشان داد که این دو روش آنتی بیوگرام تقریبا مشابه یکدیگر هستند.در این مطالعه، مقاومت بسیار بالایی به آنتی بیوتیکها در مقایسه با سایر مطالعات مشاهده شد. با توجه به افزایش میزان مقاومت میکروبی بخصوص در آنتی بیوتیکهای نسل سوم سفالوسپورینها لازم است در تجویز امپریکال این داروها دقت بیشتری بعمل آید.

زمینه: سینوزیت مزمن بیماری است که تعداد زیادی از مردم با آن درگیر بوده و باعث عوارض طولانی مدت قابل توجهی می شود. در این مطالعه ارتباط، نقش و نوع میکرواورگانیسم های عامل در سینوزیت مزمن مقاوم به درمان و مقاومت و حساسیت دارویی آنها بررسی می شود.روش کار: 88 بیمار بالغ مبتلا به سینوزیت مزمن که به درمان طبی مقاوم بوده اند با روش آندوسکوپی سینوسی و در شرایط استریل نمونه برداری شده اند و نمونه ها در محیط های هوازی، بی هوازی و قارچی کشت داده شده و آنتی بیوگرام گذاشته شده است.یافته ها: 88 بیمار سینوزیت مزمن (%55.3 مرد، %44.7 زن) با میانگین سنی 38±16 سال مورد مطالعه قرار گرفته و 88 کشت از آنان بررسی شد. استافیلوکوک کوآگولاز منفی بعنوان شایعترین سوش (%29.5) و بعد از آن استافیلوکوک آرئوس (%19.1)، کلبسیلا (%14.1)، E.coli (%8.12) و نیز آنتروباکتر، استرپتوکوک بتاهمولتیک گروه A و غیره گروه A، سیتروباکتر، پسودوموناس، موکورمیکوزیس و Mixed جدا شده اند.بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی برای آمپی سیلین و پنی سیلین G و بیشترین حساسیت دارویی به سیپروفلوکساسین و سفالوسپورین ها وجود داشت.نتیجه گیری: در این مطالعه هوازیها بیش از بی هوازیها و قارچ ها در بیماری زایی سینوزیت مزمن دخیل بوده اند اگر چه فاکتورهای دیگر از جمله بیماریهای مزمن و شرایط جغرافیایی، اقتصادی و اجتماعی نیز موثرند.استفاده ناصحیح از آنتی بیوتیکها مخصوصا داروهای گروه پنی سیلین مقاومت میکروبی شدیدی را ایجاد نموده است و البته مقاومت میکروبی به بعضی سفالوسپورینها نیز قابل توجه بوده است که بیانگر نیاز به یک برنامه آموزشی مدون برای تجویز و مصرف آنتی بیوتیک هاست.

مقدمه: استافیلوکوک طلایی یکی از پاتوژن های مهم عفونت های بیمارستانی است. حدود 50-30 درصد افراد حامل این باکتری در بینی خود هستند. از آنجا که حضور پرسنل حامل در بیمارستان یکی از منابع اصلی عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس ارئوس می باشد، لذا شناسایی حاملین به منظور پیشگیری از عفونت از اهمیت به سزایی برخوردار است.روش کار: در مطالعه مقطعی حاضر وضعیت حاملی بینی استافیلوکوک طلایی در 200 نفر از کادر درمانی شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر بندرعباس مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های سواب بینی افراد بر روی محیط های آگار خونی و مانیتول سالت آگار کشت داده شد و کلنی های مشکوک توسط تست کاتالاز، کواگولاز و DNase شناسایی شدند. الگوی آنتی بیوتیکی و فعالیت بتالاکتامازی سویه ها به ترتیب با استفاده از روش Kirby-Bauer و اسیدومتری تعیین گردید.نتایج: وضعیت حاملی در 33 نفر (16%) از افراد به اثبات رسید. بیشترین میزان حاملی در بخش های داخلی بیمارستان ها با فراوانی 40% مشاهده شد. سویه های مورد مطالعه به اکثر مشتقات پنی سیلین و سفالوسپورینها کاملا مقاوم بودند. تمامی آنها به متی سلین و 94.5% آنها به ایمی پنم حساس بودند. میزان حساسیت به نتیلین، ریفامپیسین و ونکومایسین بیش از 95% بود. تمامی سویه ها به کلیستین، لینکومایسین و استرپتومایسین مقاوم بودند. فعالیت پنی سیلینازی در 27.3% از سویه ها مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به نقش مهم حاملان و مقاومت استافیلوکوک طلایی به بسیاری از آنتی بیوتیک  ها، لازم است شناسایی و درمان ناقلین در دستورالعمل کمیته کنترل عفونت بیمارستان ها مورد تاکید قرار گرفته شود.

آلودگی دستگاه تناسلی گاوهای شیری به دنبال زایمان از مشکلات عمده و زیانده میباشد. از بین آنتی بیوتیک های مختلف، سفالوسپورینها از مهم ترین و پرکاربردترین داروهای مورد استفاده در درمان عفونتهای رحمی پس از زایش میباشند. در این مطالعه تاثیر تزریق سفتیوفور هیدروکلراید در گاوهای شیری پرخطر (دچار سختزایی، جفتماندگی و. . . ) پس از زایمان و عملکرد آن در باروری آتی دامها مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 150 رأس گاو شیری نژاد هلشتاین به عنوان گاوهای پرخطر و یا گروه تیمار (جفت مانده بالای 24 ساعت و سختزایی) و تعداد 150 رأس به عنوان گاوهای کنترل ولی مجدداً پرخطر تقسیم بندی شدند. در گاوهای پرخطر گروه تیمار سفتیوفور هیدروکلراید به میزان mg/kg 2/2 وزن بدن به صورت زیرجلدی و بهمدت 5 روز تزریق گردید و در دامهای کنترل جفت مانده، درمان با اکسی توسین بهمقدار 50 واحد به صورت داخل عضلانی پس از زایمان و با فاصله 8 ساعت با تکرار 3 تزریق و اکسی تتراسایکلین داخل رحمی mg/kg 10 و دامهای دچار سخت زایی بدون درمان تا زمان تست پاکی رحم رها شدند. تزریق سفتیوفور هیدروکلراید منجر به کاهش عفونتهای رحمی در گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل گردید (01/0p<). همچنین میانگین روزهای باز در گروه تیمار در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش پیدا کرد (05/0p<). فاصله زایمان تا اولین تلقیح پس از زایمان نیز در گروه تیمار بهبود یافت (01/0p<). نتایج به دست آمده نشان داد که پیشگیری از عفونت های رحمی یکی از ارکان اساسی کنترل باروری و سلامت رحم و سلامت گاوهای شیری پس از زایمان میباشد. همچنین در گلههای گاو شیری که بنابر هر دلیلی مشکلات زایش و پس از زایش را دارند، تزریق سفتیوفور هیدروکلراید 24 ساعت پس از زایش به مقدار mg/kg 2/2در دامهای پرخطر میتواند منجر به بهبود باروری آتی دامها گردد.

زمینه و هدف ها: باکتری استافیلوکوکوس اوریوس از خانواده میکروکوکاسه، گرم مثبت و کاتالاز مثبت که هم دارای متابولیسم اکسیداتیو و هم متابولیسم تخمیری می باشد. استافیلوکوک ها گروه بزرگی از ساکنین پوست، غشاء مخاطی پستانداران هستند. در برخی از این باکتری ها، لایه پپتیدوگیلکان کاملا از بین رفته و در برخی نیز هنوز بخش های کوچکی از آن باقی است. هدف از این پژوهش بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی، بیوفیلم و اشکال Lاستافیلوکوک های کواگولاز مثبت و منفی جدا شده از نمونه های بالینی با روش E-test و ELISA ضروری بنظر می رسد. مواد و روش ها: تعداد 437 نمونه بالینی که از بیمارستان مهر آیین تهران و سایر مراکزدرمانی در طول 6 ماه جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل شد. نمونه ها ابتدا در محیط بلاد آگار و سپس از کلنی ها بر روی محیط های اختصاصی جهت تشخیص نهایی انتقال داده شد. رشد باکتری ها در محیط چهارگانه نیز BHI Agar، BHI broth، LMP Agar وLPM broth مورد بررسی قرار گرفت. سنجش بیوفیلم با جذب نوری و استفاده از پلیت چاهک انجام شد. در آزمون E. TEST مقاومت آنتی بیوتیکی همچون تست کربی-بایر، از محیط مولر هینتون آگار استفاده شد. یافته ها: بیشترین مقاومت و حساسیت آنتی بیوتیکی به ترتیب مربوط به پنی سیلین و جنتامایسین، آمیکاسین است. نتایج آزمایش E-TEST بر اساس قطر هاله بیشترین مقاومت مربوط به اریترومایسین با 1 میلی متر و بیشترین حساسیت مربوط به سیپروفلوکساسین با 2 میلی متر بود. نتیجه گیری: نتایج آزمایش تعیین MIC بر روی سویه های استافیلوکوکوس اوریوس جدا شده با روش ماکرودایلوشن در پنی سیلین مقاومت بیشتری را نسبت به سیپروفلوکساسین نشان داد. درنتیجه اشکال L، پروتوپلاست ها و اسفروپلاست ها باکتریایی، بدلیل فقدان پپتیدوگلیکان، در مقابل آنتی بیوتیکهای ممانعت کننده ازسنتز پپتیدوگلیکان نظیر انواع پنی سیلینها، سفالوسپورینها و آنتی بیوتیکهای گلیکوپپتیدی (ونکومایسین و تیکوپلانین) مقاوم هستند.

مقدمه: استفاده از آنتی بیوتیک ها جهت پیشگیری و درمان بیماری های عفونی، از یک سو باعث از بین رفتن عوامل پاتوژن مولد بیماری می شوند و از سوی دیگر باعث پیدایش عوارض متعدد می گردند. از مهم ترین این عوارض می توان به انتخاب سوش های مقاوم و ایجاد مقاومت دارویی اشاره کرد. انتخاب و تجویز آنتی بیوتیک یک فرایند عملی پیچیده است که نیاز به آگاهی و رعایت اصول فارماکولوژیک و میکروبیولوژیک و قضاوت بالینی صحیح دارد. علاوه بر این، بایستی که شرایط بیمار و خصوصیت بیماری را هم در نظر گرفت. متاسفانه امروزه اغلب به هنگام تصمیم گیری جهت تجویز آنتی بیوتیک ها، موارد فوق رعایت نمی شود. مواد و روش: در این مطالعه توصیفی، بعد از تعیین حداقل نمونه قابل قبول، 1090 نسخه از 141 پزشک عمومی شهرستان ارومیه مربوط به سال 1377 به صورت تصادفی ساده انتخاب و مورد مطالعه و آنالیز آماری قرار گرفت. از شاخص های این بررسی می توان به تعداد اقلام داروئی در هر نسخه، فراوانی تجویز آنتی بیوتیک، نحوه تجویز (مقدار مصرف در هر بار، دفعات مصرف در هر روز، طول دوره درمانی و تداخل اثر با سایر داروها) اشاره کرد. نتایج: متوسط اقلام داروئی هر نسخه 4.12 قلم است و 53% از نسخ دارای آنتی بیوتیک هستند از نظر نحوه تجویز 47% موارد غیر علمی و 53% علمی می باشند. از فراوان ترین آنتی بیوتیک های تجویز شده می توان به انواع پنی سلین ها (65.5%)، سولفونامیدها (11%)، سفالوسپورینها (6%) و آمینوگلیکوزیدها (5.4%) اشاره کرد. بحث: متوسط اقلام دارویی هر نسخه متناسب با آمارهای داخلی بوده ولی بسیار بالاتر از آمار و ارقام جهانی است. فراوانی تجویز آنتی بیوتیک جزیی بالاتر از سایر مناطق (امریکا، فرانسه، تهران، مشهد و اصفهان) است. 47% از نسخه ها غیر علمی هستند که در مقایسه به سایر بررسی ها که علاوه بر موارد فوق تشخیص بیماری و صحت انتخاب آنتی بیوتیک را هم مدنظر قرار داده اند، بالا می باشد. شاخص اصلی در نسخه های غیر علمی، کوتاهی طول درمان است.

سابقه و هدف: تجویز غیرمنطقی آنتی بیوتیکها به ویژه مصرف بی رویه آنها، باعث افزایش گونه های مقاوم باکتریایی در عفونتهای بیمارستانی و بروز عوارض خطرناک اما قابل اجتناب می شود که پیامد آنها تحمیل خسارات مالی و بالینی جبران ناپذیر بر سیستم بهداشتی می باشد. مواد و روشها: این پژوهش با هدف بررسی الگوی مصرف آنتی بیوتیکها به تفکیک بیماریها در مرکز پزشکی، آموزشی، درمانی طالقانی تهران طی ماههای تیر و آذر سال 1380 با بهره گیری از سیستم استاندارد بین المللی ATC/DDD، توصیه شده از سوی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، در قالب یک مطالعه گذشته نگر ارزیابی مصرف دارو (DUE retrospective) طرح ریزی گردیده است.یافته ها: در این مدت، 2137 پرونده مورد بررسی قرار گرفت که 57% (1222 پرونده) آنها آنتی بیوتیک دریافت کرده بودند. هزینه این آنتی بیوتیک درمانی نسبت به کل هزینه های دارویی بیمارستان در طی مدت مطالعه بالغ بر 19.4% بود. از کل پرونده هایی که آنتی بیوتیک دریافت کرده بودند، 68% تحت جراحی قرار گرفته بودند که در 49.9% از جراحیها (جراحیهای انتخابی) تجویز پیشگیری آنتی بیوتیکی در جراحی بیش از 48 ساعت ادامه داشته است. میزان کل آنتی بیوتیکهای مصرفی در طی مدت مطالعه در بیمارستان طالقانی بالغ بر DDD/100 bed days 99.82 بود که 79.3% آن مربوط به اشکال تزریقی می شد. در بین گروههای اصلی بیماریها بالاترین میزان مصرف آنتی بیوتیکها مربوط به موارد ارتوپدیک و جراحی ترمیمی (23%) بود. 75% کل آنتی بیوتیک مصرفی مربوط به گروههای سفالوسپورینها (49%) و پنی سیلینها (27%) بود و گروههای آمینوگلیکوزیدها (6%)، مشتقات ایمیدازولی (5%)، فلوروکینولونها (4%) و سایر گروههای آنتی بیوتیکها (9%) سایر موارد مصرف آنتی بیوتیکها را تشکیل می دادند.نتیجه گیری: مقایسه یافته های پژوهش با مطالعات مشابه داخلی تفاوت اندکی را نشان می دهد اما در مقایسه با اکثر مطالعات مشابه اروپایی بیانگر تفاوت چشمگیری می باشد. علیرغم اینکه برای یافتن دلایل این کثرت مصرف، احتیاج به مطالعات کیفی گسترده تری می باشد اما می توان مصرف چند روزه پیشگیری آنتی بیوتیکی در جراحیها (به ویژه در جراحیهای انتخابی)، با توجه به توصیه های مکرر منابع معتبر مبنی بر کاهش زمان تجویز تا کمتر از 24 ساعت، را مصداق مصرف غیر منطقی آنتی بیوتیکها دانست.

مقدمه و هدف :استفاده از آنتی بیوتیک ها جهت پیشگیری و درمان بیماریهای عفونی از یک سو باعث از بین رفتن عوامل پاتوژن مولد بیماری و از سوی دیگر باعث پیدایش عوارض متعدد می گردند. تجویز آنتی بیوتیک یک فرایند پیچیده است که نیاز به آگاهی و رعایت اصول فارماکولوژیک و میکروبیولوژیک و قضاوت بالینی صحیح دارد .علاوه بر این، بایستی شرایط بیمار و خصوصیات بیماری را هم در نظر گرفت. در این راستا هدف از این مطالعه تعیین میزان تجویز آنتی بیوتیک در کودکان زیر چهارده سال در نسخ سرپایی پزشکان عمومی شهر یاسوج است.مواد و روش ها :در این مطالعه توصیفی - تحلیلی به صورت گذشته نگر بعد از تعیین حجم نمونه قابل قبول با مراجعه به سازمان بیمه 441 نسخه اطفال از 58 پزشک عمومی شهرستان یاسوج به مدت شش ماه در سال 1383 ـ 1382 به صورت تصادفی ساده انتخاب گردید و مورد مطالعه قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها فرم اطلاعاتی بود که اطلاعات در آن ثبت گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و شاخصهای توصیفی و آزمون آماری کای دو آنالیز گردید .یافته ها :از تعداد 441 نسخه بررسی شده 285 نسخه (6/64 درصد) حاوی آنتی بیوتیک بودند. در این مطالعه، میانگین اقلام دارویی در هر نسخه 6/3 قلم و میانگین اقلام آنتی بیوتیکی 73/0 قلم بوده است. از فراوانترین آنتی بیوتیک های تجویز شده می توان به انواع پنی سیلینها (6/51 درصد)، ماکرولیدها (5/24 درصد) و سفالوسپورینها (2/11 درصد) اشاره کرد. 2/32 درصد نسخه ها واجد تشخیص بودند که بیشترین موارد شامل؛ پنومونی (7/31 درصد)، عفونت تنفسی فوقانی (9/21 درصد) و عفونت حلق (19 درصد) بود.نتیجه گیری :متوسط اقلام دارویی هر نسخه متناسب با آمارهای داخلی ولی بسیار بالاتر از آمار جهانی است. این شیوه تجویز آنتی بیوتیک که بیشتر جنبه پروفیلاکسی دارد تا درمان، باعث می شود شروع عفونتهای باکتریال تیپیک کمتر از گذشته باشد و از طرفی منجر به بروز میکروارگانیسمهای مقاوم و عوارض مصرف آنتی بیوتیک می شود. به نظر می رسد با توجه به تجویز بالای آنتی بیوتیک در نسخ موجود، نیاز به بازآموزی پزشکان فارغ التحصیل و توجه پزشکان به عوارض ناشی از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک وجود دارد.