TTV یک ویروس DNA دار تک رشته ای بدون پوشش بوده که اخیرا کشف شده است. این ویروس بیشتر از طریق خون و فرآورده های آن منتقل شده و جزو ویروسهای non-A-G تقسیم بندی می گردد. هدف این مطالعه اندازه گیری شیوع TTV در بیماران همودیالیزی بوده که جزو گروه پرخطر در مورد این ویروس می باشند. روش کار: مجموعا از 55 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به بخش همودیالیز بیمارستان اکباتان شهر همدان نمونه تهیه شده و بوسیله روش PCR وجود TTV_DNA را ارزیابی نمودیم. نتایج: شیوع TTV در بیماران 8 مورد (14.5%) بود. 6 نفر (75%) از بیماران TTV مثبت، سابقه دریافت خون داشتند در حالیکه در سایر بیماران همودیالیزی 15.6% این سابقه را داشتند. آنزیمهای کبدی در هیچکدام از بیماران TTV مثبت افزایش نیافته بود و همچنین کلیه بیماران از نظر HBV و HCV منفی بودند. نتیجه نهایی: شیوع TTV بدست آمده در بیماران همودیالیزی نسبت به سایر مطالعات انجام شده در کشورهای دیگر پایین تر بوده است. تغییرات آنزیمهای کبدی در بیماران TTV مثبت با سایر تحقیقات همخوانی داشته ولی فراوانی HBV و HCV در مطالعات دیگر بیشتر بوده است.

سابقه و هدف: TTV یک ویروس DNA دار تک رشته ای بدون پوشش بوده که اخیرا کشف شده است. این ویروس بیشتر از طریق خون و فراورده های آن منتقل شده و جزو ویروسهای non-A-G تقسیم بندی می گردد. هدف از این مطالعه اندازه گیری شیوع TTV در بیماران همودیالیزی بوده که جزو گروه پرخطر در مورد این ویروس می باشند. روش کار: مجموعا از 55 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به بخش همودیالیز بیمارستان اکباتان شهر همدان نمونه تهیه شده و به وسیله روش PCR وجود TTV-DNA را ارزیابی نمودیم. نتایج: شیوع TTV در بیماران 8 مورد (14.5%) بود. 6 نفر (75%) از بیماران TTV مثبت، سابقه دریافت خون داشتند در حالیکه در سایر بیماران همودیالیزی 15.6% این سابقه را داشتند. آنزیمهای کبدی در هیچکدام از بیماران TTV مثبت افزایش نیافته بود و هم چنین کلیه این بیماران از نظر HBV و HCV منفی بودند. نتیجه نهایی: شیوع TTV به دست آمده در بیماران همودیالیزی نسبت به سایر مطالعات انجام شده در کشورهای دیگر پایین تر بوده است. تغییرات آنزیمهای کبدی در بیماران TTV مثبت با سایر تحقیقات همخوانی داشته ولی فراوانی HBV و HCV در مطالعات دیگر بیشتر بوده است.

مقدمه: تعویض خون روش موثری در درمان افزایش بیلیروبین می باشد، اما در 5-10 درصد موارد با عوارض جدی به خصوص در نوزادان نارس همراه است. مهم ترین این عوارض شامل ترومبوسیتوپنی، اسیدوز، هیپوکلسمی، هیپوگلیسمی، هیپوناترمی و انتقال عوامل عفونی می باشد.هدف: در این مطالعه به بررسی برخی عوارض ناشی از تعویض خون در نوزادان مبتلا به ایکتر که در این مرکز بستری و تحت تعویض خون قرار گرفته اند می پردازیم تا در جهت کاهش عوارض و ایمنی بیشتر این روش درمانی در نوزادان بیمار گام های موثرتری برداریم.مواد و روش ها: در این مطالعه پرونده نوزادانی که در طی سال های 84-87 در این مرکز به علت هیپربیلیروبینمی تعویض خون شده اند بررسی و اطلاعات لازم توسط پرسش نامه استخراج و تحت بررسی آماری قرار گرفت.نتایج: در مجموع 28 نوزاد نیاز به تعویض خون داشته اند که در سه بیمار (10.7%) بیش از یک مرتبه تعویض خون انجام شده است. 24 بیمار (85.7%) به دنبال تعویض خون دچار عوارض شده اند که اسیدوز متابولیک (67.9%) و ترومبوسیتوپنی (50%) شایع ترین این عوارض بوده اند.نتیجه گیری: با توجه به عوارض تعویض خون مانند ترومبوسیتوپنی و اسیدوز، کنترل شمارش پلاکت و انجام گازومتری پس از تعویض خون ضروری است تا با شناخت به موقع عوارض ناشی از تعویض خون، اصلاح آن ها را مد نظر قرار دهیم.

مقدمه: هزینه های بالای پرسنلی و تجهیزات آزمایشگاهی لازم جهت انجام آزمون های غربالگری سلامت خون، تعیین گروه خون و کراس مچ آن همراه با محدودیت زمان نگهداری خون، بیانگر اهمیت درخواست صحیح و مصرف مناسب خون می باشند.هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان خون های ذخیره شده (به صورت رزرو و کراس مچ) قبل از انجام عمل های جراحی الکتیو از ابتدای سال 1380 تا ابتدای سال 1388 در بیمارستان 22 بهمن مشهد و بررسی تاثیر ارایه راهنمای نیویورک در سال 1385 می باشد.مواد و روش ها: طی یک مطالعه گذشته نگر، پرونده 6145 بیمار که در طی سال های 1380 تا 1388 در بیمارستان 22 بهمن به صورت الکتیو تحت عمل های جراحی عمومی، ژنیکولوژی، ارتوپدی، گوش و حلق و بینی، اورولوژی و نوروسرجری قرار گرفته بودند، بررسی و اطلاعات مربوط به هر یک از این گروه ها از نظر تعداد بیماران، تعداد واحدهای رزرو شده، کراس مچ شده و تزریق شده ارزیابی گردید و با راهنمای موجود در بیمارستان مقایسه گردید. تعداد خون های تزریق شده نیز ارزیابی گردید. استاندارد خون کراس مچ شده به ترانسفوزیون شده (C/T)، کمتر از 2.5 واحد در نظر گرفته شد.نتایج: 1557 واحد خون برای 772 بیمار درخواست گردیده بود. از این تعداد حدود 1305 واحد (66.47%) به صورت درخواست کراس مچ بود، در حالی که تنها 126 واحد (8.1%) از آن ها ترانسفوزیون شده بودند. عواملی که در افزایش احتمال ترانسفوزیون موثر بودند: سنین کمتر از 20 و بیشتر از 80 سال، هموگلوبین قبل از عمل ≤12، نوع عمل جراحی و نیز جراح بودند. با وجود آن که میزان کراس مچ بعد از سال 1385 (بعد از ارایه راهنما) 64.44% کاهش نشان می داد ولی متوسط تعداد واحدهای کراس مچ شده تغییر نیافته بود زیرا تعداد بیماران کراس مچ شده کاهش یافته بودند. شاخصC/T در بیمارستان از 14.1به 3.7 کاهش پیدا کرد که بر موثر بودن راهنما دلالت می نمود.نتیجه گیری: از یافته های این مطالعه می توان نتیجه گرفت رعایت اصول صحیح سفارش خون می تواند از میزان درخواست های غیرضروری، کمبود کاذب خون، فشار به مراکز انتقال خون، بالا رفتن مدت زمان نگهداری خون و افزایش ضایعات به میزان چشم گیری بکاهد.