لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: سرطان پروستات، چهارمین سرطان شایع در دنیا و شایع ترین سرطان احشایی در مردان است و تشخیص به موقع و غربالگری این بیماری، می تواند تاثیر مثبتی در طول عمر بیمار آن بگذارد. آزمون های total PSA (total prostate specific antigen) و نسبت Free PSA به total PSA از روش های تشخیص و غربالگری این بیماری است و در حال حاضر به طور شایع در غربالگری این بیماری استفاده می گردد. اما تاکنون مطالعه کاملی که ارتباط بین سطح سرمی PSA و درجه بیماری را تعیین کند، انجام نشده است. از این رو، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سطح سرمی total PSA و نسبت Free PSA به total PSA با درجه بدخیمی سرطان پروستات در نمونه های بیوپسی به انجام رسید.روش ها: طی یک مطالعه ی توصیفی-تحلیلی، 85 نفر از مبتلایان به سرطان پروستات که بیماری آن ها با بیوپسی در آزمایشگاه پاتولوژی و تشخیص طبی تایید شده است، مورد مطالعه قرار گرفتند. سطح سرمی   totalPSA و Free PSA  این افراد اندازه گیری شد و درجه بدخیمی بیماری نیز از طریق آزمایشگاه پاتولوژی تعیین و ارتباط بین سطح سرمی total PSA و Free PSA و درجه بدخیمی سرطان پروستان (طبق معیار گلیسون) مورد بررسی قرار گرفت. داده های به دست آمده از مطالعه با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بین درجه ی گلسیون و نسبت Free PSA و total PSA یک همبستگی معکوس به میزان 0.38 وجود داشت که طبق آزمون همبستگی Spearman، معنی دار بود (p=0.037) بین سطح سرمی PSA و درجه ی گلسیون نیز یک همبستگی مستقیم به میزان 0.37 مشاهده شد که طبق این آزمون، از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001).نتیجه گیری: با توجه به این که سرطان پروستات به طور معمول دیر تشخیص داده می شود و انجام بیوپسی به سختی مورد پذیرش بیماران قرار می گیرد و از طرف دیگر، نظر به وجود ارتباط بین گرید کانسر پروستات و سطح سرمی Free PSA و نسبت Free PSA/total PSA، می توان با توجه به سطح سرمی total PSA و Free PSA، تدابیر لازم جهت درمان به موقع بیماران اتخاذ نمود.

به منظور بررسی تاثیر مقادیر، روش های مصرف و نوع کود فسفاته بر عملکرد دانه گندم و نیز جذب کل فسفر، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 16 تیمار طی دو سال زراعی (88-1386) در مرکز تحقیقات کشاورزی صفی آباد – دزفول اجرا گردید. عامل اول سطوح کود فسفر در چهار سطح صفر، 0.5 برابر توصیه کود فسفر بر اساس آزمون خاک (معادل با 50 کیلوگرم کود فسفر در هکتار)، یک برابر توصیه کود فسفر بر اساس آزمون خاک (معادل با 100 کیلوگرم کود فسفر در هکتار) و 1.5 برابر توصیه کود فسفر بر اساس آزمون خاک (معادل با 150 کیلوگرم کود فسفر در هکتار)، عامل دوم روش های مصرف کود فسفر شامل نواری و پخش در سطح و مخلوط با خاک سطحی و عامل سوم نوع کود فسفر شامل سوپر فسفات تریپل و دی آمونیوم فسفات بود. نتایج نشان دادکه سطوح مختلف فسفر و نوع کود مصرفی بر عملکرد دانه، عملکرد کاه و وزن هزار دانه معنی دار شد. روش مصرف کود فقط بر عملکرد کاه معنی دارگردید. بالاترین عملکرد دانه به میزان 5316 کیلوگرم در هکتار از مصرف 50 کیلوگرم کود فسفر در هکتار از دی آمونیوم فسفات بدست آمد. روش مصرف کود فسفر تنها بر شاخص برداشت معنی دار گردید. تاثیر سطوح کود فسفر و روش مصرف آن بر جذب کل فسفر معنی دار شد. تاثیر تیمارهای آزمایش بر کارایی استفاده از فسفر و شاخص برداشت فسفر معنی دار نگردید.

به منظور بررسی اثر کاربرد نیتروکسین و نیتروژن بر عملکرد، غلظت و جذب کل عناصر غذایی شاخساره گندم، آزمایشی گلخانه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی و با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل دو سطح نیتروکسین (صفر و 10 میلی لیتر در کیلوگرم خاک) و پنج سطح نیتروژن (صفر، 50، 100، 150 و 200 میلی گرم در کیلوگرم خاک) بود. کاربرد نیتروکسین عملکرد، غلظت و جذب کل نیتروژن، و جذب کل فسفر، آهن و منگنز شاخساره گندم را به طور معنی داری افزایش داد. کاربرد نیتروژن عملکرد، جذب کل نیتروژن، پتاسیم، آهن، روی، منگنز، مس و غلظت نیتروژن، پتاسیم، روی و منگنز شاخساره گندم را افزایش ولی غلظت و جذب کل فسفر را به طور معنی داری کاهش داد. با توجه به نتایج به دست آمده از این آزمایش، مصرف توأم نیتروژن و نیتروکسین برای حصول بیشترین عملکرد اندام هوایی گندم توصیه می شود.

گر چه روشهای جامع لقاح خارجی رحمی (IVF) و میکرواینجکشن (ICSI) در درمان ناباروری موثر واقع می شوند، با این حال تعداد معدودی از زوجین نابارور در اولین مرحله درمانی یعنی تشکیل لقاح تخمک های آسپیره شده با شکست اولیه مواجه می شوند. بنابراین، هدف از این مطالعه گذشته نگر بررسی نتایج مربوط به موارد عدم باروری تمام تخمک های حاصله از 111 سیکل درمانی IVF و ICSI می باشد. جهت این مطالعه اطلاعات اولیه مربوط به زوجین به همراه وضعیت پارامترهای اسپرم و نیز تخمک های حاصله در دو گروه سنی زن با 30 سال سن و یا کمتر و همچنین بیش از 30 سال در نظر گرفته شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS در دو گروه IVF و ICSI بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان total Fertilization Failure (TFF) در طی 4 سال فقط 4.5% بوده است (جمعا 111 سیکل TFF). میانگین سن، مدت ناباروری، تعداد فولیکول و تخمک در دو گروه فوق مشابه بود. اما سن زن در تعداد فولیکول بدست آمده دخیل بود. در زنان با سن 30 و بالاتر تعداد فولیکول بدست آمده 10.11 و در گروه سنی کمتر از 30 سال، 8.03 بوده است ( 0.036=P). 51.35% از افراد دارای اسپرم های با مرفولوژی طبیعی بودند که 31.5% آنها از طریق IVF تحت درمان قرار گرفته بودند. جمع آوری اسپرم در 75% از مردان از روش انزالی و در بقیه به روش آسپیره نمودن اسپرم انجام شده بود. همچنین 85% از زوجین در اولین (68% میکرواینجکشن، 17% IVF)، 12% در دومین و 3% افراد در سومین بار (فقط میکرواینجکشن) مراجعه جهت درمان ناباروری خود دچار TFF شده بودند. بنابراین جمعا 81% موارد TFF مربوط به میکرواینجکشن و 19% موارد TFF مربوط به IVF بوده است. در گروه ICSI، پارامترهای اسپرم در رابطه با علت ناباروری مردانه از نظر آماری معنی دار بود. نتایج این تحقیق نشان داد که TFF در سیکل های درمانی IVF و ICSI اتفاق می افتد و جهت دستیابی به فاکتورهای دخیل در TFF نیاز به بررسی جامع تر در مورد عوامل دخیل در ناباروری زوجین به همراه مطالعه Ultrastructure تخمک های بارور نشده می باشد.

هدف: هر چند مطالعات فراوانی پیرامون اثر استرس سرما و گرما بر میزان فعالیت غده تیرویید صورت گرفته است، اما تحت شرایط ویژه شهرستان اهواز چگونگی فعالیت غده تیرویید مورد مطالعه و بررسی قرار نگرفته است. لذا این مطالعه به منظور بررسی اثر این شرایط خاص روی غده تیرویید صورت گرفته است. به علاوه اثر سن و جنس نیز بر میزان پارامترهای تیروییدی مورد ارزیابی قرار گرفت.طرح: بررسی کشتارگاهی.روش: با توجه به وضعیت خاص آب و هوایی اهواز در دو ماه گرم (مرداد) و سرد (بهمن) و در هر ماه از 210 راس گوسفند به طور تصادفی در کشتارگاه اهواز خون گیری به عمل آمد و مقدار T3 و T4 وT3 uptake موجود در سرم آن ها با روش رادیوایمونواسی اندازه گیری گردید. گوسفندان در چهار رده سنی زیر 6 ماه، 6-12 ماه، 12-48 ماه و بالای 48 ماه طبقه بندی شدند.تجزیه و تحلیل آماری: آنالیز واریانس- ضریب همبستگی.نتایج: یک اختلاف معنی داری در مقادیر (P<0.001)T3، (P<0.001)T4، (P<0.001)T3uptake و (P<0.05) FTI در دو ماه مورد مطالعه مشاهده شد. هم چنین تاثیر معنی دار (P<0.05) سن بر روی آن ها مشاهده گردید. مقادیر T3، T4 و FTI در بهمن بیشتر از مرداد و T3uptake در مرداد بیشتر از بهمن ماه به دست آمد. همچنین با افزایش سن، میزان پارامترهای هورمونی در هر دو ماه کاهش نشان می داد. یک ارتباط مستقیم بین T4 و FTI، T4 و T3، T3 و FTI، T3uptake و (P<0.01) FTI مشاهده گردید.نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که گرمای بالای مرداد ماه در شهرستان اهواز سبب کاهش قابل توجه بر کارکرد غده تیرویید در گوسفندان می شود. بنابراین افزایش مشکلات تولیدی و تولید مثلی با شروع فصل گرما می تواند ناشی از کاهش فعالیت غده تیرویید باشد. این مطالعه نشان داد سن اثر مشخصی بر روی فعالیت غده تیرویید دارد.

به منظور بررسی اثر سلنیوم و نیتروژن بر برخی ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی پیاز خوراکی (توده ی زرد اصفهان)، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه ی طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در دانشگاه رازی و در سال 1396 اجرا شد. در این آزمایش فاکتور اول شامل زمان تقسیط کود نیتروژن (بر اساس آزمون خاک که شامل 500 کیلوگرم اوره در هکتار بود) در شش سطح شامل (عدم مصرف کود، کل کود در زمان نشاء، یک دوم کود در زمان نشاء، یک سوم کود در زمان نشاء، یک دوم کود در زمان نشاء+ یک دوم کود در زمان شروع سوخ دهی، یک سوم کود در زمان نشاء+ یک سوم کود در زمان شروع سوخ دهی+ یک سوم کود در زمان توسعه سوخ) و فاکتور دوم محلول پاشی برگی سلنیوم در سه سطح (صفر، 10 و 50 میلی گرم بر لیتر سلنات سدیم) بود. با مصرف سه مرحله ای کود نیتروژن بیشترین میزان عملکرد پیاز (44/21 کیلوگرم بر مترمربع)، وزن تر پیاز (83/251 گرم در سوخ)، طول سوخ (190/84 میلی متر)، قطر سوخ (66/78 میلی متر)، فنول کل (87/19 میلی گرم بر گرم وزن تازه)، فلاونوئید کل (30/9 میلی گرم بر گرم وزن تازه) و فعالیت آنتی اکسیدانی (44/11 درصد) مشاهده شد. سلنیوم نیز تأثیر مثبتی بر صفات مورد بررسی (عملکرد، وزن تر، طول و قطر سوخ و فلاونوئید کل) داشت. با توجه به نتایج به دست آمده کاربرد توأم سلنیوم همراه با نیتروژن نقش بسیار مهمی در بهبود خصوصیات رشدی پیاز از جمله وزن خشک سوخ (73/84 گرم در سوخ) و نیز کارایی بهره برداری نیتروژن (1 کیلوگرم بر میلی گرم وزن خشک سوخ) داشت. در نتیجه کاربرد سه مرحله ای کود نیتروژن (مصرف یک سوم در زمان کشت نشاء+ یک سوم در زمان شروع سوخ دهی+ یک سوم در زمان توسعه سوخ همراه با 50 میلی گرم بر لیتر سلنات سدیم) توصیه می شود.

تعیین شکل های شیمیایی مس، یکی از روش های بررسی دقیق تر وضعیت این عنصر در خاک است. مطالعه روابط بین شکل های شیمیایی و ویژگی های خاک به توصیف هر چه بهتر تغییرات شیمیایی مس در خاک کمک می کند. در این پژوهش، تعداد 10 نمونه خاک از عمق 30-0 سانتی متری نقاط مختلف استان فارس با دامنه وسیعی از خصوصیات فیزیکی و شیمیایی برگزیده شد و پس از آماده سازی خاک ها، شکل های مختلف شیمیایی مس در خاک به روش عصاره گیری دنباله ای اندازه گیری گردید. فراوانی شکل های شیمیایی مس در این خاک ها به ترتیب زیر بودند: 48 درصد = شکل تتمه > 28 درصد = اکسیدهای آهن کریستالی > 13 درصد = مس متصل به مواد آلی > 6 درصد = اکسیدهای آهن بی شکل > 5 درصد = مس کربناتی > ناچیز = اکسیدهای منگنز = تبادلی. قسمت هوایی گیاه سویا بعد از 8 هفته برداشت گردید. با اندازه گیری غلظت (CuC) و جذب کل مس (CuU) در اندام هوایی سویا، مشاهده شد که از شکل های بالا، شکل های آلی (CuOM) و کربناتی (CuCa)، بیش ترین همبستگی را با مس در اندام هوایی سویا داشتند (سطح احتمالی 1 درصد) و این شکل ها با غلظت های مس استخراج شده به وسیله دو عصاره گیر DTPA و EDTA همبستگی مثبت معنی دار (سطح احتمالی 1 درصد) نشان دادند. مقایسه بین شکل های مختلف شیمیایی مس، نشان داد که شکل آلی با شکل کربناتی همبستگی مثبت معنی دار داشت. به علاوه، شکل متصل به اکسیدهای آهن بی شکل (CuAFe) با تمام شکل ها به جز شکل های آلی و کربناتی همبستگی مثبت معنی دار نشان دادند. بیشترین همبستگی بین شکل های مختلف، نیز بین شکل متصل به اکسید آهن بی شکل و شکل متصل به اکسید آهن کریستالی به دست آمد.

شوری خاک می تواند سبب ایجاد عدم توازن بین عناصر غذایی در گیاهان شود. افزودن برخی عناصر غذایی به خاک های شور می تواند تا حدودی از اثرهای منفی شوری بر رشد و عملکرد گیاهان کم کند. به منظور بررسی اثر شوری و فسفر بر رشد و ترکیب شیمیایی دو رقم اسفناج (خاردار و ویروفلی اصلاح شده)، یک تحقیق گلخانه ای به صورت فاکتوریل 2×3×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارها شامل سه سطح شوری (0.6، 3.8 و 8 دسی زیمنس بر متر از منبع کلرید سدیم) و دو سطح فسفر (40 و 80 میلی گرم در کیلوگرم خاک از منبع منوکلسیم فسفات) بود. نتایج نشان داد که غلظت و جذب کل سدیم، کلر و منیزیم در رقم خاردار بیشتر از رقم ویروفلی، اما غلظت و جذب کل نیتروژن، پتاسیم، آهن، منگنز، روی و مس کمتر از ویروفلی بود. غلظت و جذب کل فسفر و کلسیم در دو رقم اسفناج مشابه بود. کاربرد 80 میلی گرم فسفر، وزن خشک رقم خاردار را افزایش داد، اما بر وزن خشک رقم ویروفلی تاثیر معنی دار نداشت. در رقم خاردار، جذب کل نیتروژن، فسفر، کلسیم، منیزیم، روی، مس، سدیم و کلر و در رقم ویروفلی جذب کل فسفر و مس با کاربرد فسفر افزایش معنی دار یافت. تیمار فسفر، جذب کل نیتروژن، کلسیم، منیزیم، سدیم و کلر را در رقم ویروفلی کاهش معنی دار داد. کاربرد کلرید سدیم (شوری) سبب افزایش معنی دار وزن تر هر دو رقم و وزن خشک رقم ویروفلی گردید. جذب کل نیتروژن در رقم خاردار تحت تاثیر تیمار شوری کاهش اما در رقم ویروفلی افزایش معنی دار پیدا کرد. شوری در هر دو رقم، جذب کل کلسیم و منیزیم را کاهش اما جذب کل روی، سدیم و کلر را افزایش معنی دار داد. جذب کل مس در رقم ویروفلی، در حضور شوری، افزایش معنی دار یافت. بنابراین پاسخ های دو رقم اسفناج به شوری و کاربرد فسفر متفاوت بود. اما به طور کلی، ارقام خاردار و ویروفلی را به دلیل بهبود رشدشان با کاربرد کلرید سدیم می توان در گروه گیاهان نسبتا مقاوم به شوری قرار داد.