هدف از نگارش مقاله حاضر بررسی و مقایسه ساختار بصری آثاری است که بعد از مسیحیت طی قرون متمادی، با موضوع شام واپسین یا شام آخر زیر چتر سبک ها و شیوه های متعدد شکل می گیرد، و بسیار از «پارودی» یا «نقیضه» تأثیر می پذیرد. در این پژوهش سعی شده است، تا ابتدا به پرسش اصلی این تحقیق پاسخ داده شود که، آیا انتخاب موضوع شام واپسین توسط هنرمندان تنها به اوج دوران مسیحیت و توجه به امور مذهبی برمی گردد یا اینکه نقاشان، چاپگران و عکاسان در دوران افول مسایل دینی نیز به این مهم می پردازند؟ و آیا برگزیدن این موضوع توسط هنرمندان سراسر جهان به برداشتی یگانه منجر می شود یا با توجه به دیدگاه های فرهنگی و اجتماعی گوناگون و سودجستن از ُسنن و آداب و رسوم متعدد، به نظریات و رویکردهای مختلف راه می گشاید؟ به عنوان یافته های این پژوهش می توان چنین اظهار کرد که با گذشت زمان و سپری شدن قرون متمادی از یک سو، و با توجه به گونه گونگی فرهنگ ها، جوامع بشری، تغییر و تحولات تکنیکی از دیگر سو، این موضوع دستخوش تغییرات شگرفی می شود که در بسیاری از قرون گذشته مطرح نبوده است؛ و متعاقباً در این گونه آثار، تفاوت ها و همسانی های قابل توجهی دیده می شود که جای واکاوی و تعمق دارد. سرانجام به عنوان نتیجه حاصل شده، باید گفت که ابتدا، این موضوع از رویکردی کاملاً قدسی و مذهبی سرچشمه گرفته است؛ اما بعدها با بهره گیری از دستاورد های «پارودی» و برداشت های طنزآلود و ُمضحک، این موضوع جدی و عمیق مذهبی، به نگاهی پارادوکسال (متناقص و خلاف عقیده عمومی) تبدیل شده است؛ در واقع، استفاده از پارودی یا به دیگر سخن، نقیضه، همیشه برای به طنز کشیدن و نفی ارزش های آثار مطروحه نبوده است؛ بلکه گاهی هنرمندان از پارودی در قالب تراژدی و ُکمدی، برای بیداری و آگاه سازی جامعه استفاده کرده اند. در این پژوهش، روش تحقیق اتخاذ شده، توصیفی، تحلیلی-تطبیقی است؛ و گردآوری منابع کتابخانه ای بوده، و در برخی موارد از مآخذ و سرچشمه های اینترنتی معتبر نیز استفاده شده است.

واقعه شام آخر حضرت مسیح همواره به عنوان یکی از مهم ترین رویدادهای آیین مسیحیت مورد توجه بوده است. هنرمندان بسیاری این واقعه را نقاشی کردند که از میان آنها مهم ترین و شناخته شده ترین اثر، نقاشی دیواری شام آخر لئوناردو داوینچی در صومعه سانتا ماریا دله گراتسیه است. اهمیت این نقاشی به حدی است که در دوره معاصر نیز بازخوانی های جدیدی از این اثر شکل گرفته است. تصاویر متعدد بازنمایی شده شام آخر در دوره معاصر، بیانگر تغییرات مفهومی و محتوایی، ویژگی ها و مسایل جامعه معاصر است. هدف، مطالعه آثار بازنمایی شده از نقاشی شام آخر داوینچی در دوره پست مدرنیسم، با توجه به ویژگی ها و شرایط زمانی این دوره است. محتوا و معانی در آثار بازنمایی شده از شام آخر تغییر کرده است. نمونه های بازنمایی شده بسیاری از شام آخر داوینچی وجود دارد که در این پژوهش دو نمونه تصویر از وجه هنری (انتزاع-مینیمالیسم) مورد تحلیل و توصیف قرار گرفته است. جمع آوری اطلاعات در پژوهش حاضر با استفاده از روش اسنادی-کتابخانه ای است و در نهایت به تحلیل و توصیف تصاویر، که ویژگی های فرهنگی و اجتماعی جامعه را برای مخاطب بازنمایی می کنند پرداخته می شود. در حقیقت تصاویر ابژه های فرهنگی معاصر هستند که مفاهیم جدیدی را بیان می کنند. نوع بیان متفاوت است اما معانی مانند معنویت، تقدس به واسطه وجود نشانه هایی در هر دو اثر بیان شده است. بنابراین یک اثر هنری جاودان، با قرار گرفتن در بافت های موقعیتی گوناگون معانی جدیدی را خلق می کند.

مرگ سلطان ابوسعید مغول در ربیع الاول سال 736 هجری را سال انحلال دولت ایلخانی در ایران به شمار آورده اند. اما امیران و وزیران ایلخانان که برای یافتن مشروعیت، هر مدعی فرزندی چنگیز را به ایلخانی نشانده و خود به نام او فرمانروایی می کردند، کسانی که به حکومت آورده و سکه به نامشان زده و در تاریخ سیاسی ایران وارد کردند مه به ایلخانان دست نشانده معروف شده اند و تاکنون 9 نفر آنها شناسایی شده است. آخرین ایلخان دست نشانده ای که تاکنون شناخته و شناسانده شده، انوشیروان است. از این انوشیروان یا نوشیروان کمتر نامی در منابع و سکه های به جای مانده هست. از آخر کار او نیز چندان خبری نداریم.در دهه 80 میلادی، چند سکه جدید در جراحی های اروپایی پیدا شدند که پس از مدتی در کاتالوگ های سکه و سرانجام در کتاب های راهنمای دولت های اسلامی و کتاب های تاریخ ایلخانان ثبت گردیدند. نقش این سکه ها کاملا شبیه سکه های ایلخانی و چوپانی است. نام نویی بر یان سکه ها یافته می شود که موضوع این نوشته است.

حکیم نظامی در میان شاعران سده ششم هجری در ابداع مضامین دقیق و مبتنی بر ایجاز جایگاه ویژه ای دارد. درک و فهم بعضی از اشعار او نیازمند آشنایی با علوم بلاغی و اصطلاحات علمی آن روزگار است.از جمله ابتکارات پیچیده و دور از ذهن او دو بیت زیر است:دلو از گله های آفتابی خاموش لب از دهن پرآبیبنوشته دو بیت زیرش از زر کاین هست مقدم آن موخرنظامی (لیلی و مجنون: 176)این مقاله برآن است در کندو کاو مشکلات این دوبیت بکوشد تا فهم آن را برای دانشجویان و دانش پژوهان آسانتر کند.

چکیده فارسی:این مقاله پس از توضیح مضمون اصل کاربرد کمینه حقوق کیفری، مبانی و مستندات آن را بررسی می کند. به موجب این اصل، جرم انگاری آخرین سلاح است و تنها در فرض ضرورت و ناکارامدی دیگر اقدامات و ضمانت اجراها باید به سراغ آن رفت. مقاله همچنین به ذکر شماری از ایرادها و انتقادهای وارد بر این اصل می پردازد. این ایرادها البته اعتبار و اهمیت اصل را نفی نمی کنند؛ آن ها بیشتر نشانگر تردیدهایی در کارایی این اصل همچون معیاری قابل اعتماد برای پیشگیری از تورم کیفری هستند. مقاله در ادامه به بررسی این اصل از چشم انداز اسلامی می پردازد و با توجه به برخی مفاهیم، اصول و قواعد اسلامی که با محتوای این اصل هم پوشانی دارند، اجمالا آن را با رویکردهای اسلامی سازگار ارزیابی می کند.   چکیده عربی:هذه الدراسة ترمی إلی معالجة مضمون مبدأ التجریم آخر سلاح و کذلک إلی مبانیه و ما یصلح أن یکون مستندا له. و حصیلة هذا المبدأ أنه لا یجوز الرجوع إلیه إلا إذا اقتضت الضرورة أو لم تؤثر المناهج والضمانات القانونیة الأخری لمکافحة و قمع هذه الظاهرة السیئة. کما یشیر إلی بعض التساؤلات والشبهات الواردة علی هذا المبدأ، لکن یرتأی الباحث أن هذه الشبهات لا تخفض و لا تنقص من شأن هذا المبدأ شیئا بل أکثر ما تفید هذه التساؤلات هو الإیعاز إلی شبهات حول قوة هذا المبدأ و استعداده لمکافحة التضخم الجنائی. کما یناقش کاتب هذا المقال هذا المبدأ من وجهة نظر إسلامیة و یصل فی نهایة المطاف إلی أن هذا المبدأ لا یلائم التعالیم الإسلامیة إجمالا.

ابوالعباس، فضل بن محمد لوکری، ادیب، ریاضیدان و فیلسوف برجسته قرن پنجم هجری است. وی به یک واسطه، شاگرد شیخ الرئیس ابوعلی سینا، یعنی شاگرد بلاواسطه بهمنیار و به سه واسطه، استاد خواجه نصیر طوسی بوده است. لوکری ادیب صاحب نامی بود که به دو زبان فارسی و عربی شعر میسرود. او دیوانی داشته که تنها ابیات معدودی از آن بجا مانده است. علاوه بر این وی رساله یی دارد که در آن، اصول همه علوم حکمی، یعنی منطق، طبیعیات، الهیات، ریاضیات و حکمت عملی را بزبان فارسی به نظم کشیده و به نثر سلیس فارسی شرح داده است.لوکری ریاضیدان برجسته یی بود که با همکاری چند نفر از ریاضیدانان و ستاره شناسان معروف مانند: خیام نیشابوری، خازنی، اسفزاری و واسطی مامور زیج و تنظیم تاریخ جلالی ملکشاهی شد و در رمضان سال 471 ﻫ. ق آغاز فروردین را به اول «حمل» بردند.او یکی از فلاسفه بزرگ قرن پنجم هجری بود که به فلسفه مشاء تسلط کامل داشت و موجب اشاعه فلسفه در خراسان بزرگ شد و شاگردان برجسته و صاحب نامی را مانند قطب الزمان طبسی مروزی، عبدالرزاق ترکی و شرف الزمان ایلاقی و غیره آموزش داد. وی بعنوان کتاب درسی یک مجموعه کاملی از همه علوم حکمی فلسفه مشاء بنام بیان الحق بضمان الصدق تالیف کرد. این کتاب تلخیصی است از همه مسائل اصلی فلسفه مشاء از ارسطو تا بهمنیار و البته در عین تلخیص، شرح کاملی از همه این مسائل است که دانشجویان فلسفه را از همه کتب مفصل و مختصر بینیاز میکند.حیات لوکری مقارن با دوران حکومت غزنویان و سلجوقیان یعنی دوره انحطاط علوم عقلی بود و درنهایت با ظهور ابوحامد محمد غزالی دشمن قسم خورده فلسفه، سلسله فلاسفه مشاء با لوکری بپایان رسید و او آخرین فیلسوف مشائی بمعنای اخص بود. البته باید افزود با اینکه علوم عقلی از این حادثه آسیب فراوان دید ولی پس از مدتی مجهزتر بمیدان آمد.