در این مطالعه غنای گونه ای تیره رز را به کمک برنامه DIVA-GIS و با استفاده از خانه گرید های 10×10 کیلومتر و محدوده دایره ای همسایه با شعاع 50 کیلومتر برای مشخص کردن نواحی دارای پتانسیل حفاظت برای خانواده رز نقشه برداری گردید. این آنالیز با استفاده از 5762 داده ژئورفرنس شده انجام شد. مناطق اصلی بالقوه جهت حفاظت این خانواده در ایران ناحیه ایرانی-تورانی با دو بخش مهم البرز مرکزی و کوههای زاگرس است. این مناطق بر مناطق بومزادی این خانواده منطبق هستند. تیره رز 91 گونه نادر و 70 گونه بومزاد دارد. استان مازندران (واقع در البرز مرکزی) با بیشترین تعداد گونه نادر (23 گونه) یکی از مهم ترین نواحی برای حفاظت به شمار می آید. 10 خانه گرید 50×50 کیلومتر لازم است تا تمام گونه های این تیره را در بر گیرد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

تغییراتی که انسان در قرن اخیر در اکوسیستم های طبیعی بوجود آورده باعث شده که بسیاری از گونه های ارزشمند محو و یا در خطر انقراض قرار بگیرند که نتیجه آن کاهش غنای بیولوژیک و به طبع آن کاهش غنای گونه ای می باشد. در دهه های اخیر با ایجاد پارک های طبیعی و ملی تصمیم به حفظ این گونه ها و جلوگیری از تداوم تخریب در اکوسیستم ها گرفته شده است؛ زیرا حفاظت از این زیستگاه ها می تواند نقش اساسی در اداره صحیح سایر مناطق به خصوص مناطق همجوار داشته باشد. یکی از راه هایی که می توان به سلامت و پایداری اکوسیستم پی برد بررسی غنای گونه ای می باشد. بدین منظور پارک ملی سالوک با وسعت شش هزار هکتار که در شمال غربی شهرستان اسفراین قرار گرفته جهت مطالعه انتخاب شد. پس از بازدیدهای صحرایی و انتخاب توده معرف در هر تیپ گیاهی، نمونه گیری به طور تصادفی-سیستماتیک با استفاده از قاب تعدیل شده ویتاکر انجام شد. مدل رگرسیونی مورد استفاده جهت تجزیه و تحلیل غنای گونه ای به صورت  S=bo+b1LogX+ eمی باشد. در مجموع 184 گونه گیاهی که متعلق به 137 جنس و 40 خانواده گیاهی می باشد در منطقه شناسایی شد که خانواده هایPoaceae ،Asteraceae ، Fabaceae و Lamiaceae به ترتیب هر یک دارای 28، 26، 19 و 17 گونه گیاهی بودند که دارای بیشترین غنای گونه ای می باشند. از نظر طیف بیولوژیک رابطه همی کریپتوفیت>‏تروفیت>ژئوفیت>کموفایت>فانروفیت و از نظر فرم رویشی رابطه پهن برگ علفی>گندمی>بوته>درختچه در منطقه مورد مطالعه برقرار و بیشتر گیاهان منطقه چند ساله می باشند.

کشور ما به دلیل وسعت زیاد و تغییرات شرایط اقلیمی و توپوگرافیک، از لحاظ فلوریستیکی بسیار غنی بوده، لذا شناخت انواع پوشش های گیاهی برای برنامه ریزی صحیح مدیریت مراتع الزامی به نظر می رسد. به این منظور در این پژوهش تلاش شد تا غنای گونه ای در سه تیپ مختلف خاک در مراتع دشت گمیشان شامل تیپ دشت سیلابی- دلتایی جدید اترک، تیپ نئوکاسپین و تیپ نهشته های لسی با استفاده از پلات ویتاکر، مورد بررسی قرار داده و سپس رابطه بین غنای گونه ای با خصوصیات مختلف خاکی تعیین گردد. نتایج این تحقیق نشان داد که جفت رگرسیون های تیپ دشت سیلابی- دلتایی جدید اترک و تیپ نئوکاسپین از نظر شیب با هم تفاوت معنی داری ندارند و می توان غنای آنها را یکسان در نظر گرفت. اما بین این دو تیپ، با تیپ نهشته های لسی اختلاف معنی دار مشاهده شد. به طوری که شیب یا عرض از مبدا این رگرسیون ها با هم متفاوت هستند. برای تعیین این اختلاف در هر سه تیپ خاکی تعدادی نمونه خاک از عمق 50-0 سانتی متری برداشت شد و با حفر تعدادی پروفیل در هر یک از تیپ ها اقدام به تعیین سطح ایستابی سفره های زیرزمینی در منطقه گردید. خصوصیات خاکی اندازه گیری شده شامل اسیدیته، هدایت الکتریکی، نسبت جذب سدیم و بافت خاک بود. براساس فرمول تجربی کوودا در تیپ نهشته های لسی سطح ایستابی سفره های زیرزمینی پایین تر از سطح بحرانی بوده، لذا روی شوری خاک تاثیر نداشته اما در دو تیپ دیگر این سطح بحرانی بود. بنابراین سفره های روی شوری خاک تاثیرگذار تشخیص داده شدند. با استفاده از روابط رگرسیون چند متغیره تنها فاکتور خاکی موثر روی غنای گونه ای EC خاک تشخیص داده شد و در نهایت معادله ای بین تعداد گونه در واحد سطح با EC خاک به دست آمد. S=18.74(±0.182)-0.107(±0.003) EC

شهرستان بوانات با وسعت 4992.2 هکتار در منتی الیه شمال شرق استان فارس و به صورت هم مرز با استان یزد قرار دارد. این شهرستان به دلیل دارا بودن تنوع بالای از بوم سازگانها از غنای بالای از پرندگان برخوردار است. مطالعه حاضر با هدف شناسایی فون پرندگان شهرستان بوانات و تهیه فهرست کاملی از پرندگان شهرستان طی سال های 1386 تا 1393 انجام گرفت. پرندگان مشاهده شده در هر زیستگاه به طور جداگانه ثبت شدند. نتایج حاصل نشان داد تعداد 85 گونه پرنده از 12 راسته و 32 خانواده پرندگان ایران در شهرستان بوانات زیست می نماید. از این میان راسته گشنجک سانان با 61 گونه 93% از پرندگان شناسایی شده را در بر گرفته است. همچنین خانواده های توکاها، سهره ها و کلاغ ها هر کدام به ترتیب با 18، 6 و 6 گونه دارای بیشترین غنای گونه ای در سطح شهرستان بودند. در میان فصول مختلف سال نیز فصل بهار و تابستان هر کدام به ترتیب با 65 و 37 گونه دارای بیشترین غنای گونه ای بودند. به دلیل نبود پیکره های آبی طبیعی و انسان ساخت قابل توجه در شهرستان گونه های اندکی از پرندگان آبزی و کنار آبزی در آن زیست می نماید، و به همین دلیل تعداد گونه های مشاهده شده در فصل پاییز و زمستان نسبت به سایر فصول پایین تر استدرحالی است که این شهرستان دارای زیستگاه های مناسبی برای حضور پرندگان خشکی زی به خصوص در فصل بهار و تابستان می باشد.