سابقه و هدف: سیستم ترشحی تیپ 6 (T6SS) و وجود پمپ افلاکس قوی به واسطه پورین غشایی، از شاخص, های مهم بیماری زایی اسینتوباکتر بامانی میباشند. این مطالعه با هدف ردیابی سیستم ترشحی T6SS و پورین غشایی و همچنین الگوی مقاومت آنتی, بیوتیکی در جدایه, های کلنیکی انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش به صورت مقطعی-توصیفی بر روی 33 سویه اسینتوباکتر بامانی جدا شده از نمونه, های بالینی خون، ادرار، تراشه تنفسی و زخم انجام شد. حساسیت آنتی, بیوتیکی جدایه, ها با روش دیسک دیفیوژن مطابق پروتکل CLSI مورد بررسی قرار گرفت. همچنین فراوانی ژن, های کدکننده افکتور پروتین, های ترشح شده از سیستم ترشحی تیپ 6 و پورین غشایی با استفاده از آزمون Multiplex PCR انجام شد. یافته ها: با استفاده از روش مولکولی، 31 سویه اسینتوباکتر بومانی شناسایی شد. جدایه های اسینتوباکتر بامانی حساسیت 93/55 % به کلیستین, سولفات نشان دادند. کمترین میزان حساسیت مربوط به پنج کلاس آنتی بیوتیکی فلوروکینولون, ها (12/9%)، سفالوسپورین, ها (6/45%)، آمینوگلیکوزیدها (6/45%)، ماکرولیدها (16/1%) و آنتی, بیوتیک مهارکننده (12/1%) بود. نتایج نشان داد که علاوه بر فنوتیپ MDR (100% جدایه, ها)، 20 جدایه (64/52 %) فنوتیپ XDR دارند. فراوانی ژن hcp در 18 جدایه (58%) و ompC در تمامی جدایه ها (100%) تایید شد. همچنین فراوانی ژن ompC در جدایه, های MDR و XDR، 100% بود. اما ژن hcp تنها در فنوتیپ XDR با فراوانی 90% مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش تاثیر احتمالی ژن hcp در سازگاری جدایه, های اسینتوباکتر بامانی با شرایط نامساعد و بروز فنوتیپ مقاومت را نشان داد.

مقدمه: ارزیابی سیستم اطلاعات بیمارستانی، کار پیچیده ای است که در آن همه جنبه های انسانی، فنی و سازمانی باید مورد توجه قرار گیرد. این مطالعه با هدف ارایه شاخص های ارزشیابی سیستم اطلاعات بیمارستانی، انجام شد.روش بررسی: پژوهش کیفی حاضر به روش مقطعی و با فن Delphi در سال 1390 و در استان کرمان انجام گرفت. جهت انجام این مطالعه، سه مرحله مستقل شامل بررسی مفاهیم نظری، تهیه شاخص های اولیه ارزیابی سیستم اطلاعات بیمارستانی و ایجاد اجماع، انجام شد. داده های مورد نیاز از طریق مصاحبه و با استفاده از فرم های طراحی شده جمع آوری گردید. جامعه پژوهش در مراحل مصاحبه و ایجاد اجماع شامل 23 نفر از صاحب نظران بود. روایی فرم های طراحی شده از طریق روایی محتوی و پایایی آن نیز از طریق آزمون-بازآزمون تایید گردید. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی انجام گرفت.یافته ها: لیست نهایی شاخص های ارزیابی سیستم های اطلاعات بیمارستانی از 91 شاخص در 8 عنوان اصلی به قرار زیر تهیه گردید: 1- کیفیت فنی؛ 2- کیفیت نرم افزار؛ 3- کیفیت ارتباطات بین بخش های مختلف و معماری ساخت؛ 4- کیفیت فروشنده؛ 5- کیفیت خدمات پس از فروش؛ 6- کیفیت حمایت از جریان کاری؛ 7- کیفیت ستانده های بخش پشتیبانی؛ 8- هزینه سیستم اطلاعات بیمارستانی.نتیجه گیری: با وجود پیچیده بودن ارزیابی سیستم اطلاعاتی باید همه جنبه های انسانی، فنی و سازمانی در هر ارزیابی ها مورد توجه قرار گیرد. شاخص های ارایه شده در این پژوهش، امکان ارزیابی جامع سیستم اطلاعات بیمارستانی را فراهم می کند.

زمینه و هدف: نواقص حرکتی شامل همی پارزی، عدم هماهنگی و اسپاستیسیته از رایج ترین آسیب های بعد از سکته مغزی هستند. بیشتر بیماران در طی زمان در بعضی از این نواقص بهبود می بابند که البته میزان آن در بیماران مختلف متفاوت می باشد. شواهدی هست که نشان می دهد افزایش شدت و کمیت درمان پس از سکته مغزی می تواند بهبود را افزایش بخشد. توانبخشی حرکتی این بیماران شامل ترکیبی از تکنیک های حرکت درمانی است که در بسیاری از کلینیک های کاردرمانی انجام می گیرد. اما در این روند توانبخشی به امواج مغزی بیماران سکته مغزی و تاثیری که این امواج می تواند بر حرکت داشته باشد توجهی نمی شود. یکی از این امواج تتا می باشد، لذا هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر همراه کردن کاردرمانی و نوروفیدبک بر درمان حرکتی بیماران سکته مغزی می باشد.روش بررسی: این مطالعه بصورت طرح تک آزمودنی Single-system design (AB) بر روی 2 بیمار سکته مغزی انجام شد. در طی فاز پایه عملکرد اندام فوقانی و تحتانی بیماران (با استفاده از آزمون های فوگل-مایر و برگ)، سه روز در هفته و به مدت 4 هفته مورد ارزیابی قرار گرفته و مداخلات کاردرمانی هم انجام شد. پس از اتمام این دوره فاز درمان آغاز گردید که ترکیبی از کاردرمانی و نوروفیدبک است و مدت آن نیز 4 هفته بود. سپس نتایج ارزیابی های فازهای پایه و درمان مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت.یافته ها: هر دو بیمار بهبودی معنی داری را در عملکرد اندام فوقانی (بیمار 1، 81.1% و بیمار 2، 68.1%) و تحتانی (بیمار 1، 73.1% و بیمار 2، 75.4%) در آزمون فوگل-مایر و برگ (بیمار 1،51.6 % و بیمار 2، 68.1% ) نشان دادند.نتیجه گیری: باتوجه به بهبودی قابل توجه در عملکرد اندام فوقانی و تحتانی بیماران به نظر می رسد همراه کردن نوروفیدبک با درمانهای رایج کاردرمانی، می تواند نتایج بالینی بهتری در بر داشته باشد. اگرچه به مطالعات بیشتر در آینده نیاز است.