پمپ های تراوشی (efflux) وابسته به نیروی محرکه پروتونی نقش مهمی در مقاومت چند دارویی باکتری pseudomonas aeruginosa  دارند. 23 سویه دارای مقاومت چند دارویی از 104 سویه بیمارستانی برای کار انتخاب شد. MIC آنتی بیوتیک های سیپروفلوکساسین، افلوکساسین، سفتازیدیم، سفتریاکسون، جنتامیسین، آمیکا سین و اتیدیوم بروماید تعیین شد. آزمایش MICs در حضور ترکیب پروتونوفور کربونیل سیانید -m کلروفنیل هیدرازون (CCCP)، تکرار شد. سطح تراوش فعال در سویه ها با روش  accumulation(تجمع) اتیدیوم بروماید اندازه گیری شد و میزان اختصاصی بودن تراوش نیز با سنجش تجمع آنتی بیوتیک های فلوروکینولون انجام گرفت. با روش PCR سیستم تراوشی ذاتی mexAB-oprM از سویه ها تکثیر گردید. میزان MIC آنتی بیوتیک ها در حضور  CCCPحداقل در یک رقت کاهش یافت. سنجش تجمع اتیدیوم بروماید، حضور مکانیزم تراوش فعال را در سویه های بیمارستانی P. aeruginosa  اثبات کرد و تست تجمع فلوروکینولون ها نشان داد که مکانیزم تراوش در این سویه ها طیف وسیعی از ترکیبات دارویی غیر مشابه را در بر می گیرد. PCR ثابت کرد که 17% از این سویه ها سیستم تراوشی، mexAB–oprM  را بر روی ژنوم خود دارند. مقایسه نتایج PCR با سایر نتایج نشان دهنده آن است که سویه های بالینی مورد مطالعه نه تنها سیستم تراوشی mexAB-oprM بیان شده در سویه های وحشی را دارند بلکه سویه ها به سایر پمپ های تراوشی نیز مجهز هستند.

در این تحقیق سویه های موکوئید (مولد آلژینات) و غیر موکوئید pseudomonas aeruginosa از منابع مختلف بالینی (شامل خلط، مدفوع، ادرار و سوختگی) شد. از آنجایی که فرم موکوئیدی ناپایدار است و شرایط خاص رشد در پایداری فرم موکوئیدی و افزایش تولید آلژینات موثر می باشد، اثر فشار اسمزی به عنوان یکی از فاکتورهای محیطی رشد در تولید آلژینات مورد بررسی قرار گرفت. به منظور بررسی اثر فشار اسمزی بر تولید آلژینات، جدا سازی و سنجش آن ضروری است. برای افزایش فشار اسمزی از محیط های کشت مختلف استفاده شد که عبارتند از: مکانگی آگار دارای 0.5 و 0.25 مولار کلرید سدیم، مکانگی آگار دارای درصدهای مختلف گلیسرول (%5, %3-1) و 10%) و نوترینت آگار دارای 1% گلوکز. نمونه ها هفت روز در حرارت 25 درجه سانتیگراد در 10 لوله حاوی 10 میلی لیتر محیط، کشت داده شد. اگزوپلی ساکارید تولید شده (آلژینات) طی مراحل مختلف مانند سانتریفوژ، ترسیب با الکل و الکل زدایی استخراج و در خلا خشک شد. برای سنجش آلژینات در نمونه ها از روش آنالیز کار بازول با بورات استفاده و اسید د-گلوکورونیک و اسید آلژینیک به عنوان استاندارد بکار برده شد. بهترین نتایج در تولید آلژینات با محیط مکانگی آگار دارای 2% گلیسرول بدست آمد. بیشترین میزان تولید آلژینات از سویه جدا شده از خلط بیمار مبتلا به برونشیت مزمن (سویه 7101) و به میزان 5212 mg/l در محیط مکانگی آگار حاوی 2% گلیسرول و 607 mg/l در محیط بدون گلیسرول بود. کمترین میزان تولید آلژینات مربوط به سویه جدا شده از سوختگی به میزان 140 mg/lدر محیط حاوی گلیسرول بود. در تحقیق حاضر سویه 7101 بیشترین میزان تولید آلژینات را در محیط مکانگی آگار حاوی 2% گلیسرول داشت که حاکی از نقش گلیسرول در بالا بردن اسمولاریته و افزایش تولید آلژینات است. بنابراین میزان تولید آلژینات علاوه بر نوع سویه و منبع بالینی (برای مثال ریه) به شرایط محیطی رشد مانند اضافه کردن گلیسرول به عنوان عامل افزایش فشار اسمزی بستگی دارد. 

مقدمه: سودوموناس آئروجینوزا باکتری گرم منفی میله ای شکل از گروه باکتری های غیر تخمیر کننده گلوکز است که بخشی از فلور طبیعی نواحی مختلف بدن را در افراد سالم تشکیل می دهد. این باکتری در مایعات و سطوح مختلف بیمارستانی تا مدت های طولانی زنده می ماند. سودوموناس آئروجینوزا دارای دو سیستم متفاوت برای جذب گلوکز است که اولی یک مسیر اکسیداتیو با کارایی کم و دومی یک مسیر فسفریلاتیو با کارایی بالا می باشد. ژن های orfB, orfCو orfD حدودا دو میلیون جفت باز با ژن های مربوط به سیستم جذبی با کارایی بالا فاصله دارند.عملکرد دقیق این ژن ها در سودوموناس آئروجینوزا به خوبی شناخته نشده است ولی احتمال دارد در تنظیم جذب گلوکز به داخل سلول نقش داشته باشند. درپژوهش حاضر نقش ناحیه ژنی orfD در سویه های سودوموناس آئروجینوزا بر روی سرعت جذب گلوکز مورد بررسی قرار گرفت.روش: به این منظور ناحیه ژنی orfD در پلاسمید pUCP20 کلون شد و به سویه جهش یافته سودوموناس آئرئجینوزا (WMA200) که دارای یک جهش حذی بر روی کروموزوم در ناحیه سه قالب بازخواندنی orfB, orfC و orfD بود، انتقال داده شد سپس سرعت جذب گلوکز توسط سویه (WMA200)، سویه وحشی H103 و سویه نوترکیب حاوی ژن orfD (WMA200/pUCP 20/ orfD) با استفاده از گلوکز نشاندار تعیین شده و مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: با توجه به نتایج به دست آمده از آزمایش اندازه گیری سرعت جذب گلوکز توسط سه سویه فوق الذکر، مشاهده شد که سرعت جذب گلوکز توسط سویه کلون شده با ژن orfD در مقایسه با سویه وحشی کمتر و در مقایسه با سویه جهش یافته فاقد این ژن بیشتر است.نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که ژن orfD در افزایش جذب گلوکز به داخل سلول نقش دارد. به هر حال مکانیسم عملکرد این ژن هنوز ناشناخته است و مطالعات بیشتر جهت تعیین مکانیسم تاثیر ژن orfD در افزایش جذب گلوکز در سویه های سودوموناس آئروجینوزا ضروری است.

pseudomonas aeruginosa یکی از مهمترین پاتوژنهای انسانی فرصت طلب است که در همه جا حضور دارد و به طیف وسیعی از عوامل ضد میکروبی مقاومت ذاتی نشان می دهد. هدف از پژوهش حاضر مقایسه الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و .پروفیل پلاسمیدی در سویه های بیمارستانی P. aeruginosa است. مدت 8 ماه 104 سویه P. aeruginosa از نمونه های بالینی مختلف (خلط ، ادرار، خون، مدفوع و...) و بخشهای محیطی بیمارستان (سینک، مایع دستشویی، دست کارکنان، تخت بیماران و...) جمع آوری گردید، و تست حساسیت آنتی بیوتیک به روش انتشار در آگار (Kirby-Bauer) بر روی آنها انجام شد. از روش لیز قلیایی (( Alkaline Lysis نیز بمنظور استخراج پلاسمید سویه های مورد بررسی استفاده گردید. ازمیان 104 سویه P. aeruginosa 8 درصد آنها سویه های محیطی بودند.مقاومت آنتی بیوتیکی مشاهده شده سویه ها بدین شرح می باشد: لینکومایسین(100 درصد) ، سفتیزوکسیم(99 درصد) ، لومه فلوکساسین(94درصد)، سفتازیدیم (60درصد)، تیکارسیلین(50 درصد)، سفتریاکسون، (44 درصد)،سفوپرازون (37 درصد)،توبرامایسین وسیپروفلوکساسین 10mg(35درصد)، پیپراسیلین و جنتامایسین(34 درصد)، کربنی سیلین (25 درصد)، سیپروفلوکساسین 30 mg(24 درصد)، آمیکاسین(22 درصد) و ایمی پنم(1 درصد). 8/29 درصد سویه ها واجد پلاسمید می باشد که در 15 پروفیل پلاسمیدی مختلف قراردارند و 7/61 درصد کل سویه هاِی مقاوم به حداقل 10 آنتی بیوتیک را تشکیل می دهند. بین بعضی از پلاسمیدها ومقاومت به بعضی آنتی بیوتیکها نیزارتباط معنا داری مشاهده شد. با توجه به اینکه تمام سویه های جدا شده MDR هستند، تنها 8/29 درصد سویه ها واجد پلاسمید می باشند، بنابراین مقاومت در آنها بیشتر کروموزومی است. گرچه فرکانس پایین پلاسمید در سویه های P. aeruginosa مطالعه ارتباط آنرا با مقاومت آنتی بیوتیکی محدود می سازد اما بدلیل آسانتر بودن این روش نسبت به سایر روشهای تایپینگ ملکولی، می توان از این روش بهمراه روشهای دیگر در رد یابی منشاء سویه ها استفاده شود.

با وجود اینکه ورم پستان ناشی از pseudomonas aeruginosa در گاو نادر است اما جداسازی سودوموناس از محیط زندگی یک یافته متداول می باشد. عفونت غالبا از آب آلوده که برای شستن پستان استفاده می شود منشا می گیرد. عامل بیماریزا به راحتی در وسایل شیردوشی مستقر شده، در فواصل شیردوشی وارد سرپستانک شده و تحت شرایط استرس زا و بهداشت ضعیف باعث وقوع ورم پستان می شود. فرم بالینی ورم پستان ناشی از سودوموناس آئروجینوزا شدید و همراه با قانقاریا و مرگ است. موارد نادری از ورم پستان تحت بالینی ناشی از این باکتری هم گزارش شده است. در مطالعه ای که بر روی 200 راس گاو هولشتاین در شهرستان اهواز انجام شد. از کاریته های CMT مثبت نمونه های استریل اخذ و جهت کشت به آزمایشگاه باکتری شناسی دانشکده دامپزشکی اهواز ارسال شدند. در پلیت مربوط به دو کارتیه مبتلا به ورم پستان تحت بالینی پرگنه های مشکوک به سودوموناس آئروجینوزا رشد کرد که با انجام تست های بیوشیمیایی این باکتری تایید شد.

مقدمه: گیاه Scrophularia striata یا تشنه داری در زبان محلی، از خانواده گل میمون (Scrophulariaceae) است که در استان ایلام برای رفع عفونت های ادراری و عفونت های بانوان مصرف می شود. هدف: تأثیر عصاره و فراکشن های قسمت های هوایی گیاه بر روی 50 سویه مقاوم باکتری pseudomonas aeruginosa مورد بررسی قرار گرفت تا اثر مناسب ترین بخش عصاره و میزان اثر آن بر روی این باکتری که یکی از عوامل مؤثر در عفونت های ادراری است تعیین شود. روش بررسی: عصاره خام و فراکشن های مختلف آن (کلروفرم، متانول و آب) تهیه شد. سویه های باکتری از 3 مرکز درمانی جمع آوری شد و 50 سوش مقاوم از محیط کشت حاوی آنتی بیوتیک جدا شد. اثر تمام فراکشن ها بر روی باکتری های مقاوم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: حاصل بررسی نشان داد که فراکشن آبی با 0001/0 p= و فراکشن متانولی با 001/0 p= از عصاره تام اثر ضدباکتریایی بیشتری نشان داده اند و فراکشن آبی نسبت به فراکشن متانولی با 001/0p= اثر قوی تری نشان داده است. عصاره کلروفرمی بر روی باکتری سودوموناس هیچ گونه اثر ضد باکتریایی ندارد. نتیجه گیری: مواد موجود در گیاه S. striata که اثر ضدباکتری بر روی سوش های مقاوم سودوموناس دارند قطبی بوده و بخش محلول در آب عصاره حاوی بیشترین مقدار مواد قطبی می باشد.

سابقه و هدف: pseudomonas aeruginosa باکتری فرصت طلب بیمارستانی با توانایی تولید رنگدانه های فلورسنت چون پیوردین، پیوروبین و غیرفلورسنتی پیوسیانین می باشد. هدف از انجام این تحقیق تحریک تولید رنگدانه پیوردین به عنوان بیومارکر جهت شناسایی سریع باکتری فوق در مواد غذایی و بهداشتی است.روش بررسی: در این تحقیق از غلظت های مختلف سولفات کادمیوم جهت تحریک تولید رنگدانه فلورسنت پیوردین استفاده گردید. تایید نوع رنگدانه بر اساس بیشینه جذب و حلالیت در آب، اسید استیک و کلروفورم تعیین شد. الگوی رشد باکتری برحسب میزان تولید رنگدانه در شرایط بهینه همزدن، دمایی، نوع محیط کشت، منابع کربن و ازت تعیین گردید. رابطه میزان تولید رنگدانه و تعداد باکتری برحسب توده سلولی و میزان جذب محاسبه شد. ردیابی باکتری برحسب میزان تولید رنگدانه به عنوان بیومارکر در مواد غذایی (ماکارونی، آب سیب) و مواد بهداشتی (مایع دستشویی و ظرف شویی) بررسی و با روش استاندارد مقایسه گردید.یافته ها: نتایج حاصل از این تحقیق بیشینه جذب نوری رنگدانه استخراج شده را 403 نانومتر و حلالیت آن را در آب و اسید استیک تایید نمود. غلظت های 0.3-0.5mM سولفات کادمیوم سبب تحریک تولید رنگدانه فلورسنت در باکتری شد. بیشینه تولید رنگدانه فلورسنت برحسب توده سلولی در شرایط دور rpm 150، دمای 35oC، حضور کادمیوم0.5 mM ،1% ساکارز و نیترات پتاسیم، 330mgml-1 تعیین گردید.نتیجه گیری: سرعت ردیابی pseudomonas aeruginosa در مواد غذایی و بهداشتی آلوده به باکتری برحسب توان تولید رنگدانه فلورسنت با شرایط فوق الذکر از 72 ساعت به 20 ساعت، نسبت به روش استاندارد کاهش نشان داد.