زمینه و هدف: صرع یک اختلال عصبی ناشی از تغییرات سیناپسی است که منجر به افزایش تحریک پذیری و تغییرات ساختاری بافت مغزی می گردد. کیندلینگ یک مدل حیوانی صرع است که طی تحریک های مکرر الکتریکی یا شیمیایی زیرآستانه ای منجر به تغییرات سیناپسی و مداری در مغز می شود. هیپوتالاموس جانبی به عنوان کانون اصلی نورون های اورکسینرژیک در خواب و بیداری و نیز تحریک پذیری مغزی دخیل است و گیرنده های زیادی در هیپوکامپ دارد. بنابراین، در این مطالعه به بررسی اثر کیندلینگ و غیرفعالسازی هیپوتالاموس جانبی بر تغییرات بافتی هیپوکامپ پرداخته شد.مواد و روش ها: به منظور ایجاد کیندلینگ شیمیایی، داروی پنتیلن تترازول به میزان 45 میلیگرم / کیلوگرم، هر 48 ساعت از طریق داخل صفاقی تا 13 روز به حیوان تزریق گردید. سه مرحله متوالی 4 یا 5، به عنوان تایید کیندلینگ در نظر گرفته شد. لیدوکایین 2% با کمک دستگاه استریوتاکسی به هیپوتالاموس جانبی سمت راست، نیم ساعت قبل از هر تزریق پنتیلن تترازول تجویز گردید. رنگ آمیزی Nissl جهت مشاهده جمعیت نورونی نواحی CA3 و هیلوس(Hilus)  هیپوکامپ استفاده گردید.یافته ها: غیرفعالسازی هیپوتالاموس جانبی از نمو کیندلینگ پنتیلن تترازول (دوز 45 میلی گرم) پیشگیری نمود. پراکندگی سلولی در ناحیه ژیروس دندانه ای و ناحیه CA3 هیپوکامپ در اثر کیندلینگ پنتیلن تترازول افزایش یافت. در حالی که، غیرفعالسازی هیپوتالاموس جانبی نتوانست از این پراکندگی پیشگیری نماید. از طرفی، کیندلینگ اثر قابل مشاهده بر جمعیت نورونی نواحی CA3 و هیلوس هیپوکامپ نداشت.نتیجه گیری: تحلیل نتایج نشان داد که کیندلینگ پنتیلن تترازول در ایجاد پراکندگی نورونی هیپوکامپ نقش دارد و غیرفعالسازی هیپوتالاموس جانبی اگر چه از نمو کیندلینگ ممانعت می نماید، قادر به پیشگیری از پراکندگی نورونی نیست.

زمینه مطالعه: آسیب های ناشی از ضربه های مغزی (Traumatic brain injury) یکی از مشکلات پزشکی است. یکی از پیامدهای آسیب مغزی، دچار شدن به بیماری صرع (Post Traumatic Epilepsy; PTE) می باشد. هدف: هدف از این مطالعه بررسی تغییرات پارامترهای کیندلینگ در مدل آزمایشگاهی صرع الکتریکی کلاسیک پس از ضربه مغزی می باشد. روش کار: 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با استفاده از مدل صرعی کیدلینگ الکتریکی کلاسیک صرعی شدند. جهت ایجاد کیندلینگ باجراحی استریوتاکسی یک الکترود در ناحیه آمیگدال مغز موش ها کار گذاشته می شد. بعد از 5 روز در روز 6 ترومای مغزی به آن ها وارد شد. تروما بر اساس مدل CCIا(Controlled Cortical Impact) ایجاد شد که آسیبی به قطر 2mm االکترود کاشته شده در آمیگدال مغز به موش ها انجام شد. شدت تحریکات در حد µ A 200 تا 500 با بسامد 50Hz و موج قطاری مربعی بود. در گروه شاهد، بدون ایجاد تروما موش ها فقط تحریک الکتریکی کیندلینگ دریافت کردند. در گروه شم، به جای تروما برشی به استخوان سر داده شد و 24 ساعت بعد تحریکات کیندلینگ آغاز گردید. در این پژوهش شمار تحریکات لازم برای صرعی شدن، آستانه تحریک، امواج پس از تخلیه در مرحله 5 (ADD5)، مرحله 3 (ADD3)، طول دوره مرحله پنجم تشنج (S5D) و طول دوره تشنج (SD) را بررسی شد. نتایج: در گروه شاهد و شم موش ها بطور میانگین بعد از 14 تحریک صرعی شدند. تعداد تحریکات الکتریکی لازم برای صرعی شدن در موش های دچار تروما بطور معنی داری کاهش یافت ( 5 تحریک) (0. 001> P). امواج متعاقب تخلیه در مرحله 5(ADD5)، مرحله 3 (ADD3)، طول دوره مرحله پنجم تشنج (S5D) و طول دوره تشنج (SD) در گروه شم تغییر معنی داری با گروه کنترل نداشت ولی در گروه تروما بیشتر از گروه کنترل شد (0. 001> P). در گروه شاهد و شم آستانه تحریکات در حد µ A 200 تا 500 بود ولی در موش های ترومایی شدت تحریکات در حد µ A 100 تا 200 بود (0. 001> P). نتیجه گیری نهایی: شروع کیندلینگ الکتریکی کلاسیک متعاقب تروما باعث تغییر معنی داری در پارامترهای کیندلینگ می شود.

مقدمه: بیشتر از یک درصد جمعیت جهان از صرع رنج می برند و این بیماری بر جنبه های مختلف زندگی افراد تاثیر می گذارد. روش های درمانی متعددی در درمان این بیماری بکار می رود. اخیرا اثرات درمانی گیاهان دارویی بر روی صرع مورد مطالعه قرار گرفته است. رازک در طب سنتی به عنوان یک گیاه ضد تشنج مورد استفاده قرار می گرفته است. این مطالعه برای بررسی اثر ضد تشنجی عصاره گل ماده گیاه رازک بر مدل کیندلینگ شیمیایی صرع انجام شده است.روش بررسی: مطالعه تجربی حاضر بر روی 40 سر موش سوری نر انجام شد که به طور تصادفی انتخاب و به پنج گروه 8 تایی تقسیم شدند که شامل یک گروه کنترل که فقط پنتیلن تترازول(PTZ)  دریافت می کرد، یک گروه شم که آب مقطر دریافت می کرد و سه گروه تیمار که 30 دقیقه قبل از تزریق PTZ، عصاره گل ماده گیاه رازک را با دوزهای 100، 200 و 300 از طریق لوله گاواژ دریافت می کردند. کیندلینگ شیمیایی در تمام آنها با 15 بار تزریق داخل صفاقی 35 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن از PTZ هر 48 ساعت یک بار انجام می شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آنالیز واریانس یک طرفه و تست تعقیبیTukey  انجام شد.نتایج: نتایج به دست آمده نشان داد که عصاره گل ماده گیاه رازک بر تشنج های ناشی از تزریق پنتیلن تترازول اثر کاهندگی دارد. این گیاه مراحل تشنج را مهار (P<0.05)، طول مدت تشنج را کاهش (p<0.001) و مدت زمان لازم برای شروع تشنج را افزایش (p<0.05) داد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق پیشنهاد می کند که شاید بتوان از گل ماده گیاه رازک در درمان صرع استفاده کرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.