مقدمه: افراد مبتلا به جراحت های حرارتی، افزایش کاتابولیسم پروتئین، تاخیر بهبود زخم، پاسخ ایمنی ضعیف و شیوع عفونت دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 8 ماه تمرین مقاومتی بر سطوح (growth hormone) GH، 3IGFBP (Insulin-like growth factor binding protein3) و IGF1 (Insulin-like growth factor1) پلاسمای افراد مبتلا به سوختگی شدید بود.روش ها: روش پژوهشی از نوع مورد منفرد با طرح خط پایه چندگانه شرکت کنندگان بود. آزمودنی های این پژوهش دو زن با سوختگی شدید (درجه 3) در دامنه سنی 30-20 سال در بیمارستان سوانح سوختگی مرکزی شهر بودند، که پس از تعیین موقعیت خط پایه، به صورت پلکانی وارد طرح پژوهشی شدند. بیماران طی 8 ماه مداخله انفرادی، تمرین های مقاومتی انجام دادند و یک ماه پس از پایان مداخله، به مدت 2 ماه پی در پی تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. ابزار سنجش پژوهش حاضر نمونه گیری خونی، به منظور اندازه گیری GH،IGF1 و IGFBP3 بود. نمونه های خونی به صورت ناشتا و 24 ساعت پس از تمرین ها در پایان هر ماه گرفته شد.یافته ها: بر اساس شاخص های آمار توصیفی و تحلیل دیداری، تمرین های مقاومتی در هر دو آزمودنی موجب تغییر در سطوح IGF1، IGFBP3 و GH شد. (Percentage of non-overlapping data) PND در 75 GH درصد برای آزمودنی اول و 87.5 درصد برای آزمودنی دوم و PND درIGF1 100 IGFBP3 ودرصد برای هر دو آزمودنی به دست آمد.نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین مقاومتی طولانی مدت بتواند باعث افزایش عوامل رشدی در افراد مبتلا به سوختگی شدید شود و یک محرک قوی برای سنتز پروتئین در این افراد باشد، یا از اثرات کاتابولیکی به وجود آمده پس از سوختگی و یا روند معکوس و کاهش بیش از حد این عوامل رشدی، پس از سوختگی جلوگیری کند و در نتیجه، باعث تسریع در بهبود جراحت ها شود.