انگور اهمیت اقتصادی بسزایی در بخش کشاورزی استان کهگیلویه و بویر احمد دارد. هدفهای عمده این تحقیق عبارت است از: 1. بررسی روابط داده - ستانده در تولید انگور، 2. اندازه گیری کارایی انگورکاران آبی و دیم و 3. بررسی عوامل موثر بر کارایی انگورکاران. روش این مطالعه پیمایشی است. بر همین اساس با استفاده از روش نمونه گیری ساده طبقه بندی شده، در دو شهرستان بویر احمد و گچساران از 82 نفر انگورکار به وسیله پرسشنامه، مصاحبه به عمل آمد. به کمک رگرسیون چند متغیره نیز توابع تولید انگور آبی ودیم و کشش تولید نهاده ها برآورد شد. همچنین با استفاده از تخمین توابع تولید متعالی مرزی تصادفی، کارآیی فنی انگورکاران اندازه گیری و عوامل موثر بر آن تجزیه و تحلیل شد. نتایج این بررسی نشان داد که مقدار بازده نسبت به مقیاس در باغهای انگور آبی و دیم به ترتیب 1.39 و 0.65 است و کلیه نهاده ها (به جز نهاده سم که بیش از حد مصرف شده است) به طور منطقی و اقتصادی مورد مصرف کشاورزان قرار گرفته اند. میانگین کارآیی فنی انگورکاران آبی (در شهرستان بویراحمد) و دیم (در شهرستان گچساران) به ترتیب 68.6 و 62.1 درصد محاسبه شد. بنابراین بدون افزایش سطح زیر کشت و بهره گیری از فناوری موجود تنها با بهبود کارآیی فنی می توان میزان تولید انگور استان را حدود 35 درصد افزایش داد. متغیرهای سن، تحصیلات و تجربه کشاورز و نیز سن باغ به طور جداگانه رابطه مستقیمی با میانگین کارآیی فنی دارند. باغدارانی که فاصله درختان آنها بین 1.5 تا 3 متر و باغدارانی که تعداد قطعات باغشان بین 2 تا 3 قطعه بود، از بیشترین میانگین کارایی فنی برخوردار بودند. از سوی دیگر، میانگین کارآیی کشاورزانی که شغل دیگری غیر از انگورکاری نداشتند کمتر بود. در پایان با توجه به درصد پاسخ انگورکاران در زمینه مشکلاتشان و نتایج این پژوهش، پیشنهادهایی جهت بهبود کارایی انگورکاران ارایه شد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

است که می تواند بر عملکرد و کیفیت میوه تولیدی اثربخشی زیادی داشته باشد. لذا طرحی با اهداف بهینه سازی مصرف آب، افزایش عملکرد و بهبود کیفیت کشمش تولیدی با شش تیمار آبیاری T1): شروع آبیاری پس از پایان گلدهی و به فاصله هر12روز یکبار، T2: آبیاری هنگامیکه طول حبه ها حدود (5-3) میلیمتر شدند + 15 روز پس از آن + 15 روز قبل از برداشت، T3: آبیاری قبل از گلدهی + آبیاری پس از پایان گلدهی + آبیاری پس از آن به فاصله 20روز تا قبل از برداشت، :T4 آبیاری پس از 40% تخلیه رطوبتی خاک، T5: آبیاری پس از 40% تخلیه رطوبتی در خاک قبل از گلدهی + آبیاری پس از 60% تخلیه رطوبتی در خاک پس از گلدهی.T6: آبیاری پس از 60% تخلیه رطوبتی در خاک قبل از گلدهی + آبیاری پس از 40% تخلیه رطوبتی در خاک پس از گلدهی) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی کاشمر به مدت سه سال اجرا گردید. ایستگاه تحقیقاتی مزبور در واحد فیزیوگرافی فلاتها و دشت آبرفتی دامنه ای واقع شده است و بافت خاک آن سیلتی لوم و اسیدیته خاک از 8/7 تا 4/8 متغیر می باشد. کلیه عملیات باغی در باغ مذکور به استثنای آبیاری بطور یکنواخت انجام گرفت. پس از برداشت میوه انگور اندازه گیریهای کمی و کیفی شامل اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، pH، میزان مواد جامد محلول (TSS)، عملکرد، وزن خوشه و اندازه حبه انگور انجام شد. نتایج حاصل از اجرای طرح نشان داد که اثر تیمارهای آبیاری بر عملکرد در سطح 5% معنی دار بود و بیشترین عملکرد از تیمار T3 به میزان 1/30 تن در هکتار و کمترین عملکرد از تیمار T6 به میزان 1/19 تن در هکتار بدست آمد. اثر تیمارهای آبیاری بر خصوصیات دیگر انگور تولیدی نیز در سطح 5% معنی دار بود و بیشترین طول حبه، عرض حبه و مواد جامد محلول و کمترین اسیدیته از تیمار T3 به ترتیب با مقادیر 19/20 میلی متر، 07/13 میلی متر، 36/22 درصد و 049/4 بدست آمد. بطور کلی نتایج حاصل حاکی از آن است که در شرایط ایستگاه تحقیقات کشاورزی کاشمر با خاک سیلتی لوم بهترین برنامه آبیاری انگور پیکانی عبارت است از یک آبیاری زمستانه + یک آب قبل از گلدهی وآبیاری پس از پایان گلدهی با دور آبیاری 20 روزه در این برنامه 6 نوبت آبیاری انجام و 5637 متر مکعب در هکتار آب مصرف گردید.

شیره انگور یکی از محصولات جانبی انگور است که در مناطق تاک خیز ایران به شیوه سنتی تولید می شود. در این پژوهش برخی از خواص فیزیکی و شیمیایی شیره انگور مانند گرانش ویژه، pH، قندکل، خاکستر و پارامترهای رئولوژیکی شیره انگور با استفاده از یک ویسکومتر چرخان در سه دمای (25، 45 و 65oC) و سه بریکس 35، 50 و 76 اندازه گیری شد. محاسبات ریاضی یافته ها بر اساس روش میچکا نشان داد که شیره انگور از نوع سیال غیر نیوتنی و غلیظ شونده با برش (دایلاتانت) است. همچنین با استفاده ار معادله آرنیوس تابعیت ضریب پایداری شیره انگور با دما تعیین و انرژی فعال سازی بین 15.197 تا kJ/mol  34.07 محاسبه شد. در نهایت با استفاده از رابطه نمایی، ضریب پایداری با بریکس برازش گردید.

رطبی و سیاه سمرقندی دو رقم مهم انگور استان فارس پس از برداشت و در طول حمل و نقل با مشکل ریزش، پوسیدگی حبه ها و قهوه ای شدن چوب خوشه روبرو هستند. به منظور جلوگیری از بروز این مشکلات و افزایش عمر انبارمانی میوه های هر یک از این ارقام در زمان رسیدگی کامل (بر اساس رنگ گیری کامل میوه)، داخل کیسه های پلاستیکی (سوراخ دار و بدون سوراخ) با یک یا دو ورق کاغذ آزاد کننده دی اکسید گوگرد (ورقه های محافظ انگور) و جعبه های پلاستیکی هفت کیلوگرمی قرار داده و در سردخانه در دمای 1±1 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد نگهداری شدند. نتایج نشان داد که تیمار دو ورقه محافظ انگور (یک ورقه زیر و یک ورقه بالای میوه ها) با کیسه پلاستیکی سوراخ دار حفظ شادابی چوب خوشه (تا 95%)، ریزش (صفر درصد) و پوسیدگی حبه (صفر درصد) و حفظ سایر خصوصیات کیفی میوه انگور رقم سیاه سمرقندی تا 120 روز موثر بود. طعم میوه در انگور رقم رطبی به شدت تحت تاثیر گوگرد قرار گرفت به همین دلیل نگهداری میوه این رقم در سردخانه با استفاده از ورقه های محافظ انگور توصیه نمی شود. تیمارهای شاهد (فاقد ورقه های محافظ انگور) تنها 25 روز در سردخانه قابل نگهداری بودند.