انقلاب کشاورزی و صنعتی با تغییر نیازها و شیوه زندگی انسان، خانه و محل زندگی او را تغییر داده و انتظارات جدید و متفاوتی از آن را به وجود آوردند. امروز با شروع انقلاب دیجیتالی موج عظیمی از تحول جریان یافته است که در مسیر خود خانه و مسکن انسان ها را نیز دچار تغییر و دگرگونی می کند. آنچه که در این سرآغاز تحول مهم است سعی بر شناخت نوع و حوزه تغییرات الگوی مسکن کشورمان و ارائه رهنمودها و الگوهای مناسب برای مواجهه با این دگرگونی است تا پیش از رویارویی با این تحول عظیم آمادگی لازم برای تغییر به وجود آید.گذشته و به عبارتی تاریخ گذشته مسکن، عامل اشتراک و همبستگی مسکن ایرانی در دوران های مختلف این سرزمین بوده و بهتر می تواند زمینه ساز مسکن آینده باشد. بنابراین باید آنچه که تاکنون بر تحول مسکن تاثیرگذار بوده را در جهان و به خصوص در کشورمان بررسی کرده و با نگرش به آینده این عوامل و نحوه تاثیرگذاری آن ها بر حوزه مسکن، قدمی به سوی آینده بهتر و زندگی در خانه هایی درخور برداریم.آنچه که در پیمودن هر راه و رسیدن به مقصد نهایی بسیار حیاتی و مهم است، نقطه آغاز راه و نحوه قدم گذاشتن در آن است، به همین دلیل در این مقاله تلاش شده است پیشنهادهایی برای مراحل اولیه دست یابی به الگوی مسکن آینده، حفظ هویت و ارزش های مسکن ایرانی در گذار از انقلاب دیجیتالی ارائه گردد. بدین منظور عوامل موثر بر تحول مسکن و حوزه تاثیر آن ها، از بدو اسکان بشر تاکنون (مسکن دیروز) شناسایی شده و با مطالعه روند تحول این عوامل در آینده، عوامل موثر بر شکل گیری مسکن فردا معرفی شده اند.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره آبی و اتانولی گیاهان دارویی شامل چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس بر روی افزایش عمر انبارمانی پرتقال به وسیله کاهش اکسیژن های فعال و متعاقب آن کاهش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانت است. مواد و روش ها: در این پژوهش ابتدا از چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس با استفاده از حلال های آبی و اتانولی عصاره گیری شد، سپس میوه های پرتقال با غلظت های مختلف عصاره های گیاهی مذکور شامل 1000×2، 1000×4 و 1000×6، و همچنین کیتوزان و واکس، تیمار شدند. بعد از اعمال تیمار، میوه ها در سردخانه با دمای 7 درجه سانتی گراد و رطوبت 80 تا 90 درصد نگه داری شدند. میوه ها در ابتدای آزمایش و سپس هر بیست روز یک بار از انبار خارج و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز و همچنین میزان بیان ژن این دو آنزیم در میوه ها اندازه گیری شدند. در بخش دیگری از این مطالعه آزمون پنل انجام گرفت نتایج: براساس نتایج، فعالیت هر دو آنزیم کاتالاز و پراکسیداز تحت تاثیر عصاره های گیاهی قرار گرفتند. در روز صدم، میوه های تیمار شده با عصاره اسطوخودوس اتانولی با غلظت 1000×6 دارای کمترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز با مقدار 13/2، و کمترین میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز مربوط به میوه های تیمار شده با غلطت 1000×6 عصاره آبی اسطوخودوس، به میزان 54/1 بودند. عصاره های آبی و الکلی اسطوخودوس برروی میزان بیان هر دو ژن کاتالاز و پراکسیداز تاثیر داشتند به نحوی که کمترین میزان بیان ژن آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز در روز صدم، مربوط به تیمار 1000×6 عصاره اتانولی اسطوخودوس به ترتیب با مقادیر 66/6 و 28/5 بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق مشخص شد که به طورکلی عصاره گیاهانچریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس تاثیر بر روی فیزیولوژی میوه پرتقال داشته و با کاهش فعالیت فیزیولوژیکی باعث کاهش میزان فعالیت آنزیم ها و همچنین بیان ژن های متناظر آن ها می شوند.

تاریخ بیهقی از جمله متون کمیابی است که با استفاده از شگردهای ادبی، هم به تاریخی به ظاهر مستند و هم به متنی خلاق بدل شده است. یکی از این شگردها بهره گیری از فضای داستانی و از آن میان نیز، شخصیت پردازی ویژه در این اثر است. این مقاله در صدد است با بررسی شخصیت در این متن، ثابت کند نه تنها ارایه شخصیت در این اثر از رویکرد توصیفی که ویژه تاریخ است گذر می کند، بلکه حتی از شخصیت پردازی داستانی نیز فراتر می رود و با شگرد های برجسته سازی نمایشی، از ویژگی های شخصیت های نمایشی متون دراماتیک برخوردار می شود. در تاریخ بیهقی گرچه شخصیت ها برگرفته از واقعیت های تاریخ اند، اما در متن دوباره خلق می شوند. شخصیت پردازی در این اثر نزدیک به بسیاری از رمان های امروزی است که در آن علاوه بر اشاره مستقیم به ویژگی های ظاهری شخصیت ها، گفتار و رفتار آن ها و احساسات و درونیاتشان، با ارتباطی منطقی و حساب شده برای مخاطب به نمایش گذاشته می شود و شخصیت های قابل درک، باورپذیر، قابل تجسم، زنده و پویا برای مخاطب ترسیم می شود. در این اثر نویسنده می کوشد شخصیت ها، به شیوه های گوناگون همچون گفت وگو، کنش و در کشاکش ارتباط با دیگر شخصیت ها و موضع گیری در مسایل و موضوعات مختلف، خود را به مخاطب معرفی کنند و با این روش، موفق به خلق شخصیت های نمایشی می شود. مبانی این پژوهش را نظریه های شخصیت پردازی تشکیل می دهد و تحلیل ویژگی های شخصیت پردازی سینمایی به منزله روش شناسی پیشنهادی آن تنظیم می شود.

اصفهان، دو شخصیت به نام جمال الدین دارد. یکی جمال الدین عبدالرزاق اصفهانی، سخنور توانا و بنام سده ششم که نام و اشعارش بر همگان به ویژه پژوهندگان شعر ادب فارسی آشناست و در این مقال ما را سر پرداختن به او نیست، و دیگری محمدبن علی بن منصور، معروف به جمال الدین اصفهانی، وزیر نیکوکار عصر سلجوقی است که او هم در سده ششم می زیسته. و در قیاس با جمال الدین عبدالرزاق اصفهانی گمنام تر و ناشناخته تر است. از قضا خاقانی شروانی، دیگر قصیده پرداز و سخنور سده ششم، با این هر دو جمال الدین دوستی و ارتباط داشته. درباره آشنایی و نیز معارضات خاقانی با جمال الدین عبدالرزاق اصفهانی، در تذکره های ادبی، کتاب های تاریخ ادبیات و نقدهای ادبی به تفصیل سخن رفته و ما از ذکر آن در می گذریم. آنچه موضوع اصلی این مقاله است، معرفی شخصیت، شرح احوال و نقد روزگار جمال الدین اصفهانی وزیر و شرح مکارم و صفات اخلاقی او از زبان مورخان و نیز ذکر خیر او در اشعار خاقانی شروانی است.

تعیین محدوده سرده ها در زیرتباره Trigonellinae Small یکی از بحث برانگیزترین موضوعات تاکسنومیکی در این زمینه در حدود 100 سال گذشته بوده است. طرح صفات جدا کننده متعدد توسط گیاه شناسان مختلف موید این ادعا می باشد. صفات مربوط به قطعات گل به خوبی دیگر ویژگی های رویشی به طور گسترده ای تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است. در این مقاله براساس 5 صفت کیفی و 19 صفت کمی مربوط به قطعات گل گونه های متعلق به سرده Trigonella (به طور خاص گونه های چندساله متعلق به بخشEllipticae ) از دیگر سرده های این زیر تباره جدا شده است و نتایج به دو شکل طرح درختی و طرح پراکنده (Scatter plot) نمایش داده شده است. قرارگیری گونه های شبه یونجه (Medicagoid) مربوط به بخش Bucerates و یونجه در یک شاخه و حضور گونه Melilotus indicus به همراه سایر گونه های یکساله شنبلیله در یک شاخه مجزا از نتایج اصلی این مطالعه می باشند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

به منظور تعیین صفات مناسب جهت جداسازی جمعیت های شاه کولی Calcalburnus chalcoides در دو رودخانه هراز و گزافرود، در بهار 1383 مطالعه ای صورت گرفت. 70 نمونه ماهی از رودخانه های هراز (38 نمونه) و گزافرود (35 نمونه) با استفاده از تور سالیک صید گردید. در این مطالعه 27 صفت ریخت سنجی مطلق 20 (absolute morphometric characters) صفت ریخت سنجی نسبی (relative morphometric characters) و 10 صفت شمارشی (merestic characters) مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از روش تجزیه به مولفه های اصلی (PCA) بهترین صفات جدا کننده جمعیت ها و میزان جدایی جمعیت ها مشخص شد. در مورد صفات ریخت سنجی 8 فاکتور با حدود 77.2 درصد تنوع صفات بین افراد انتخاب شد که شامل صفاتی نظیر طول کل، طول فورک، ارتفاع بدن، طول سر و طول پیش فک می باشند. در مورد صفات شمارشی 4 عامل با حدود 71.75 درصد تنوع صفات بین افراد انتخاب شد که شامل صفات فلس های ساقه دمی، خارهای آبششی داخلی، و فلس های بالای خط جانبی می باشند. در مورد صفات نسبی ریخت سنجی 7 فاکتور با حدود 81 درصد تنوع صفات بین افراد انتخاب شد که شامل 1 صفت نسبی می باشند. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که صفات ریخت سنجی و ریخت سنجی نسبی برای جدایی جمعیت ها مناسب تر است، در حالی که صفات شمارشی در بین جمعیت ها دارای همپوشانی زیادی است.