پایش خشکسالی، به رغم مشکلاتی که دارد، برای مدیریت این بلیه طبیعی لازم است. در این خصوص، چندین شاخص، تدوین و ارایه شده اند که نقش مهمی در پایش خشکسالی و سیستم هایی دارند که برای این منظور، طراحی می شوند. در این پژوهش، کارآیی سه شاخص EDI, SPI, DI برای پایش خشکسالی استان تهران بین سال های آبی 2000-1997 به طور ماهیانه، مقایسه و ارزیابی شدند. نقشه های تهیه شده از این سه شاخص، چگونگی اعلام وضعیت خشکسالی را نشان دادند. نتایج نشان داد که شاخص DI نوسانات شدیدی نسبت به بارندگی داشت و در مقابل، SPI نوسانات کمتری داشت. EDI، به عنوان یک شاخص نسبتا جدید خشکسالی، قادر به تعیین مطلوبی از اعلام وضعیت خشکسالی و تغییرات مکانی آن بود و کارآترین شاخص برای پایش خشکسالی در این استان تشخیص داده شد. کارآیی این شاخص برای تعیین وضعیت خشکسالی به طور روزانه، یکی دیگر از مزیت های آن برای مدیریت خشکسالی در منطقه مطالعاتی است.