لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

برای بروز آندوکاردیت عوامل زمینه ساز از جمله عفونتهای منجر به باکتریمی و یا آسیب به دریچه ها مهم هستند. یک گاو شیری به درمانگاه دانشکده دامپزشکی ارجاع و بستری شد. در معاینات بالینی دام صدای مورمور (murmur) قلبی و وجود یک آبسه در روی جدار سینه تشخیص داده شد. در تابلوی خونی دام نوتروفیلی مستمر و کم خونی پیشرونده وجود داشت. تشخیص بالینی آندوکاردیت و پیش آگهی نامطلوب منجر به ذبح گاو شد و در کالبدگشایی ضایعات گل کلمی آندوکاردیت دریچه دهلیزی بطنی همراه با حضور یک کیست هیداتید در روی دهلیز راست قلب تشخیص داده شد. از کشت نمونه آکتینومیسس پیوژن (Actinomyces pyogenes) جدا شد. این گزارش اولین مورد توام کیست هیداتید و آندوکاردیت در گاو در ایران است.

به منظور بررسی اثر اندازه دانه جو آسیا شده بر عملکرد گاوهای شیری، 6 گاو شیرده نژاد هولشتین در قالب یک طرح مربع لاتین 3×3 تکرار شده، مورد مطالعه قرار گرفتند. قطر متوسط هندسی اندازه ذرات دانه جو برابر 0.94، 1.93 و 2.9 میلی متر (به ترتیب در تیمارهای 1، 2 و 3) بود. جیره ها تنها از نظر اندازه ذرات دانه جو با هم تفاوت داشتند و همه گاوها جیره ای دارای %40 ذرت سیلو شده و %60 کنسانتره دریافت کردند که %50 بخش کنسانتره ای جیره را دانه جو آسیا شده (دارای اندازه های مختلف) تشکیل می داد. اختلاف بین ماده خشک مصرفی روزانه، درصد چربی، لاکتوز و کل مواد جامد شیر، تولید چربی روزانه، درصد قابلیت هضم ماده خشک، نسبت تولید روزانه شیر تصحیح شده (بر پایه %4 چربی)، ماده خشک قابل هضم، pH ادرار و مایع شکمبه، تغییر وزن روزانه و اندازه ذرات مدفوع، بین تیمارهای آزمایشی معنی دار نبود. با افزایش اندازه ذرات جو، روندی کاهشی در تولید چربی روزانه و قابلیت هضم ماده خشک و روندی افزایشی در تغییر وزن بدن و اندازه ذرات مدفوع دیده شد. درصد چربی شیر تیمار 3 بالاتر بود، اما تفاوت بین تیمارها معنی دار نبود. تیمار 3 به طور معنی داری باعث کاهش درصد پروتئین شیر، تولید شیر روزانه و pH مدفوع شد و با افزایش اندازه ذرات دانه جو، درصد ماده خشک مدفوع به طور معنی داری افزایش و تولید روزانه پروتئین شیر به طور معنی داری کاهش یات. تولید روزانه شیر تصحیح شده بر پایه %4 چربی، نسبت تولید شیر روزانه تصحیح شده بر پایه %4 چربی به ماده خشک مصرفی روزانه، تولید روزانه لاکتوز شیر، تولید روزانه کل مواد جامد شیر و قابلیت هضم ماده آلی، تفاوت معنی داری بین تیمار 1 با 2 و 2 با 3 وجود نداشت، ولی بین تیمارهای 1 با 3 تفاوت معنی داری دیده شد. افزایش اندازه ذرات دانه جو باعث کاهش مقدار عددی تمام این اندازه گیری ها شد. ناپدید شدن ماده خشک در ساعت های مختلف انکوباسیون نیز با استفاده از گوسفند اندازه گیری شد و تجزیه پذیری موثر ماده خشک برای تیمارهای 1، 2 و 3 به ترتیب 72.07، 56.63 و %46.26 بود که روندی کاهشی را با افزایش اندازه ذرات نشان می دهد. داده های آزمایش نشان می دهد که به احتمال درشت آسیا کردن دانه های جو نیز مشکلاتی را در امر تغذیه دام ایجاد می کند و در شرایط مشابه با آزمایش حاضر، ذرات نزدیک به یک میلی متر را می توان توصیه کرد.

هدف: معمولا ضایعات شدید و پیشرفته قسمت انتهایی سر پستانک به دلیل عدم امکان دو شش کارتیه مبتلا، افزایش خطر ورم پستان و حذف زود هنگام دام منجر به خسارات اقتصادی می گردد. تکنیک جدید ایجاد همدهانی بین سر پستاتک مبتلا با سرپستانک سالم کناری جهت جلوگیری از دست رفتن ظرفیت تولید شیر یک کارتیه و اثرات زیانبار متعاقب آن بر بافت غده پستان و حذف زودهنگام دام از گله های شیری می تواند یک روش جراحی جایگزین باشد.طرح: مطالعه توصیفی.حیوانات: پنج راس گاو هلشتاین شیروار غیر آبستن.روش: پس از انجام مقدمات لازم، قسمت یک سوم انتهایی سرپستانکهای چپ عقب به صورت عرضی اریب با اسکالپل برده شد و پس از ایجاد یک برش طولی قاچ خربزه ای بر روی سطح میانی سرپستانکهای راست عقب، دو سر پستانک در دو لایه با الگوی ساده تک برای لایه مخاطی و الگوی تشکی افقی برای پوست لایه میانی (ماهیچه ای)، به ترتیب با نخ بخیه 0-3 و 0-2 از جنس پلی گلاکتین 910 (ویکریل) بخیه شدند. گاوها تا 45 روز تحت نظر بودند و در نهایت محل ایجاد همدهانی به روش جراحی برداشت و گاوها به کشتارگاه اعزام شدند.نتایج: بر اساس انجام کشتهای باکتری شناسی از نمونه های شیر اخذ شده از سرپستانک مشترک بین کارتیه های عقب، هیچ گونه ورم پستانی بروز نکرد و مشکلی از بابت تخلیه شیر توسط دستگاه شیر دوش مشاهده نشد و در حجم شیر کارتیه های عقب (نسبت به قبل از عمل)، تغییر قابل ملاحظه ای دیده نشد ولی از لحاظ شیر دوشی. زمان مورد نیاز اندکی بیشتر از زمان تخلیه هر کارتیه به طور جداگانه بود. در مدت تحقیق هیچگونه فیستولی در محل پیوندها رخ نداد و در زمان برداشت محل همدهانی بین سرپستانکها، نشانه ای از ضایعات گرانولوماتوز مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های بالینی در این تحقیق نتیجه گیری میشود که این تکنیک را می توان به عنوان یک روش جایگزین در درمان ضایعات شدید و پیشرفته انتهای سرپستانک گاو شیری که موقعیت تشریحی سرپستانکها اجازه انجام این روش را می دهند، توصیه نمود.

زمینه مطالعاتی: هدف اصلی یک مزرعه شیری حداکثر سازی سود کل گله است، یکی از مهم ترین مسایلی که روی این سود تاثیر دارد معیارها و میزان حذف است. گاوها به دلایل مختلف حذف می شوند که شایع ترین آنها تولیدمثل، سلامت وتولید پایین است. هدف: این تحقیق در راستای حداکثرسازی سود سالیانه گله در راستای بهینه سازی و تصمیم گیری در جهت حذف یا نگهداری گاوهای شیری در گله می باشد. روش کار: بدین منظور از داده های خام جمع آوری شده از گاوداری های صنعتی اردبیل بین سال های 1394 تا 1397 استفاده گردید. سپس با استفاده از یک مدل زیست اقتصادی توسعه یافته در نرم افزار dairy vip، وضعیت گله در شرایط مختلف برای اجرای سیاست های بهینه شبیه سازی شد. همچنین تصمیمات بهینه با استفاده از جعبه ابزار Compecon در نرم افزار MATLAB اتخاذ گردید. نتایج: با اجرای سیاست های بهینه، نرخ حذف سالیانه از11/30 به 8/43 درصد افزایش یافت. با این حال نرخ حذف اجباری به میزان ناچیزی (3/2 درصد)کمتر شد. نرخ آبستنی با اجرای سیاست ها و تصمیمات بهینه از 31/15 به 2/18 درصد رسید و با افزایش 89/2 درصدی مواجه گردید. لذا می توان استنباط کرد که اهمیت اقتصادی افزایش نرخ آبستنی در گله هایی که عملکرد تولیدمثلی ضعیف تری دارند، ضروری تر است. کاهش میانگین روزهای شیردهی گله سبب افزایش تولید روزانه و سالیانه گاوهای مولد به ترتیب به میزان 3 و 935 کیلوگرم شد. برای مقایسه مقدار کارایی اجرای سیاست های حذف بهینه، نرخ سود هر سناریو بر هزینه های اجرایی آن تقسیم شد. عدد حاصل برابر با نرخ بازگشت سرمایه بود که از 7/18به 1/20 درصد بهبود یافت. همچنین براساس نتایج مدل مورد بررسی با افزایش فاصله زایش ارزش حال کاهش یافت ولی تصمیم بهینه در هر سطح تولیدی برای فاصله های مختلف زایش یکسان بود. متوسط عمر بهینه گله(فاصله زمانی بین اولین زایش تا حذف) برای هزینه های تشریح شده در سناریوی پایه 83/4 سال حاصل شد.