سابقه و هدف: عوارض چشمی در بیماران پیوند شده اغلب ناشی از بیماری زمینه ای و یا مصرف داروها می باشد و شامل عوارض سگمان قدامی و خلفی است که در میان عوارض سگمان خلفی، رتینوپاتی سروز مرکزی (CSCR) بیشتر مربوط به مصرف استروئید با دوز بالا، هیجان و یا مصرف سیکلوسپورین می باشد و پیش آگهی آن معمولا خوب است. هدف این مطالعه گزارش یک مورد CSCR به عنوان یکی از عوارض چشمی ناشایع پیوند کلیه می باشد.گزارش مورد: مرد 36 ساله پس از بستری بدلیل پس زدگی کلیه پیوندی دچار کاهش بینایی شدیدی در چشم ها شد که در معاینه و آنژیوگرافی فلوئورسین چشم، CSCR تشخیص داده شد که بدلیل استفاده از دوز بالای استروئید برای درمان پس زدگی بوده است. پس از کاهش دوز دارو پس از 3 ماه، دید وی به حد نرمال بازگشت.نتیجه گیری: تغییرات قدرت بینایی در تمام بیماران پیوندی باید به دقت دنبال شود ولی در مورد CSCR که معمولا پیش آگهی خوبی دارد پس از کاهش دوز استروئید بهبودی ممکن است دیده شود.

گسل قم- زفره از گسل های بنیادین با روند شمال غرب- جنوب شرق است که دشت کاشان را از ارتفاعات جنوبی آن جدا می کند و درنهایت به منطقه زفره می رسد. از آنجا که پهنه گسلی قم- زفره یکی از پهنه های مهم و فعال ایران مرکزی در نظر گرفته شده است، بررسی میزان فعالیت تکتونیکی اخیر آن ضروری به نظر می رسد. بدین منظور در این پژوهش به تحلیل و بررسی 6 شاخص مورفوتکتونیکی مهم نظیر گرادیان طولی رودخانه (SL)، عدم تقارن حوضه زهکشی (Af)، شکل حوضه زهکشی (Bs)، نسبت عرض کف به ارتفاع دره (Vf)، پیشانی کوهستان (J) و انتگرال هیپسومتریک (Hi) پرداخته شده است. برای ایجاد حوضه ها بر روی گستره مطالعاتی و به منظور انجام تصحیحات بر روی داده های مدل رقومی ارتفاعی از نرم افزار Arc Hydro (در محیط نرم افزاریArc GIS 10.1 ) استفاده شده است، پس از آن 6 شاخص مورفوتکتونیکی بر روی هر یک از حوضه ها مورد اندازه گیری و رده بندی قرار گرفته است. در نهایت به منظور تعیین تکتونیک فعال نسبی در منطقه مورد مطالعه، شاخص تکتونیک فعال (Iat) محاسبه شده است. بر اساس این شاخص پهنه گسلی قم- زفره به 4 رده فعالیت تکتونیکی بسیار بالا، بالا، متوسط و پایین رده بندی گردید. طبق شاخص Iat،14.39 درصد از گستره مورد مطالعه معادل 904.13 کیلومترمربع که 11 حوضه را در برمی گیرد فعالیت تکتونیکی بسیار بالا نشان می دهند، 52.11 درصد از منطقه مورد مطالعه (3274.94 کیلومترمربع، 54 حوضه) فعالیت تکتونیکی بالا، 27.29 درصد (1715.36 کیلومترمربع، 32 حوضه) فعالیت تکتونیکی متوسط و 6.21 درصد (390.46 کیلومتر، 6 حوضه) هم فعالیت تکتونیکی پایین را نشان می دهند. در ادامه، به منظور بررسی صحت و تائید شاخص های مورفومتری مطالعات صحرایی گسترده در منطقه مورد مطالعه صورت گرفت. شواهد به دست آمده شامل گسلش و شکستگی در واحدهای تراورتن جوان در پهنه گسلی قم زفره بوده که نشانگر فعالیت جوان این پهنه می باشند. در منطقه مورد مطالعه بیشترین مقدار فعالیت تکتونیکی در بخش های جنوب شرقی، شمال غربی و مرزهای شرقی گستره مطالعاتی واقع در پهنه گسلی قم- زفره است.

در این مطالعه ساختار سرعتی پوسته در زیر دو ایستگاه باند پهن شبکه لرزه نگاری ملی ایران (INSN)، آشتیان-اراک (ASAO) و نائین (NASN)، واقع در حاشیه شمال غربی ایران مرکزی نزدیک شهرهای آشتیان و نائین با روش برگردان هم زمان توابع گیرنده موج P و منحنی های پاشندگی سرعت فاز و گروه موج رایلی مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعیین توابع گیرنده از روش تکرار واهمامیخت در حوزه زمان و دور لرزهایی با طول مسیر دایره بزرگ چشمه-گیرنده بزرگ تر از ° 30 و کوچک تر از ° 90 و بزرگای بیش از 5 استفاده گردید؛ که در فاصله سال های 2009 تا 2013 در این ایستگاه ها به ثبت رسیده اند. منحنی های پاشندگی سرعت گروه و فاز موج رایلی از مطالعه ی بر روی ساختار پوسته و گوشته ی بالایی فلات ایران در بازه ی دوره ی تناوبی 10 تا 100 ثانیه تأمین شده است. توابع گیرنده، پاسخ ساختار محلی زمین به رسید تقریباً قائم امواج P در زیر یک لرزه سنج سه مؤلفه ای بوده؛ که به تباین های سرعت موج برشی حساس هستند. ناهماهنگی عمق-سرعت در اطلاعات توابع گیرنده باعث غیر یکتایی مسئله ی برگردان می شود؛ اما با دخالت دادن اطلاعات حاصل از سرعت مطلق برآوردهای پاشندگی و برگردان هم زمان این دو مجموعه ی داده ای، می توان بر این محدودیت غلبه کرد و به اطلاعات دقیق تری در مورد ساختار پوسته ای رسید. نتایج این مطالعه نشان می دهند که عمق ناپیوستگی موهو در زیر ایستگاه آشتیان-اراک (ASAO) 2± 50 کیلومتر و در زیر ایستگاه نائین (NASN) 2± 56 کیلومتر است و این عمق در حاشیه شمال غرب ایران مرکزی موهو به طور متوسط 2± 53 کیلومتر است.

به منظور مطالعه زیست چینه نگاری سازند پابده در شمال شرق کازرون، برش موردک انتخاب شد. در این برش سازند پابده اساسا از مارن، شیل و آهک مارنی تشکیل شده است. مطالعه نانوفسیل های آهکی منجر به تشخیص 70 گونه و 28 جنس گردید. مطابق با اولین ظهور و آخرین حضور گونه های شاخص و گسترش تجمعات فسیلی، بایوزون هایDiscoaster multiradiatus zone (NP9/CP8a/CNP11), Tribrachiatus contortus zone (NP10/ CP8b-CP9a/ CNE1-CNE2), Discoaster binodosus zone (NP11/ CP9b/ CNE3), Tribrachiatus orthostylus zone (NP12/ CP10/ CNE4), Discoaster lodoensis zone (NP13/ CP11/ CNE5), Discoaster sunlodoensis zone (NP14/ CP12/ CNE6-CNE8), Nannotetrina fulgens zone (NP15/ CP13/ CNE9-CNE11), Discoaster tanii nodifer zone (NP16/ CP14a/ CNE12-CNE15), Discoaster saipanensis zone (NP17/ CP14b/ CNE15-CNE16), Chiasmolithus oamaruensis zone (NP18/CP15a/CNE17-CNE18), Isthmolithus recurvus zone (NP19/CP15b/CNE18-CNE19), Sphenolithus pseudoradians zone (NP20/ CP15b/ CNE20), Ericsonia Subdisticha zone (NP21/CP16a-b/CNE21-CNO1), Helicosphaera reticulate zone (NP22/ CP16c/ CNO2), Sphenolithus predistintus zone (NP23/ CP17-CP18 / CNO3-CNO4) مطابق زون بندیهای استاندارد جهانی شناسایی شد. در نتیجه این مطالعه و بر اساس زون های تعیین شده سن سازند پابده در برش موردک از پالئوسن پسین (تانتین) تا الیگوسن (روپلین-چاتین) پیشنهاد می شود.

زمینه و هدف: روند از دست رفتن نورون ها در سیستم عصبی مرکزی با افزایش سن روی می دهد. برای جلوگیری از مرگ نورون ها، می توان با پیوند سلول های بنیادی عصبی (NSCs) علاوه بر جایگزینی سلول های از دست رفته، با تولید عوامل نوروتروفیک، بقا و تکثیر سلول های درون زاد (آندوژنوس) را افزایش داد. این مطالعه به منظور مقایسه ظرفیت تکثیر سلولی و بیان عامل نوروژنیک از کشت چسبنده سلول های بنیادی عصبی نواحی Subgranular zone (SGZ)، Subventricular zone (SVZ) و مجرای مرکزی نخاع موش صحرایی بالغ انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی سلول های بنیادی عصبی نواحی SGZ، SVZ و مجرای مرکزی نخاع موش صحرایی بالغ نژاد ویستار استخراج و تا 13 پاساژ در محیط a-MEM غنی شده با سرم به صورت تک لایه ای یا چسبنده کشت داده شد. بیان نشانگرهای نستین و GFAP به روش ایمنوسیتوشیمی و بیان ژن های NGF، CNTF، NT3، NT4/5، GDNF و BDNF به روش RT-PCR بررسی شد.یافته ها: ویژگی مورفولوژیکی سلول های بنیادی استخراج شده نواحی مختلف سیستم عصبی مرکزی در محیط کشت مشابه بود. زمان دو برابر شدن سلول های بنیادی عصبی SVZ (37.45 ساعت) نسبت به SGZ (44.04 ساعت) و مجرای مرکزی نخاع (57.22 ساعت) کوتاه تر بودند. در شرایط کشت تک لایه ای سلول های بنیادی عصبی قادر به تولید نوروسفر بودند. همچنین نشانگرهای نستین و  GFAPتوسط  NSCsاین سه ناحیه بیان شده بودند. الگو و پروفایل بیان ژن های نوروتروفیک در سلول های بنیادی استخراج شده از SGZ، SVZ و مجرای مرکزی نخاع مشابه یکدیگر بودند.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که بیان ژن های نوروتروفیک در سلول های بنیادی جدا شده از نواحی مختلف سیستم عصبی مشابه بود؛ ولی سلول های بنیادی جدا شده از ناحیه SVZ دارای ظرفیت تکثیری بالاتری بودند.

ذخیره بنتونیت چاهریسه، در فاصله 55 کیلومتری شمال خاور اصفهان در پهنه ساختاری ایران مرکزی جای گرفته است. این ذخیره، شکل لایه ای و توده ای دارد و شامل 6 رخنمون مجزاست. مشاهدات صحرایی نشان می دهند که کانسنگ ها از دید ژنتیکی در ارتباط با برش های توفی الیگومیوسن هستند. مطالعات کانی شناسی گواهی بر حضور کانی های مونت موریلونیت، ساپونیت، بیدلیت، کریستوبالیت، آنورتیت، کلسیت، دولومیت، آلبیت، ورمیکولیت، اکتینولیت، پیروفیلیت، کوارتز، سانیدین، نانترونیت، اورتوکلاز، میکروکلین، تریدیمیت و هماتیت در مقادیر سنگ ساز در نمونه های بنتونیتی هستند. بر پایه بررسی های شیمی کانی، ذخیره بنتونیت چاهریسه را می توان به عنوان نوع وایومینگ رده بندی نمود. نتایج محاسبات تغییرات جرم (با فرض Hf به عنوان عنصر شاخص کم تحرک) نشان می دهند که پیشرفت فرایند بنتونیت زایی در چاهریسه با تهی شدگی عناصری مانند Al، Fe، K، Ti، Mn P، Ba، Co، Zn، Cs، Rb، Y، Zr، Ni،Sr  و Cu، غنی شدگی U و شستشو- تثبیت عناصری مانند Na، Mg،Ca  و Si همراه شده است. تجزیه و تحلیل های زمین شیمیایی آشکار می سازند که تغییرات بی هنجاری منفی Eu (0.90-0.27) و منفی ضعیف تا مثبت ضعیف (1.22-0.97) Ce در چاهریسه به ترتیب توسط درجه دگرسانی فلدسپارها و تغییر در میزان پتانسیل اکسایش محیط کنترل شده است. با توجه به نتایج به دست آمده از روابط صحرایی، کانی شناسی و زمین شیمیایی به نظر می رسد که عواملی همچون شرایط فیزیکوشیمیایی محیط دگرسانی، سازوکار جذب، اختلاف در میزان شدت دگرسانی مواد منشأ، میزان دسترسی به لیگاندهای فلوریدی، کلریدی و سولفاتی، تلفیق در ساختار بلوری، تبادلات یونی، تمرکز فیزیکی و حضور در فازهای کانیایی مقاوم به ترتیب نقش مهمی در توزیع و تمرکز عناصر در این ذخیره ایفا کرده اند.

پهنه برشی زرین در شمال اردکا با راستای کلی شمالی- جنوبی و هندسه ای کمانی که بخش محدب آن به سمت باختر است بخش هایی از گرانیت زرین و سنگ های دگرگون با سن پالئوزوئیک را با دگرریختی برشی در شرایط شکل پذیر متاثر ساخته و انواعی از سنگ های میلونیتی و الترامیلونیتی را بوجود آورده است. این پهنه برشی، هندسه ای مشابه با پهنه بزرگتر کاشمر- کرمان در بخش خاوری دارد که جداکننده دو بلوک بزرگ یزد و طبس در خرد قاره ایران مرکزی است. سازوکار پهنه برشی زرین، امتداد لغز راست بر بوده و دقیقا از سازوکار پهنه برشی خاور خود تبعیت می نماید. گسل های عمده جداکننده بلوک های ایران مرکزی از سمت خاور به سمت باختر راستای کامل شمالی- جنوبی خود را به راستای شمالی- جنوبی با حالت کمانی، که کاو آن به سمت باختر است، عوض می کنند. گسل امتداد لغز راستبر نایبند در خاور بلوک طبس با راستای شمالی- جنوبی است ولی پهنه برشی کاشمر- کرمان که با گسل های بزرگی چون رباط پشت بادام و چاپدونی محدود می گردد در بخش میانی، خمشی با کاو به سمت باختر دارد. شواهد فابریکی در پهنه برشی زرین روشن می سازد که این پهنه با راستای احتمالی شمالی- جنوبی بوده و بتدریج هندسه ای کمانی یافته است.