متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

پارامترهای جدول زندگی باروری شته جالیز بر روی سه گیاه خیار، کدوتنبل و کدو مسمایی در شرایط آزمایشگاه با دمای 1-+25 درجه سانتیگراد، رطوبت نسبی 75-+5 درصد و دوره نوری 16:8 "اریکی: روشنایی) بررسی گردید. به منظور محاسبه خطای استاندارد پارامترهای رشد جمعیت از روش جک نایف استفاده شد. نرخ خالص تولدی مثل روی خیار، کدو تنبل و کدو مسمایی به ترتیب برابر 806/7±789/76 ، 409/6±70/32 و 041/4±955/43 محاسبه شد. براساس روش برچ محاسبه نرخ ذاتی افزایش طبیعی، نرخ ذاتی افزایش طبیعی روی کدو مسمایی، 01/0±492/0 ، خیار، 013/0±472/0، و روی کدو تنبل، 019/0±393/0، برآورد گردید. طبق روش یات و وایت نرخ ذاتی افزایش طبیعی روی گیاهان مذکور به ترتیب 014/0±512/0، 027/0±464/0و 032/0±371/0 به دست آمد که مشابه نتایج حاصل از روش معمول برآورد نرخ ذاتی افزایش طبیعی می باشد. کمترین مدت زمان لازم برای دو برابر شدن جمعیت DT در کدود مسمایی 03/0±409/1 روز، روز و بیشترین آن در کدو تنبل 085/0±758/1 روز، محاسبه گردید.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

فرمولاسیون پودر قابل تعلیق از قارچ L. muscarium روی پوره سن دوم شته جالیزA. gossypii ، مورد ارزیابی قرار گرفت. تیمارها شامل بلاستوسپور تازه تولید شده و بلاستوسپور فرموله شده تازه بود. آزمایش یک ماه و هفت ماه بعد با بلاستوسپور فرموله شده و نگهداری شده در قفسه آزمایشگاه (دمای 2±22 درجه سانتی گراد) و یخچال (دمای 1±4 درجه سانتی گراد) به صورت جداگانه تکرار شد. تجزیه آماری داده ها نشان داد که شش نمونه قارچ و غلظت های بکار رفته با همدیگر اختلاف معنی دار داشتند (p<0.01). مقایسه میانگین ها نشان داد که قارچ فرموله شده (نگهداری در یخچال به مدت یک ماه) با 56.19±7.28 درصد بیشترین و قارچ فرموله شده (نگهداری در قفسه آزمایشگاه به مدت هفت ماه) با 15.15±1.83 درصد کمترین درصد تلفات را داشتند. مقایسه حدود بالا و پایین LC50 نشان داد که فقط قارچ فرموله شده ای که هفت ماه در قفسه آزمایشگاه نگهداری شده بود با 5 نمونه دیگر اختلاف معنی دار داشت. مقایسه حدود بالا و پایین LT50 نشان داد که تنها در غلظت 108 بلاستوسپور در میلی لیتر قارچ فرموله شده که یک ماه در یخچال نگهداری شده بود با سایر تیمارها اختلاف معنی دار وجود داشت. بطور کلی نتایج آزمایش های اخیر نشان داد که بلاستوسپور تولید شده در عصاره سیب زمینی و فرمولاسیون انتخاب شده، روی شته جالیز زهرآگینی داشت.

در پژوهش حاضر، اثرات زیرکشندگی (LC30) قارچ بیمارگر Metarhizium anisopliae روی شته aphis gossypiiدر سه دمای ثابت 20، 25 و 1± 30 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5± 65 درصد و دوره روشنایی 16 ساعت با استفاده از روش تجزیه جدول زندگی دو جنسی ویژه سن مرحله زیستی مطالعه شد. کم ترین طول دوره زیستی مراحل نابالغ این آفت در دمای 25 درجه سلسیوس 37/4 روز، بیش ترین طول عمر ماده های بالغ نیز در همین دما 73/16 روزبود. باروری کل افراد تیمار شده با غلظت زیرکشنده قارچ M. anisopliae نیز در دماهای مختلف مورد مطالعه از نظر آماری متفاوت بود و کم ترین میزان این پارامتر در دمای 30 درجه سلسیوس 60/3 پوره بود. پارامترهای رشد جمعیت نتاج افراد تیمار شده نیز تحت تأثیر دماهای مختلف مطالعه شد. در دمای 30 درجه سلسیوس، به دلیل بالاتر بودن نرخ مرگ نسبت به تولد، مقدار نرخ ذاتی افزایش جمعیت (r) برابر با 091/0-(بر روز) بود. مقادیر محاسبه شده نرخ خالص تولید مثل (R0) نیز در دو دمای 20 و 30 درجه سلسیوس به ترتیب 46/5 و 47/0 نتاج/فرد بود که به-صورت معنی داری کم تر از دمای 25 درجه سلسیوس، 29/66 نتاج/فرد بود. نتایج به دست آمده نشان داد که دماهای 20 و 30 درجه سلسیوس قدرت بیماری زایی قارچ بیمارگر M. anisopliae روی شته جالیز را به صورت معنی داری تحت تأثیر قرار می دهند. یافته های پژوهش حاضر تأثیر به سزایی در افزایش کارایی بیولوژیک بیمارگر میکروبی M. anisopliae در برنامه های مدیریتی آفات مختلف خواهد داشت.

با توجه به اهمیتی که کاربرد آفت کش های جدید و ایمن تر در مدیریت تلفیقی آفات دارند، اثرات حشره کش ایمیداکلوپراید روی شته جالیز aphis gossypii (Hom.:Aphididae) مورد بررسی قرار گرفت. در این آزمایشات اثرات زیر کشندگی این حشره کش روی پارامتر های تولید مثلی بررسی شد. آزمایش ها در شرایط دمایی 25±1 درجه سانتیگراد، رطوبت نسبی 70±5 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی انجام شد. برای تعیین پارامترهای تولید مثلی از دیسک های برگی گیاه خیار که درون پتری هایی به قطر 5.5 سانتی متر قرار داشتند استفاده شد. یک عدد حشره کامل تازه ظاهر شده بر روی سطح پشتی دیسک های برگی که در غلظت توصیه شده محلول سمی ایمیداکلوپراید غوطه ور شده بود، رها سازی شد و با ایجاد جدول زندگی باروری از داده های بدست آمده، برآوردی از پارامترهای تولید مثلی بدست آمد. حداکثر طول عمر حشرات کامل شته جالیز در شاهد و تیمار ایمیداکلوپراید، به ترتیب 16 و 4 روز بود. امید زندگی حشرات کامل در اولین روز ظهور در شاهد و تیمار ایمیداکلوپراید به ترتیب 4.30 و 2.25 بدست آمد. نرخ تکثیر ناخالص یا میانگین تعداد کل نتاج ماده حاصل از یک ماده که تا آخرین روز زندگی کرده باشد، در تیمار ایمیداکلوپراید 3.97 نتاج ماده بود که نسبت به شاهد (49.13) به طور قابل ملاحظه ای کاهش نشان داد.نرخ خالص تولید مثل (R0) که تعداد نتاج ماده جایگزین شده بازای هر فرد در یک نسل می باشد، در شاهد و تیمار مذکور بترتیب 13.52 و 1.45 نتاج ماده بازاء هر فرد برآورد شد. نرخ ذاتی افزایش جمعیت که نرخ رشد جمعیت بازاء هر فرد در یک روز می باشد، در تیمار های شاهد و ایمیداکلوپراید، به ترتیب 0.26 و 0.05 تخمین زده شد که نشان داد در تیمار ایمیداکلوپراید به میزان %81 کاهش پیدا کرده است. نتایج فوق بیانگر اثر قاطع حشره کش مذکور بر روی پارامتر های تولید مثلی شته جالیز و در نتیجه کنترل موثر این آفت کش روی آفت مذکور می باشد.

ویروس تریستزای مرکبات (virus; CTV Citrus tristeza)، عامل مهم ترین بیماری ویروسی مرکبات است و شته جالیز (aphis gossypii) به عنوان ناقل کارای این ویروس در ایران معرفی شده است. در این تحقیق، روش های مختلف ردیابی ویروس تریستزای مرکبات در شته جالیز با استفاده از جدایه SD4 از کلکسیون ویروسی پژوهشکده مرکبات و میوه های نیمه گرمسیری مورد ارزیابی قرار گرفت. کلنی خالص این شته ابتدا به مدت 48 ساعت روی منبع آلوده به ویروس و سپس روی گیاهچه های لیموترش مکزیکی (aurantifolia Citrus) تحت شرایط کنترل شده قرار داده شد. حضور ویروس در گیاهان گیرنده پس از سه ماه بر اساس علایم و روش سرولوژی ایمیونوپرینت (Direct tissue blot immuonoassay) تشخیص داده شد. آلودگی این گیاهان با استفاده از Reverse transcription polymerase chain reaction; RT-PCR دو مرحله ای با جفت آغازگرهای اختصاصی پوشش پروتئینی T36CPF/T36CPR بر اساس اسیدریبونوکلئیک استخراج شده به روش SDS-Potassium acetate از بافت گیاهی مورد تایید قرار گرفت. در تشخیص مستقیم ویروس از شته، RT-PCR یک مرحله ای و اسیدریبونوکلئیک استخراج شده از شته ها به روش ترایزول به کار گرفته شد و باندهای خفیفی به اندازه 672 جفت باز به دست آمد. با انجام مرحله دوم PCR، براساس فرآورده به دست آمده از مرحله اول و با استفاده از جفت آغازگرهای T36CPF/P25R، قطعات مشخص با اندازه 362 جفت باز حاصل گردید. در حالی که RT-PCR آشیانه ای (RT-nested-PCR) با ترکیب آغازگرهای PexF/PexR-PinF/PinR، به دلیل ایجاد مثبت کاذب در شرایط مطالعه حاضر قادر به ردیابی ویروس در شته های آلوده نبود.