در این مقاله، ارتباط کشاورزی پایدار با فقر و تلاشهای ترویج کشاورزی و اثرات آن بر مراکز روستایی شهرستان بهبهان مورد توجه واقع شده است. اطلاعات از 200 نفر از کشاورزان از 40 روستای این شهرستان بدست آمد. روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی چند مرحله ای برای انتخاب روستاها و کشاورزان مورد استفاده قرار گرفت. یافته های حاصل از تحلیل مسیر داده ها در 3 الگوی علی مختلف به خوبی پیچیدگی ارتباطات بین متغیرها و تخریب محیط زیست را نشان می دهند، بطوریکه بین فقر و ناپایداری رابطه علی وجود دارد. عدم وجود اثر علی مستقیم سطح بکارگیری تکنولوژی و برخورداری از امکانات ترویجی بر پایداری سیستم کشاورزی در هر 3 الگو از محدودیتهای ساختاری و نهادی در ترویج و اشاعه بکارگیری تکنولوژیهای مناسب حکایت می کنند. درانتها ضرورت توجه به برنامه ریزیهای منطقه ای با در نظر گرفتن ویژگیهای اجتماعی – اقتصادی گروههای هدف در هر منطقه خاص، تغییر رهیافت متداول ارتباط ترویج و تحقیق و برنامه های آموزشی برای کارگزاران ترویج بیان شده است.