به منظور بررسی اثر تناوب زراعی و شیوه مدیریت علف های هرز بر جمعیت گونه های هرز، از سال 1384 و به مدت 5 سال آزمایشی در مزرعه موسسه تحقیقات گیاه پزشکی (کرج، ایران) به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایش شامل تناوب زراعی (کاشت چغندرقند- چغندرقند و کاشت چغندرقند-گندم) و شیوه مدیریت علف های هرز (کنترل شیمیایی، کنترل شیمیایی+مکانیکی و وجین دستی) بودند که در قالب آزمایش های فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار به اجرا درآمد. بررسی های انجام شده در پایان دوره تناوب حاکی از افزایش جمعیت علف های هرز یک ساله (تاج خروس، هفت بند و سلمه تره) و چند ساله (قیاق و پیچک) در تیمار تک کشتی چغندرقند بود. این در حالی بود که جمعیت علف های هرز فوق در تیمار چغندرقند- گندم رو به کاهش گذاشت. مدیریت تلفیقی علف های هرز موجب کاهش جمعیت علف های هرز یک ساله شد اما روی گونه های چند ساله اثر مطلوبی نداشت. بر اساس نتایج این آزمایش، ساختار و ترکیب بذر علف های هرز در سیستم تناوبی چغندرقند- گندم در مقایسه با کشت ممتد چغندرقند متفاوت بود، به طوری که در پایان دوره 5 ساله آزمایش، در تیمار کاشت متناوب و در مقایسه با کاشت ممتد چغندرقند، درصد پایین تری از بذر علف های هرز پیچک و قیاق (در مقایسه با هفت بند و تاج خروس) در خاک مشاهده شد و علاوه بر این، استقرار بذور موجود در لایه های سطحی خاک (10-0 سانتی متری خاک) کمتر بود.