جنس و گونه ی PlesioThrips perplexus Beach برای نخستین بار از ایران گزارش می شود. در تمام گونه های این جنس تخم ریز تحلیل رفته است و دندانه های حاشیه ای وجود ندارند و بند سوم شاخک در نرها به طور استثنایی نسبت به ماده ها کوچک شده است. دو ویژگی یادشده در میان جنس های خانواده ی Thripidae غیرمعمول اند. نمونه های این گونه در مهر ماه و 1396 در شیراز از روی مرغ (Cynodon dactylon) و به روش تکاندن گیاه روی سینی سفید جمع آوری و سپس اسلایدهای دائمی نمونه ها در کانادا بالزام تهیه شدند. ویژگی های تشخیصی و تصاویر مربوطه ارائه شدند. پراکنش گونه ی PlesioThrips perplexusدر جهان و ارتباط فیلوژنی جنس PlesioThrips Hoodبادیگر جنس های خانواده Thripidae مانند Thrips Linnaeus بحث شد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد، لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

در بررسی هایی که در سال 1384در استان فارس (منطقه مرودشت) به منظور شناسایی بال ریشکداران مزارع گندم انجام گرفت در مجموع 13 گونه متعلق به 6 جنس از 3 خانواده جمع آوری شد. نمونه های مذکور پس از تهیه اسلاید میکروسکوپی با استفاده از کلید های موجود شناسایی گردید. لیست گونه های شناسایی شده به شرح زیر می باشد: Terebrantia,Thripidae,Thripinae ChiroThrips manicatus Haliday, 1836 Frankliniella pallida (Uzel, 1895) F. occidentalis (Pergande, 1895) OdontoThrips confusus Priesner, 1926 Thrips meridionalis (Priesner, 1926) T. tabaci Lindeman, 1889 T. vuilleti (Bagnall, 1933) Terebrantia, Melanthripidae MelanThrips fuscus (Sulzer, 1776) Tubulifera, Phlaeothripidae, Phlaeothripinae HaploThrips (HaploThrips) cerealis Priesner, 1939 H. (HaploThrips) iraniensis Priesner, 1954 H. (HaploThrips) knechteli Priesner, 1923 H. (HaploThrips) reuteri (Karny, 1907) H. (HaploThrips) tritici (Kurdjumov, 1912) بیشترین غنای گونه ای مربوط به جنس HaploThrips می باشد و گونهH. reuteri  از بیشترین فراوانی در بین نمونه های جمع آوری شده برخوردار بود. گونه های تشخیص داده شده توسط دکتر R. zur Strassen از موزه حشره شناسی فرانکفورت آلمان مورد تایید قرار گرفتند. تمامی گونه ها برای اولین بار از مزارع گندم منطقه مرودشت گزارش می شوند.

در بررسی هایی که به منظور شناسایی فون بال ریشک داران سویا در استان گلستان طی ســال های 1378 و 1379 به عمل آمد، در مجموع 14 گونه از 8 جنس و 3 خانواده شناسایی گردیدند. طبق نتایج این بررسی، Thrips tabaci با فراوانی نسبی 71 درصد و انبوهی نسبی 5/45 درصد به عنوان گونه غالب در مزارع سویای استان انتشار دارد.

گونه های جنس ScirtoThrips Shull حشرات ریزی اند که چندین گونه آن بر روی محصولات مختلف در دنیا به عنوان آفاتی مهم، شناخته شده اند. در این مطالعه، برای نخستین بار گونهHood S. dorsalis از ایران گزارش می شود. رنگ بدن این گونه به طور کلی روشن است، اما بندهای انتهایی شاخک تیره اند. بندهای استرنیت شکم به جز در ناحیه جلویی میانی از ردیف های موهای ریز پوشیده شده است. جمعیت زیادی از این گونه در باغ های مرکبات جهرم در استان فارس، جنوب ایران، در بهار و تابستان سال 1394 جمع آوری شده است. تغذیه این تریپس از برگ ها باعث ایجاد شکل های غیرطبیعی، از جمله باریک شدگی و ضخیم شدن برگ ها می شود. این آفت، سلول های اپیدرمی میوه ها را سوراخ می کند و حالت چوب پنبه ای یا خراش های نقره ای روی پوست ایجاد می کند. آثار خسارت این گونه بر روی برگ ها و نیز میوه ها شرح داده شده و تصاویر آن ارائه گردیده است. درباره امکان انتقال ویروس توسط S. dorsalis بحث شده است. ویژگی های تشخیصی به همراه شکل های مرتبط تهیه و ارائه شده است.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.">اینجا را کلیک کنید.

رفتار تغذیه ای تریپس شکارگر ScoloThrips longicornis Priesner روی کنه دو لکه ای Tetranychus turkestani (Ugaron & Nikolski) روی دیسک برگی و در تحت شرایط آزمایشگاهی (دما26±1oC ، رطوبت نسبی 5±60%، طول مدت روشنایی: 16 و تاریکی: 8 ساعت) مورد مطالعه قرار گرفت. مدت زمان تغذیه تریپس ماده بالغ از یک تخم کنه 0.37±1.52، از یک لارو 0.4±2.63 و از پروتونمف، دئوتونمف و کنه ماده بالغ به ترتیب 0.3±3.13، 0.7±7.93 و 1.2±15.5 دقیقه تعیین گردید. این تریپس در سن اول لاروی به طور میانگین روزانه از 10.1 تخم یا 1.2 کنه ماده و در سن دوم لاروی 34.5 تخم یا 4.7 کنه ماده بالغ را مورد تغذیه قرار داد. تریپس ماده بالغ به طور میانگین روزانه از 49.1 تخم یا 11.7 کنه ماده بالغ و یک تریپس نر بالغ از 40 تخم یا 6.2 کنه ماده بالغ تغذیه نمودند. تریپس ماده جفت گیری کرده با مصرف 11.7 عدد کنه ماده بالغ دو لکه ای در روز بالاترین اشتها را نشان داد، در حالیکه تریپس ماده باکره و نر به ترتیب با مصرف 7.3 و 6.2 کنه ماده از نظر اشتها تفاوت معنی داری با هم نداشتند. متناسب با افزایش دما از 5 تا 40 درجه سلسیوس، میزان تغذیه تریپس ماده روند افزایشی نشان داد. در دمای 5 درجه سلسیوس تغذیه (0.3 کنه ماده بالغ) تقریبا متوقف شد و در 40 درجه، روزانه 17.1 کنه ماده بالغ مصرف شد. در دمای 45 درجه سلسیوس میزان تغذیه شدیدا کاهش یافت و تقریبا معادل میزان تغذیه در دمای 26 درجه سلسیوس گردید. تریپس در تراکم های متفاوت دو گونه کنه دولکه ای و کنه شرقی (Eutetranychus orientalis) بر اساس مدل مرداک، تغییر رفتار ترجیح منفی نشان داد و با افزایش تراکم کنه دولکه ای بر میزان تغذیه افزود. نتایج بدست آمده نشان داد که این تریپس توانایی بالقوه ای برای کنترل بیولوژیک جمعیت کنه های تارتن خانواده Tetranychidae دارد.

پنجمین گونه ی NeohydatoThrips، با نام (N. abnormis (Karny از استان کهگیلویه و بویر احمد، جنوب غرب ایران گزارش می شود. تعداد زیادی از هر دو جنس نر و ماده این تریپس از روی نوعی Astragalus جمع آوری شد. ویژگی های تشخیصی و تصاویر مربوط به این گونه ارائه شده اند.

گونه های سن های شکارگر زیرخانواده Anthocorinae در مزارع یونجه، سیب زمینی و گندم سه منطقه استان آذربایجان شرقی در طی سال های 1381 تا 1383 شناسایی شدند. در شناسایی گونه های سن های شکارگر زیرخانواده Anthocorinae از مشخصات تاکسونومیکی قسمت های مختلف بدن و نیز شکل پارامر حشرات کامل نر استفاده گردید. در مزارع سیب زمینی و یونجه چهار گونه سن شکارگر O. horvathi (Reuter), O. minutus (L.), Orius niger Wolf. و Anthocoris pilosus (Jakovlev) مشاهده شدند که از تریپس ها نظیر Thrips tabaci Lind ، شته ها از جمله Aphis craccivora Koch. و Acyrthosiphon pisum Har. و کنه ها نظیر Tetranychus urticae Koch.  تغذیه می کردند. در مزارع گندم فقط گونه niger O.  مشاهده شد که از تریپس ها نظیر HaploThrips tritici Kur.  و شته ها از جمله Schizaphis graminum Rond. و Sitobium avenae F.  تغذیه می کرد. کلید شناسایی براساس ویژگی های تاکسونومیکی متمایز کننده این گونه ها و نیز توصیف مختصر ویژگی های ریخت شناسی گونه ها به تفکیک آورده شده است. گونه O. niger در بین سن های آنتوکورینه مزارع یونجه، سیب زمینی و گندم استان، غالب بود. همچنین در هر سه منطقه مورد مطالعه تراکم جمعیت O. niger در مزارع گندم و تراکم جمعیت هر 4 گونه سن شکارگر آنتوکورینه در مزارع یونجه و سیب زمینی، در مرحله گلدهی در مقایسه با مرحله رویشی قبل از گلدهی آنها بیشتر بود.

توت فرنگی در میان میوه های معتدله یک میوه ی بی مانند می باشد و ایران به دلیل دارا بودن شرایط اقلیمی مناسب می تواند با تولید ارگانیک آن به یک تولید و صادرکننده ی مهم تبدیل شود. در این تحقیق، امکان استفاده از تور ضدحشره علیه کنه ی دولکه ای (Tetranychus urticae)، تریپس غربی گل (Frankliniella occidentalis) و شته ی توت فرنگی (Chaetosiphon fragaefolii) بررسی شد. آلودگی گلخانه های ارگانیک و شاهد به این آفات و نیز عملکرد بوته ها و کیفیت (میانگین وزن یک میوه) در گلخانه های ارگانیک، شاهد و تجاری به صورت طرح کاملا تصادفی مورد مطالعه قرار گرفت. تاثیر چند ترکیب زیست-سازگار علیه کنه ی دولکه ای در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش تاگوچی ارزیابی گردید. طبق نتایج، در گلخانه ی ارگانیک، میزان آلودگی برگ ها به کنه ی دولکه ای و فراوانی جمعیت تریپس طی یک ماه نمونه برداری همواره زیر آستانه ی زیان اقتصادی (به ترتیب آلودگی 25 درصد برگچه ها به کنه و پنج عدد تریپس در هر گل) قرار داشت ولی در گلخانه ی شاهد، میزان آلودگی همواره از آستانه بالاتر بود. فراوانی جمعیت شته ی توت فرنگی نیز در گلخانه ی شاهد همواره از گلخانه ی ارگانیک (صفر) بیشتر بود ولی در هر دو گلخانه، فراوانی جمعیت شته زیر آستانه ی زیان اقتصادی (30 شته در هر گیاه) قرار داشت. عملکرد در گلخانه ی تجاری (4/317 گرم بر بوته) از گلخانه ی ارگانیک (9/216 گرم بر بوته) بیشتر بود، ولی از نظر وزن یک میوه بین این دو گلخانه (به ترتیب 1/12 و 91/11 گرم) اختلاف معنی داری وجود نداشت. دو بار استفاده از نیم آزال به فاصله ی دو روز در غلظت 12000 پی پی ام به میزان 40 میلی لیتر برای هر گلدان به خوبی توانست کنه ی دولکه ای را کنترل کند. با توجه به نتایج، استفاده از تورهای ضدحشره با مش مناسب جهت جلوگیری از ورود این سه آفت به داخل گلخانه، و نیز استفاده از فرمولاسیون های تجاری حاوی آزادیراکتین در تولید ارگانیک توت فرنگی توصیه می شود.