مقدمه: بیمارستان ها به عنوان بزرگ ترین و پرهزینه ترین واحدهای عملیاتی نظام بهداشت و درمان از اهمیتی خاص برخوردارند. میزان کارایی می تواند معیاری برای سنجش عملکرد و بهره وری مصرف منابع در بیمارستان ها باشد.هدف: تعیین کارایی فنی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی گیلان به روش تحلیل فراگیر داده ها (DEA).مواد و روش ها: در پژوهشی توصیفی– تحلیلی برای تعیین کارایی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی گیلان، شامل 19 بیمارستان به روش تحلیل فراگیر داده ها (DEA) اطلاعات و آمار مربوطه با استفاده از فرمی که توسط پژوهشگران طراحی شده بود، از مرکز آمار دانشگاه و بیمارستان های مورد مطالعه جمع آوری و برای دستیابی به هدف ها از نرم افزار Deap2.1 و نیز برای بررسی فرضیه های پژوهش از نرم افزار SPSS استفاده شد. در این مطالعه انواع کارایی فنی کل، کارایی مدیریتی و کارایی مقیاس بیمارستان ها در سال های 1390-1385 بر مبنای کمینه سازی نهاده ها و با پنداشت بازدهی متغییر نسبت به مقیاس اندازه گیری شد.نتایج: میانگین کارایی فنی بیمارستان ها 943.0، میانگین کارایی مدیریتی 961.0 و میانگین کارایی مقیاس 980.0 به دست آمد. از کل بیمارستان های مورد بررسی تعداد 8 بیمارستان دارای حداکثر کارایی فنی یک، 10 بیمارستان دارای کارایی فنی 1-8.0 و یک بیمارستان دارای کارایی کمتر از 8.0 بودند.نتیجه گیری: در بیمارستان هایی با کارایی فنی کمتر از یک، مقادیر اولیه و بهینه متفاوت بودند و مازاد نهاده داشتند. از این رو بیمارستان های مذکور برای رسیدن به حداکثر کارایی باید به تعداد مازادهای خود از مقادیر اولیه نهاده ها کم کنند تا به میزان کارایی دلخواه دست یابند.

این پژوهش به دنبال برآوردکارآیی فنی صنعت بانکداری ایران و تشخیص عوامل موثر بر آن است. برای این منظور روش تابع مرزی تصادفی به کار گرفته می شود. مدل های مورد استفاده در این پژوهش، مدل ناکارآیی متغیر با زمان بیتیس و کولی(1992) و مدل ناکارآیی بیتیس و کولی (1995) است. داده های مورد بررسی آمار و ارقام ده بانک کشور برای دوره زمانی 1376- 1367 است. در تابع تولید مورد تخمین، حجم تسهیلات اعطایی به بخش خصوصی ستاده بانک و تعداد کارکنان، دارایی های ثابت، حجم سپرده های قرض الحسنه، سرمایه گذاری و سایر سپرده های بخش خصوصی همراه با زمان نهاده های بانک هستند. نتایج به دست آمده نشان می دهد که کارآیی فنی صنعت بانکداری ایران با استفاده از مدل یک 79.8% و طبق مدل دو، 78.3% است. در ضمن به نظر می رسد، کارآیی فنی رابطه مستقیمی با نوع بانک، ابعاد بانک و نسبت شعبه های مستقر در تهران دارد و همچنین با نسبت تسهیلات اعطایی در قالب مضاربه و مشارکت مدنی و به کارگیری نیروی کار با تحصیلات حداقل لیسانس، رابطه عکس دارد.

هدف از این تحقیق بررسی سطح کارایی فنی صنایع کارخانه ای ایران و تشخیص عوامل موثر بر عملکرد آنها، با استفاده از تابع مرزی تصادفی است. برای این منظور داده های تلفیقی صنایع کارخانه ای ایران بر اساس طبقه بندی استاندارد بین المللی فعالیت های صنعتی (ISIC) جمع آوری شده و با استفاده از مدل اثرات ناکارایی بتیس و کولی (1995)، میزان کارایی فنی و عوامل موثر بر عملکرد رشته فعالیت های صنعتی مختلف طی سال های 86-1375 مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتیجه تحقیق نشان داد که میانگین کارایی فنی صنایع کارخانه ای ایران طی دوره مورد مطالعه 0.55 بوده است. صنایع فعال در زمینه تولید محصولات اساسی مسی و تولید فرآورده های نفتی تصفیه شده به ترتیب با سطح کارایی 0.83 و 0.78 به طور نسبی از سطح کارایی فنی بالاتری در مقایسه با دیگر رشته فعالیت های صنعتی برخوردار بوده اند. در مقابل، صنایع فعال در زمینه تولید آجر و آماده سازی و آرد کردن غلات و حبوبات با سطوح کارایی 0.21 و 0.23 دارای پایین ترین میزان کارایی فنی بوده اند. متوسط سطح کارایی بیشتر صنایع بین 0.50 تا 0.60 متغیر بوده است و فقط پنج صنعت دارای میانگین کارایی بیش از 70 درصد بوده اند. بررسی عوامل موثر بر کارایی صنایع کارخانه ای نشان داد که با وجود افزایش شدت انرژی و افزایش ناکارایی صنایع، افزایش اندازه صنایع کارخانه ای ایران، سطح ناکارایی صنایع را کاهش نداده و مالکیت دولتی صنایع کارخانه ای اثری بر سطح ناکارایی آنها نداشته است.

از جمله دلایل توجه کشورهای در حال توسعه به صنایع کوچک و متوسط مقیاس را می توان در انعطاف پذیری بالا، سرمایه گذاری های کم هزینه، جهت گیری به سوی گروه های هدف و مدیریت پویا در این گونه از صنایع بیان نمود که علاوه بر افزایش تولید ناخالص ملی، قابلیت هایی نظیر ایجاد اشتغال، کاهش فقر، اصلاح توزیع درآمدها و تامین نیازهای اساسی را دارند. هدف از این تحقیق، بررسی وضعیت صنایع کوچک در استان ها از نظر کارایی به طور کلی و تعیین جایگاه استان همدان در این رابطه می باشد. برای این منظور از مدل تحلیل پوششی داده ها برای سنجش کارایی فنی و کارایی مقیاس، از شاخص بهره وری کل عوامل تولید (شاخص مالم کوئیست) جهت اندازه گیری تغییرات مدیریتی طی سال های 1386-1381 و در نهایت از تحلیل حساسیت جهت شناسایی عوامل موثر بر کارایی صنایع کوچک در استان استفاده شد. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که میانگین کارایی فنی استان های کشور در زمینه عملکرد صنایع کوچک طی دوره مورد مطالعه 96 درصد است. با تحلیل حساسیت عوامل موثر بر کارایی مشخص شدکه نقش عواملی از قبیل میزان اشتغال، ارزش سرمایه گذاری و ارزش تولیدات در ارتقاء کارایی صنایع کوچک کشور قابل ملاحظه است. میانگین کارایی صنایع کوچک در استان همدان طی دوره مورد بررسی 92 درصد بدست آمد و بطور متوسط رتبه 12 را در بین استان های کشور به خود اختصاص داده است. همچنین تجزیه و تحلیل شاخص بهره وری کل عوامل تولید نشان داد که رشد بهره وری صنایع کوچک در استان از روند مثبت و مورد انتظار برخوردار نمی باشد.

مقاله حاضر به اندازه گیری کارایی فنی 12 شعبه منتخب بانک سامان در مقاطع سه ماهه سال های 88-1387، با استفاده از روش تحلیل فراگیر داده ها و هم چنین بررسی چهار عامل تاثیرگذار بر آن، شامل ترکیب جنسیت پرسنل شعبه، نسبت دارایی ثابت به کل دارایی ها، سابقه فعالیت شعبه و موقعیت اقتصادی شهری که شعبه در آن واقع شده است می پردازد. نتایج حاصل از بررسی نشان می دهد که فرضیه اصلی تحقیق مبنی بر این که، شعب بانک سامان امکان افزایش محصول خود را با سطح نهاده های موجود دارند، یعنی امکان افزایش کارایی فنی وجود دارد، رد نمی شود. بنابراین در فرایند بررسی، شعب کارا از ناکارا تمیز داده شده و میزان کارایی برای هر کدام از شعب محاسبه شده است. متوسط کارایی فنی 12 شعبه بانک سامان در طول دوره مورد بررسی برابر 70% اندازه گیری می شود. نتایج نشان می دهد که افزایش نسبت دارایی ثابت به کل دارایی های آن و هم چنین توسعه یافتگی اقتصادی شهرها بر عملکرد شعبه تاثیر مثبت دارد، با این توضیح که اثر مثبت نسبت دارایی های ثابت به کل دارایی های یک شعبه بر کارایی آن کاهنده است. علاوه بر این، افزایش به کارگیری نیروی انسانی مرد در شعب سبب کاهش کارایی فنی آن خواهد شد و ضمنا افزایش سابقه فعالیت شعبه به تنهایی اثر مثبت بر کارایی شعب نخواهد داشت.